درخت حوزه‌های تخصصی

هدف این پژوهش، بررسی اثر تعاملی هشت هفته تمرین استقامتی تداومی با شدت متوسط و تزریق هموسیستئین بر پراکسیداسیون لیپید و دستگاه ضداکسایشی هیپوکامپ پشتی موش های نر بود. بدین منظور 42 سر موش ویستار به وزن 40 ±200 گرم، به طور تصادفی در چهار گروه شم (حلال هموسیستئین)، پایه (هموسیستئین)، کنترل (هشت هفته) و تمرین استقامتی تداومی تقسیم شدند. بعد از تعیین دوز مؤثر هموسیستئین، 86/0 میکروگرم از آن توسط سرنگ هامیلتون از طریق کانول تعبیه شده در هیپوکامپ پشتی مغز به صورت دوطرفه به موش های گروه های پایه، کنترل و تمرینی تزریق شد. پروتکل مورد استفاده، دویدن روی نوارگردان ویژه جوندگان به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته، با سرعت 18 متر بر دقیقه و مدت 60 دقیقه بود. شاخص های مورد نظر شامل مالون دی آلدئید (MDA) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) در ناحیة هیپوکامپ بودند. تزریق هموسیستئین در ابتدای پژوهش، فعالیت سوپراکسیددیسموتاز (001/0P= ) و میزان مالون دی آلدئید هیپوکامپ را به طور معنی داری افزایش داد (000/0P=). یافته ها نشان دهندة تغییرات معنی دار هر دو شاخص در گروه تمرین استقامتی بود؛ به عبارت دیگر، ورزش فعالیت سوپراکسید دیسموتاز را افزایش و سطوح مالون دی آلدئید هیپوکامپ را کاهش داد (MDA 000/0 P= ; SOD ,020/0 P=). نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد به دنبال اجرای هشت هفته تمرینات تداومی آثار تخریبی القائی توسط هموسیستئین در هیپوکامپ موش ها کاهش یافته است که به وسیلة کاهش سطوح MDA و افزایش سطوح SOD مشخص شد؛ از این رو می توان این برنامه را شیوة درمانی مؤثر غیرداروئی ای برای افرادی مطرح کرد که دارای سطوح بالای هموسیستئین می باشند.

هدف از این پژوهش تأثیر تمرینات توأم مقاومتی و هوازی بر میزان فیلتراسیون گلومرولی و سطوح خونی فاکتورهای بیوشیمیایی مرتبط با عملکرد کلیوی در بیماران دیابت نوع دو بود. تعداد 20 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو (میانگین سن 73/52 سال، میانگین وزن 82 کیلوگرم، میانگین نمایه توده بدن 51/30 کیلوگرم بر مجذور متر، میانگین قند ناشتا 92/155 میلی گرم در دسی لیتر) به طور تصادفی در دو گروه تجربی (N=10) و گروه کنترل (N=10) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات هوازی و مقاومتی را سه بار در هفته و برای مدت 10 هفته انجام دادند و گروه کنترل فعالیت های معمول خودشان را انجام دادند. نمونه های خونی برای اندازه گیری سطوح سرمی فاکتورهای اوره، کراتینین و اسید اوریک و میزان فیلتراسیون گلومرولی در ابتدا و پایان پروتکل تمرینی از آزمودنی ها گرفته شد. از آزمون های t وابسته و t مستقل برای ارزیابی تفاوت معناداری در قبل و بعد از دوره تمرینی بین گروه کنترل و گروه تجربی استفاده شد. سطح معناداری P≤0.05 در نظر گرفته شد. میزان فاکتورهای اوره و کراتینین و میزان فیلتراسیون گلومرولی در گروه تجربی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معناداری پیدا کرده بود (0.05≥P) درحالی که در گروه کنترل تغییر معناداری نداشت. سطح فاکتور بیوشیمیایی اسید اوریک در هیچ کدام از گروه ها تغییر معناداری پیدا نکرد. نتایج این پژوهش ها نشان می دهد که تمرینات توأم هوازی و مقاومتی می تواند میزان فیلتراسیون کلیوی و سطوح سرمی اوره و کراتینین را در بیماران دیابتی نوع دو بهبود دهد.

افزایش شدت فعالیت بدنی با کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مرتبط است و احتمالاً به این دلیل به بهبود مشخصات لیپوپروتئین های خون منجر می شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر پروفایل لیپیدی مردان جوان غیرفعال است. به این منظور، 18 مرد جوان غیرفعال، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (9n=، سن: 41/1±33/24 سال، قد: 91/4±22/176 سانتی متر، وزن: 59/6±27/72 کیلوگرم) و کنترل (9n=، سن: 01/2±27/23 سال، قد: 88/6±22/180 سانتی متر، وزن: 23/7±27/76 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه تمرین تناوبی شدید را اجرا کردند. از همه آزمودنی ها قبل و بعد از شش هفته اجرای HIIT در حالت ناشتا خون گیری به عمل آمد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و t همبسته نشان داد، درصد چربی بدن در گروه تمرین به صورت معناداری کاهش یافت (P=0.019). هرچند غلظت های سرمی تری گلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی پایین، کلسترول تام و نسبت کلسترول تام به لیپوپروتئین با چگالی بالا کاهش و مقادیر لیپوپروتئین با چگالی بالا افزایش یافتند، این تغییرات از نظر آماری معنادار نبودند (P>0.05). این یافته ها نشان می دهد، اجرای شش هفته HIIT به بهبود نسبی غیرمعنادار نیمرخ لیپیدی در مردان جوان غیرفعال منجر شد که با کاهش معنادار درصد چربی در گروه تمرین همراه است. با توجه به این نتایج، احتمالاً اجرای HIIT از نظر تأثیر زمانی عامل کارامدی برای پیشگیری و بهبود عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی در جوانان غیرفعال است.

هدف از این پژوهش، بررسی اثر شش هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن سالمندان است. چهل زن سالمند (میانگین سن 98/5+20/66 سال) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. یک هفته قبل از شروع پروتکل تمرینی، برای ارزیابی میزان زمین خوردن از آزمون تعادل برگ استفاده شد. آزمودنی ها بر اساس نمره کسب شده در پیش آزمون برگ به دو گروه خطر زمین خوردن کم (گروه 1)، خطر زمین خوردن زیاد (گروه 2) تقسیم شدند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی پروتکل تمرینی ثبات مرکزی را به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام دادند. به این منظور از آزمون های آماری t مستقل و t وابسته و سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که در پس آزمون، گروه های تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه های کنترل داشتند که این اختلاف معنی دار بود (05/0+ P). با توجه به یافته های تحقیق می توان گفت که تمرینات ثبات مرکزی ممکن است کنترل پاسچر و در نتیجه میزان زمین خوردن را در سالمندان بهبود بخشد. همچنین می توان نتیجه گرفت که اگر سالمندان در برنامه های آمادگی بدنی عمومی شرکت کنند، استقلال بیشتری در انجام فعالیت های روزانه خواهند داشت.

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین فناوری اطلاعات و یادگیری سازمانی در سازمان های ورزشی ایران است. روش انجام این پژوهش از نوع هم بستگی می باشد. 370 نفر کارشناس و مدیر از سازمان های ورزشی ایران به عنوان نمونه انتخاب شدندنتایج نشان می دهد که رابطه مثبت، متوسط و معناداری بین دو متغیر فناوری اطلاعات و یادگیری سازمانی در سازمان های ورزشی (وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون های ورزشی و اداره کل تربیت بدنی مدارس) وجود دارد و می توان نتیجه گرفت با تقویت، گسترش و به کارگیری فناوری اطلاعات می توان یادگیری سازمانی در سازمان های ورزشی ایران را توسعه داد و بهبود بخشید.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر بازخورد هنجاری مثبت بر انگیزه درونی افراد مبتدی بود. بدین منظور، 30 دانشجوی پسر دانشگاه شهید بهشتی به طور تصادفی در سه گروه هنجاری مثبت، منفی و کنترل برای انجام آزمون پایداری قامت قرار گرفتند. مرحلة اکتساب شامل 160 کوشش (16 بلوک 10 کوششی) در مدت چهار روز بود. بازخورد هنجاری به شکل 10 درصد بالاتر یا پایین تر از میانگین واقعی در پایان هر بلوک تمرینی ارائه شد. شرکت کنندگان در پایان مرحله اکتساب، پرسش نامة انگیزة درونی را تکمیل کردند. نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که بین گروه ها در خرده مقیاس های شایستگی ادراک شده، کوشش/ تلاش و نمره کلی انگیزه درونی، تفاوت معناداری وجود دار

تحلیل کیفیت خدمات، مدیریت سازمان را قادر می سازد ضمن جلوگیری از کاهش کیفیت، منابع محدود مالی را به حوزه هایی اختصاص دهد که اهمیت بیشتری دارند؛ از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی کیفیت خدمات ارائه شده در اماکن ورزشی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان با استفاده از مدل سروکوال بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود که 327 نفر از کاربران اماکن ورزشی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان (دانشجویان، کارکنان و استادان) به عنوان نمونه در آن شرکت کردند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامة 22گویه ای سروکوال جمع آوری شد که پنج بعد کیفیت خدمات (عناصر عینی، قابلیت اعتماد، پاسخ گویی، تضمین و همدلی) را در دو بخش ادراکات و انتظارات می سنجد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ویلکاکسون و فریدمن نشان داد که در بخش ادراکات (وضعیت موجود)، بعد تضمین (38/59±1/4) بهترین وضعیت را دارد. بعد های پاسخ گویی، قابلیت اعتماد، همدلی و عناصر عینی نیز به ترتیب در رده های بعدی قرار گرفتند. در بخش انتظارات (وضعیت مطلوب) نیز بعد تضمین (98/15±0/6) در ردة اول تأکید پاسخ دهندگان بود. پس از آن نیز به ترتیب بعد های همدلی، پاسخ گویی، قابلیت اعتماد و عناصر عینی مورد تأکید قرار گرفتند. همچنین، نتایج نشان داد که در همة ابعاد کیفیت خدمات در اماکن ورزشی این دانشگاه شکاف منفی کیفیت وجود دارد (05/0>P). بیشترین شکاف منفی کیفیت مربوط به بعد همدلی (00/2-) و کمترین آن مربوط به بعد تضمین (88/1-) بود. به نظر می رسد شکاف منفی در تمام ابعاد کیفیت بیانگر وجود مسئله در کیفیت ارائة خدمات اماکن ورزشی دانشگاه مورد مطالعه باشد. این امر، در راستای رفع موانع و بهبود کیفیت خدمات، ضرورت توجه به آن را ناگزیر می سازد. بهبود نقاط ضعف شناسایی شده در این پژوهش می تواند رضایتمندی کاربران، بازگشت مجدد و در نهایت افزایش مشارکت ورزشی آنها را به دنبال داشته باشد.

هدف از این پژوهش، بررسی عوامل بازدارنده موثر بر میزان شرکت معلمان زن مقطع سه گانه تحصیلی در فعالیت های ورزشی شهر مرند به منظور ارائه راهکارهای مناسب می باشد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی- توصیفی بوده و به صورت میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه معلمان زن مقاطع سه گانه تحصیلی شهر مرند در سال 1391 به تعداد 491 نفر می باشد. 215 نفر با استفاده از جدول مورگان به صورت نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه استاندارد عوامل بازدارنده فعالیت های ورزشی با پایایی 87/0=α و پرسشنامه مربوط به مشخصات فردی پاسخگویان می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی ضریب همبستگی اسپیرمن، کروسکال والیس و خی دو استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین عوامل بازدارنده و خرده مقیاس های روانشناختی(192/0- =r ،01/0≥p)، اجتماعی و فرهنگی(240/0- =r ، 01/0≥p )، مدیریتی(177/0- =r ، 05/0≥p) و اماکن و تجهیزات(169/0- =r ، 01/0≥p) با میزان مشارکت ورزشی بانوان معلم ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. بین خرده مقیاس شخصی(065/0- =r، 01/0≤ p) و اقتصادی و مالی(075/0 =r ، 05/0≤ p) با میزان مشارکت ورزشی بانوان معلم ارتباط معناداری وجود ندارد. همچنین بین نظرات معلمان زن مقاطع سه گانه تحصیلی (ابتدایی، راهنمایی و متوسطه) در میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی و عوامل بازدارانده مشارکت تفاوت معناداری وجود ندارد. بین میزان مشارکت ورزشی و سابقه ورزشی با سن، رشته تحصیلی و مدرک تحصیلی ارتباط معناداری وجود ندارد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که با افزایش تنوع عوامل بازدارنده، میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی کاهش می یابد و از شرکت بانوان معلم در ورزش جلوگیری می کند، لذا توجه مسئولین امر نسبت به کاهش این عوامل با استفاده از برنامه های هدفمند و سیاست گزاری اصولی می تواند مشارکت زنان را در فعالیت ورزشی هموار نموده و موجبات توسعه و رشد جامعه را فراهم آورد.

سلول های توموری به منظور تامین اکسیژن و مواد غذایی و همچنین توسعة شبکة عروقی جدید به آنژیوژنز وابسته اند. در این میان VEGF به عنوان محرک مهم آنژیوژنز و اندوستاتین به عنوان بازدارنده، نقش اساسی در این فرایند ایفا می کنند. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر شش هفته تمرین مقاومتی بر مقدار VEGF و اندوستاتین بافت توموری در موش­های مبتلا به سرطان سینه بود. به این منظور 20 سر موش بالب ­سی ماده (5 تا 7 هفته ای) از طریق جراحی زیر جلدی تومور آدنوکارسینومای موشی سرطانی شدند. بعد از یک هفته استراحت به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند و سپس دورة تمرین مقاومتی شش هفته ای (سه جلسه در هفته با شدت 50 تا بیش از 100 درصد حداکثر قدرت جلسة قبل) اجرا شد. هر جلسه نیز شامل 6 تا 8 تکرار بالا رفتن از نردبان بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی موش ها بیهوش شده و بافت توموری آنها به سرعت فریز شد. پروتئین­های اندوستاتین و VEGF بافت توموری از طریق وسترن بلات اندازه گیری شدند. آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر مقادیر اندوستاتین، VEGF و نسبت افزایش حجم تومور وجود ندارد(05/0P≥). از آنجا که افزایش VEGF و کاهش اندوستاتین بعد از تمرینات ورزشی در عضله اسکلتی احتمالا موجب آنژیوژنز می شود، عدم تغییر این دو پروتئین در بافت توموری در تحقیق حاضر، می تواند نشان دهندة بی تاثیر بودن تمرین مقاومتی بر روند آنژیوژنز بافت تومور و رشد آن باشد. بنابراین این نوع تمرینات را احتمالا می توان به عنوان مداخله بی خطر برای افراد مبتلا به سرطان سینه تجویز کرد.

تأثیر مثبت ورزش و فعالیت های جسمانی - حرکتی در ایجاد و حفظ سلامت جسمی و روانی انسان به اثبات رسیده، و این امر یکی از دلایل توجه روزافزون جامعه پزشکی به امر ورزش و فعالیت های جسمانی - حرکتی شده است. با توجه به اینکه یکی از وظایف اصلی مسئولان بخش های پزشکی و بهداشت اجتماعی کشور ترویج فرهنگ پرداختن به ورزش های عمومی منظم برای کسب و ارتقاء سلامت است، بنابراین در این زمینه اطلاع داشتن از وضعیت پایه ای موجود برای برنامه ریزیهای آینده یک نیاز ضروری است. با توجه به این مسئله، در این مطالعه با تهیه یک پرسشنامه کامل، در 6 گروه از اقشار اجتماعی شهر مشهد شامل، فرهنگیان، پزشکان، کارمندان دولت، دانشجویان، مشاغل آزاد و زنان خانه دار، وضعیت ورزش و فعالیت فیزیکی مورد بررسی قرار گرفت. در هر گروه تعداد 100 نفر و در مجموع 600 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. انتخاب نمونه ها به صورت خوشه ای از نواحی مختلف شهر مشهد صورت گرفت. طبق نتایج حاصله، 7/41 درصد از افراد مورد مطالعه، دارای برنامه مشخص ورزشی در زندگی بودند (1/34درصدخانم ها و 48درصدآقایان). عمده ترین ورزش انتخاب شده پیاده روی و کمترین آن ورزش های توپی و رزمی بوده است. در 3/32درصد از موارد ورزش ها به صورت روزانه و در 8/20درصد، در فواصل بیش از یک هفته صورت گرفته است و. فقط 3/7درصد از مردم به صورت حرفه ای به انجام ورزش پرداخته اند. اکثریت افراد ترجیح میدادند به صورت انفرادی و دور از فضاهای عمومیورزش کنند و اصلیترین موانع برای پرداختن به ورزش منظم، محدودیت زمانی و نداشتن انگیزه عنوان شده است.

هدف از این تحقیق بررسی عوامل موثر در مدیریت ایمنی ورزشگاههای فوتبال کشور از دیدگاه تماشاگران بازیکنان و مدیران اجرایی ورزشگاهها است. مدیریت ایمنی به مفهوم کنترل و بهینه سازی کلیه عوامل ساختاری و مدیریتی است تا امکان ایجاد خطر برای کاربران کارکنان و کلیه افراد مرتبط با سیستم را به حداقل برساند. این تحقیق از نوع توصیفی است که به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق را کلیه تماشاگران بازیکنان و مدیران اجرایی و مسئولان ورزشگاههای فوتبال لیگ برتر در سال 1379 تشکیل داده است که حدود 2000 نفر (2%) حجم نمونه تماشاگران 150 نفر (حدود 5 (%حجم نمونه بازیکنان و 26 نفر (برابر با حجم جامعه) حجم نمونه مسئولان را تشکیل داده است. ابزار اندازه گیری 3 پرسشنامه مجزا برای هر یک از گروههای تحت بررسی بود که از سوی محقق هنجاریابی گردید. بعضی از یافته های تحقیق عبارتند از: اکثر تماشاگران فوتبال در کشور ما را گروههای سنی زیر 25 سال تشکیل می دهند اکثر طرفدارانی که به رفتارهای نابهنجار اقدام می کنند در طبقه سنی 15 تا 20 سال قرار دارند. ساختار ورزشگاههای فوتبال در کشور و امکانات مربوط به آن ضعیف و نامناسب توصیف شده است. ساختار نامناسب ورزشگاه مهم ترین عاملی است که باعث نارضایتی تماشاگران می شود. مدیریت مجموعه که ترکیبی از عوامل : نظم جلوگیری از اتلاف وقت هنگام ورود و خروج برخورد نامناسب مامورین کنترل و نیروهای انتظامی و... است تا حدودی مناسب ارزیابی شده است. در جلوگیری از امکان بروز آشوب یا واکنش های رفتاری نامناسب توجه به داوری عادلانه نظم در انجام مراحل یک مسابقه برخورد با بازیکنان خاطی دارای بیشترین اولویت است. از دیدگاه بازیکنان حساسیت های کاذب و خبرسازی جراید و صدا و سیما در متشنج ساختن جو ورزشگاه و تاثیر سوء در رفتار تماشاگران قبل از شروع مسابقه بسیار موثر است. در نهایت الگوی استانداردهای پایه برای مدیریت ایمنی ورزشگاهها ارائه شده است

هدف: هدف از این مطالعه مقایسه تمرینات ترکیبی با و بدون انسداد عروق بر عوامل منتخب آمادگی جسمانی زنان یائسه غیر ورزشکار بود. روش ها: برای این منظور تعداد 28 زن یائسه غیر ورزشکار (سن بالاتر از 50 سال) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه کنترل (9 نفر) ، تمرینات ترکیبی (قدرتی - هوازی) با انسداد عروق (10 نفر) و تمرینات ترکیبی (قدرتی - هوازی) بدون انسداد عروق (9 نفر) تقسیم شدند. بخش قدرتی تمرینات ترکیبی با انسداد عروق و تمرینات بدون انسداد به ترتیب با شدت 1RM 30-20% و 1RM 80-65% و بخش هوازی تمرینات ترکیبی با شدت 70-50% ضربان قلب بیشینه انجام شد. همچنین برنامه تمرین هشت هفته و هر هفته سه جلسه بود. قبل و بعد از تمرینات، آزمون های قدرت عضلانی، استقامت عضلانی و استقامت قلبی تنفسی به عمل آمد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس چندگانه (MANOVA) بر تفاضل نمرات، به وسیله نرم افزار SPSS (نسخه 16) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0 P ≤ در نظر گرفته شد. یافته ها: افزایش معنی دار قدرت عضلانی، استقامت عضلانی و استقامت قلبی تنفسی در دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد، اما بین دو گروه تمرین تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: تمرینات ترکیبی با شدت پایین همراه با انسداد عروق اثری مشابه تمرینات ترکیبی سنتی با شدت بالا بر قدرت و استقامت عضلانی و استقامت قلبی تنفسی زنان یائسه دارد. بنابراین تمرینات ترکیبی همراه با انسداد با شدت پایین می تواند جایگزین تمرینات ترکیبی با شدت بالا در زنان یائسه گردد

هدف: این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین اجرای برنامه خصوصی­سازی و توسعه ورزش­های همگانی از دیدگاه کارشناسان انجام گرفت. مواد و روش­ها: روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر استراتژی توصیفی و از نظر مسیر اجرا همبستگی بود که به روش میدانی انجام گرفت. ابزار اندازه­گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که با توجه به تحقیقات مختلف و اهداف خصوصی­سازی و توسعه ورزش همگانی تهیه شد. روایی پرسشنامه به­وسیله تعدادی از اساتید مجرب تایید شد و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ 89/. گزارش شد. جامعه آماری تحقیق را تمامی اساتید دانشگاه­های سطح شهر تهران در رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی با گرایش مدیریت و برنامه­ریزی تشکیل دادند(N=42 ) که پرسشنامه بین همه به شکل حضوری توزیع شد و از این بین 33 نفر پرسشنامه را برگشت دادند. در این پژوهش از آمار توصیفی به منظور طبقه بندی نمرات، بررسی فراوانی و شاخص­های گرایش به مرکز و از آمار استنباطی برای محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به­منظور آزمون فرضیه­ها استفاده گردید. نتایج : نتایج تحقیق نشان داد که بین اجرای برنامه خصوصی­سازی و توسعه ورزش­های همگانی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که بین مولفه­های خصوصی­سازی و میزان مشارکت عمومی، اصلاح ساختار ورزش­های همگانی، بهینه سازی و کارایی واحدهای مدیریتی رابطه معنی­داری وجود دارد ولی بین مولفه­های خصوصی­سازی و کیفیت خدمات و بهبود وضعیت اشتغال رابطه معنی­داری وجود ندارد

یکی از مهم ترین مسائلی که مدیران باشگاه های ورزشی حرفه ای با آن مواجه هستند، چگونگی فراهم آوردن و گسترش درک بهتر از رابطه بین باشگاه و طرفداران آن ها است. برخورداری باشگاه های ورزشی از ارزش اجتماعی و برآورده ساختن اهداف میان فردی طرفداران سبب می شود که طرفداران آن ها در بیان هویت خود از ویژگی های برند باشگاه استفاده نمایند و این امر می تواند وفاداری و تعلق آن ها را به همراه داشته باشد. به منظور بررسی این موضوع، در این پژوهش که از نوع توصیفی پیمایشی می باشد. یافته های پژوهش حاکی از تأثیر مثبت هویت برند باشگاه پرسپولیس بر تعلق طرفداران و مخاطبان ورزشی به این باشگاه از طریق میانجی گری نیازهای خود تعریفی طرفداران می باشد. همچنین، یافته ها نشان می دهد در صورت برخورداری از دارایی های مربوط به تداعی برند یک باشگاه ورزشی از ویژگی هایی که نیازهای خود تعریفی مصرف کننده را برآورده می سازد، باعث خواهد گردید طرفداران، باشگاه مورد نظر را جذاب انگاشته و در بیان هویت خود، از ویژگی های آن بهره برند که این امر در نهایت، موجبات تعلق آن ها به باشگاه را فراهم خواهد آورد.