مدیریت صنعتی

هدف:  با وجود مقبولیت گسترده نظریه برابری آدامز و اجماع نظر روی توانایی این نظریه در تبیین عدالت توزیعی، دشواری در کمی کردن مفهوم برابری باعث شده است تا بهره مندی از این نظریه با چالش هایی مواجه شود. این پژوهش رویکردی را برای سنجش برابری درک شده توسط هر فرد در مقایسه با سایر کارکنان و تعیین میزان تغییر در ورودی ها/خروجی های یک فرد برای ایجاد حس برابری در وی، ضمن بروز کمترین نارضایتی در دیگر افراد ارائه می دهد. روش: بدین منظور، از مدل خروجی محور CCR تحلیل پوششی داده ها برای صورت بندی دو سناریوی خوش بینانه و بدبینانه و دستیابی به تخمینی بازه ای از میزان برابری درک شده توسط کارکنان استفاده می شود. برای اطمینان از کاربردی بودن رویکرد پیشنهادی، از آن برای تخمین برابری درک شده توسط اعضای هیئت علمی یک گروه آموزشی استفاده می شود. یافته ها: این رویکرد نشان داد که دیدگاه خوش بینانه یا بدبینانه، بر رتبه بندی افراد از لحاظ میزان برابری درک شده توسط آن ها اثر متفاوتی دارد. همچنین میزان برابری درک شده واقعی توسط افراد، لزوماً با میزان برابری تخمین زده شده برای آن ها با استفاده از دو دیدگاه خوش بینانه و بدبینانه تطابق ندارد؛ زیرا این دو دیدگاه حالت های حدی دو رویکرد را می سنجند. در عوض، میزان برابری درک شده توسط افراد با میانگین برابری درک شده از دو رویکرد خوش بینانه و بدبینانه تطابق بیشتری دارد. نتیجه گیری: قرارگیری میزان برابری های درک شده اظهارشده توسط افراد در بازه های محاسبه شده برای برابری های درک شده توسط رویکرد پیشنهادی حکایت از اعتبار آن دارد. بنابراین، می توان برابری درک شده توسط هر فرد را به صورت یک بازه تخمین زد و بر اساس آن، برای افرادی که پتانسیل احساس نابرابری زیادی دارند، تمهیدهایی اندیشید تا این پتانسیل کاهش یابد.

هدف: سرمایه گذاران خطرپذیر، در تعامل با شرایط عدم اطمینان، توانمندی های منحصر به خود را دارند. با وجود افزایش سطح ریسک در عصر توسعه استارتاپ های نوآورانه و مبتنی بر فناوری های نوظهور، مشکل سرمایه گذاری در این حوزه های نوظهور و استارتاپ ها، مسئله استراتژیکی برای سرمایه گذاران خطرپذیر است و به ارزیابی و تحلیل همه جانبه در این خصوص نیاز دارد. ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎر و اﻟﮕﻮﯾﯽ ﺑﺮای ﺗﺸﺨﯿﺺ ﮔﺰﯾﻨﻪهایی با ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ بیشتر از ﻣﯿﺎن اﻧﺒﻮه اﺳﺘﺎرﺗﺎپ ها، مسئله ای ﭼﺎﻟﺶ برانگیز اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ پژوهش در ﭘﯽ دستیابی به پاسخ و اراﺋﻪ راه کاری ﺑﺮای آن اﺳﺖ. بر این اساس، هدف اصلی پژوهش حاضر، تدوین ﻣﻌﯿﺎرهایی ﺑﺮای ﺗﺸﺨﯿﺺ اﺳﺘﺎرﺗﺎپ های با ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ زیاد ﺑﺮای ﺳﺮﻣﺎﯾﻪگذاری است. روش: در این پژوهش، ضمن همکاری و تعامل با 10 خبره در صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر، به پرسش اصلی پژوهش پاسخ داده شد. ابتدا به استخراج مؤلفه های همکاری از طریق مطالعات کتابخانه ای اقدام شد؛ سپس مؤلفه های استخراج شده، بر اساس تحلیل مارکوفی، میانگین مدت زمان تحلیل های چندبُعدی در تصمیم گیری ارزیابی و تحلیل شدند. سپس بر اساس یافته های تحلیل مارکوفی، ارزیابی و غربالگری دو بُعدی عامل های شناسایی شده بر اساس روش دلفی فازی انجام شد. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، از میان 62 شاخص مشارکت متقابل میان سرمایه گذاران و استارتاپ ها، 41 شاخص کلیدی و 21 شاخص غیرکاربردی شناخته شد؛ سپس بر اساس روش FBWM  ارزیابی و ارزش گذاری شاخص ها انجام گرفت. نتیجه گیری: مدل حاصل روی شش استارتاپ موفق در زمینه جذب سرمایه با استفاده از مولتی مورای فازی بررسی شد و در نهایت، این مدل، رتبه بندی هر شش استارتاپ را برای اولویت سرمایه گذاری ارائه داد.

هدف: این پژوهش در پی شناخت عوامل اثرگذار بر شکل گیری اکوسیستم کارآفرینی، مبتنی بر فناوری در دانشکدگان فنی دانشگاه تهران انجام شد. روش: ابتدا با مرور ادبیات پیشین، عوامل اثرگذار در شکل گیری اکوسیستم کارآفرینی دانشگاهی مبتنی بر فناوری شناسایی شد؛ سپس از طریق مصاحبه های عمیق و اکتشافی با 17 نف ر از متخصص ان و خب رگان در جامع ه، پژوهش تکمیل شد و با روش کدگذاری باز و محوری، 9 عامل اصلی مؤثر بر شکل گیری اکوسیستم کارآفرینی دانشگاهی مبتنی بر فناوری به دست آمد. در ادامه با توزیع پرسش نامه های زوجی میان خبرگان و با کمک روش مدل سازی ساختاری تفسیری، پیکره بندی اجزای مدل در شش سطح صورت گرفت. یافته ها: مدلی متشکل از شش سطح به دست آمد. سطح اول: مؤلفه های زیرساخت های توسعه اکوسیستم کارآفرینی، سیاست گذاری و مدیریت منابع مالی، شدت و سطح آمادگی طراحی، توسعه و تجاری سازی، ایجاد و توسعه نهادهای حمایتی، و توسعه کسب وکار در منطقه. سطح دوم: مؤلفه سیاست و قوانین دانشگاه. سطح سوم: مؤلفه بازار. سطح چهارم: عوامل اقتصادی و محیط کسب وکار. سطح پنجم: عوامل حاکمیتی. سطح ششم: مؤلفه فرهنگ اکوسیستم کارآفرینی فناورانه دانشگاهی. همچنین نشان داده شد که مؤلفه فرهنگ تأثیرگذارترین عامل و مؤلفه های زیرساخت های توسعه اکوسیستم کارآفرینی سیاست گذاری و مدیریت منابع مالی، شدت و سطح آمادگی طراحی، توسعه و تجاری سازی، ایجاد و توسعه نهادهای حمایتی و توسعه کسب وکار در منطقه، تأثیرپذیرترین عوامل در شکل گیری اکوسیستم کارآفرینی دانشگاهی مبتنی بر فناوری در دانشگاه تهران هستند. نتیجه گیری: توسعه فرهنگ و روحیه کارآفرینی، کالبد اساسی شکل گیری اکوسیستم کارآفرینی دانشگاهی مبتنی بر فناوری است که با سیاست گذاری های صحیح و مدیریت شایسته در سطح خرد و کلان اجراشدنی است.

هدف: هدف این پژوهش طراحی شبکه زنجیره تأمین حلقه بسته با در نظر گرفتن عدم قطعیت های ترکیبی و انعطاف پذیری در محدودیت هاست. روش: در این مطالعه به منظور درنظرگرفتن هم زمان عدم قطعیت های شناختی و تصادفی و انعطاف پذیری در محدودیت ها، مدل جدیدی از برنامه ریزی انعطاف پذیر امکانی تصادفی استوار، بر اساس اندازه گیری Me توسعه داده شده است. یافته ها: در رویکرد پیشنهادی، ترکیب محدبی از طیف خوش بینانه و بدبینانه در مدل در نظر گرفته شده و نیاز به بررسی های ذهنی و تکراری تصمیم گیران، در مدل رفع شده است؛ به طوری که سطح رضایت به صورت بهینه با حل مسئله تعیین می شود. از طرفی، به دلیل استواری مدل، انحراف های امکانی و سناریویی، عدم تحقق تقاضا و ظرفیت و نقض محدودیت های نرم در مدل حداقل شد. نتیجه گیری: به منظور ارزیابی کارایی مدل پیشنهادی، مطالعه ای موردی در زنجیره تأمین تولید کاغذسنگی انجام شد. نتایج تحلیل حساسیت، تحلیل استواری و شبیه سازی با مدل تحقق نشان داد که مدل پیشنهادی قادر است راه حل های استوار و واقع بینانه پیشنهاد کند. پیشنهاد حل واقع بینانه و انعطاف پذیر مسائل طراحی شبکه زنجیره تأمین، از طریق ایجاد تبادل بین تابع هدف و سطح ریسک پذیری تصمیم گیران و مدیران، از طریق تغییر فضای موجه در معیار Me در رویکرد پیشنهادی، از دستاوردهای مطالعه حاضر بود.

هدف: هدف این پژوهش مدل سازی ریاضی زنجیره تأمین هوشمند، تحت سیاست مدیریت موجودی توسط فروشنده با رویکرد اینترنت اشیا، برای بهینه سازی و رفع چالش های زنجیره تأمین سنتی، از قبیل عدم اطمینان، هزینه و تغییر تقاضای مشتریان است. روش: بر اساس نیازها و اهداف، یک مدل ریاضی دوهدفه ارائه شد که هدف های اول و دوم آن، به ترتیب حداقل ساختن هزینه و حداقل ساختن زمان زنجیره تأمین است. در این مدل، یک زنجیره تأمین چهارسطحی در نظر گرفته شده است که ارتباط مستقیم از تأمین کننده به تولیدکننده و از تولیدکننده به خرده فروش و از خرده فروش به مشتری را امکان پذیر می کند. ماهیت این زنجیره هوشمند است و سطوح زنجیره از فناوری های شبکه حسگر بی سیم (WSN)، شناسایی فرکانس رادیویی (RFID)، بلاکچین و فروش اینترنتی بهره می برد. یافته ها: در این پژوهش، پس از اعتبارسنجی مدل به کمک نرم افزار گمز، یک مسئله پایه ای با روش constraint-  حل شد که نتایج حاصل از حل مدل و نمودار پارتو ارائه شده است. بهینگی پیاده سازی فناوری های مزبور و همچنین واکنش زمان و هزینه به این پیاده سازی، کارآمدی مدل را نشان می دهد. نتیجه گیری: در این پژوهش یک مسئله پایه ای با روش constraint-  حل شده است. مقادیر توابع هدف و نمودار پارتو، نتایج مطلوبی را نشان می دهد. با حل مدل در ابعاد کوچک و متوسط در نرم افزار گمز، مقادیر توابع هدف و زمان حل ارائه شده است که نتایج گویای اعتبار مدل است و می توان آن را در ابعاد بزرگ تر حل کرد. به دلیل کمبود حافظه نرم افزار گمز، برای حل ابعاد بزرگ مدل، باید از نرم افزار متلب و الگوریتم های فراابتکاری استفاده شود.

هدف: برای ارزیابی درجه تحقق اهداف سازمان، باید بهره وری آن سازمان سنجیده شود و چون هر سازمانی از گروه ها و بخش های مختلفی تشکیل شده است، باید بهره وری گروه های آن بررسی شود. هدف این مقاله معرفی شاخصی مناسب برای ارزیابی تغییرات بهره وری هزینه گروه ها و شناسایی عوامل تأثیرگذار بر آن است. برای توضیح کاربردی بودن شاخص پیشنهادی، مطالعه ای در زمینه ارزیابی بهره وری شعبه های یکی از بانک های کشور در مناطق مختلف ارائه می شود.روش: برای اندازه گیری کارایی هزینه یک گروه، تابع فاصله ای مناسب ایجاد و بر اساس آن، شاخص بهره وری مالمکوئیست هزینه گروهی معرفی می شود. سپس، عوامل تأثیرگذار بر رشد بهره وری گروه ها با تمرکز بر دو بخش درو ن گروهی و برون گروهی بررسی می شود.یافته ها: شاخصی مناسب برای ارزیابی تغییرات بهره وری هزینه گروهی از واحدهای تصمیم گیری معرفی شد. برای تبیین کاربردی بودن شاخص پیشنهادی، یک مطالعه موردی واقعی در زمینه بانکداری انجام شد. در این مطالعه تغییرات بهره وری هزینه شعبه های یکی از بانک های کشور، در هشت منطقه مختلف ارزیابی شد. نتایج محاسبه شاخص و مؤلفه های مختلف آن روی داده های بانک اطلاعات معنادار و سودمندی درباره تغییرات بهره وری بانک در نواحی مختلف ارائه داد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که شاخص پیشنهادی، علاوه بر آنکه ابزار مناسبی برای ارزیابی بهره وری گروه ها ارائه می کند با شناسایی عوامل تأثیرگذار بر تغییرات بهره وری، چشم انداز روشنی در اختیار مدیران سازمان ها برای سیاست گذاری های بعدی قرار می دهد.