بررسی اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر بهبود روابط موثر اجتماعی در بین دانش آموزان دبیرستانی شهر تربت حیدریه

چکیده

این پژوهش با هدف مطالعه اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر بهبود روابط موثر اجتماعی انجام پذیرفت. پژوهش حاضر، کاربردی و از نوع شبه آزمایشی (به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان مقطع دبیرستان مدارس شهر تربت حیدریه در سال تحصیلی 94-95 بود. افراد نمونه ی مورد مطالعه (40N=) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند و از آزمودنی ها خواسته شد تا پرسشنامه راهنمای پرسشنامه مهارت های اجتماعی نوجوانان ایندر بیکزن و فوستر (1992) را تکمیل نمایند. برای گروه آزمایش، آموزش مهارت حل مساله به مدت 8 جلسه انجام شد. پس از اجرای آموزش برای گروه آزمایش، مجدداً از هر دو گروه خواسته شد تا پرسشنامه مذکور را تکمیل کنند و سپس داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه و نحلیل شد. نتایج:نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که هشت جلسه آموزش مهارت حل مساله باعث بهبودی روابط موثر اجتماعی در گروه آزمایش شده است. بنابراین باتوجه به نتایج مبتنی بر یافته ها می توان گفت که آموزش مهارت مساله به طور کلی می تواند منجر به تغییر و بهبودی روابط موثر اجتماعی گردد.