ولی الله کاشانی

مهارت ویژه مهارتی کاملاً خاص است که در بین مجموعه مهارت های عمومی تر قرار می گیرد و همان گونه که از تعریف واژه ویژه بر می آید، استثنایی در میان قواعد کلی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی حضور مهارت ویژه در رشته تیراندازی با تفنگ بادی در شرایط اضطراب رقابتی  در دو سطح ماهر و مبتدی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه تیراندازان زن و مرد شهر سمنان که از این میان نمونه ای از 40 تیرانداز انتخاب شدند. در این پژوهش دو گروه زن با میانگین سنی (33/21) و دو گروه مرد با میانگین سنی (44/23) قرار داشتند که هدف گیری با تفنگ بادی را در 5 فاصله (8، 9، 10،11  و 12 متر از سیبل) اجرا کردند. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد و ترسیم جداول و نمودار) و استنباطی (رگرسیون و تحلیل واریانس تک متغیره) استفاده شد. به منظور محاسبه نمرات پیش بین و رسم مدل برای نمایش تفاوت بین نمرات پیش بین با نمرات عملکرد واقعی از رگرسیون خطی ساده با سطح معناداری  05/0 درصد استفاده شد. تفاوت معناداری بین نمرات پیش بین و نمرات واقعی در تمامی گروه ها در شرایط اضطراب رقابتی یافت شد (05/0p<). به طوری که معناداری تفاوت بین دو نمره پیش بین و اجرای واقعی در گروه مردان تیرانداز ماهر (031/0=p) گروه مردان تیرانداز مبتدی  (044/0=p) گروه زنان تیرانداز ماهر (010/0=p) و گروه زنان تیرانداز مبتدی (048/0=p) به دست آمد. نتایج از وقوع مهارت ویژه در رشته تیراندازی با تفنگ بادی در شرایط اضطراب رقابتی در تمامی گروه ها حمایت می کند و مبحث مهم اصول ویژگی تمرین در یادگیری حرکتی را مورد تأیید قرار می دهد

استفاده از تلاش ذهنی در تمرین متغیر و تمرین کم خطا از یکدیگر متفاوت است؛ به صورتی که دلیل افزایش یادگیری مهارت را افزایش خطا در تمرین متغیر می دانند؛ درحالی که نتیجه بهینه عملکرد در تمرین کم خطا به خاطر کاهش تلاش ذهنی در آن است؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تناقض اثر تلاش شناختی در تغییرپذیری تمرین و یادگیری پنهان با به کارگیری هر دو روش یادگیری بر یک تکلیف پیچیده یکسان و در شرایط یکسان تکلیف ثانویه شناختی بود. بدین منظور، 72 دانشجو به شش گروه 12 نفری کم خطا-متغیر، پرخطا-متغیر، کم خطا-ثابت، پرخطا-ثابت، کنترل-ثابت و کنترل-متغیر تقسیم شدند. تمامی گروه ها در پیش آزمون، سه روز تمرینی، آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال ثانویه شرکت کردند. شرکت کنندگان گروه پرخطا-متغیر به ترتیب از فواصل 5/3، 25/3 ،3، 75/2 و 5/2 متری و گروه کم خطا-متغیر به طور برعکس در همین فواصل تمرین کردند؛ درحالی که گروه کم خطا-ثابت فقط از فاصله 5/2متری، گروه پرخطا-ثابت فقط از فاصله 5/3 متری، گروه کنترل ثابت از فاصله سه متری و گروه کنترل-متغیر تمامی فواصل را به طور تصادفی تمرین کردند. برای تحلیل دقت پرتاب در مراحل اکتساب از تحلیل واریانس مختلط (3 * 3) (گروه * روز)، در مراحل آزمون از تحلیل واریانس مختلط (3 * 4) (گروه * آزمون) با سطح معناداری 05/0درنظر گرفته شد. در آزمون یادداری بین گروه کم خطا-متغیر با گروه های پرخطا-متغیر (0.001 = P)، پرخطا-ثابت (0.002 = P) و کنترل-ثابت (0.006 = P) تفاوت معنادار وجود داشت. در آزمون انتقال، بین گروه کم خطا-متغیر با گروه های پرخطا-متغیر (0.001 =P )، پرخطا-ثابت (0.001= P) و کنترل-ثابت (0.002 = P) تفاوت معنادار مشاهده شد. براساس نتایح، پیشنهاد می شود که مربیان، کاردرمانان و درمانگران می توانند در آموزش مهارت های حرکتی روش های تمرینی کم خطا و کنترل-متغیر را به کار گیرند.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه علل نگرانی از آسیب مجدد بود. بهمنظور اجرای این پژوهش، نسخخه نیایی پرسخشخنامه علل نگرانی از آسخیب مجدد در ورزشخرارا آسخیبدیده، پس از طی کرد روند بازترجمه و بیرهمندی از نظر اسخخدادا مدخ خخ در حوزو علوز ورزشخخی تدوین شخخد و 195 نفر از ورزشخخرارا با تجربه آسخخیب بهصخخور نمونهگیری ت خخادفی خوشخخهای اندخاب شخخدند. در این زمینه از آمار توصخخیفی و اسخخدنطاطی برای تجزیهوتحلیل دادهها اسدفاده شد، بهطوریکه در بخش آمار اسدنطاطی از تحلیل عام لی تأییدی و ضریب آلفای کرونطاخ و ضخخریب همطسخخدگی درو ططقهای اسخخدفاده شخخد. ندایج نشخخا دهندو برازش مطلوب مدل تحلیل عاملی نسخخخه فارسخخی پر س شنامه علل نگرانی از آ سیب مجدد بود. همچنین ندایج ضریب آلفای کرونطاخ و ضریب همط سدگی درو ططقهای، نشخخخا دهند و همسخخخانی درونی و پایا یی زمانی مطلوب این ابزار بود. احدمالاً ترجمه مطلوب و اندخا ب نمونه نامدجانس، زمینهساز برازش مطلوب مدل تحلیل عاملی بوده است.

برای بررسی تحرک و تعادل حرکتی، ابزار روا و پایا و سازگار با فرهنگ لازم است. هدف پژوهش حاضر، اعتباریابی نسخه فارسی آزمون شاخص راه رفتن پویا (نسخه چهارموردی) در بیماران مولتیپل اسکلروزیس با و بدون سابقه افتادن بو د. پژوهش حاضر ازنوع زمینه یابی بود. بدین منظور، 55 نفر از همه بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهرستان یزد در سال 1395، انتخاب شدند و نسخه فارسی آزمون شاخص راه رفتن پویا را تکمیل کردند. با استفاده از روش بازترجمه درستی ترجمه ابزار تأیید شد. از تحلیل عاملی تأییدی، ضریب آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون طبقه ای، به ترتیب برای بررسی روایی سازه عاملی، همسانی درونی و ثبات زمانی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهنده برازش مطلوب نسخه فارسی آزمون شاخص راه رفتن پویا (نسخه چهارموردی) در بیماران مولتیپل اسکلروزیس بود؛ به طوری که شاخص های برازندگی (رمزی برابر با 08/0، سی.اِف.آی. برابر با 99/0 و تی.اِل.آی. برابر با 97/0)، همسانی درونی برابر با 93/0 و پایایی زمانی برابر با 70/0، به ترتیب بیانگر روایی سازه عاملی و پایایی مطلوب (درونی و زمانی) نسخه فارسی آزمون شاخص راه رفتن پویا (نسخه چهارموردی) در بیماران مولتیپل اسکلروزیس بودند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که نسخه فارسی آزمون شاخص راه رفتن پویا (نسخه چهارموردی) در بیماران مولتیپل اسکلروزیس ابزاری روا و پایا است؛ بنابراین، می توان از آن در محیط های بالینی، درمانی و پژوهشی برای بررسی وضعیت تعادلی بیماران مولتیپل اسکلروزیس که درمعرض خطر زمین خوردن هستند، استفاده کرد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی آزمون ارزیابی سیستم های تعادل در سالمندان بود. به منظور اجرای این پژوهش، نسخه نهایی آزمون ارزیابی سیستم های تعادل در سالمندان، پس از طی کردن روند بازترجمه و بهره مندی از نظر استادان متخصص در حوزه سالمندان تدوین شد و 100 نفر از زنان و مردان سالمند به صورت داوطلبانه از خانه سالمندان سمنان (حکیم الهی) انتخاب شدند. در این زمینه از آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد، به طوری که در بخش آمار استنباطی، از تحلیل عاملی تأییدی و ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برای بررسی روایی سازه عاملی و پایایی درونی استفاده شد. نتایج نشان دهنده برازش مطلوب مدل تحلیل عاملی نسخه فارسی آزمون ارزیابی سیستم های تعادل در سالمندان بود. همچنین نتایج ضریب آلفای کرونباخ، نشان دهنده همسانی درونی مطلوب این ابزار بود. احتمالاً ترجمه مطلوب و انتخاب نمونه نامتجانس، زمینه ساز برازش مطلوب مدل تحلیل عاملی بوده است.

هدف از پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه اجرای روان در کاربران بازی های کامپیوتری بود تا بتوان اجرای روان را در کاربران بازی های کامپیوتری ارزیابی نمود. بدین منظور 400 کاربر بازی کامپیوتری (237 مرد و 163 زن) به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و نسخه فارسی پرسشنامه اجرای روان را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ابتدا با استفاده از روش باز ترجمه صحت ترجمه نسخه فارسی پرسشنامه تأیید شد. در ادامه برای تعیین روایی سازه عاملی پرسشنامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری، برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ و برای پایایی زمانی سؤالات، از همبستگی درون طبقه ای در روش آزمون- آزمون مجدد استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهنده برازش مطلوب نسخه فارسی پرسشنامه اجرای روان بود و شاخص های برازندگی (062/0RMSEA=، 92/0CFI= و 75/0TLI=)، همسانی درونی 75/0 و پایایی زمانی 85/0 از مقادیر قابل قبولی برخوردار بودند. لذا نتایج از ساختار چند عاملی و 23 سؤالی پریشنامه اجرای روان در بازی های کامپیوتری حمایت می کند. نسخه فارسی پرسشنامه اجرای روان در بازی های کامپیوتری از روایی و پایایی قابل قبولی در بین کاربران بازی های کامپیوتری برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری روا و پایا جهت ارزیابی اجرای روان بازیکنان بازی های کامپیوتری در ایران استفاده نمود.

آرام سازی از روش های بهبود عملکرد است که به طور عام می توان آن را به آرام سازی جسمانی و روانی دسته بندی کرد. به فنون آرام سازی روانی، اغلب به عنوان فنون ذهن به جسم اطلاق می شود، زیرا هدف این روش ها ایجاد آرام سازی از طریق ذهن است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر یک دوره برنامه آرام سازی (جسم به ذهن و ذهن به جسم) بر عملکرد بازیکنان نیمه ماهر فوتبال بود. بدین منظور 39 بازیکن انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه آرام سازی پیشرونده عضلانی، تجسم خلاق و گروه کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی ها قبل از مداخلات به وسیله روش مشاهده ای، پیش آزمون گرفته شد. برنامه آرام سازی پژوهش حاضر، قرار گرفتن آزمودنی ها تحت دو نوع متفاوت آرام سازی پس از تمرینات فوتبال به مدت هشت هفته بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی، آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اثر اجرای آرام سازی پیشرونده عضلانی و تجسم خلاق بر مؤلفه های حفظ و کنترل توپ، پاس صحیح و گرفتن صحیح توپ از حریف و در کل عملکرد بازیکنان معنا دار بود. علاوه بر این، ورزشکارانی که از شیوه آرام سازی پیشرونده عضلانی استفاده کردند، در مقایسه با کسانی که از شیوه آرام سازی تجسم خلاق استفاده کردند، عملکرد بهتری داشتند. به طور کلی شیوه های آرام سازی جسم به ذهن و ذهن به جسم هر کدام می تواند به عنوان شیوه ای مستقل در بهبود عملکرد ورزشکاران مؤثر باشد، اما اجرای آرام سازی ذهن به جسم مانند تجسم خلاق بر مهارت هایی که به دقت و تمرکز بیشتری نیاز دارد، مؤثرتر است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ریتم شبانه روزی و تغییرپذیری تمرین بر تحکیم مبتنی بر ارتقای حافظه حرکتی آشکار بود. 40 شرکت کننده راست دست رشته تربیت بدنی در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان با توجه به تیپ شبانه روزی خود به چهار گروه مختلف تقسیم بندی شدند. مرحله اکتساب شامل نُه بلوک ده کوششی بود که گروه های ثابت از فاصله 6/2 متر و گروه های متغیر به طور تصادفی از فواصل 2/3 و 6/2، 2 متر به تمرین مهارت هدف گیری با دست پرداختند. آزمون یادداری با ثبت امتیازات 30 کوشش (سه بلوک ده کوششی) پرتاب مهارت هدف گیری با دست از فاصله 6/2 متر در سه مرحله (یادداری فوری، یادداری تأخیری صبح، یادداری تأخیری عصر) اجرا شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس دوراهه با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد بهترین عملکرد را گروه تمرین ثابت صبح در آزمون یادداری صبح و گروه تمرین ثابت عصر در آزمون یادداری عصر دارد. به طورکلی می توان نتیجه گرفت بیشترین تحکیم مبتنی بر ارتقا در فاصله تمرین آسایی 24 ساعت در گروه های تمرین ثابت اتفاق می افتد و قرارگرفتن خواب شبانه در این فاصله تمرین آسایی منجر به تسهیل تحکیم حافظه حرکتی آشکار می شود؛ ازاین رو، تمرین ثابت در مقایسه با تمرین متغیر و فاصله تمرین آسایی 24 ساعت، بهترین فاصله برای تحکیم مبتنی بر ارتقای حافظه حرکتی آشکار است.

مقدمه: اوتیسم نوعی اختلال نافذ رشدی است که کودکان مبتلا به آن از اضطراب در زندگی شخصی و اجتماعی خود رنج می برند. این مطالعه به منظور تعیین اثر بخشی هشت هفته برنامه تمرینی  اسپارک به همراه نوروفیدبک بر سطح کورتیزول کودکان اوتیستیک انجام شد. روش: در این مطالعه نیمه تجربی 24 کودک مبتلا به اوتیسم با رده سنی 8 تا 12 سال به صورت تصادفی در چهار گروه شش نفری (گروه تمرین اسپارک، گروه نوروفیدبک، گروه برنامه تمرین اسپارک+ نوروفیدبک، گروه کنترل) قرار گرفتند. آزمودنی ها مداخلات را به مدت  هشت هفته به صورت دو جلسه ی 45 دقیقه ای در هفته دریافت کردند، اما گروه کنترل هیچ گونه فعالیتی دریافت نکرد. اندازه گیری کورتیزول در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون در شرایط یکسان از هر چهار گروه گرفته شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها با تحلیل کواریانس نشان داد که میانگین میزان کورتیزول در گروه تمرین اسپارک، گروه نوروفیدبک و گروه تمرین اسپارک + نوروفیدبک، نسبت به پیش آزمون کاهش معنی داری داشته است و بیشترین اثربخشی مربوط به گروه ترکیبی تمرین اسپارک و نوروفیدبک بود، اما در گروه کنترل تغییر مهمی مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتیجه اینکه دریافت تمرینات اسپارک و نوروفیدبک به تنهایی و بصورت موازی در کاهش سطح کورتیزول بیماران اوتیستیک مؤثر است. درمان موازی ایندو به هر حال تأثیر بارزتری دارد.

وابستگی به تمرین فرایندی است که معمولأ بین ورزشکاران پرورش اندام بعد از رهاکردن تمرین، شخص را به تحمل علائم جسمانی و روانی وادار می کند.هدف پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس وابستگی به پرورش اندام بود. بدین منظور، 196 ورزشکار پرورش اندام زن و مرد به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و نسخه فارسی مقیاس وابستگی به پرورش انداماسمیت و هال (2004) را تکمیل کردند. با استفاده از روش ترجمه- بازترجمه، درستی ترجمه نسخه فارسی مقیاس تأیید شد. سپس، برای تعیین روایی سازه پرسش نامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری و برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج تحلیل عامل تأییدی نشان داد که مدل اول (نُه سؤالی) برازش مطلوبی ندارد؛ اما بعد از حذف یک سؤال، مدل دوم با هشت سؤال از شاخص های برازندگی (06/0 = شاخص ریشه میانگین مجذور برآورد تقریب، 91/0= شاخص برازش مقایسه ای بنتلر؛ 86/0=شاخص برازش تاکر- لویس) و همسانی درونی قابل قبولی (همسانی درونی برای کل مقیاس 74/0 و برای خرده مقیاس های وابستگی خبرگی، وابستگی تمرینی و وابستگی اجتماعیبه ترتیب 80/0، 70/0 و 73/0) برخوردار است؛ بنابراین، می توان از نسخه فارسی تعدیل یافته مقیاس وابستگی به پرورش اندام به عنوان ابزاری روا و پایا برای ارزیابی و مطالعه وابستگی به پرورش اندام در ورزشکاران ایرانی بهره گرفت.

مقدمه: ترس از افتادن می تواند منجر به ناراحتی و کاهش کیفیت زندگی افراد سالمند شود. هدف از پژوهش حاضر آماده سازی نسخه کوتاه مقیاس بین المللی کارآمدی افتادن در سالمندان بود که به منظور سنجش ترس از افتادن طراحی شده است. روش: جهت بررسی اعتبار سازه ای، مقیاس کوتاه کارآمدی افتادن، 200 نفر از سالمندان (108 مرد و 92 زن) با سطوح مختلف فعالیت به شکل نمونه گیری در دسترس انتخاب و نسخه کوتاه مقیاس بین المللی کارآمدی افتادن را تکمیل کردند. ابتدا، اعتبار صوری و صحت ترجمه ابزار تأیید شد. در ادامه برای تعیین اعتبار سازه ای مقیاس از تحلیل عاملی تأییدی و برای بررسی اعتبار همگرا از همبستگی پیرسون استفاده شد. برای تعیین همسانی درونی مقیاس نیز از ضریب آلفای کرونباخ و برای تعیین پایایی زمانی سؤالات از ضریب همبستگی درون طبقه ای در روش بازآزمایی استفاده شد. یافته ها: مقدار پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 95/0 و ضریب همبستگی درون طبقه ای 87/0 بدست آمد. به منظور بررسی اعتبار سازه ای و واگرایی به ترتیب از تحلیل عاملی تأییدی و نسخه اصلی مقیاس بین المللی کارآمدی افتادن استفاده شد که نتایج مطالعه نشان دهنده برازندگی مطلوب شاخص های (02/0RMSEA= ،1= CFI ،1TLI=) بود. نتیجه گیری: نسخه کوتاه مقیاس بین المللی کارآمدی افتادن می تواند به عنوان ابزاری معتبر و پایا جهت مطالعه و ارزیابی کارآمدی افتادن سالمندان ایرانی استفاده شود.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخة فارسی مقیاس لذت، خودکارآمدی و حمایت اجتماعی فعالیت جسمانی کودکان بود. بدین منظور، 300 کودک ورزشکار (135 پسر و 165 دختر) نسخه فارسی مقیاس لذت، خودکارآمدی و حمایت اجتماعی فعالیت جسمانی کودکان را تکمیل نمودند. نتایج با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل عاملی تأییدی، آلفای کرونباخ و ضریب هم بستگی درون طبقه ای) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل عاملی تأییدی حاکی از آن است که میزان شاخص نیکویی برازش و نیکویی برازش تطبیقی بالاتر از (90/0) می باشد که در این پرسش نامه هر چهار عامل تأیید شده است. علاوه براین، نتایج ضریب آلفای کرونباخ و ضریب هم بستگی درون طبقه ای نشان می دهد که مقیاس لذت، خودکارآمدی و حمایت اجتماعی فعالیت جسمانی کودکان دارای ثبات پاسخ درونی ( 0.75 < ɑ ) و زمانی ( 0.80 < ɑ ) مناسبی است؛ بنابراین، نسخه فارسی مقیاس لذت، خودکارآمدی و حمایت اجتماعی فعالیت جسمانی کودکان از روایی و پایایی قابل قبولی در کودکان ورزشکار ایرانی برخوردار است.

هدف پژوهش حاضر مطالعه تأثیر محرومیت از خواب و مداخله پس گستر بر یادگیری ناپیوسته بازی شبیه سازی شده تنیس بود. 50 نفر از دانشجویان دختر 19 تا 25 ساله دانشگاه سمنان با توجه به پرسشنامه های مرتبط با متغیرهای تحقیق به عنوان نمونه انتخاب و به پنج گروه خواب کامل، محرومیت از خواب، خواب و مداخله پس گستر، محروم از خواب و مداخله پس گستر و فاصله کمتر از یک ساعت تقسیم شدند. برای سنجش یادگیری ناپیوسته از بازی شبیه سازی شده تنیس که قوانین و شیوه امتیازدهی شبیه به بازی واقعی بود، استفاده شد. برای تحلیل استنباطی داده ها از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و اندازه گیری های مکرر در سطح معناداری 05/0≥ P استفاده شد. نتایج نشان داد تفاوت یادگیری ناپیوسته (001/0Sig=) و نمره های یادداری گروه های پژوهش (001/0Sig=) معنادار است. سطح اجرای روز بعد گروه های دارای فاصله زمان استراحت کافی بین دو جلسه و استراحت کامل، نسبت به روز قبل بالاتر بود. کم خوابی و مداخله پس گستر اثر معکوس داشتند. بنابراین افرادی که در حال یادگیری مهارت اند، باید بر الگوی خواب و فعالیت های روزانه خود نیز توجه داشته باشند تا یادگیری مهارت دچار اختلال نشود و از تمرین خود بهره بیشتری ببرند.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی عاملی و پایایی نسخه فارسی مقیاس بلند اجرای روان در ورزشکاران بود. بدین منظور، 545 ورزشکار انتخاب شدند و نسخه فارسی مقیاس بلند اجرای روان را تکمیل نمودند. ابتدا با استفاده از روش بازترجمه، روایی صوری و صحت ترجمه نسخه فارسی پرسش نامه تأیید شد. درادامه، برای تعیین روایی سازه عاملی پرسش نامه از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری استفاده گشت، جهت تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ بهره گرفته شد و برای بررسی پایایی زمانی سؤالات، ضریب هم بستگی درون طبقه ای به روش آزمون مجدد مورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان دهنده برازش مطلوب مقیاس بلند اجرای روان می باشد. همچنین، یافته ها بیانگر آن است که شاخص برازندگی (047/0=رمزی، 96/0=سی.اف.آی، 96/0=تی.ا ل.آی)، همسانی درونی (75/0) و پایایی زمانی (86/0) از مقادیر قابل قبولی برخوردار هستند؛ لذا، نسخه فارسی مقیاس بلند اجرای روان از روایی و پایایی قابل قبولی در بین ورزشکاران برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری روا و پایا جهت ارزیابی اجرای روان استفاده نمود.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی در کودکان بود. بدین منظور 564 کودک از بازه سنی 10 تا 12 سال به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و نسخه فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ابتدا با استفاده از روش باز ترجمه، صحت ترجمه نسخه فارسی پرسش نامه تأیید شد و در ادامه برای تعیین روایی سازه پرسش نامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری، برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ و برای پایایی زمانی سؤالات، از همبستگی درون طبقه ای در روش آزمون آزمون مجدد استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهنده برازش مطلوب مدل نسخه فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی است. شاخص های برازندگی رمزی 05/0، سی.اف.آی 92/0 و ان.ان.اف.آی 9/0 بود؛ همچنین، ضریب آلفای کرونباخ با 83/0 و ضریب همبستگی درون طبقه ای با 80/0 از مقادیر قابل قبولی برخوردار بودند. یافته ها همچنین از ساختار تک عاملی و 16 سؤالی مقیاس اصلی حمایت می کند. بنابراین، نسخه فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی از روایی سازه و پایایی درونی و زمانی قابل قبولی در بین کودکان 10 تا 12 سال برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری روا و پایا برای ارزیابی لذت فعالیت بدنی کودکان ایرانی استفاده کرد.

ذهن آگاهی، فرایندی شناختی است که طی آنها فرد ذهن آگاه، بدون قضاوت و همراه با پذیرش، تمرکز خود را روی تجربه احساسات و اتفاقاتی که در لحظه حال در خود یا اطرافش رخ می دهد، متمرکز می سازد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی سیاهه ذهن آگاهی ورزشی بود. بدین منظور 150 ورزشکار با سطوح مختلف مهارتی در هفت رشته ورزشی تیمی و انفرادی، به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و نسخه فارسی سیاهه ذهن آگاهی ورزشی را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که نخست با بهره مندی از روش بازترجمه، صحت ترجمه نسخه فارسی سیاهه ذهن آگاهی ورزشی تأیید شد. در ادامه برای تعیین روایی سازه نسخه فارسی سیاهه ذهن آگاهی ورزشی از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، برای تعیین همسانی درونی ابزار از ضریب آلفای کرونباخ، برای پایایی زمانی (ثبات پاسخ) سؤالات از ضریب همبستگی درون طبقه ای در روش آزمون مجدد استفاده شد. نتایج نشان داد که تحلیل عاملی تأییدی مرتبه اول (042/0RMSEA=، 97/CFI=  و 96/0TLI= ) و دوم (042/0RMSEA=، 97/0CFI=  و 96/0TLI= )، ضرایب آلفای کرونباخ (79/0=ɑ) و همبستگی درون طبقه ای نسخه فارسی سیاهه ذهن آگاهی ورزشی (85/0)، از ساختار سه عاملی و 15 سؤالی سیاهه اصلی حمایت کرده و روایی و پایایی آن را تأیید می کنند.

هدف از پژوهش حاضر،تعیین ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی ""مقیاس کوتاه کارآمدی افتادن، فرم بین المللی"" در بیماران تصلب چندگانه می باشد. بدین منظور و جهت تأیید روایی سازه، 170 نفر از افراد مبتلا به تصلب چندگانه (95 مرد و 75 زن) شهرستان مشهد (با میانگین سنی 02/46 سال) به شکل نمونه در دسترس انتخاب شدند و نسخه فارسی ""مقیاس کوتاه کارآمدی افتادن"" فرم بین المللی را تکمیل کردند. ابتدا با استفاده از روش ترجمه باز ترجمه، روایی صوری و صحت ترجمه نسخه فارسی مقیاس کوتاه کارآمدی افتادن فرم بین المللی تأییدشد. در ادامه، برای تعیین روایی سازه مقیاس از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. همچنین،جهت تعیین همسانی درونی مقیاس،ضریب آلفای کرونباخ مورداستفاده قرار گرفت و به منظور تعیین پایایی زمانی گویه ها نیز ضریب هم بستگی درون طبقه ای در روش آزمون آزمون مجددبه کار رفت. یافته ها نشان می دهند که شاخص های برازندگی(TLI=0.99, CFI=1, RMSEA=0.067)، همسانی درونی (94/0) و پایایی زمانی (83/0) از مقدار قابل قبولی برخوردار هستند که بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی مقیاس کوتاه کارآمدی افتادن فرم بین المللی می باشد. با توجه به این نتایج، نسخه فارسی مقیاس کوتاه کارآمدی افتادن فرم بین المللی می تواند به عنوان ابزاری روا و پایا جهت مطالعه و ارزیابی خودکارآمدی افتادن در افراد مبتلا به تصلب چندگانه ایرانی استفاده شود.

هدفازپژوهشحاضر،تعیینرواییوپایایینسخهفارسی پرسش نامه تجربه نوجوانان در ورزش می باشد. بدین منظور، 400 ورزشکار دختر و پسر در سطوح مختلف ورزشی از بین ورزشکاران رشته های مختلف به شکلنمونه گیریتصادفی انتخاب گردیدندو نسخهفارسی پرسش نامه تجربه نوجوانان در ورزش را تکمیل کردند. ابتدا، با استفادهاز روش ترجمه باز ترجمه ،رواییصوری و صحتترجمه پرسش نامه تأیید گردید. در ادامه،به منظورتعیینرواییسازةپرسش نامه ازتحلیلعاملیتأییدیمبتنی بر مدل معادلاتساختاری استفاده شد و برایتعیینهم سانیدرونی آن، ضریبآلفایکرونباخ به کار رفت. پایاییزمانیسؤال ها نیز توسط ضریبهم بستگی درون طبقه ایدرروش آزمون آزمونمجددبررسی گردید وبرایتعیینهنجار،نقاطدرصدیمورداستفاده قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از عدم برازش مطلوب مدل اولیه پرسش نامه تجربه نوجوانان در ورزش (37 سؤالی) می باشد. پس از حذف 10 سؤال (عامل تجربیات منفی)، مدل مرتبه اول و دوم از شاخص های برازندگی قابل قبولی برخوردار شدند. علاوه براین، ضرایبآلفایکرونباخوهم بستگیدرون طبقه اینشان داد کهنسخهفارسی پرسش نامه تجربه نوجوانان در ورزش با 27 سؤال ازهم سانی درونی و پایایی زمانیقابل قبولیدربیننوجوانان ورزشکاربرخورداراست؛ لذا، نسخه فارسی پرسش نامه تجربه نوجوانان در ورزش به عنوان ابزاری روا و پایا قابلیت استفاده شدن توسطپژوهشگراندر جهت شناسایی اثرات مشارکت ورزشی بر جنبه های مختلف زندگینوجوانان را دارا می باشد.