اهداف پژوهش حاضر عبارتند از: 1- بررسی روابط زوجین ایرانی بر اساس مدل استرنبرگ، 2- تعیین مولفه بارز تر (صمیمیت، تعهد و شهوت) در روابط زوجین و 3- بررسی رابطه "روابط عاشقانه سه گانه" با رضایت زناشویی و متغیرهای دموگرافیک. نمونه آماری تحقیق حاضر مشتمل بر66 زوج جوان و میانسال بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از ابزار: 1- مقیاس عشق سه گانه استرنبرگ (استرنبرگ،1989) 2- مقیاس رضایت زناشویی انریچ و 3- پرسشنامه سنجش متغیرهای دموگرافیک مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج پژوهش بیانگر آن بود که میان زوجین جوان و میانسال در مولفه صمیمیت عدم تفاوت و در دو مولفه تعهد و شهوت تفاوت های معناداری وجود دارد. اثر پیلایی با آزمون t وابسته به همراه تصحیح بونفرونی نشان داد که در زوجین میانسال بارز ترین ویژگی تعهد و در زوجین جوان شهوت می باشد. بررسی متغیرهای دموگرافیک حاکی از آن بود که: 1- سواد، شغل و مدت ازدواج ( زوجین جوان و میانسال) پیش بینی کننده های مثبت و معنا دار روابط عاشقانه زوجین و مولفه های آن می باشند در حالی که سن و تعداد اعضای خانواده زوجین فاقد این قدرت پیش بینی هستند، از سوی دیگر نتایج نشان داد که مولفه های روابط عاشقانه، تنها قدرت پیش بینی ابعاد روابط دو تایی، روابط جنسی و موضوعات شخصیتی را دارا می باشند و سایر ابعاد رضایت زناشویی را پیش بینی نمی کنند.
