رویکرد مفهوم سازی گزینه-محور از طریق آموزش صورت و معنا -محور، نمایان گر آن است که در محیط های آموزشی غیر انگلیسی زبان، که در آن زبان مادریِ معلم و زبان آموزها یکسان است، یکی از گزینه های که در اختیار معلم قرار دارد، استفاده از زبان مادری برای آموزش زبان آموزها است. در این راستا، پژوهش حاضر بر آن است تا به بررسی تأثیر زبان مادری در آموزش 80 زبان آموز در دو سطح متوسط و پیشرفته بپردازد. در این راستا، زبان آموزها به چهار گروه 20 نفره تقسیم شدند. برای دو گروه، از آن ها آموزش صورت و معنا-محور با میانجیگری زبان مادری (زبان فارسی) و در دو گروه دیگر آموزش به زبان انگلیسی ارائه شد و عملکرد شفاهی این دو گروه از زبان آموزها اندازه گیری شد. یافته های پژوهش با استفاده از آزمون تی نشان داد که سطح متوسط آموزش زبان انگلیسی با میانجیگری زبان مادری تأثیر بسیاری در میزان دقت و روان بودن بیان شفاهی زبان آموزها داشته است و از این جنبه، تفاوت آشکار و معناداری میان آموزش با میانجیگری زبان مادری در مقایسه با زبان انگلیسی مشاهده شد. آموزش زبان، در سطح پیشرفته نیز استفاده از زبان مادری تفاوت معناداری در دقت گفتار زبان آموزها ایجاد کرد، اما این تفاوت در زمینه روان بودن گفتار معنادار نبود. درنهایت، یافته های این پژوهش، با تکیه بر حوزه روان شناسی زبان و عوامل مؤثری که بر پردازش داده های زبانی تأثیر می گذارند، مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
