درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از این مطالعه ، تعیین رابطه لاکتات و حذف mtDNA لکوسیت های خون انسان پس از شرکت در یک جلسه فعالیت هوازی وامانده ساز است. بدین منظور 40 دانشجوی غیر ورزشکار که همگی سالم و غیر سیگاری بودند ، به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند . با توجه به دامنه سنی و شرایط طبیعی آزمودنی ها ، احتمال وجود جهش های mtDNA به صورت حذف معمولی 5 KG در حالت استراحت ضعیف بود. با این وجود ، به منظور اطمینان کامل از عدم وجود چنین جهشی ، قبل از شروع فعالیت وامانده ساز نیز تمامی آزمودنی ها از این نظر مورد بررسی قرار گرفتند تا در صورت وجود جهش احتمالی mtDNA در بعضی از نمونه های خونی قبل از انجام فعالیت وامانده ساز ، آزمودنی های مذکور از تحقیق خارج شوند . سپس فعالیت فزاینده وامانده ساز اجرا شد . بلافاصله بعد از فعالیت مذکور آز آزمودنی ها خونگیری به عمل آمد تا پس از استخراج DNA میتوکندری لکوسیت های خون ، حذف 5KB ژنوم میتوکندری ها با تکنینک های مولکولی Multiplex PCR مورد بررسی قرار گیرد. همچنین لاکتات خون ، به عنوان یکی از شاخص های استرس اکسایشی ، قبل و بعد از فعالیت اندازه گیری شد . پس از بررسی نرمالیته ، مقایسه میانگین های پیش و پس از آزمون لاکتات با آزمون t و متغیرهای غیر پارامتریک ، با آژمون خی دو ، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند . نتایج آزمون خی دو نشان داد که فعالیت شدید هوازی تا حد واماندگی موجب بروز جهش ژنی مذکور در افراد غیر ورزشکار می شود.

هدف از اجرای این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات هیپوکسی اینتروال بر هموگلوبین ، هماتوگریت ، رتیکولوسیت ، و سلول های قرمز خون در هنرجویان پسر تربیت بدنی می باشد .

تحقیق حاضر با هدف مقایسه روش های مختلف تعیین آستانه بی هوازی به اجرا در آمد بدین منظور 15 نفر(با میانگین + انحراف معیار سنی 32/1+ 21 سال قد 5/2 + 178 سانتی متر و وزن 78/6+ 2/64 کیلوگرم بعنوان آزمودنی های تحقیق انختخاب شدند برای تعیین نقطه انحراف ضربان قلب HRDP از پروتکل هافنمن استفاده شد ضربان های قلب فعالیت آزمودنی ها لحظه به لحظه بااستفاده از تله متری ثبت شد همزمان در 5 مرحله مختلف با استفاده از انژوکت نمونه خون از سیاهرگ دست چپ آزمودنی ها جمع آوری و میزان اسید لاکتیک آن ها به طور آنزیماتیک اندازه گیری شد در تعیین آستانه بی هوازی با استفاده از HRDP و منحی عملکرد ضربان قبل HRPC روش های بلک بورن 70 در صد ضربان قلب بیشینه روش 90 در صد ضربان قلب بیشینه معادله ناریتا مدل بلند بیشترین فاصله L.Dmax و مدل کوتاه بیشترین فاصله S.Dmax با روش سنجش لاکتات روش مبنا مورد مقایسه قرار گرفتند نتایج نشان داد که روش S.Dmax در برآورد ساتانه بی هوازی روش دقیقی است و تفاوت معنی داری بین این روش و روش مبنا وجود ندارد 83/8+ 167 در برابر 17/8+ 168 و 85/0=p از طرف دیگر مقایسه نتایج روش بلک بورن روش 90 در صد ضربان قلب بیشینه معادله ناریتا و مدل L.Dmax با روش مبنا نشان دهنده اختلاف معنی دارد در برآورد آستانه بی هوازی با استفاده از HRDP بود با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیتجه گیری کرد که روش S.Dmax می تواند جایگزین مطمئن روش سنتی پر هزینه و وقت گیر خون گیری متعدد ( سنجش لاکتات ) شود بر همین اساس مربیان و ورزشکاران برای تعیین آستانه بی هوازی و کنترل شدت برنامه تمرینات خود می توانند از این روش استفاده کنند

هدف از تحقیق حاضر مقایسه هزینه انرژی استراحتی و کارایی سوخت و سازی بیماران فلج مغزی اسپاستیک با میانگین سن 11 سال, قبل و بعد از یک دوره تمرینات هوازی و مقایسه این شاخصها با افراد سالم بوده است. 15 کودک فلج مغزی اسپاستیک داییلژی داوطلبانه در یک برنامه ورزشی توانبخشی شرکت کردند و 18 کودک سالم همتایشان (گروه کنترل) نیز به صورت تصادفی برگزیده شدند. گروه تجربی (cp) برنامه تمرینات هوازی را به مدت 3 ماه بطور سه جلسه در هفته با شدت کار 2.5 ± HRR % معادل شدت متوسط bpm 144 را اجرا کردند. متغیرها مطابق پروتکل اصلاح شده مک مستر روی چرخ کارسنج نتتوری در شرایط آزمایشگاهی با دمای 21 درجه سانتیگراد و رطوبت محیطی 61 درصد مورد اندازه¬گیری قرار گرفتند. پس از دوره تمرینی اندازه¬گیری متغیرها تکرار گردید و با استفاده از روش آماری MANOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. متعاقب اجرای تمرینات سه ماهاهه, ضربان های قلب استراحت و زیر بیشنه و شدت اجرای فعالیت (%HRR) به میزان قابل توجهی کاهش یافت. این متغیرها در بیماران در هر دو شرایط پیش و پس آزمون به میزان معنی داری بیش از گروه سالم بود (P<%0.5) . هزینه انرژی استراحتی گروه های بیمار و سالم تقریبا یکسان بود. میزان اکسیژن مصرفی متناسب با بازده کار (Vo2/workload) در پس آزمون بیماران به میزان معنی داری کاهش یافت (P<%0.5). همچنین هزینه اکسیژن پس آزمون تحت بازده کار 45 وات روی چرخ کارسنج بطور بارز کاهش یافت ( 1.8 ± 18.02 در برابر ½ ±20.34 میلی لیتر کیلوگرم در دقیقه), که از افزایش کارایی متابولیکی حکایت می کنند. نتیجه¬گیری: ضربان های قلب استراحت و زیر بیشینه بیماران فلج مغزی بیش از افراد سالم است که هزینه انرژی ورزش بالاتر و سطح پایین توانایی قلبی _ عروقی آنان حکایت می کند. با این وجود, فعالیت های ورزش درمانی به افزایش کارایی سوخت و سازی بیماران منجر می گردد. این دگرگونی فیزیولوژیک در بیماران فلج مغزی اسپاتیک علیرغم محدودیت عملکرد دستگاه عصبی _ عضلانی و تحمل پایین شدت¬های بالاتر تمرین, از جنبه های بالینی قابل توجه است.

هدف ازتحقیق حاضر تاثیر برنامه تمرین موضعی عضلات شکم بر تغییرات ترکیب بدن و لیپیدهای سرم است بدین منظور 16 آزمودنی با میانگین سنی 09/1+63/14سال به برنامه تمرین موضعی عضلات شکم در 12 جلسه ( هفته ای سه جلسه )پرداختند در ابتدا و پایان برنامه نیز علاوه برخون گیری ازورید ناحیه ساعد برای تعیین میزان کلسترول تام و تری گلیسیرید چربی زیر پوست نواحی شکم تحت کتفی فوق خاصره سه سربازو و دو سربازو و سینه آزمودنی ها با استفاده از کالیپر ثبت شده مچنین اندازه دور شکم دور کمر ودور باسن آزمودنی ها با متر نواری اندازه گیری شد ودر پایان اطلاعات به دست آمده با استفاد از آزمون t استودنت مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت نتایج تحقیق نشان داد برنامه تمرین موضعی عضلات شکم بر مقدار کلسترول Chol تام و تری گلیسیرید TG چربی زیرپوست نواحی شکم تحت کتفی فوق خاصره سه سربازو و سینه به همراه میزان دور شکم دور کمر و دور باسن وزن کل بدن توده چربی بدن و در صد چربی آزمودنی ها اثر معنی داری 05/0>P داشته است بنابراین نتیجه می گیریم که برنامه تمرین موضعی عضلات شکم با شرایط ذکر شده تنها موجب کاهش چربی موضعی تمرینی شکم نمی شود و دیگر نواحی بدن نیز کاهش چربی خواهند داشت از طرف دیگر با این نوع تمرینات فقط مقدار دور شکم کم نمی شود بلکه کاهش دور کمر و دور باسن نیز همراه آن اتفاق می افتد

هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر سه دوره بازیافت (تناوب استراحتی ) گوناگون بر اجرای پرس سینه دانشجویان ورزیده دانشگاه تهران بوده است بدین منظور 15 نفر از دانشجویان ورزیده دانشگاه تهران به ترتیب با میانگین سن و قد و وزن ½+28/25 سال 30/6+33/176 سانتی متر و 33/8+068/73 کیلوگرم که داوطلب شرکت در پژوهش بودند به سالن وزنه کوی دانشگاه تهران دعوت شدند و چهار جلسه اجرای پرس سینه را به فاصله 48 ساعت اجرا کردند آزمون های آماری t زوجی تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD کمترین تفاوت معنی داری نشان داد تناوب های استراحتی با نسبت کار به استراحت 1 به 3 ،60 در صد ضربان قلب بیشینه و سه دقیقه استراحت بر اجاری پرس سینه تاثیر منفی دارد 00/0 =P همچنین بین اجرای پس سینه با سه تناوب استراحتی نسبت کار به استراحت 1 به 3 و 60 در صد ضربان قلب بیشینه و سه دقیقه تفاوت معنی داری به لحاظ کاهش تعداد تکرار وجود دارد 00/0=P تناوب استراحتی سه دقیقه ای در مقایسه با تناوب های استراحتی نسبت بکار به استراحت 1 به 3 و 60 در صد ضربان قبل بیشینه تاثیر مطلوب تری بر اجرای پرس سینه دارد 00/0=P بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت در گروه های ویژه ای از عضله های دوره بازیافت و زمان مورد نیاز استراحت بین دوره ها اثر چشمگیری بر اعمال نیرو و قدرت همان گروه عضله ها دارد حال آنکه در سایر گروه های عضلانی مدت زمان بازیافت اثری بر قدرت غضلاانی ندارد بنابراین بهینه سازی و تعیین زمان بازیفات به منظور بهبود عملکرد عضلانی در دوره های تمرین باید با احتیاط صورت گیرد

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر یک دوکره فعالتی درآب با دماهای متفاوت بر عملکرد قالبی عروقی مردان میانسال است به همین مظنور دو گروه تجربی (15 نفر) و گواه (10 نفر) از مردان میانسال سالم با میانگین سنی 30 تا 45 سال انتخاب شدند گروه تجربی در آب گرم (40 درجه سانتیگراد) و گروه گواه در آب معمولی (29 درجه سانتیگراد) هر روز 30 دقیقه و به مدت 17 روز متوالی درآب فعالتی کردند (راه رفتن در آب طوری که سر و گردن از آب بیرون باشد) در روز های اول چهارم یازدهم و هجدهم از آزمودنی های دو گروه اکوکاردیو گرافی به عمل آمد میانگین ضربان قلب (HR) زمان استراحت گروه تجربی در روز هجدهم کاهش معنی داری داشت (2/2 + 66، 1/4+ 69، 2/1 + 67، 4+ 70) میانگین حجم ضربه ای (SV) و حجم پایان دیاستولی (EDV) گروه تجربی در روزهای چهارم یازدهم و هجدهم ا فزاطش داشت که در مقایسه با روز اول و با گروه گواه از نظر آماری معنی دار بود حجم پایان سیستولی (ESV) کسر تخلیه ای (EF) و میانگین فشار خون شریانی (MAP) دو گروه تغییری نشان نداد بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت فعالیت در آب گرم سبب کاهش ضربان قلب استراحت وا فزایش حجم ضربه ای و حجم پایان دیاستولی در مردان میانسال می شود.