هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر برخی ویژگی های شخصیتی بر روی خودسودمندی کاریابی دانش آموختگان رشته علوم-ورزشی بود. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی و از نظر هدف، کاربردی بود که به شکل میدانی انجام شد و دانش آموختگان علوم ورزشی جامعه آماری بود. نمونه 360نفر بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پنج پرسش نامه استاندارد عزت نفس چانگ و همکاران(2018)، تحمل ابهام هازن و همکاران(2012)، منبع کنترل کساوایف و همکاران(2018)، خودنمودگری هارت و همکاران(2017) و خودسودمندی کاریابی صالحی(1394) بود. جهت روایی ترجمه از روش روایی ترجمه پیشرو –پسرو استفاده شد. روایی صوری و محتوایی به تأیید شانزده تن از اساتید مدیریت ورزشی رسید. همچنین مقدار پایایی، روایی واگرا و همگرا پرسشنامه مطلوب برآورد شد. تحلیل نتایج به روش معادلات ساختاری با نرم افزار پی ال اس و اس پی اس اس انجام شد. نتایج نشان داد مقدار ضریب تعیین برای سازه خودسودمندی کاریابی830/0 می باشد که مناسب بودن برازش مدل ساختاری را تأیید می کند. همچنین ضرایب اثر پنج عامل عزت نفس(472/0)، تحمل ابهام(123/0)، منبع کنترل(125/0) و خودنمودگری(347/0) نشان از تاثیر آنها بر روی خود سودمندی کاریابی دانش-آموختگان رشته علوم ورزشی دارد. بطور کلی دست آورد این پژوهش برای متولیان ورزش کشور، ضرورت تدوین سیاست های متناسب با ویژگی های شخصیتی، جهت اشتغال بیشتر دانش آموختگان رشته علوم ورزشی است. از طرفی دانش آموختگان رشته علوم ورزشی می توانند با مدنظر قرار دادن توانایی ها و ویژگی های شخصیتی خود زمینه را برای اشتغال هرچه بیشتر خود فراهم آورند.
