زمینه و هدف: تغییرات محیط کار سازمان ها را مجبور نموده که به منظور بقای خود در دنیای متلاطم امروزی، در سیستم های مدیریت خود بازبینی و بازنگری کنند و در اینجا است که توانمندسازی کارکنان به موضوع اصلی در ارتباط با عملکردهای رهبری و مدیریت تبدیل می گردد. رهبران خدمتگزار همواره تمایل زیادی به پرورش کارکنان و تأثیر بر رشد و پیشرفت سازمان نشان می دهند. ازاین رو، هدف این تحقیق بررسی رابطه رهبری خدمتگزار و توانمندسازی کارکنان می باشد. روش: این مطالعه از نوع کاربردی با روش توصیفی- پیمایشی در سال 94 بر روی کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی استان همدان انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق، 407 نفر بود که از این میان 197 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند، 220 پرسشنامه توزیع و 200 پرسشنامه جمع آوری شد و آزمودنی ها با استفاده از شماره پرسنلی و روش نمونه گیری تصادفی نظام مند انتخاب شدند. و با تکمیل پرسشنامه محقق ساخته در این پژوهش شرکت کردند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و با کمک آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد بین رهبری خدمتگزار و توانمندسازی کارکنان ارتباط آماری معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج وجود رابطه ی مثبت و معنی داری بین تمامی ابعاد رهبری خدمتگزار شامل خدمت رسانی، تواضع و فروتنی، قابلیت اعتماد و مهرورزی با توانمندسازی کارکنان را تأیید می کند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و تأیید وجود ارتباط مثبت و معنی دار بین رهبری خدمتگزار و توانمندسازی کارکنان، توجه به این سبک رهبری و ابعاد آن بسیار حائز اهمیت می باشد، و پیشنهاد می شود آموزش های لازم در خصوص سبک رهبری برای مدیران سازمان در نظر گرفته شود.
