از آنجایی که مهارتهای زندگی، بر بسیاری از جنبه های زندگی افراد تاثیر دارد، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر سلامت روان و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان شهر تهران انجام گرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و گروه گواه بود. برای انجام این پژوهش از بین کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم دبستانهای شهر تهران، تعداد 50 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه (هرجلسه 45 دقیقه)، طی یک دوره سه ماهه، تحت مداخله آموزش مهارتهای زندگی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه سلامت عمومی گلدبرگ (GHQ-28) و معدل کل نمره های درسی امتحانات ماهانه دانش آموزان استفاده گردید. داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS به روش تحلیل کوواریانس چندگانه و آزمون ویلکاکسون و یومن-ویتنی، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج یافته ها نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی توانسته است سلامت روان و عملکرد تحصیلی دانش آموزان را بهبود بخشد و افراد مورد مطالعه شرکت کننده در آزمایش در پس آزمون به طور معناداری، سلامت روان مطلوبتر و عملکرد تحصیلی بهتری را نشان دادند (05/0 p<). به نظر می رسد آموزش مهارتهای زندگی می تواند موجب ارتقای سطح سلامت روان کودکان و بهبود عملکرد تحصیلی ایشان گردد. بنابراین برنامه ریزی برای ارائه چنین آموزش هایی به دانش آموزان، اهمیت ویژه ای دارد.