تأثیر یادگیری مبتنی بر آزمون-خطا و تغییرپذیری تمرین بر تلاش ذهنی و عملکرد پرتابی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

استفاده از تلاش ذهنی در تمرین متغیر و تمرین کم خطا از یکدیگر متفاوت است؛ به صورتی که دلیل افزایش یادگیری مهارت را افزایش خطا در تمرین متغیر می دانند؛ درحالی که نتیجه بهینه عملکرد در تمرین کم خطا به خاطر کاهش تلاش ذهنی در آن است؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تناقض اثر تلاش شناختی در تغییرپذیری تمرین و یادگیری پنهان با به کارگیری هر دو روش یادگیری بر یک تکلیف پیچیده یکسان و در شرایط یکسان تکلیف ثانویه شناختی بود. بدین منظور، 72 دانشجو به شش گروه 12 نفری کم خطا-متغیر، پرخطا-متغیر، کم خطا-ثابت، پرخطا-ثابت، کنترل-ثابت و کنترل-متغیر تقسیم شدند. تمامی گروه ها در پیش آزمون، سه روز تمرینی، آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال ثانویه شرکت کردند. شرکت کنندگان گروه پرخطا-متغیر به ترتیب از فواصل 5/3، 25/3 ،3، 75/2 و 5/2 متری و گروه کم خطا-متغیر به طور برعکس در همین فواصل تمرین کردند؛ درحالی که گروه کم خطا-ثابت فقط از فاصله 5/2متری، گروه پرخطا-ثابت فقط از فاصله 5/3 متری، گروه کنترل ثابت از فاصله سه متری و گروه کنترل-متغیر تمامی فواصل را به طور تصادفی تمرین کردند. برای تحلیل دقت پرتاب در مراحل اکتساب از تحلیل واریانس مختلط (3 * 3) (گروه * روز)، در مراحل آزمون از تحلیل واریانس مختلط (3 * 4) (گروه * آزمون) با سطح معناداری 05/0درنظر گرفته شد. در آزمون یادداری بین گروه کم خطا-متغیر با گروه های پرخطا-متغیر (0.001 = P)، پرخطا-ثابت (0.002 = P) و کنترل-ثابت (0.006 = P) تفاوت معنادار وجود داشت. در آزمون انتقال، بین گروه کم خطا-متغیر با گروه های پرخطا-متغیر (0.001 =P )، پرخطا-ثابت (0.001= P) و کنترل-ثابت (0.002 = P) تفاوت معنادار مشاهده شد. براساس نتایح، پیشنهاد می شود که مربیان، کاردرمانان و درمانگران می توانند در آموزش مهارت های حرکتی روش های تمرینی کم خطا و کنترل-متغیر را به کار گیرند.