درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از این تحقیق عبارت است از مقایسه اکسیژن مصرفی بیشینه دختران نوجوان غیرورزشکار با وضعیت بالیدگی متفاوت. در این تحقیق 39 دانش آموز دختر در دامنه سنی 66/13 تا 66/14 سال از جامعه دختران نوجوان غیرورزشکار شهر تهران به صورت هدفدار انتخاب و با استفاده از شاخص سن شروع قاعدگی به سه وضعیت بالیدگی زودرس، متوسط، و دیررس طبقه بندی شدند. درصد چربی بدن و اکسیژن مصرفی بیشینه شرکت کنندگان به ترتیب با استفاده از دستگاه سنجش ترکیبات بدن و آزمون بالک اندازه گیری شد. نتایج تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد اکسیژن مصرفی بیشینه نسبی دختران دیررس به طور معناداری بیشتر از دختران زودرس و متوسط بود (01/0P<)، ولی بین میانگین وزن، درصد چربی بدن و اکسیژن مصرفی بیشینه مطلق سه گروه اختلاف معناداری وجود نداشت (05/0P>). بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره، درصد چربی بدن و وضعیت بالیدگی (638/0=R) بیشترین سهم را در پیش بینی اکسیژن مصرفی بیشینه نسبی، و متغیرهای وزن بدن و سن شروع قاعدگی (763/0=R) بیشترین سهم را در پیش بینی اکسیژن مصرفی بیشینه مطلق دارا بود. نتایج این تحقیق از تاثیر واقعی بالیدگی بر اکسیژن مصرفی بیشینه حکایت داشت و نشان داد پس از متغیرهای وزن و درصد چربی بدن، بالیدگی بیولوژیکی، به ویژه سن شروع قاعدگی، از عوامل مؤثر بر اکسیژن مصرفی بیشینه دختران نوجوان غیرورزشکار است.

آزمون های نیمرخ حالات خلقی نشان می دهند، بازیکنانی که دچار آسیب دیدگی می شوند، از نظر روانی نیز تأثیر می پذیرند. در موارد آسیب های شدیدتر، افت سلامت روانی و تمایل به افسردگی غیرمعمول نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آسیب بر نیمرخ حالات خلقی بازیکنان فوتبال تیم پرسپولیس تهران بود. بدین منظور 54 نفر از بازیکنان تیم پرسپولیس در دو رده سنی بزرگسالان و امید در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات تحقیق از طریق پرسشنامه POMS قبل و بعد از آسیب دیدگی بازیکنان و توسط پزشک تیم جمع آوری شد. از روش های آمار توصیفی و آزمون t وابسته در سطح معناداری 95 درصد برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که همه بازیکنان تیم پرسپولیس در طول فصل 92 – 91 حداقل یک آسیب را متحمل شده اند. همچنین نتایج نشان داد که قبل از آسیب نیمرخ حالات خلقی آنها همانند نمودار کوه یخی مورگان بود که بعد از آسیب دچار وارونگی شد و نیز تفاوت معناداری بین نیمرخ خلقی بازیکنان قبل و بعد از آسیب مشاهده شد (0001/0=P). یافته های این تحقیق نشان می دهد که میانگین نیمرخ حالات خلقی بازیکنان بعد از آسیب دچار تغییراتی شده و سطح تنش، افسردگی، خشم، خستگی و سردرگمی آنها افزایش یافته است، درحالی که سرزندگی آنها کاهش یافته است.

این تحقیق به منظور مقایسه اثر بازخورد خودکنترلی و تخمین خطا بر اکتساب و یادداری تکلیف تعادلی در کودکان و بزرگسالان انجام گرفت. در این تحقیق، 96 آزمودنی (48 کودک در دامنه سنی 12-8 سال و 48 بزرگسال در دامنه سنی 22-18 سال) از دانش آموزان آموزش و پرورش و دانشجویان دانشگاه اصفهان بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی بر اساس دامنه سنی، جنسیت، برنامه دریافت بازخورد و تخمین خطا در 16 گروه قرار گرفتند. تکلیف مورد نظر حفظ تعادل به مدت 30 ثانیه بر روی دستگاه تعادل سنج بود. هر یک از گروه ها به مدت 4 روز در 8 دسته 5 کوششی در دوره اکتساب شرکت داشتند. در آخرین دسته روز چهارم، آزمون اکتساب و 72 ساعت پس از آن آزمون یادداری انجام گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل واریانس عاملی تحلیل شد. براساس نتایج، در مرحله اکتساب اثر اصلی نوع بازخورد معنیدار بود و زمان حفظ تعادل گروه خودکنترل در آزمون اکتساب به طور معنیداری بیشتر از گروه جفت شده بود، اما اثر اصلی جنسیت، دامنه سنی و تخمین خطا معنیدار نبود. در مرحله یادداری، اثر اصلی دو متغیر نوع بازخورد و جنسیت معنیدار بود، به طوریکه زمان حفظ تعادل مردان در آزمون یادداری به طور معنیداری بیشتر از زنان بود، در حالیکه اثر اصلی دامنه سنی و تخمین خطا معنیدار نبود (05/0P<). با توجه به نظریه زیمرمن در خودتنظیمی که خودکنترلی نیز بخشی از آن است، نتایج حاصل به طور کلی این نظریه را تأیید کرد. بر اساس یافته های این پژوهش نتیجه گیری میشود که شیوه تمرین خودکنترلی به ویژه بازخورد خودکنترلی در اکتساب و یادداری مهارت ها در کودکان و بزرگسالان مؤثر است. همچنین تخمین خطا در گروه خودکنترل در مرحله اکتساب عملکرد بهتری داشته است.

به منظور بررسی تاثیر مصرف مکمل بی کربنات بر عملکرد دو 400 متر و سطوح برخی متابولیت های پلاسما در مردان جوان ورزشکار، 16 مرد جوان دونده 400 متر (سن 25/3 ? 58/20 سال، قد 48/2?33/175 سانتیمتر و شاخص توده بدن 68/2? 57/21 کیلوگرم بر مترمربع) طی دو جلسه یک ساعته پس از مصرف مکمل بی کربنات به مقدار 3/0 گرم در هر کیلوگرم وزن بدن) یا دارونما (کربنات کلسیم)، در آزمون دو 400 متر (ترتیب تصادفی معکوس) شرکت کردند. در هر دو جلسه، طی سه مرحله (استراحت، 30 دقیقه پس از مصرف مکمل و 2 دقیقه پس از پایان دویدن) خونگیری به عمل آمد و سطوح آمونیاک، لاکتات، بی کربنات و PH خون اندازه گیری شد. زمان دویدن در جلسه مصرف بی کربنات کلسیم (11/0? 41/57 ثانیه)، به طور معنی داری کمتر از زمان دویدن در جلسه مصرف دارونما (78/0?01/59 ثانیه) بود (05/0P<). همچنین با مصرف بی کربنات سدیم، سطوح بی کربنات پلاسما (64/2?53/29 میلی مول بر لیتر)، نسبت به حالت استراحتی (84/1?13/23 میلی مول بر لیتر) افزایش معنی داری یافت، ولی بعد از دویدن (92/1? 45/20 میلی مول بر لیتر)، تقریباً به مقادیر استراحتی خود بازگشت (05/0P<). به علاوه در جلسه مصرف دارونما، سطوح بی کربنات خون بعد از دویدن (48/2?89/17 میلی مول بر لیتر)، به پایین تر از سطوح استراحتی (15/2?31/23 میلی مول بر لیتر) رسید (05/0P<) . همچنین در هر دو جلسه مصرف بی کربنات کلسیم و دارونما، افزایش معنی داری در سطوح لاکتات خون پس از دویدن مشاهده شد و کاهش PH خون، فقط در جلسه مصرف دارونما معنی دار بود (05/0 P<) . پس می توان نتیجه گرفت که مصرف بی کربنات سدیم، اثر ارگوژنیک دارد و از افت محتوای بی کربنات خون در ورزش شدید جلوگیری می کند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی انگیزه های هواداران بازی های تیم ملی فوتبال ایران بود. به این منظور بر اساس مطالعه مبانی نظری و پیشینه تحقیق، 9 انگیزه شناسایی و پرسشنامه ای برای اندازه گیری آنها طراحی شد. پس از تایید روایی پرسشنامه توسط متخصصان، پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برابر 81/0 به دست آمد. هواداران تیم ملی فوتبال ایران در بازی ایران و امارات به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند که تعداد آنها 30 هزار نفر برآورد شد. تعداد نمونه با استفاده از جدول مورگان 360 نفر بود. نتایج نشان می دهد که علاقه به تیم ملی، ملی گرایی، علاقه به فوتبال، زیبایی، هیجان، اجتماعی شدن، سرگرمی، گریز و علاقه به بازیکن، به ترتیب بیشترین اهمیت را در بین انگیزه های مورد بررسی داشتند. نتایج آزمون اسپیرمن در سطح معناداری 05/0 نشان داد که از بین انگیزه ها، تنها علاقه به فوتبال و زیبایی با میزان حضور رابطه معناداری داشتند. در نهایت این نتایج درک ما را از عوامل برانگیزاننده رفتارهای هواداران تیم ملی فوتبال و تمایلات آنها برای آمدن به ورزشگاه و حمایت از تیم افزایش می دهد.

هدف از تحقیق حاضر، اثر دو برنامه تمرین مقاومتی به صورت دایره ای و ست های استاندارد با شدت های مختلف بر پاسخ EPOCدر مردان جوان است. به همین منظور 12 مرد دانشگاهی با میانگین سن 1/1 ± 92/21 سال، قد 55/4 ± 17/175 سانتی متر و وزن 5/7±74/69 کیلوگرم، به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و در دو مرحله آزمون (یک وهله ورزش مقاومتی با شدت 50% و 75% 1RM) شرکت کردند. اندازه گیری EPOCبه صورت پیش آزمون و پس آزمون در سه بازه زمانی 30 دقیقه ای به مدت 90 دقیقه انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی tهمبسته و t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مقادیر VO2 بعد از هر دو برنامه ورزش مقاومتی نسبت به مقادیر VO2 پایه(بر حسب میلی لیتر دردقیقه) 90 دقیقه بعد از ورزش ، افزایش معنی داری داشت، اما این افزایش در 30 دقیقه سوم پس از ورزش مقاومتی با شدت 50 درصد معنی دار نبود. مقدار کالری مصرفی در ورزش با شدت 75 درصد تا یک ساعت پس از ورزش و در ورزش با شدت 50 درصد تا نیم ساعت پس از ورزش افزایش داشت. مقادیر RER بعد از هر دو برنامه ورزش مقاومتی نسبت به مقادیر RERپایه 90 دقیقه بعد از ورزش کاهش معنی داری داشت. با وجود این، در مقایسه بین دو شدت تمرین، مقدار EPOC و انرژی مصرفی اضافی در هر سه بازه زمانی پس از ورزش در مرحله شدت 75 درصد 1RM به طور معنی داری بیشتر از مرحله شدت 50 درصد 1RM بود. اما مقدارRER بین دو شدت تمرین تفاوت معنی داری نداشت. می توان گفت انجام ورزش مقاومتی با ست های استاندارد و شدت بیشتر، EPOC بیشتری را تا 90 دقیقه پس از ورزش تولید می کند که در صورت تداوم این نوع روش تمرینی، می توان از آن برای برنامه های کاهش وزن استفاده کرد.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر نام تجاری تیم های موفق فوتبال بر میزان وفادارای هواداران در تیم های لیگ برتر فوتبال ایران بود. بنابراین این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش پیمایشی است که در آن 384 نفر از هواداران چهار تیم صدر جدول لیگ برتر ایران در نهمین دوره لیگ برتر فوتبال ایران در سال 1388-1389 مورد بررسی قرار گرفتند.. ابزار اندازه گیری مورد استفاده پرسشنامه تداعی تیم ساخته شده توسط گلادن و فانک بود که پایایی آن طبق ضریب آلفای کرونباخ 0/82 و روایی آن بر اساس ضریب کندال 78/0 به دست آمد ،استفاده شد. یافته های حاصل از آزمون تحلیل عامل تاییدی و مدل سازی معادلات ساختاری از در مجموع ضرایب تاثیر به دست آمده نشان داد که بعد منافع تداعی نام تجاری تاثیرگذارترین عامل بر میزان وفاداری هواداران به نام تجاری بود و ابعاد نگرش ها و دارایی ها به ترتیب در جایگاه های بعدی قرار داشتند. همچنین مدل به دست آمده گویای تاثیر متقابل این سه بعد بر همدیگر نیز بود. بر این اساس، تمرکز استراتژیکی باشگاه ها بر چهارچوب حاصل، موجبات جذب هواداران وفادارتر به نام تجاری آنها و در نتیجه سودآوری بالاتر باشگاه ها را فراهم خواهد کرد.

هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر مصرف کافئین بر توان بی هوازی، شاخص خستگی و سطوح لاکتات خون دانشجویان پسر ورزشکار بود. به همین منظور از میان داوطلبان شرکت کننده، 16 نفر با میانگین وزن 1/9± 9/68 کیلوگرم، قد 7± 73/1 سانتیمتر و سن 2 ± 24 سال به روش تصادفی ساده (قرعه کشی) انتخاب و براساس شاخص خستگی حاصل از پیش آزمون، به صورت زوج های همتا به دو گروه کافئین (8 = n) و دارونما (8 = n) تقسیم شدند. از آزمودنی ها درخواست شد که 24 ساعت قبل از شروع آزمون، از فعالیت جسمانی شدید و 48 ساعت قبل از شروع آزمون، از خوردن یا آشامیدن هرگونه ماده حاوی کافئین پرهیز کنند. جلسه اول آزمون رست (پیش آزمون)، بعد از گذشتن دست کم 4 ساعت از صرف غذا انجام شد و 6 دقیقه بعد از آزمون مقدار لاکتات خون آنها سنجیده شد. جلسه دوم آزمون رست (پس آزمون)، یک هفته بعد دقیقاً مشابه جلسه اول صورت گرفت، به طوری که آزمودنی ها مصرف معمولی کافئین را ادامه دادند و 48 ساعت قبل از آزمون، مصرف آن را قطع کردند. در پس آزمون، آزمودنی ها مصرف معمولی کافئین را ادامه دادند و 48 ساعت قبل از آزمون، مصرف آن را قطع کردند. در پس آزمون، آزمودنی ها یک ساعت قبل از شروع آزمون، کافئین یا دارونما را به مقدار 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در قالب کپسول های ژلاتینی مصرف کردند. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون های آماری t وابسته و مستقل (05/0 =P)، نشان داد مصرف کافئین بر میانگین توان، حداقل توان و شاخص خستگی تاثیر مثبت داشته، درحالی که بر اوج توان و مقدار لاکتات خون تاثیر معنی دار نداشت. به نظر می رسد مصرف کافئین در بهبود میانگین عملکرد فعالیت های رفت و برگشت سریع کوتاه مدت مؤثر باشد.

سقوط در زنان باردار شایع است. کنترل پوسچر و جهت یابی مطلوب در جلوگیری از سقوط اهمیت زیادی دارد. هدف از این پژوهش، تحلیل عملکرد کنترل و جهت یابی پوسچر در دوران مختلف بارداری و پس از زایمان بود. آزمودنی ها شامل سه گروه 13 نفره زن با دامنه سنی 20 تا 28 سال به ترتیب زنان غیرباردار (I)، زنان در سه ماهه اول (II) و در ماه نهم بارداری (III) بودند. کنترل و تغییر وضعیت پوسچر آزمودنی ها با استفاده از دستگاه تعادل سنج BIODEX اندازه گیری شد. در گروه III پس از زایمان نیز اندازه گیری ها تکرار شد. تحلیل آماری با استفاده از روش MANOVA و Repeated Measure ANOVA 05/0 = α انجام گرفت. افراد غیرباردار (I) با کسب (17/8 ± 07/53 امتیاز بیشترین قابلیت جهت یابی پوسچر و زنان باردار 9 ماهه (III) با کسب 7/14 ± 8/31 امتیاز به طور معنی داری از کمترین قابلیت برخوردار بودند. در ماه نهم بارداری جهت یابی در سمت عقب، راست و چپ تفاوت معنی داری با بعد از زایمان نداشت. اما در دیگر جهت ها افت معنی داری دیده شد. بعد از زایمان امتیاز جهت یابی با 25 درصد افزایش همراه بود (001/0 = P). باتوجه به نتایج می توان گفت که تغییرات فیزیکی ناشی از بارداری با کاهش توانایی در تغییر سریع موقعیت پوسچر همراه است، اما مشخص نیست که این افت عملکرد به دلیل ضعف نیروی عضلانی است یا ناشی از اختلال عملکردی در گیرنده های حسی – عمقی. اگرچه پس از زایمان در مقایسه با قبل از زایمان، عملکرد جهت یابی بهتر بود، اما هنوز نسبت به افراد غیرباردار ضعیف تر بود. وجود برنامه توانبخشی در دوران بارداری و پس از زایمان برای بهبود عملکرد تعادلی، کنترل پوسچر توصیه می شود.

مربیان ورزش از مهم ترین منابع انسانی در ورزش محسوب می شوند که به نظر می رسد با مشکلاتی در حیطه مربیگری مواجه باشند. هدف کلی این تحقیق، بررسی مشکلات مربیان ورزش و یافتن راه کارهایی برای حل آن هاست. جامعه آماری تحقیق کلیه مربیان مرد فعال هیئت های ورزشی شهرستان اراک بودند (در مجموع 334 نفر) که بر اساس جدول برآورد حجم نمونه مورگان 180 نفر از آن ها به صورت تصادفی-طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از این تعداد، 108 نفر (60 درصد) نفر به پرسشنامه 50 سؤالی محقق ساخته شناسایی مشکلات مربیان (85/0= ) بر مبنای مقیاس پنج ارزشی لیکرت به طور کامل پاسخ دادند. از آزمون تحلیل عاملی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته های تحقیق نشان می دهد مربیان شرکت کننده به ترتیب مشکلاتی با سازمان های مرتبط، سایر مربیان، رسانه ها، اماکن و تجهیزات ورزشی، شخصی و ورزشکاران دارند که بر فعالیت آن ها تأثیر منفی دارد. بر این اساس، راه کارهایی مانند طراحی مسیر شغلی مربیان و ایجاد جوّ و فرهنگ کاری مثبت بین مربیان نیز برای حل این مشکلات شناسایی شدند که به نظر می رسد می توان با استفاده از آن ها به رشد و بهبود زندگی کاری مربیان ورزشی کمک کرد.

هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر دو نوع بازیافت فعال و غیرفعال بر تغییرات شاخص های منتخب دستگاه ایمنی پس از فعالیت ورزشی درمانده ساز در دانشجویان مرد ورزشکار است. به این منظور با استفاده از آزمون کوپر و سنجش BMI، 20 دانشجوی ورزشکار رشته آمادگی جسمانی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه اول (بازیافت فعال) و گروه دوم (بازیافت غیرفعال) تقسیم شدند. هر دو گروه پروتکل چندمرحله ای را تا درماندگی و بلافاصله به مدت 30 دقیقه دوره بازیافت خود را انجام دادند. آزمودنی های گروه اول در 15 دقیقه ابتدایی با 65 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه روی نوارگردان فعالیت داشتند در حالی که گروه دوم این مدت زمان را به حالت درازکش سپری کردند. سپس هر دو گروه 15 دقیقه بازیافت بعدی را در حالت نشسته به پایان رساندند. نمونه های خون، قبل، بلافاصله، 15 و 30 دقیقه پس از فعالیت درمانده ساز جمع آوری شد. نتایج تحقیق با استفاده از آزمون تحلیل واریانس طرح های تکراری، افزایش معنی داری شاخص های لکوسیت، لنفوسیت، مونوسیت، نوتروفیل، CD4، CD8 و کاهش نسبت CD4:CD8 را بلافاصله پس از پایان فعالیت نشان داد (05/0//P). هر دو نوع بازیافت فعال و غیرفعال موجب کاهش معنی دار مقادیر CD8، CD4، لنفوسیت، مونوسیت و لکوسیت وکاهش غیرمعنی دار نوتروفیل و افزایش غیرمعنی دار نسبت CD4:CD8شد که در کاهش مقادیر مذکور، تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت (05/0P>). در ضمن تمامی شاخص ها به غیر از مونوسیت در گروه اول، پس از هر دو نوع بازیافت تقریباً به سطوح استراحتی خود بازگشتند.

هدف پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس پرخاشگری و خشم رقابتی در ورزشکاران بود. بدین منظور 403 ورزشکار مرد از رشته های مختلف در سه مرحله به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی مقیاس ترجمه شده پرخاشگری و خشم رقابتی در ورزش را تکمیل کردند. نتایج با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی، آلفای کرونباخ، ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی درون طبقه ای، تحلیل واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی بونفرونی و تحلیل عاملی تأییدی بررسی شد. نتایج نشان داد که دو عامل به دست آمده 32/43 درصد واریانس را تبیین کردند. همسانی درونی برای کل مقیاس و خرده مقیاس ها به ترتیب برابر بود با 78/0، 74/0 و 68/0. همبستگی بین خرده مقیاس ها و کل مقیاس ثبات درونی قابل قبولی را نشان داد. در بررسی روایی سازه همگرا همبستگی خوبی بین مقیاس ترجمه شده و پرسش نامه قضاوت اخلاقی در ورزش (219/0- =r) نشان داده شد. در بررسی روایی سازه گروهی تفاوت معناداری بین انواع ورزش ها در خرده مقیاس پرخاشگری نشان داده شد. نتایج مقادیر شاخص نیکویی برازش (92/0) و شاخص نیکویی برازش تطبیقی (91/0) نشان داد که در این مقیاس دو عامل و در هر عامل شش گویه به طور مناسبی تأیید شده است. همبستگی های درون گروهی نشان داد که مقیاس از پایایی زمانی قابل قبولی برخوردار است (خشم:90/0، پرخاشگری: 84/0 و کل مقیاس: 91/0). نتیجه گرفته شد که مقیاس ترجمه شده پرخاشگری و خشم رقابتی از روایی و پایایی قابل قبولی در بین ورزشکاران برخوردار است و قابلیت این را دارد که ورزشکاران، مربیان و پژوهشگران از آن استفاده کنند.

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از تعیین ارتباط انگیزه مشارکت ورزشی با سوگیری ورزشی دانشجویان ورزشکار دانشگاه فردوسی مشهد. نمونه ها عبارت بودند از 417 دانشجوی واجد شرایط (215 دانشجوی پسر و 202 دانشجوی دختر) از دانشجویان دختر و پسر شرکت کننده در مسابقات ورزشی دانشجویی سال تحصیلی 86- 1385. ملاک انتخاب برای حضور در مسابقات ورزشی دانشجویی، حداقل یک سال سابقه ورزشی و دو جلسه تمرین منظم در هفته در نظر گرفته شد. روش تحقیق نیمه تجربی و همبستگی و طرح تحقیق از نوع علی– مقایسه ای (پس رویدادی) بود. اطلاعات با پرسش نامه انگیزه مشارکت ورزشی (PMQ) گیل و همکاران (1983) و پرسشنامه سوگیری ورزشی (SOQ) گیل و دیتر (1988) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t گروه های مستقل و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. نتایج نشان داد بین مؤلفه های سوگیری ورزشی (رقابت طلبی، میل به پیروزی، و هدف گرایی) و مؤلفه های انگیزه مشارکت ورزشی ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحقیق نشان داد بین انگیزه مشارکت ورزشی دانشجویان ورزشکار دختر و پسر و دانشجویان ورزشکار رشته های ورزشی انفرادی و گروهی تفاوت معناداری وجود دارد، به گونه ای که ورزشکاران پسر (044/0P =) و ورزشکاران رشته های گروهی از انگیزه مشارکت ورزشی بیشتری برخوردار بودند (011/0P=). در نهایت، نتایج نشان داد بین انگیزه مشارکت ورزشی دانشجویان ورزشکار رشته های تحصیلی تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی تفاوت معنادار وجود ندارد (117/0P =).

هدف این پژوهش، بررسی اثر هشت هفته برنامه پیاده روی بر کیفیت، کمیت و برخی پارامترهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب (TG، TC، HDL) در مردان سالمند بود. به این منظور 20 مرد سالمند سالم (با میانگین سنی 24/7±4/72 سال، قد 11/6 ±59/163 سانتیمتر و وزن 19/9±31/68 کیلوگرم) به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفره پیاده روی و شاهد تقسیم شدند. آزمودنی ها در گروه پیاده روی به مدت هشت هفته هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 45 – 30 دقیقه با شدت 75 – 60 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره روی نوارگردان تمرین کردند. کیفیت خواب آزمودنی ها توسط پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) و کمیت خواب توسط ثبت طول مدت خواب مفید شبانه آزمودنی ها ارزیابی شد. متغیرهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب نیز (TG، TC، HDL)، قبل و بعد از هشت هفته پیاده روی توسط نمونه گیری خون سنجیده شد. نتایج نشان داد که در گروه پیاده روی کیفیت خواب آزمودنی ها 31 درصد بهبود یافت و کمیت خواب نیز 45 دقیقه افزایش داشت که از لحاظ آماری معنی دار بود (05/0P<). به علاوه، در گروه پیاده روی تغییرات TC و HDL بهبود معنی داری داشت (05/0P<). نتایج آزمون t مستقل هم نشان داد که کیفیت و کمیت خواب بین دو گروه پیاده روی و شاهد تفاوت معنی داری داشت (05/0P<). با این حال هیچ رابطه ای بین تغییرات کیفیت و کمیت خواب با تغییرات متغیرهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب مشاهده نشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت هشت هفته پیاده روی کیفیت و کمیت خواب را به همراه برخی از پارامترهای فیزیولوژیک مرتبط با خواب در سالمندان بهبود می بخشد و به عنوان راهی برای درمان مشکلات خواب در سالمندان مفید خواهد بود.

هدف این مطالعه بررسی نگرش کودکان و نوجوانان، والدین و مربیان در خصوص ورزش و فعالیت بدنی بود. این مطالعه به روش کیفی با رویکرد تحلیل محتوا انجام گرفت. به این منظور داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختارمند با 12 ورزشکار کودک و نوجوان، هشت والد و پنج مربی در شهر اصفهان جمع آوری شد. همه مصاحبه ها ضبط و سپس به صورت متن پیاده سازی و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی تجزیه وتحلیل شدند. یافته های پژوهش در دو طبقه انگیزش درونی و بیرونی قرار داده شدند. عوامل انگیزشی درونی شامل انگیزه های روانی و انگیزه نیاز به پیشرفت و عوامل انگیزشی بیرونی شامل انگیزه های فراغتی، بهزیستی و سلامتی، دریافت حمایت از سوی خانواده، مربی و محیط، انگیزه های بیرونی، انگیزه های اجتماعی، اثر رسانه و الگو، بهبود مهارت های زندگی، مشغول بودن و منحرف نشدن بود. با توجه به نتایج می توان گفت ورزشکاران نوجوان با اهداف مختلفی به ورزش روی می آورند که مهم ترین آنها انگیزه های روانی است. برای ترغیب بیشتر کودکان و نوجوانان به سمت ورزش به والدین و مربیان توصیه می شود این انگیزه ها را تقویت کنند.

شنا از رشته¬های ورزشی است که پیشرفت در اجرای مهارت¬های آن به آگاهی درباره نیروی جلوبرنده، نیروی مقاوم و کارآیی نیروی جلوبرنده بستگی دارد. باتوجه به فقدان روشی دقیق برای اندازه¬گیریِ نیروی جلوبرنده در شنا، هدف از انجام این پژوهش، طراحی، ساخت، روایی و پایایی¬سنجیِ دستگاه اندازه¬گیریِ هم¬زمانِ کینماتیک حرکت و توزیع فشار آب در حین حرکت شناگران بود. دستگاه¬های اصلی اندازه¬گیری مورد استفاده در این تحقیق که طراحی و ساخته شده است به دو بخش سخت¬افزاری و نرم¬افزاری تقسیم شد که بخش سخت¬افزاری به دو جزء الف) بخش کینماتیک حرکت (دستگاه کانوایر نگهدارنده و حرکت¬دهنده دوربین) و ب) بخش کینتیک (سیستم اندازه گیری و مانیتور نیرو و شتاب در قسمت¬های مختلف بدن به¬صورت بیسیم برای اندازه¬گیری توزیع فشار) و بخش نرم¬افزاری نیز به الف) نرم¬افزار هوشمند تعقیب شناگر و ب) نرم¬افزار پردازش اطلاعات به¬دست آمده از دوربین و ذخیره داده های مربوط به حرکت¬های کینماتیک شناگر تقسیم می¬شد. شناگران با حداکثر سرعت سه بار مسافت 25 متری استخر را شنا کردند. اطلاعات ویدیویی (کینماتیک) و توزیع فشار (کینتیک) با روش پردازش تصویر به صورت هم زمان جمع¬آوری شد. بعد از جمع¬آوری اطلاعات، از فیلترهای دورانداز برای حذف داده¬های با خطای بالا و خارج از خط رگرسیون استفاده شد. از شاخص های گرایش به مرکز، پراکندگی و رسم نمودارها برای توصیف اطلاعات و برای انجام آزمون های فرضیه و روش¬های روایی¬سنجی و پایایی¬سنجی (آزمون و آزمون مجدد) استفاده شد. برای سنجش رواییِ کانوایر، اندازه¬گیری سرعت حرکت ریل¬ها با دوربین و غیردوربین، در آب و بیرون آب، با موج و بدون موج با وسیله دیگری انجام شد که با سرعت ثابت در حال حرکت بود. پایایی¬سنجی کانوایر، آزمون و آزمون مجدد در آب و بیرون آب، با موج و بدون موج انجام شد. برای تعیین رواییِ حسگرهای شتاب¬سنج، نتایج با مقدار ثابت 8/9 متر بر مجذور ثانیه (شتاب جاذبه زمین) در هر سه محور مقایسه شد و در بررسی پایایی و ثبات هماهنگی، آزمون آزمون و آزمون مجدد مورد ارزیابی قرار گرفت. اعداد به¬دست آمده از دستگاه بسیار نزدیک به سرعت واقعی آزمودنی یعنی 7/1 متر بر ثانیه بود. نتایج، همبستگی بالایی نشان داد که ماکزیمم خطا در حالت بیرون از آب 048/0 متر بر ثانیه، درون آب بدون موج 096/0 متر بر ثانیه و درون آب با موج 148/0 متر بر ثانیه است. در تعیین روایی حسگرهای شتاب¬سنج، مقایسه نتایج با مقدار ثابت8/9 متر بر مجذور ثانیه (شتاب جاذبه زمین) در هر سه محور، مؤید روایی دستگاهِ ساخته¬شده بود. نتایج تحقیق مؤید امکان¬پذیریِ اندازه¬گیریِ هم¬زمانی کینماتیک (حرکت شناگر) و کینتیک (توزیع فشار در حین حرکت شناگر) را فراهم نمود که از پایایی و اعتباری مناسب برخوردار بود.

این پژوهش با هدف بررسی و مقایسة وفاداری مشتریان مجموعه­های ورزشی دولتی و خصوصی شهر تهران با روش توصیفی و از نوع پیمایشی و به شکل میدانی انجام گرفت. جامعة آماری، مشتریان مجموعه­های ورزشی شهر تهران با حداقل شش ماه سابقة فعالیت ورزشی بودند که براساس نمونه­گیری خوشه­ای از بین مناطق 22گانة شهر تهران، 4 منطقه به­صورت تصادفی انتخاب شدند و بعد از شناسایی مجموعه­های ورزشی دولتی و خصوصی مناطق منتخب، 10 باشگاه دولتی و 10 باشگاه خصوصی انتخاب و از هر باشگاه 20 نفر به­صورت تصادفی انتخاب شدند. از 400 پرسشنامة توزیعی، بعد از جدا کردن پرسشنامه­های مخدوش، 386 پرسشنامه قابل استفاده بود. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامة محقق­ساخته با اعتبار 88/0 استفاده شد. اطلاعات با استفاده از آزمون مستقل و تحلیل عاملی تجزیه­وتحلیل شد. نتایج نشان داد از دیدگاه مشتریان، بین دقت در انتخاب برند، هزینة تغییر، رضایتمندی و وفاداری تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P>)، ولی تفاوت بین کیفیت خدمات در باشگاه­های ورزشی دولتی و خصوصی معنادار بود (05/0 P<). باتوجه به نتایج پژوهش می­توان گفت از دید مشتریان ارائة کیفیت خدمات مطلوب به­عنوان یکی از مؤلفه­های وفاداری، اهمیت بیشتری نسبت به دیگر مؤلفه­ها دارد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین شاخص های فعالیت بدنی و علائم یائسگی در زنان یائسه فعال بوده است. بدین منظور، تعداد 70 نفر زن یائسه فعال با میانگین سنی 4±54 سال، قد 33/3 ± 36/159 سانتی متر، و وزن 74/9 ± 73 کیلوگرم به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. آزمودنی ها، پرسشنامه شاخص فعالیت بدنی شارکی را به منظور سنجش شاخص های فعالیت بدنی (شدت، مدت، تکرار) و پرسشنامه سنجش علائم یائسگی (شاخص کاپرمن) را به منظور سنجش علائم یائسگی در سه حیطه وازوموتور، روانی و حرکتی تکمیل کردند. داده های به دست آمده از پرسشنامه ها از طریق روش آماری ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که ارتباط معنی دار معکوسی بین شاخص های فعالیت بدنی (تکرار، مدت، شدت) با علائم یائسگی وازوموتور (به ترتیب، 606/0- = r، 702/0- = r، 537/0- = r، و001/0 = p)، روانی (به ترتیب، 523/0- = r، 540/0- = r، 307/0- = r، و 001/0 =p)، حرکتی ( به ترتیب، 501/0- = r، 389/0- = r، و 001/0 = p)، و شاخص کاپرمن (به ترتیب، 684/0- = r، 744/0- = r، 512/0- = r، و 001/0 = p) وجود دارد. همچنین درمورد ارتباط شدت فعالیت بدنی با علائم حرکتی همبستگی معنی داری مشاهده نشد (205/0- = r، و 089/0 = (p. در مجموع، یافته های پژوهش حاضر نشان می دهند که انجام فعالیت بدنی با شدت، تکرار و مدت بالا می تواند علائم یائسگی را کاهش دهد و از اختلالات آن پیشگیری نماید.