درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از انجام این تحقیق بررسی نقش برنامه ریزی های مختلف آگاهی از نتیجه (kR) با تاکید بر موضوع عدم قطعیت در دریافت KR در یادگیری تکلیف حرکتی تولید نیرو بوده است. 40 آزمودنی براساس نوع برنامه ریزی KR به پنج گروه KR 100%، 50%KR، KR پیش بینی شده،KR  تصادفی و بدون KR تقسیم شدند. نتایج تحقیق نشان داد که بین گروههای مختلف برنامه ریزی KR در مراحل اکتساب، پایداری و انتقال تفاوت معنی داری وجود نداشت، ولی اثر اصلی معنی داری در مورد دسته کوششهای تمرینی مشاهده شد. نتیجه اینکه هر نوع برنامه ریز KR منجر به کاهش خطا در انجام تکلیف شده و در مورد تمرینات نوع ثابت بین انواع برنامه ریزی های KR و نیز قطعیت یا عدم قطعیت در دریافت KR در مورد یادگیری تکلیف حرکتی چندانی وجود ندارد.

هدف از این تحقیق، تعیین رابط? بین انگیزش و تعهد داوطلبان شرکت کننده در نهمین المپیاد ورزشی دانشجویان بود. باتوجه به جامع? 240 نفری پژوهش، تعداد نمون? آماری در این تحقیق با استفاده از جدول مورگان 147 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنام? کینسو (2007) پس از تایید روایی صوری و پایایی (89/0 = ?) استفاده شد. در این تحقیق از آمارهای توصیفی و استنباطی مانند آزمون t، S-K، ضریب همبستگی اسپیرمن، پیرسون و دو رشته ای نقطه ای استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که تعهد داوطلبان در دو گروه زن (51/0 ± 87/2 = M) و مرد (81/0 ± 93/2 = M) کمتر از میانگین است. ولی انگیزش در هر دو گروه زن (72/0 ± 37/3 = M) و مرد (50/0 ± 21/3 = M) در حد مطلوبی قرار دارد. همچنین مشخص شد که بین انگیزش و تعهد داوطلبان زن و مرد رابط? معنی-داری وجود دارد (001/0>P، 337/0 = r). از دیگر یافته های تحقیق این بود که بین جنسیت و انگیزش داوطلبان رابط? معناداری وجود دارد (021/0=P و 191/0=r). بین متغیرهای جمعیت شناختی (سن، تحصیلات و وضعیت تاهل) با انگیزش و تعهد داوطلبان رابط? معناداری مشاهده نشد (05/0

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیم در مراحل مختلف خودتنظیم (شامل: مراحل دوراندیشی، عملکرد و خوداندیشی) بر مراحل اکتساب، یادداری و انتقال مهارت سرویس والیبال بود. آزمودنی ها 55 دانشجوی دختر دانشگاه یزد ( با میانگین سنی 03/1 ± 20 سال) بودند که به صورت تصادفی به پنج گروه (سه گروه راهبردهای یادگیری خودتنظیم و دو گروه کنترل بدون تمرین و با تمرین) تقسیم شدند و سرویس والیبال را اجرا کردند. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون در مرحله اکتساب، 12 بلوک 10 کوششی را تمرین نمودند. سپس، در آزمون اکتساب (با همان شرایط پیش آزمون) شرکت کردند. درادامه، (پس از یک هفته) یک بلوک 10 کوششی را در آزمون یادداری و انتقال تمرین نمودند. داده ها در مرحله اکتساب با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه با اندازه گیری مکرر در یک طرح (6*4) تحلیل گردید و برای بررسی داده های حاصل از آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال از تحلیل واریانس یک راهه و همچنین، به منظور شناسایی تفاوت ها از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید. نتایج تفاوت معناداری را در گروه های تمرینی که از راهبردهای خودتنظیمی بهره گرفتند نسبت به سایر گروه ها در مراحل اکتساب، آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال نشان می دهد ؛ به عبارت دیگر، گروه های راهبردهای خودتنظیم که از مرحله خودارزیابی و خودواکنشی بهره برده اند، عملکرد بهتری داشته اند. این یافته ها نشان می دهد که راهبردهای یادگیری خودتنظیم، عامل مؤثری در پیشرفت عملکرد و یادگیری مهارت های حرکتی است.

هدف از پژوهش حاضر، ایجاد هنجار حالات خلقی شرکت کنندگان در مرحله کشوری مسابقات علمی _ تخصصی معلمان مرد تربیت بدنی بود. در این پژوهش جامعه با نمونه برابر بود، از این رو 337 نفر از معلمان مرد تربیت بدنی از 29 استان در هفت گروه سنی و سه مقطع تحصیلی به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات از طریق سیاهه نیمرخ حالات خلقی (Poms) که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته بود، جمع آوری شد. در این پژوهش از میانگین، انحراف استاندارد، رتبه درصدی و آنالیز واریانس (ANOVA) استفاده شد. در نهایت هنجار نیمرخ حالات خلقی معلمان مرد تربیت بدنی در هفت گروه سنی و سه مقطع تحصیلی تعیین شد. نتایج نشان داد خلق و خوی معلمان مرد تربیت بدنی در هفت گروه سنی و سه مقطع تحصیلی تفاوت معناداری ندارد(05/0 > P).

یکی از عوامل اثر گذار بر زمان واکنش (RT)، پیش نشانه است. نتایج تحقیقات انجام شده در مورد این عامل نشان داده است که RT به صورت تابعی از میزان اطلاعات پیش نشانه کاهش می یابد؛ ولی میزان تاثیر تعداد پارامترهای پیش نشانه شده به طور مستقل از تعداد پاسخ های انتخابی به خوبی روشن نیست. تحقیق حاضر به منظور آزمودن این فرضیه که RT در یک تکلیف تولید نیرو، تابعی از تعداد پارامترهای پیش نشانه شده است، انجام شد. یک طرح تحقیق 3 عاملی آمیخته بر روی 16 دانشجوی داوطلب (8 مرد و 8 زن(، غیر ورزشکار و راست دست در دامنه سنی 25-20 سال اجرا گردید. آزمودنی ها طی 5 جلسه در روزهای متوالی مجموعا 2400 کوشش ) هر جلسه 4 دسته 120 کوششی(را تحت وضعیت های دو انتخابی با پیش نشانه کردن 1 یا 2 پارامتر بر روی دستگاه پیش نشانه کردن پارامتر انجام دادند. تکلیف مورد نظر مستلزم تولید نیروی ایزومتریکی معین (3kg یا (6 به سمت داخل یا خارج و با اندام فوقانی راست یا چپ با حداکثر سرعت و دقت ممکن پس از ارایه پیش نشانه ها و محرک بود. زمان واکنش آزمودنی ها در سطوح مختلف متغیر مستقل با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس 3 عاملی)تعداد پارامترهای پیش نشانه شده × جنس × جلسه( با سنجش های مکرر 2 عامل )تعداد پارامترهای پیش نشانه شده و جلسه( تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که در این تکلیف، RT تابعی از تعداد پارامترهای پیش نشانه شده نبود (p>0.05). اثر اصلی جنس و اثر متقابل تعداد پارامترهای پیش نشانه شده و جنس بر RT نیز معنی دار نبود (p>0.05)؛ ولی اثر اصلی جلسه معنی دار بود (p<0.05).

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر سرعت های سریع و واقعی تصویرسازی حرکتی بر عملکرد دریبل فوتبال در بازیکنان ماهر بود. بدین منظور، 30 شرکت کننده در سه گروه تصویرسازی با سرعت سریع، تصویرسازی با سرعت واقعی، و گروه کنترل بدون تصویرسازی قرار داده شدند. پیش از تخصیص در گروه ها، شرکت کنندگان از نظر میزان توانایی در دریبل فوتبال و توانایی تصویرسازی مورد بررسی قرار گرفتند. پس از انجام پیش آزمون، سه جلسه تمرین تصویرسازی حرکت دریبل فوتبال (هر جلسه 30 کوشش) انجام شد. پس از جلسه سوم تصویرسازی، آزمون یادداری انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت معنا داری بین گروه ها در متغیر وابسته نشان داد، به طوری که گروه تمرین تصویرسازی سریع، زمان اجرای سریع تری نسبت به دو گروه دیگر داشت. با توجه به نتایج پژوهش، اثر همگون سازی در دریبل فوتبال برای بازیکنان ماهر مورد تأیید قرار گرفت. به نظر می رسد افزایش سرعت تصویرسازی در بازیکنان ماهر، منطبق با مرحله یادگیری آنها بوده و در نتیجه به بهبود اجرا منجر شده است.

شواهد علمی متعددی نشان دهنده اثرات مثبت فعالیت بدنی بر سیستم عصبی بویژه یادگیری و حافظه می باشد. با این وجود اطلاعات کمی درباره اثر فعالیت بدنی با شدت بسیار پایین و همچنین طول دوره تمرین بر عملکرد شناختی وجود دارد. در این پژوهش اثر فعالیت بدنی کوتاه مدت و بلند مدت با شدت بسیار پایین بر یادگیری و حافظه فضایی موش صحرایی نر جوان بررسی گردید. آزمودنی های تحقیق رت های نر بالغ نژاد آلبینو- ویستار بودند که به صورت تصادفی در سه گروه فعالیت بدنی کوتاه مدت، بلندمدت و گروه کنترل تقسیم شدند. پس از پایان دوره تمرین، آموزش و آزمون حیوانات با استفاده از ماز آبی موریس انجام گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و تحلیل واریانس یک طرفه انجام شد. در مرحله اکتساب بین یادگیری فضایی گروه های فعالیت بدنی کوتاه مدت و بلند مدت با شدت بسیار پایین و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت (0/05 ≤P). اما در آزمون حافظه فضایی، هر دو گروه فعالیت بدنی کوتاه مدت و بلندمدت، در شاخص های مدت زمان صرف شده در ربع دایره هدف، مسافت طی شده و مدت زمان تاخیر در یافتن سکو عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند (0/01 ≥P). بین یادگیری و حافظه فضایی دو گروه فعالیت بدنی کوتاه مدت و بلندمدت تفاوت معنی داری مشاهده نشد(0/05 ≤P). یافته های تحقیق حاضر نشان داد، هر دو نوع فعالیت بدنی با شدت بسیار پایین تاثیری بر یادگیری فضایی ندارد، اما حافظه فضایی را به طور معنی داری بهبود می بخشد. همچنین اگرچه فعالیت بدنی بلندمدت باعث تقویت بیشتر حافظه فضایی شد اما اختلاف معنی داری بین فعالیت بدنی بلندمدت و کوتاه مدت مشاهده نشد. بر این اساس می توان گفت احتمالاً مکانیسم های درگیر در بهبود حافظه و یادگیری متفاوتند، و متناسب با افزایش در زمان ورزش، عملکرد شناختی بهبود نمی یابد.

در کنترل حرکتی، دو مکانیسم مستقل (ارتباط بین اجزا در توالی حرکت و مقیاس بندی حرکت) را در تولید حرکت دخیل می دانند. لذا، هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر نوع تمرین(بدنی و مشاهده ای) و نوع بازخورد (خودکنترلی و جفت شده) بر یادگیری زمان بندی نسبی و مطلق و همچنین مقایسه درصد طلب بازخورد و استراتژی درخواست بازخورد گروه خودکنترلی در طی تمرین بدنی و مشاهده ای بود. 120 آزمودنی (438/2±09/21) به طور تصادفی به چهار گروه تمرین بدنی و مشاهده ای (بازخورد خودکنترلی، جفت شده) تقسیم شدند. ابزارهای تحقیق دستگاه زمان بندی متوالی و پرسشنامه چیریاکوسکی و ولف (2002) بودند. تکلیف فشردن کلید های 2، 4، 6، 8 با حفظ زمان بندی نسبی و مطلق معین بود. در مرحله اکتساب 72 و یادداری و انتقال 12 کوشش انجام گردید. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب، آزمون طرح اندازه های تکرار شده و آزمونt تحلیل شدند(05/0=α). نتایج نشان داد در مرحله اکتساب (043/0P = )، یادداری (001/0P = ) و انتقال (001/0P = ) گروه خود کنترلی دارای خطای زمان بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفت شده بودند. همچنین، بین درصد طلب بازخورد و استراتژی درخواست بازخورد در طی تمرین بدنی و مشاهده ای تفاوتی مشاهده نشد(492/0P = و756/0 t =). لذا به نظر می رسد یادگیری از طریق تمرین بدنی و مشاهده ای بر فرآیندهای شناختی مشابه استوار باشند..

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر سطح مهارت الگو بر سرکوب ریتم میو در شوت سه گام بسکتبال بود. بدین منظور، 13 نفر از دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید رجایی تهران (با میانگین سنی 5/1 ±15/23 سال) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت نمودند. جهت انجام پژوهش، شرکت کنندگان به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند: گروه اول ابتدا الگوی ماهر و سپس، الگوی غیرماهر را مشاهده کردند و گروه دوم الگوی ماهر را پس از الگوی غیرماهر مشاهده نمودند ( ترتیب نمایش در بین شرکت کنندگان به صورت موازنه متقابل کنترل شد). امواج مغزی شرکت کنندگان در سه حالت استراحت با چشم باز، مشاهده الگوی ماهر و غیرماهر با استفاده از دستگاه الکتروانسفالوگرافی ثبت گردید و توسط نرم افزار نروگاید به داده های کمی تبدیل شد. سرکوب ریتم میو نیز به صورت نسبت توان مطلق موج آلفا هنگام مشاهده الگوی ماهر و غیرماهر به توان مطلق موج آلفا درحالت استراحت محاسبه گشت. یافته های آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری درون گروهی نشان می دهد که اثرات اصلی مهارت الگو و منطقه عصبی معنادار است؛ در حالی که اثر تعامل این دو متغیر معنادار نمی باشد. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز حاکی از آن است که ریتم میو درحالت مشاهده الگوی ماهر درمقایسه با الگوی غیرماهر (P≤0.01) و نیز در منطقه مرکزی میانی نسبت به منطقه مرکزی چپ به طور معناداری بیشتر سرکوب شده است (P≤0.05). براساس نتایج، مشاهده الگوی ماهر می تواند مناطقی از مغز را که در اجرای واقعی عمل درگیر هستند، فعال نماید .

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه نیمرخ مهارت های روانی کشتی گیران تیم های ملی جوانان و بزرگسالان در دو رشته آزاد و فرنگی بود. به این منظور 285 نفر از کشتی گیران تیم ملی (جوانان آزاد 70 = n، جوانان فرنگی 71 = n، بزرگسالان آزاد 73 = n، بزرگسالان فرنگی 71 = n) که طی یک سال گذشته به اردوهای تمرینی برای شرکت در مسابقات آسیایی، جهانی، المپیک و تورنمنت های معتبر بین المللی دعوت شده بودند، به طور غیرتصادفی و هدفدار در چهار گروه بررسی شدند. برای بررسی نیمرخ مهارت های روانی کشتی گیران از پرسشنامه SASI Psych استفاده شد. پس از تعیین شاخص های آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف استاندارد و هنجار درصدی، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) شش مهارت روانی کشتی گیران در چهار گروه مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج آزمون نشان داد که در چهار مهارت روانی انگیزش، تمرکز، اعتماد به نفس و هدف چینی اختلاف معنی داری در بین آزمودنی های چهار گروه وجود ندارد (01/0 P<) و اختلاف مشاهده شده در دو عامل کنترل روانی و تصویرسازی ذهنی (01/0 P< و 5/3 = F) معنی دار بود.

هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایسه اثر سه برنامه هدف چینی باز اموزی اسنادی و ترکیبی بر میزان عزت نفس احساس خودسودمندی سبک اسنادی و انگیزه توفیق گرایی دانش آموزان پسر مقطع راهنمائی بوده است بدین منظور 240 دانش آموز پسر مقطع راهنمائی به طور تصادفی انتخاب و به چهار گروه زیر تقسیم شدند 1_ گروهی که برنامه هدف چینی داشتند 2- گروهی که برنامه بازآموزی اسنادی داشتند 3- گروهی که برنامه ترکیبی (هدف چینی و بازآموزی اسنادی ) داشتند و 4- گروه کنترل نخست از طریق پیش آزمون و به وسیله پرسشنامه خط پایه میزان عزت نفس سبک اسنادی احساس خود سودمندی و توفیق گرایی آزمودنی ها تعیین گردید سپس 16 جلسه هر یک از گروه ها بجز گروه کنترل به انجام فعالیت های منتخب پرداختند در پایان برنامه ها نیز پس آزمون انجام گردید و داده ها از طریق روش های آماری آزمون T آنالیز واریانس و آزمون کمکی توکی با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین جسمانی و تمرین حافظه کاری بر توانایی چرخش ذهنی بود. به این منظور 45 نفر دانشجوی دختر غیرورزشکار به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در یکی از گروه های تمرین ایروبیک، تمرین حافظه کاری و گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). طرح تحقیق از نوع نیمه تجربی و به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود که از تمامی نمونه ها، آزمون چرخش ذهنی گرفته شد. گروه تمرین بدنی و گروه تمرین حافظه کاری، روزانه به مدت 30 دقیقه به ترتیب در تمرین ایروبیک و تمرین حافظه کاری به مدت دو هفته شرکت کردند. گروه کنترل نیز به فعالیت روزانه خود پرداخت. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس تکراری نشان داد که تمرین ایروبیک و تمرین حافظه کاری بر توانایی چرخش ذهنی تأثیر دارد (05/0P≤). یافته ها حاکی از تسهیل توانایی های شناختی به وسیله مداخلات شناختی و حرکتی است.

فرایند برنامه ریزی حرکتی (تعیین و آماده سازی پارامترهای برنامه ی حرکتی)، یکی از موضوعات مورد بحث در کنترل حرکتی است. تحقیق حاضر به منظور شناخت بیشتر این فرایند، با استفاده از روش پیش نشانه کردن پارامتر به بررسی اثر میزان همپوشی تجمع های سلولی قشر مخ، مستقل از نوع پیش نشانه بر زمان واکنش (RT ) پرداخت. بدین منظور 18 دانشجوی داوطلب در دامنه ی سنی 25-20 سال با استفاده از دستگاه پیش نشانه کردن پارامتر، طی 5 جلسه تحت 6 وضعیت (2 وضعیت پیش نشانه ی اندام با همپوشی کم و زیاد، 2 وضعیت پیش نشانه ی نیرو با همپوشی کم و متوسط، 2 وضعیت پیش نشانه ی جهت با همپوشی متوسط و زیاد) قرار گرفتند. تکلیف مورد بررسی تولید نیروی ایزومتریک بلافاصله پس از نمایش هدف بود. زمان واکنش در وضعیت های مختلف اندازه گیری شده و با استفاده از 3 تحلیل واریانس 2 (همپوشی) در 4 (جلسه) با سنجش های مکرر تجزیه و تحلیل شد. مطابق نتایج، فقط اثر اصلی همپوشی و جلسه معنی دار بود (05/0p< ). در وضعیت های دارای پیش نشانه ی یکسان، با افزایش همپوشی RT به طور معنی داری کاهش یافت. یافته­ها نشان داد که موافق نظریه ی تجمع سلولی قشر، RT تابعی از میزان همپوشی تجمع های سلولی است.

هدف تحقیق حاضر، توصیف وضعیت مهارتی کشتی گیران فرنگی کار نخبه جوانان و بزرگسالان کشور در پنج تکنیک منتخب است. به این منظور 141 کشتی گیر فرنگی کار دعوت شده به اردوی تیم های ملی جوانان و بزرگسالان طی یک سال به عنوان نمونه آماری بررسی شدند (جوانان 71= n و بزرگسالان 70 = n). امتیازدهی هر تکنیک به وسیله فیملبردای از اجرای غیررقابتی تکنیک و بازبینی فیلم آن از راه شاخص های مورد نظر صورت گرفت. با استفاده از روش های آمار توصیفی میانگین نمره های کسب شده از هر تکنیک در هر رده سنی تعیین و به عنوان نیمرخ مهارتی کشتی گیران گزارش شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که کشتی گیران فرنگی کار ایرانی در هر دو رده سنی جوانان و بزرگسالان از میانگین نمره های مطلوبی در اجرای پنج تکنیک منتخب برخوردارند

هدفازانجاماینپژوهش، بررسیتاثیر تخمین خطا و تواتر بازخورد آگاهی از نتیجه بر یادگیری تکالیف حرکتی و شناختی بوده است. نمونه آماری، 40 دانشجوی دختر با میانگین سنی 7/25 بودند که به طور تصادفی به 4 گروه بازخورد 100% با تخمین، بازخورد 20% با تخمین، بازخورد 100% بدون تخمین و بازخورد 20% بدون تخمین تقسیم شدند. 90 کوشش تمرینی و در آزمون یاد داری، 15 کوشش انجام گرفت. تکالیف پژوهش حاضر، شامل تکلیف A با مولفه حرکتی بالا (تولید نیرو با پنجه دست) و تکلیف B با مولفه شناختی بالا (رسم مثلث) بود. به منظور تحلیل نتایج، از تحلیل واریانس با سنجش مکرر، تحلیل واریانس دو طرفه و یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج پژوهش، تفاوت معناداری بین 4 گروه آزمایشی در مرحله اکتساب نشان نداد. در آزمون یادداری در تکلیف A، گروه بازخورد 100% با تخمین، بهترین اجرا و در تکلیف B در متغیر زاویه، گروه های تخمین خطا بهترین عملکرد را داشتند ودر متغیر طول، گروه های بازخورد 20% بهترین اجرا را داشتند. نتیجه کلی این پژوهش را می توان بدین صورت بیان کرد که برآوردذهنیخطابهعنوانیکمتغیرمهمدرآمادگیبرایپاسخبعدیوهم چنین طراحی فرضیهپاسخ، می تواندبههمراهفراوانیافزایشیافتهبازخوردافزوده، موجبآزمونفرضیهپاسخبیشترودرنهایت، یادگیریبیشتریگردد؛ اما، در تکالیفی که خود دارای تقویت ذهنی هستند تخمین خطا، تاثیری بر یادگیری ندارد و در این گونه تکالیف، اصل فراوانی کاهش یافته بازخورد، تایید می گردد. هم چنین، در تکالیفی که اجرای حرکت نیازمند تخمین اولیه است، استفاده از تخمین خطا مفید می باشد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تقارن انتقال دوطرفه مؤلفه های شناختی و حرکتی در ضربه ی پای فوتبال در دانشجویان پسر دانشگاه فروسی مشهد بود. 64 دانشجوی شرکت کننده در کلاس های تربیت بدنی عمومی (1) با دامنه ی سنی 18 تا 24 سال که تجربه ی بازی فوتبال به صورت حرفه ای و منظم را نداشتند و پای برترشان راست بود، انتخاب و به روش تصادفی و به تعداد مساوی به چهار گروه تقسیم شدند. تکلیف ضربه ی بغل پا با تأکید برمؤلفه ی شناختی دقت در گروه های الف (تمرین با پای برتر) و ب (تمرین با پای غیر برتر) و تکلیف ضربه با روی پا با تأکید بر مؤلفه ی حرکتی نیرو در گروه های ج (تمرین با پای برتر) و د (تمرین با پای غیر برتر) به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و 150 کوشش در هر جلسه اجرا شد. نتایج نشان داد تمرین باعث انتقال مؤلفه ی شناختی از پای برتر به پای غیربرتر و برعکس شده است (P<0.05) و انتقال این مؤلفه متقارن است. اما مؤلفه ی حرکتی تنها از پای برتر به پای غیر برتر انتقال یافته است (P<0.05) و انتقال این مؤلفه نامتقارن بوده و این عدم تقارن به نفع پای برتر است. بر اساس این نتایج، بهتر است در آموزش مهارت هایی با مؤلفه ی شناختی بالا، با هر دو پا و در آموزش مهارت هایی با مؤلفه ی حرکتی بالا، با پای برتر تمرین کرد.