پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روش های آموزش مبتنی بر رایانه و آموزش به کمک رایانه بر تعامل عناصر فرایند آموزش یادگیری در درس علوم تجربی پایه دوم متوسطه اول شهرستان اسدآباد انجام گرفت. این پژوهش جزء طرح های شبه آزمایشی می باشد که از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه های آزمایشی 1 و 2 استفاده می کند. جامعه مورد بررسی در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه دوم- دوره متوسطه اول در سطح شهر اسدآباد همدان بودند که حجم آن 852 بود و در سال تحصیلی 94-93 در این پایه مشغول به تحصیل بودند. از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای جهت گزینش نمونه پژوهشی استفاده شد و حجم نمونه 100 نفر می باشد که در طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه های آزمایشی 1 و 2 جایگزین شدند. گروه اول بر اساس سی دی آموزشی با راهنمایی معلم و گروه دوم با سی دی آموزشی بدون راهنمایی معلم جایگزین شدند. هردو گروه در محیط شبکه با پشتیبانی نرم فزار NSS آموزش ها را دریافت نمودند. ابزار پژوهش پرسشنامه سنجش سطوح تعامل دانش آموزان که بر اساس مؤلفه های تعامل، در شش مؤلفه تعامل در دانش آموزان و در طیف لیکرت (خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم، خیلی کم) با 60 سؤال مورد استفاده قرار گرفت. برای آزمودن فرضیه ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که در تعامل عناصر آموزش یادگیری (دارای شش بعد)، بین روش آموزشی مبتنی بر رایانه و روش آموزشی به کمک رایانه در پنج بعد تفاوت معناداری وجود ندارد و تنها در بعد تعامل محتوا_محتوا در سطح (5%) تفاوت معناداری وجود دارد. یافته های این پژوهش همچنین نشان داد که آموزش با کمک رایانه یعنی فعالیت های تمرینی و شبیه سازی که از طریق سیستم شبکه و با راهنمایی معلم ارائه شد بر تعامل عنصر محتوا_محتوا نسبت به روش آموزش مبتنی بر رایانه تأثیر بیشتری دارد.