درخت حوزه‌های تخصصی

هدف اصلی این تحقیق، بررسی رابطه بین خلاقیت مربیان با عملکرد تیم های ورزشی فوتسال و والیبال می باشد. جامعه آماری این تحقیق را، مربیان تیم های ورزشی والیبال و فوتسال (خانم ها و آقایان) شرکت کننده در مسابقات سراسری دانشجویان وزارت علوم و تحقیقات و فناوری تشکیل داده است که براساس جدول مورگان و کرجسای72 نفر از آنها به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. این تحقیق از نوع توصیفی و همبستگی است که اطلاعات مورد نیاز آن از طریق پرسشنامه و ثبت نتایج مسابقات جمع آوری گردیده است. ابزار اندازه گیری این تحقیق شامل: پرسشنامه های خلاقیت (رندسیپ)، برگه نتایج عملکردورزشکاران (محقق ساخته) و متغیرهای زمینه ای می باشد نتایج بیانگر این است که 11/3% از مربیان از سطح خلاقیت بالا و بسیار بالا برخوردارند و بقیه در سطح متوسط و پایین خلاقیت قرار دارند. 28/65% از مربیان نمونه آماری دارای مدرک کارشناسی بودند. یافته های تحقیق نشان داد که بین میزان خلاقیت مربیان و عملکرد تیم های ورزشی آنها رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد (01/0 > P، 39/0 = r). از مجموع متغیرهای زمینه ای تنها متغیر سن، ارتباط معکوس و معنادار با خلاقیت مربیان دارد (01/0 > P، 39/0 = r). همچنین متغیرهای سابقه مربیگری مربیان ودرجه مدرک مربیگری آنها ارتباط مستقیم و معناداری با عملکرد تیم های ورزشی مربیان دارد(01/0 > P، 39/0 = r). با توجه به یافته های تحقیق می توان اذعان داشت: مربیانی که از خلاقیت خوبی بهره مند هستند از عملکرد بهتری برخوردار بوده، ضمن اینکه سابقه مربیگری بیشتر و شرکت در کلاس های مربیگری بالاتر در بهبود عملکرد مربیان تیم های ورزشی مفید بوده است.

برندهای بزرگ جهانی""، به ""رویدادهای جهانی"" به عنوان فرصتی تکرارنشدنی می نگرند؛ همچنانکه بازیهای آسیایی 2014 اینچئون کره جنوبی، خطوط هوایی کره، سامسونگ الکترونیک، و تیسوت را برانگیخت تا در این رویداد حضوری جدّی داشته باشند. خواهید گفت چگونه؟ پاسخ این پرسش را در این گزارش بخوانید.

تبعیض می تواند تأثیرات منفی ای بر عملکرد تیم های ورزشی بگذارد. شناسایی فرایندها، بسترها و عوامل ایجادکننده تبعیض می تواند به بهبود عملکرد تیم های ورزشی کمک کند. هدف از این تحقیق طراحی مدل تبعیض در تیم های ورزشی است که با روش تحقیق کیفی و با ماهیت اکتشافی- بنیادی انجام گرفت. از طریق روش نمونه گیری هدفمند- گلوله برفی و براساس مصاحبه های عمیق، داده های تحقیق از متخصصان آکادمیک و مدیران و مربیان ورزشی جمع آوری شد. براساس روش نظریه داده بنیاد، داده ها پس از کدگذاری تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که مسمومیت فضای تیم به عنوان عوامل علّی، عدم سلامت ساختاری تیم به عنوان بسترهای حاکم، عوامل درونی تیم به عنوان شرایط مداخله گر، ولنگاری مدیریت تیم به عنوان کنش و تعاملات و بی اهمیتی نسبت به تیم به عنوان پیامدهای مدل تبعیض در تیم های ورزشی نقش بازی می کنند. براساس مدل تبعیض در تیم های ورزشی، توصیه می شود که نقش عوامل مختلف در پدیدآیی تبعیض در تیم های ورزشی مدنظر قرار گیرد و برای پیشگیری از آن تدابیری به صورت نظام مند لحاظ شود. توجه ویژه به بسترها و عوامل ایجادکننده تبعیض در تیم های ورزشی، می تواند ایجاد این پدیده را در تیم های ورزشی کاهش دهد.

هدف از پژوهش حاضر شناسایی عوامل روان شناختی و اجتماعی مؤثر در توسعه ورزش معلولان تاجیکستانی بود. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. تعداد 300 معلول به صورت نمونه در دسترس انتخاب و پرسش نامه محقق ساخته را تکمیل کردند. این پرسش نامه بر اساس مبانی نظری، مصاحبه با ورزشکاران معلول و کارشناسان با تعداد 56 سئوال در حیطه های روان شناختی و اجتماعی طراحی شد. روایی صوری-محتوای آن توسط پنج صاحب نظر دانشگاهی تأیید شد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی 10 عامل شامل رسانه، خانواده، حمایت اجتماعی، تعامل اجتماعی، احترام، انگیزه، لذت و نشاط، ترس، اعتمادبه نفس، خودکارآمدی را شناسایی و انجام تحلیل عاملی تأییدی در لیزرل، این عوامل را تأیید کرد. نتایج این پژوهش نشان داد در عوامل اجتماعی، به ترتیب، احترام گذاشتن، حمایت اجتماعی، رسانه، خانواده و تعامل اجتماعی مهم ترین موانع هستند. در حیطه عوامل روان شناختی، به ترتیب، انگیزه مشارکت، عزت نفس، ترس، خودکارآمدی و لذت و نشاط مهم ترین عوامل هستند.

هدف این پژوهش، تأثیر مراقبه ذهن آگاهی بر وضعیت ذهن آگاهی، حالت اجرای روان (سبک بالی) و عملکرد ورزشی ورزشکاران رشته تنیس روی میز بود. تعداد 30 ورزشکار مرد تنیس روی میز از لیگ والیبال، به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسش نامه ذهن آگاهی ورزشی، پرسش نامه اجرای روان وضعیتی و پرسش نامه عملکرد ورزشکاران چاربونیو استفاده شد. گروه تجربی به مدت شش هفته دو جلسه ای، براساس پروتکل ذهن آگاهی ورزشی تحت آموزش های ذهن آگاهی قرار گرفتند. برای مقایسه متغیرها، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که وضعیت ذهن آگاهی، روانی اجرا (سبک بالی) و عملکرد، در گروه تجربی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل بهبود یافته است. با توجه به اثر تمرینات ذهن آگاهی بر وضعیت ذهن آگاهی، سبک بالی و اجرای ورزشکاران، این تمرینات می توانند درکنار دیگر تمرینات و مهارت های روان شناختی برای توسعه عملکرد ورزشی ورزشکاران به کار برده شوند.

شیوع فزاینده اضافه وزن و چاقی ابتلا به دیابت را درسراسر جهان افزایش داده است. پژوهش های قبلی آثار فعالیت بدنی و ورزش منظم را در افزایش حساسیت انسولین و بهبود متابولیسم گلوکز تأیید کرده اند؛ اما آثار آن بر هپتوکاین ها به عنوان القاکننده مقاومت به انسولین روشن نشده است؛ بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر نیم رخ لیپیدی و سطح سرمی هپتوکاین- پروتئین وابسته به فیبرینوژن مشتق شده از هپاتوسیت (HFREP1 ) در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. تعداد 34 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو به صورت تصادفی در سه گروه تمرین هوازی (سن83/1 ± 41/52 سال و BMI 33/3± 40/32 کیلوگرم/ مترمربع)، مقاومتی (سن 5/1± 45/52 سال و BMI 20/1± 20/31 کیلوگرم/ مترمربع) و کنترل (سن 13/1± 09/53 سال و BMI        88/2  ± 60/32 کیلوگرم/ مترمربع) قرار گرفتند. گروه های تجربی هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی انجام دادند. در این پژوهش، متغیرهای HFREP1، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، مقاومت انسولینی، تری گلیسیرید، کلسترول تام، لیپوپروتئین کم چگال و لیپوپروتئین پرچگال، قبل و بعد از دوره تمرینی به ترتیب با روش های آزمایشگاهی الایزا، HPLC و فتومتریک آنزیماتیک اندازه گیری شدند. پس از تعیین نرمال بودن داددها توسط آزمون شاپیرو- ویلک، از آزمونآنالیز کو واریانس و آزمون تعقیبی بانفرونی برای مقایسه داده های سه گروه استفاده شد. همچنین، سطح معناداری برای تمام تحلیل های آماری P < 0.05 درنظر گرفته شد. تمرینات مقاومتی و هوازی، هر دو بر فاکتورهای مقاومت انسولینی و نیم رخ لیپیدی مؤثر بودند و سبب کاهش HFREP1، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، مقاومت انسولینی، تری گلیسیرید، کلسترول تام و لیپوپروتئین کم چگال شدند؛ در حالی که لیپوپروتئین پر چگال افزایش یافت. همچنین، در تمام فاکتورها به جز مقاومت انسولینی، لیپوپروتئین پر چگال و لیپوپروتئین کم چگال در گروه مقاومتی تغییرات بیشتری در مقایسه با گروه استقامتی مشاهده شد (P > 0.05). هر دو تمرین مقاومتی و هوازی می توانند بر مقاومت انسولینی و نیم رخ لیپیدی مؤثر باشند؛ اما به نظر می رسد تأثیرگذاری تمرینات مقاومتی بر هپتوکاین های موثر بر مقاومت انسولین و نیمرخ لیپیدی بیشتر است.

این پژوهش به منظور بررسی مقایسه سواد رسانه ای در  متخصصان گرایش های تربیت بدنی انجام گرفت. روش تحقیق توصیفی –تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش شامل 75 نفر از متخصصان تربیت بدنی شهرستان بیرجند بود که نمونه آماری به صورت کل شمار و تعداد 15 نفر از هر گرایش تربیت بدنی انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسش نامه اطلاعات فردی، پرسش نامه محقق ساخته سواد رسانه ای استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه، آزمون تعقیبی شفه و آزمونT مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که بین متخصصان تربیت بدنی در گرایش های مختلف در سواد رسانه ای تفاوت معناداری وجود ندارد. لزوم بهره بردن از سواد رسانه با توجه به مقتضیات زمان حال برای کلیه متخصصین ضروری بوده و نوعی مزیت رقابتی و برند شخصی برای فرد محسوب می گردد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین نقش پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین در اکسیداسیون چربی حین تمرین استقامتی در رت های نر نژاد ویستار بود. بدین منظور، 30 رأس رت نر نژاد ویستار به شکل تصادفی به سه گروه کنترل (10 نفر)، تمرینی محض (10 نفر) و تمرین+ (CGRP(8-37 (10 نفر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی محض و تمرین + CGRP(8-37)، یک جلسه تمرین استقامتی را با سرعت 26 متر بر دقیقه و به مدت 60 دقیقه انجام دادند و بلافاصله پس از تمرین، مایع مغزی نخاعی و نمونه خونی آزمودنی ها جمع آوری گردید. قابل ذکر است که پیش از انجام تمرین، گروه تمرین +(CGRP(8-37، تزریق درون صفاقی (CGRP(8-37 (منع کننده گیرنده های پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین) را به مقدار (10 µg/kg) دریافت نمودند. شایان ذکر است که غلظت پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین در مایع مغزی نخاعی و سطوح سرمی آن، غلظت اسید چرب آزاد و تری گلیسرید پلاسما با تکنیک الایزا اندازه گیری گردید. جهت مقایسه بین گروه ها نیز آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی مورداستفاده قرار گرفت. یافته ها نشان می دهند که بلافاصله پس از تمرین، غلظت پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین در مایع مغزی نخاعی و سرم در گروه تمرینی صرف (P<0.01) و تمرین+ CGRP(8-37) (P<0.01) نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری یافته است. علاوه براین، سطوح پلاسمایی تری گلیسرید کاهش معنادار (P<0.05) و اسید چرب آزاد افزایش معناداری (P<0.01) را در هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل نشان می دهند. در انتهای جلسه تمرینی نیز تنها مقادیر اسید چرب آزاد در گروه تمرینی محض به طور معناداری بالاتر از گروه تمرین+ CGRP(8-37) می باشد (P<0.05). به طور کلی، انجام تمرین استقامتی منجر به افزایش غلظت پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین سرم و مایع مغزی که عامل دخیل در آزاد سازی اسید چرب آزاد حین تمرین استقامتی است می باشد.

هدف از پژوهش حاضر مطالعه ارتباط لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت با هوش فرهنگی و متغیر های جمعیت شناختی معلمان تربیت بدنی شهر تهران می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان تربیت بدنی شهر تهران (1700=N) که بر مبنای جدول مورگان 250 نفر به طور تصادفی – خوشه ای انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه های استاندارد، هوش فرهنگی و لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت استفاده شد که روایی هر دو پرسشنامه توسط 15 تن از متخصصین تایید و پایایی آنها در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ به ترتیب 88/0، 86/ محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی ازجمله کلموگروف- اسمیرنوف، t- استودنت تک نمونه ای، آزمون همبستگی پیرسون، اسپیرمن، وی کرامر و رگرسیون خطی تک وچند متغیره استفاده شد . نتایج تحقیق نشان داد که ارتباط معناداری بین لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت با عامل فراشناختی و شناختی هوش فرهنگی و همچنین ارتباط معناداری بین لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت با سن وتاهل وجود دارد. همچنین ارتباط معنادار بین هوش فرهنگی با سن، تاهل، تحصیلات، سابقه تدریس، مقطع تدریس و میزان درآمد را نشان داد و هوش فرهنگی قادر است لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت را پیش بینی کند و در نهایت لذت درک شده از فعالیت های بدنی اوقات فراغت و هوش فرهنگی معلمان تربیت بدنی شهر تهران در سطح مطلوبی قراردارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی نسخة فارسی پرسش نامة وابستگی به تمرین در ورزشکاران ایرانی انجام شد. تعداد ۲۳۰ ورزشکار نخبه از رشته های ورزشی انفرادی و تیمی به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ورزشکاران منتخب همگی از ورزشکاران حرفه ای بودند که پرسش نامة وابستگی به تمرین را تکمیل کردند. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی، یک ساختار شش عاملی به دست آمد که 71/72 درصد از واریانس را تبیین می کند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نیز نشان داد ساختار شش عاملی وابستگی به تمرین (کناره گیری، تداوم، تحمل، عدم کنترل، زمان، اثر خواستن) از برازش خوبی برخوردار است. سنجش پایایی پرسش نامه با استفاده از روش های همسانی درونی (7/0) و روش دو نیم کردن گتمن (86/0) نشان داد این پرسش نامه از ضرایب پایایی مناسبی برخوردار است. بنابراین، این مطالعه نشان می دهد پرسش نامة وابستگی به تمرین بعد از حذف سه سؤال با داشتن ضرایب پایایی و روایی رضایت بخش، ابزاری مناسب برای سنجش وابستگی است که پژوهشگران قادر خواهند بود از پرسش نامة وابستگی به تمرین به عنوان ابزاری روا و پایا در سنجش وابستگی به تمرین استفاده کنند.

هدف ازپژوهش حاضر بررسی اثر 12 هفته تمرین استقامتی تناوبی برتغییرات شاخص های آنتروپومتری وتغییرات اپلین پلاسمایی بود. بدین منظور24 نفراز دانشجویان دختر واجد شرایط(غیرفعال،سالم،دارای شاخص توده ی بدنی 25تا30)دانشگاه حکیم سبزواری به صورت نمونه در دسترس انتخاب وبه طور تصادفی در دوگروه کنترل وتمرینی قرار گرفتند. آزمون های مورد نظر(تعیین ترکیب بدن وتوان هوازی بیشینه)یک هفته قبل از ورود به دوره ی تمرینی و نمونه های خونی 24 ساعت قبل از شروع دوره و48 ساعت بعد از آخرین جلسه ی تمرینی در حالت ناشتایی شبانه انجام گرفت.دوره ی تمرینی شامل 12 هفته، هر هفته 4 جلسه به صورت اینتروال هایی با 5 تکرار 3 دقیقه ای با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه واستراحت های 1دقیقه ای به صورت فعال با شدت 30تا40 درصد ضربان قلب بیشینه شروع وهرهفته 1دقیقه به تکرارها افزوده شده وشدت به صورت افزایش بار مرحله ای تنظیم شد طوریکه 4 هفته ی پایانی 13 تکرار 3 دقیقه ای با شدت 80 درصد ضربان قلب بیشینه انجام گرفت. داده ها نشان داد بین مقادیر پلاسمایی اپلین تفاوت معناداری، به نفع کاهش آن در گروه تمرینی مشاهده شد(p˂0/05). شاخص توده ی بدن، درصد چربی،WHR، در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش داشت(P˂0/05) نیزشاخصHDL-C در گروه تمرینی افزایش معناداری داشت(p˂0/05) اما دو گروه تفاوتی در سایر عوامل نیمرخ لیپیدی نشان ندادند. نتیجه گیری: انجام 12هفته تمرین استقامتی اینتروال همراه با بهبود ترکیب بدنی و برخی عوامل نیمرخ لیپیدی با کاهش اپلین پلاسمایی در دختران دارای اضافه وزن همراه شد .

هدف این تحقیق تعیین تأثیرششهفته تمرین بدمینتون بر تغییرات استرس و سطوح کورتیزول در دانشجویان دختر غیرورزشکار بود. در این تحقیق فشار روانی ± 2/ برآورد شد. از بین آزمودنیها، 00 دانشجوی دختر با میانگین سن 68 (HAD scale) 120 دانشجوی دختر غیرورزشکار، ازطریق پرسشنامه فشار عصبی 16 ( را داشتند انتخاب شدند. جهت برآورد سطوح /46 ±4/ 65 کیلوگرم که بیشترین میزان اضطراب )نمره 42 ± 4/ 180 سانتیمتر و وزن 56 ± 6/ 22 ، قد 68 قرار گرفتند. گروه ) n= و تجربی ) 16 )n= 6 خون از آزمودنیها گرفته شد. سپس آزمودنیها به طور تصادفی در دو گروه کنترل ) 16 cc کورتیزول سرمی، مقدار تجربی برای مدت ششهفته تحت تمرین بدمینتون قرار گرفت. اما گروه کنترل هیچگونه فعالیتی انجام نمیدادند. پساز اتمام پروتکل تمرینی، مجدداً متغیرهای 0/ مورد نظر اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها در هر گروه از آزمون تی همبسته و برای مقایسه گروهها با هم از آزمون مستقل با سطح معنیدار ) 06 استفاده شد. ) p< در گروه تجربی کاهش یافت. )p = 0/006( ٪02/ و سطح کورتیزول سرمی به مقدار 04 )p =0/00( ٪26/ نتایج آماری نشان داد استرس به میزان 86 نتایج نشان داد انجام تمرین بدمینتون باعث کاهش استرس در دانشجویان دختر غیرورزشکار میشود

هدف این پژوهش بررسی رایطه مهارت های ارتباطی با اثربخشی هیأت علمی تربیت بدنی دانشگاه پیام نور بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بوده که به روش پیمایشی انجام شد. نمونه آماری برابر با جامعه آماری (80 عضو هیأت علمی) بود. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های استاندارد مهارت های ارتباطی بارتون جی(1990) و اثربخشی سازمانی حمیدی(1382)، بودند که ضمن تأیید روایی(صوری و منطقی)، پایایی از روش ضریب آلفای کرونباخ برای هر کدام از پرسشنامه ها به ترتیب(84/0، 82/0) محاسبه شد. از آمار استنباطی(کولموگروف –اسمیرنوف، تحلیل همبستگی، تحلیل رگرسیون چندگانه، آزمون t تک نمونه ای، t مستقل و فریدمن) به منظور بررسی فرضیه تحقیق استفاده شد. نتایج نشان می دهد که ارتباط بین مهارت های ارتباطی و اثربخشی در سطح معناداری 05/0p< معنادار به دست آمده است (241/0r= و 048/0P=). همچنین نتایج آزمون همبستگی حاکی از ارتباط معنادار بین مهارت های ارتباطی و مؤلفه های اثربخشی در سطح معناداری 05/0p< دارد: انگیزش کاری(249/0r= و 041/0P=)، تعهدسازمانی(257/0r= و 035/0P=)، میزان مقاومت منفی در برابر تغییرات(254/0r=- و 037/0P=) و بهبود کیفیت(242/0r= و 047/0P=). با توجه به نتایج، مسئولان دانشگاه باید مهارت های ارتباطی هیأت علمی را به عنوان یک متغیر میانجی مؤثر در بالا بردن اثربخشی مورد توجه قرار دهند، چرا که هیأت علمی دانشگاه ها از سویی مسئولین تولید و گسترش دانش و فن آوری بوده، و نیز در جایگاه مدرس، تربیت و آموزش نیروهای متخصص جامعه را بر عهده دارند و به طور کلی به عنوان جهت دهندگان توسعه در ابعاد مختلف آن، از پایگاه و منزلت ویژه ای برخوردارهستند لذا این توجه می تواند منجر به دستیابی بهتر و بیشتر دانشگاه و بالاخص گروه تربیت بدنی به بخشی از اهداف از قبل تعیین شده اش شود.

هدف این پژوهش بررسی تعیین تغییرات آدیپونکتین، لپتین و نیم رخ لیپیدی پلاسمای خون مردان غیرفعال به دنبال 24 جلسه بازی فوتسال است. در این مطالعه 20 مرد سالم (30-20 ساله و غیرفعال، به طور تصادفی به دو گروه تجربی (سن: 58/2±5/23، وزن: 48/14±36/69 کیلوگرم، شاخص توده بدنی: 41/4±82/22 کیلوگرم بر مترمربع) و گروه کنترل (سن: 2±6/24 سال، وزن: 71/12±22/68 کیلوگرم، شاخص توده بدنی: 58/3±99/21 کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. گروه تجربی در هر جلسه برنامه تمرینی فوتسال شامل 20 دقیقه گرم کردن، دو زمان 30 دقیقه ای بازی فوتسال و درنهایت 10 دقیقه سردکردن را به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه اجرا انجام داد و گروه کنترل فعالیت عادی خود را سپری کرد. قبل از برنامه تمرینی و 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه بازی، نمونه خون به میزان 5 میلی لیتر، جهت اندازه گیری میزان آدیپونکتین، لپتین و نیم رخ لیپیدی پلاسمای خون از آزمودنی ها جمع آوری و با استفاده از آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل نشان داد که 24 جلسه بازی فوتسال باعث افزایش معنی دار لیپوپروتئین پرچگال (p=0/03) و کاهش معنی دار لپتین (p=0/04)، لیپوپروتئین کم چگال (p=0/03)، لیپوپروتئین(a) (p=0/04)، تری گلیسیرید (p=0/03) و کلسترول (p=0/03) می شود، با وجود این، تفاوت ها درباره آدیپونکتین (p=0/4) معنی دار نبود (P<0.05). به نظر می رسد فعالیت بدنی ناشی از بازی فوتسال موجب تغییراتی در میزان برخی هورمون های ترشح شده از بافت چربی سفید و دیگر ارگان های مرتبط با ترشح این هورمون ها می شود، ولی با وجود نتایج متناقض به دست آمده در تحقیقات گذشته، بررسی های بیشتر در این باره ضروری به نظر می رسد

هدف از پژوهش حاضر، متاآنالیز مطالعات انجام گرفته درزمینه اثربخشی تمرینات مختلف ورزشی بر عملکرد اندوتلیال عروق بود. برای بررسی مطالعات انجام شده درمورد عملکرد اندوتلیال عروق، جستجو در پایگاه های اطلاعاتی پاب مد، ساینس دایرکت، اسکوپوس، وب آو ساینس، اس .آی .دی، مگ ایران و گوگل اسکولار با کلمات کلیدی مشخص شده بین مقالاتی که طی سال های (1986) تا (2016) به زبان های فارسی و انگلیسی منتشر شده بودند، انجام گرفت. پس از غربال گری اولیه، بررسی متن کامل و ارزیابی نقادانه مطالعات، مقالاتی که دارای معیارهای ورود به پژوهش بودند، مورد آنالیز قرار گرفتند و درنهایت، 14 پژوهش که شامل 17 کارآزمایی با معیارهای ورود به متاآنالیز بود، آنالیز گردید. نتایج متاآنالیز نشان می دهد که روش های مختلف تمرینی می تواند موجب بهبود شاخص اتساع عروقی وابسته به جریان خون در آزمودنی های سالم (اندازه اثر 84/0 و سطح معناداری 001/0) و افراد مبتلا به بیماری شریان کرونر (اندازه اثر 49/0 و سطح معناداری 001/0) گردد. ازسوی دیگر، اگرچه اندازه اثر به دست آمده برای تمرینات ورزشی مختلف با یکدیگر متفاوت است؛ اما با توجه به تعداد پایین مطالعات نمی توان درمورد برتری یک روش تمرینی اظهارنظر قطعی نمود. به طورکلی، می توان گفت که تمرینات ورزشی می تواند در بهبود عملکرد اندوتلیال عروق مؤثر باشد؛ اگرچه باز هم نیاز به مطالعاتی با کیفیت بالا و حجم نمونه کافی دراین زمینه احساس می شود.

هدف این پژوهش بررسی قدرت پیش بینی تکواندوکاران در زمان رویارویی با ضربات پای راست و چپ بود. بدین منظور، برای تکواندوکاران برتر (تعداد= 40؛ سن = 12/5± 93/20 سال، سابقه مبارزه کیوروگی در تکواندو = 49/4 ± 58/7 سال) شبیه سازی های ویدئویی کاملاً همسانی از ضربات پای چپ و راست نمایش داده شد. پخش این ویدئوها در چند نقطه مختلف -از آغاز تا تکمیل ضربات- متوقف شد. از شرکت کنندگان خواسته شد نوع ضربه (حمله هایی با پای جلو و پشت به سوی سر یا تنه) را پیش بینی کنند. نتایج نشان داد پیش بینی ضربه های پای راست به میزان معناداری دقیق تر از ضربات پای چپ بوده است. آشکارترین زمان برای مشاهده اثر برتری پا هنگامی بود که فیلم ضربات 120 هزارم ثانیه پیش از تکمیل ضربات متوقف شده بود. بنابراین، به نظر می رسد برتری پای حریف بر پیش بینی بینایی نوع عمل اثرگذار بوده است. درصد پیش بینی های درست بیانگر این است که شاید تکواندوکارهای کیورگی هنگامی که با ضربات پای چپ روبه رو شده اند، یک راهبرد جست وجوی بینایی بهینه اتخاذ نکرده اند و این وضعیت سبب شده است بیشتر موارد در شناسایی نشانه های سینماتیکی معتبر و مربوط به حرکت، پیش از تکمیل ضربات پای چپ (نزدیک 120 هزارم ثانیه یا بیشتر پیش از پایان ضربه) ناتوان باشند. به نظر می رسد ضعف توانایی بازشناسی نوع ضربات پای چپ در برابر پای راست حریف به آشنایی کمتر مشاهده گر با حرکات چپ برترها مربوط باشد.