ارزیابی سرمایه گذاری

یکی از ویژگی­های بازار سرمایه وجود اوراق بهادار گوناگون با ریسک و بازده متفاوت است که شرکت­های سرمایه­گذاری با تشکیل پرتفوی متنوع قابلیت سرشکن کردن ریسک و کاهش آن را دارند و می­توان ارزیابی عملکرد پرتفوی را به عنوان یک ساز وکار کنترلی و بازخوردآخرین مرحله از فرآیند مدیریت سرمایه­گذاری دانست که برای شرکت­ها و سرمایه­گذاران بسیار مؤثر است و یکی از معیارهای ارزیابی عملکرد که مورد بحث اکثر اندیشمندان است، ارزش افزوده اقتصادی است. در این تحقیق که با هدف بررسی ارتباط بین استراتژی سرمایه­گذاری باارزش افزوده اقتصادی، انجام شده؛ با انجام مقایسه­ی ساختار پرتفوی ایجاد شده با استفاده از نسبتهای ارزش دفتری به ارزش بازار، قیمت به سود هر سهم به نرخ رشد و ارزش افزوده اقتصادی به ارزش بازار، سعی براین است که مناسب­ترین معیار از لحاظ عملکرد، که باعث می­شود ارزش شرکت بصورت واقعی ارزیابی شود، معرفی گردد. چراکه ارزیابی صحیح ارزش شرکت باعث می­شود که قیمت سهام به سمت ارزش واقعی خود سوق پیدا کند. جامعه آماری تحقیق شرکت های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده، که بر اساس شرایط در نظر گرفته شده برای انتخاب نمونه، 71 شرکت طی دوره 1379 تا 1388، انتخاب گردید. تجزیه و تحلیل آزمون فرضیه­ها با استفاده ازآزمون t، ویلکاکسون و آزمون آنالیز درون موردی انجام شده و برای ارزیابی عملکرد شرکت­ها از شاخص شارپ استفاده شده است.نتایج تحقیق نشان دهنده­ی برتری نسبت BM، نسبت به دوشاخص EVAMو PEGبر اساس شاخص شارپ در کل دوره تحقیق است و اینکه نسبتها با استفاده از آزمون های ذکر شده از لحاظ عملکرد تفاوت معناداری باهم ندارند

هدف: سرمایه گذاران خطرپذیر، در تعامل با شرایط عدم اطمینان، توانمندی های منحصر به خود را دارند. با وجود افزایش سطح ریسک در عصر توسعه استارتاپ های نوآورانه و مبتنی بر فناوری های نوظهور، مشکل سرمایه گذاری در این حوزه های نوظهور و استارتاپ ها، مسئله استراتژیکی برای سرمایه گذاران خطرپذیر است و به ارزیابی و تحلیل همه جانبه در این خصوص نیاز دارد. ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎر و اﻟﮕﻮﯾﯽ ﺑﺮای ﺗﺸﺨﯿﺺ ﮔﺰﯾﻨﻪهایی با ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ بیشتر از ﻣﯿﺎن اﻧﺒﻮه اﺳﺘﺎرﺗﺎپ ها، مسئله ای ﭼﺎﻟﺶ برانگیز اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ پژوهش در ﭘﯽ دستیابی به پاسخ و اراﺋﻪ راه کاری ﺑﺮای آن اﺳﺖ. بر این اساس، هدف اصلی پژوهش حاضر، تدوین ﻣﻌﯿﺎرهایی ﺑﺮای ﺗﺸﺨﯿﺺ اﺳﺘﺎرﺗﺎپ های با ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ زیاد ﺑﺮای ﺳﺮﻣﺎﯾﻪگذاری است. روش: در این پژوهش، ضمن همکاری و تعامل با 10 خبره در صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر، به پرسش اصلی پژوهش پاسخ داده شد. ابتدا به استخراج مؤلفه های همکاری از طریق مطالعات کتابخانه ای اقدام شد؛ سپس مؤلفه های استخراج شده، بر اساس تحلیل مارکوفی، میانگین مدت زمان تحلیل های چندبُعدی در تصمیم گیری ارزیابی و تحلیل شدند. سپس بر اساس یافته های تحلیل مارکوفی، ارزیابی و غربالگری دو بُعدی عامل های شناسایی شده بر اساس روش دلفی فازی انجام شد. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، از میان 62 شاخص مشارکت متقابل میان سرمایه گذاران و استارتاپ ها، 41 شاخص کلیدی و 21 شاخص غیرکاربردی شناخته شد؛ سپس بر اساس روش FBWM  ارزیابی و ارزش گذاری شاخص ها انجام گرفت. نتیجه گیری: مدل حاصل روی شش استارتاپ موفق در زمینه جذب سرمایه با استفاده از مولتی مورای فازی بررسی شد و در نهایت، این مدل، رتبه بندی هر شش استارتاپ را برای اولویت سرمایه گذاری ارائه داد.