«کارگروهی» عبارت است از مجموعه تلاش های آگاهانه، منسجم و هماهنگ افراد برای دستیابی به هدف یا اهداف مشترک که هم افزایی را نیز در پی دارد؛ موضوعی که همواره یکی از دغدغه های اجتماعی و از مسایل کلیدی در سازمان های کشور بوده است. از این رو هدف اصلی پژوهش حاضر، آسیب شناسی کارگروهی در سازمان ها بوده که جهت دسته بندی این آسیب ها، از الگوی سه شاخگی مشتمل بر آسیب های رفتاری، ساختاری و محیطی بهره برده شد. پژوهش حاضر بر حسب نوع داده های مورد استفاده، کمّی؛ برحسب هدف، اکتشافی و بر حسب نتیجه، کاربردی بوده است. جامعه آماری پژوهش، کارکنان یکی از سازمان های مردم نهاد در تهران که فعالیت هایش مبتنی بر گروه و در قالب کارهای گروهی انجام می شود، بوده است. روش نمونه گیری، تصادفی خوشه ای؛ حجم نمونه، 384 نفر و ابزار پژوهش نیز پرسشنامه محقق ساخته بوده است. نتایج پژوهش نشان داد که آسیب های موجود در مسیر تحقق کارگروهی مشتمل بر 48 شاخص می باشد که مواردی چون «فقدان سیستم ارزیابی عملکرد»، «عدم آموزش کار گروهی به اعضا»، «شناخت ناکافی از محیط کاری سازمان»، «وجود تعارضات حل نشده در گروه» و «غیرقابل اندازه گیری بودن اهداف»، به عنوان مهمترین آسیب ها و «عدم وفاداری اعضای گروه و رهبر به یکدیگر»، «وجود جو رسمی و غیر راحت بین اعضا» و «عدم اعتماد اعضای گروه و رهبر به یکدیگر» به عنوان کم اهمیت ترین آسیب ها شناسایی شدند. همچنین در حالی که بین دیدگاه پاسخگویان در خصوص آسیب های ساختاری و محیطی بر حسب سن ایشان تفاوت معناداری مشاهده نشد پاسخگویان در گروه سنی کمتر از 30 سال در مقایسه با سایرین، بیشتر بر آسیب های رفتاری کارگروهی تاکید کردند.
