شکل دهی گروه های ویژه ی تربیت شنوایی با جلسه های منظم روزانه مطلوب است، هرچند تمرین گوش دادن کودک به این جلسه ها محدود نمی شود. به جای آن، تجربه ی شنوایی باید در سراسر روز به عنوان، بخشی از آموزش کلاسی و ارتباط کلامی تدارک دیده شود. به علاوه درمانگر باید توازن مناسبی بین آموزش دیداری/ شنیداری (برای ارائه ی مفاهیم تازه و گنجینه ی واژگان ) و تمرین شنیداری (برای رشد توانایی های گوش دادن کودک) فراهم کند. سرانجام، کارآمدی تربیت شنوایی می تواند با حفظ محیطی انعطاف پذیر، خلاق و همکارانه افزایش یابد. برای رسیدن به بیشترین موفقیت و بنابراین به دست آوردن بیشترین دلخوشی از رشد شنیداری ( برای درمانگر و کودک) مهم است نیازها، علائق، توانایی ها و محدودیت های کودک را هنگام برقراری ارتباط به یاد داشته باشید .