هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش توسعه گردشگری ورزشی بر اشتغال زایی شهر تهران و ارائه مدل اشتغال است. روش پژوهش تحلیلی است و بر مبنای هدف و نتایج، از نوع تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری تحقیق تمامی استادان و صاحب نظران اشتغال بود که در حوزه اشتغال و گردشگری، تجربه کاری داشتند. براساس جدول مورگان حجم نمونه 294 نفر محاسبه شد. به منظور کفایت نمونه برداری از آزمون کیسر-مایر-الکین (KMO)، آزمون کرویت بارتلت بهره گرفته شد که برابر با 735/. بود. نتایج نشان داد بین وضع موجود و وضع مطلوب گردشگری ورزشی در ایران به لحاظ آماری اختلاف معنا داری وجود دارد (001/0 = ,P 785/13= Z). همچنین توسعه گردشگری ورزشی اثر مستقیم، مثبت و معنا داری بر اشتغال زایی مستقیم، مستقیم و فصلی و مستقیم و پاره وقت دارد، اما بر اشتغال مستقیم و دائمی این اثر معنا دار نشده است. پیشنهاد می شود با تهیه بستر مناسب مانند رویدادهای بزرگ ورزشی و نمایشگاه ها معتبر، زمینه گردشگران ورزشی در جهت توسعه اشتغال زایی نیز مهیا شود. تهران به عنوان یکی از کلان شهرهای دنیا و ایران توانمندی های فراوانی دارد که با تأکید بر فعالیت های ورزشی می توان زمینه توسعه اشتغال را مهیا ساخت.
