سیاست خارجی ایران

سـیـاسـت خـارجـى ، خـط مـشـى و روشـى اسـت کـه دولتـهـا در بـرخـورد بـا امـور و مسائل خارج از کشور براى حفظ حاکمیت و دفاع از موجودیت و منافع خود اتخاذ مى کنند. در عرصه روابط بین الملل ، سیاست خارجى کشورها از اهمیت و جایگاه ویژه اى برخوردار اسـت . رفـتـار دولتـهـا در مـحـیـط بـیـن المـللى بـر اسـاس اتـخـاذ سـیـاسـتـهـایـى شکل مى گیرد که به بهترین وجه منافع ملى آنها را تاءمین کند. نـظـام بین المللى در برگیرنده کلیه اعمال و رفتار دولتهاست . دولتها همچنان که بر نظام بین المللى اثر مى گذارند، از آن نیز تاءثیر مى پذیرند. اهداف و منافع دولتها در چهارچوب سیاست خارجى مورد مطالعه قرار مى گیرد. سـیـاسـت خـارجـى در انـدیـشه سیاسى رهبر معظم انقلاب ، استمرار سیاست هاى بنیانگذار جـمـهـورى اسـلامـى حـضـرت امـام خـمـیـنـى (ره ) اسـت . ایـشـان در بـیـان اصـول سـیـاسـت خـارجـى مـعـتـقـد بـه ادامـه خـط امـام و اصـل تغییرناپذیر ((نه شرقى ، نه غربى )) است و بر این نکته تاءکید دارند که مهم تـریـن اصـل در سـیـاسـت خـارجـى مـا، حـمـایـت از هـویـت نـظـام اسـلامـى و پـافـشـارى بر اصـول و ارزشـهـاسـت و سـه اصـل ((عـزت ، حـکـمـت و مـصـلحـت )) را یک مثلث الزامى براى چارچوب ارتباطات بین المللى نظام جمهورى اسلامى مى دانند که نباید هیچ گونه خدشه اى به آن وارد شود. از دیـدگـاه رهـبـرى ، در سیاست خارجى جمهورى اسلامى هیچ گونه گردن کلفتى و ژست ابر قدرتى از هیچ کس پذیرفته نیست . کنار نیامدن با ظالم ، رشوه نپذیرفتن از زورمند و زرمـنـد، پـافـشـردن بـر حـقـیـقـت و حـمـایـت از مـظـلومـان و طـرفـدارى از اسـلام ، از جمله اصـول مـسـتـحـکـم سـیـاسـت خـارجـى مـحـسـوب مـى شـود کـه جنجال هاى هوچیگرانه دشمنان هم هرگز قادر به منحرف ساختن آن نخواهد بود. مقاله حاضر در برگیرنده برخى از دیدگاههاى مقام معظم رهبرى پیرامون سیاست خارجى نظام جمهورى اسلامى ایران است .

۴۵۲.

سازه های مفهومی بی ثباتی در روابط ایران و بریتانیا(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده: محمدرضا سعیدآبادی

منبع: پژوهش نامه علوم سیاسی ۱۳۸۵ شماره ۴

حوزه‌های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی علوم سیاسی سیاست خارجی ایران مسایل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

تعداد بازدید : ۱۱۵۵ تعداد دانلود : ۵۷۱

از آغاز انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 تاکنون روابط ایران و بریتانیا از بی ثباتی سیاسی، تشنج دیپلماتیک و افت و خیزهای فراوانی برخوردار بوده است. میان این دو کشور، عادی سازی روابط به معنای واقعی کلمه و سازش و سازگاری سیاسی به وقوع نپیوسته است. در حالی که روابط ایران و امریکا با انقلاب اسلامی ایران با دشمنی قرین گردید و این نوع روابط قابل پیش بینی و مورد انتظار بود، اما انتظار می رفت روابط تهران و لندن حداقل با پایان یافتن اولین موج های انقلاب رو به ثبات و پایداری دیپلماتیک بگذارد. چرا روابط ایران و بریتانیا از همان ابتدای انقلاب اسلامی ایران متمایز شد و نسبت به دیگر کشورهای اروپایی غربی به تشنج و بی ثباتی کشیده شد؟ ریشه های رنجش، آزردگی و بیزاری ایران نسبت به بریتانیا در چیست؟ چه عواملی در به وجود آوردن چنین وضعیتی دخیل بوده و هستند؟ آینده روابط ایران و بریتانیا چگونگی ارزیابی می گردد؟

۴۵۳.