این پژوهش، در حوزه گسترده زبان شناسی اجتماعی صورت گرفته است تا از زاویه گونه گونگی زبانی و با به کارگیری شیوه ای توصیفی و تحلیلی به بررسی گوشه ای از رفتار زبانی یکی از قشرهای برجسته جامعه ایرانی، یعنی استادهای دانشگاه، بپردازد. تمرکز این مقاله، از میانِ متغیرهای زبانی ممکن، بر مرحله های نگارش چکیده های مقاله هاییاست که از جامعه گفتمانی مقاله نویس ها استخراج شده است. داده های پژوهش مشتمل بر 60 چکیده از مقاله های چاپ شده مستخرج از طرح های پژوهشی است که در فاصله سال های 1375 تا 1393 به وسیله اعضاء هیئت علمی دانشکده های علوم انسانی و علوم پایه/پزشکیِ دانشگاه آزاد اسلامی به نگارش درآمده اند. به منظور مشخص نمودن نوع مرحله ها و فراوانیِ آن ها در چکیده مقاله ها از مدل دادلی-ایوانز (Dudley-Evans, 1989) استفاده شده است. یافته های پژوهش،نشان می دهد که بیشترین گونه گونگی در چکیده های مورد بررسی مربوط به زیرمرحله های دوم و سوم از مرحله ششم بوده و تفاوت معناداری در دیگر مرحله های چکیده های مورد اشاره وجود ندارد.
