هدف از تحقیق حاضر، تبیین تفاوت درجة تحقق ابعاد سازمان یادگیرنده بین فدراسیون های ورزش های تیمی و انفرادی است. تحقیق از نوع پیمایشی مقایسه ای است. جامعة آماری کارمندان تمام وقت فدراسیون های ورزشی ایران برابر با 795 نفر بودند. از 212 پرسشنامة دریافت شده 158 مورد مربوط به فدراسیون های ورزش های فردی و 54 مورد مربوط به فدراسیون های ورزش های گروهی است. ابزار تحقیق پرسشنامة ابعاد سازمان یادگیرنده با پایایی 974 /0 بود. به منظور تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (t دونمونه ای با نمونه های مستقل) استفاده شد. نتایج حاکی است که درجة تحقق ابعاد سازمان یادگیرنده در فدراسیون های ورزشی در حد مطلوبی نیست و تفاوت معناداری بین درجة تحقق یادگیری مداوم (0 = p، 54 /3 = t) ، گفت-وشنود (0 = p، 63 /2 = t) ، یادگیری تیمی (0 p=، 07 /4- = t) ، سیستم های ادغام شده (0 = p، 22 /4- = t) ، توانمندسازی (0 = p، 05 /3- = t) ، پیوند با سیستم (0 = p، 07 /3- = t) و رهبری راهبردی (0 = p، 61 /3- = t) در فدراسیون های ورزش های تیمی و انفرادی ایران وجود دارد.
