مطالعات طب ورزشی

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرینات TRX، حس عمقی و ترکیبی بر میزان قدرت و دامنه حرکتی مفصل شانه در زنان ورزشکار با سابقه دررفتگی شانه بود. جامعه آماری تحقیق را ورزشکاران زن شرکت کننده در باشگاه های ورزشی شهر خرم آباد با سابقه دررفتگی شانه بدون انجام عمل جراحی در بهار سال 1399 تشکیل داد. نمونه آماری شامل 32 ورزشکار زن داوطلب بود که به طور تصادفی در 4 گروه 8 نفره TRX، تمرین حس عمقی، تمرین ترکیبی و کنترل قرار گرفتند. قدرت ایزومتریک و دامنه حرکتی چرخش داخلی و خارجی مفصل شانه به ترتیب با روش استاندارد کندال و صاحب الزمانی و همکاران اندازه گیری شد. پروتکل تمرین گروه های تجربی شامل تمرینات TRX، حس عمقی و ترکیبی به صورت هفته ای 3 جلسه به مدت 8 هفته اجرا شد. قبل از شروع مطالعه و پس از 8 هفته اجرای پروتکل های تمرینی متغیرهای تحقیق اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که اجرای 8 هفته تمرینات TRX، حس عمقی و ترکیبی منجر به افزایش معنی دار میانگین قدرت و دامنه حرکتی مفصل شانه می شود. همچنین، در پس آزمون، میانگین قدرت و دامنه حرکتی مفصل شانه در گروه ترکیبی نسبت به گروه های تمرینات TRX و حس عمقی افزایش معنی داری نشان داد. اما مقایسه میانگین قدرت و دامنه حرکتی مفصل شانه بین دو گروه تمرینات TRX و حس عمقی تفاوت معنی داری را نشان نداد. به نظر می رسد برنامه تمرین ترکیبی با کسب ویژگی هر دو روش تمرینی TRX و حس عمقی می تواند روشی مفیدی برای بهبود قدرت و دامنه حرکتی مفصل شانه در ورزشکاران دچار دررفتگی شانه باشد.

یکی از مواردی که امروزه مورد توجه پژوهشگران علوم ورزشی قرار گرفته است، ادعاء تاثیر اختلاف عملکردی عضلات ناحیه ثبات مرکزی در نتایج حاصله از متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی در حین فعالیت های ورزشکاران و غیرورزشکاران است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تعامل بین عملکرد عضلات جانبی ناحیه ثبات مرکزی، نیروی عکس العمل و تغییرات مرکز جرم به فشار در راستای داخلی_خارجی حین راه رفتن با توجه به سطح فعالیت بدنی بود. 18 مرد جوان در دو گروه 9 نفره ورزشکار و غیرورزشکار به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات مورب خارجی و مورب داخلی، اطلاعات مربوط به نیروی عکس العمل زمین و تغییرات مرکز جرم به فشار حین راه رفتن ثبت شد. برای مقایسه متغیرها، از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 05/0p ≤ استفاده شد. مدت زمان فعالیت الکتریکی عضله مورب خارجی ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی داری را نشان داد (005/0)، در حالی که در تأخیر الکترومکانیکال عضلات تفاوت معنی دار مشاهده نشد. در تغییرات مرکز جرم به فشار راستای داخلی_خارجی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد (041/0). نتایج پژوهش موید اثر تعاملی عضلات جانبی ناحیه ثبات مرکزی و الگوی رفتاری تغییرات مرکز جرم به فشار و نیروی عکس العمل زمین در راستای داخلی_خارجی با توجه به سطح فعالیت بدنی حین راه رفتن بود.

هدف مطالعه حاضر بررسی بیومکانیک دویدن در پوتین های نظامی پلی اورتان جدید و استفاده شده در مردان با و بدون پای پرونیت بود.تعداد 15 نفر در گروه پای پرونیت و تعداد 15 نفر در گروه کنترل (سالم) قرار گرفتند. آزمودنی ها یک جفت پوتین نو و دست دوم دریافت کردند که از پلی اورتان ساخته شده بودند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی و نیروی عکس العمل زمین در حین دویدن ثبت شد. جهت تحلیل های آماری از آنالیز واریانس دوسویه در سطح معنی-داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر عامل نوع پوتین برای نیروهای عمودی (183/0 d=و 018/0=P)، محور قدامی- خلفی مرحله هل دادن (404/0 d=و 001/0=P)، محور داخلی -خارجی مرحله هل دادن (225/0 d=و 008/0=P) و زمان رسیدن به اوج محور عمودی (161/0 d=و 028/0=P) تفاوت معناداری را نشان داد. همچنین نتایج نشان داد که اثر عامل نوع پوتین در فاز پاسخ بارگذاری در فعالیت عضله نیمه وتری (341/0 d=و 004/0=P) از نظر آماری دارای اختلاف معناری بود. علاوه بر این، اثر عامل گروه برای عضله دوسررانی در فاز بارگیری (196/0 d=و 039/0=P)، عضله ساقی قدامی (157/0 d=و 040/0=P) و سرینی میانی (224/0 d=و 026/0=P) در فاز هل دادن تفاوت معناداری داشتند. همچنین اثر تعاملی پوتین و گروه در فاز میانه اتکا در فعالیت عضله پهن داخلی(177/0 d=و 041/0=P) معنادار است. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که پوشیدن پوتین های جدید پلی اورتان ممکن است عملکرد عضلات و بدن را در افرادی که کف پای صاف دارند، بهبود بخشد.

این مطالعه به منظور بررسی مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی سی ایکس و تکنیک PNF بر تعادل و کیفیت زندگی بیمارن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. در این پژوهش 45 مرد مبتلا به ام اس با دامنه سنی 20-35 سال شرکت کردند که همه ی آنها در مرکز ام اس اصفهان دارای پرونده پزشکی بودند. مقیاس ناتوانی بیماران 3تا 5/4 EDSS بود. این افراد به صورت تصادفی به یک گروه کنترل و دو گروه تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی اول به مدت هشت هفته به تمرینات با کش سی ایکس و گروه دوم تجربی به اجرای تکنیک های PNF پرداختند. هدف از این تمرینات تاکید بر عضلات ران بود.. به منظور سنجش تعادل از تست برگ و کیفیت زندگی از پرسشنامه 36 SF- استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر با سطح معناداری 05/0 صورت پذیرفت. یافته های این پژوهش حاکی از عدم تفاوت معنی دار بین تمرینات سی ایکس و تکنیک PNF در تعادل بود (05/0<P). ولی در آزمون کیفیت زندگی بین تمرینات سی ایکس و PNF تفاوت معنی داری وجود داشت(04/0=P). همچنین هر دو گروه مداخله در آزمون های تعادل و کیفیت زندگی در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری داشتند (001/0=P). تمرینات سی ایکس و تکنیک PNF بر تعادل و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس تاثیر گزار بوده که از این بین تمرینات سی ایکس نسبت به تکنیک PNF در افزایش کیفیت زندگی بیماران ام اسی موثرتر بوده است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی شیوع دردهای اسکلتی عضلانی و ارتباط آنها با مدت استفاده ازتلفن هوشمند همراه و وضعیت های اتخاذی در بین دانشجویان دانشگاه تهران بود. بدین منظور در یک مطالعه مقطعی تعداد 664 نفر از دانشجویان 18 تا 40 سال دانشگاه تهران به صورت روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و اطلاعات دموگرافیک شامل مدت زمان استفاده از تلفن همراه ثبت شد. سپس وجود و شدت دردهای اسکلتی- عضلانی اندام فوقانی به وسیله پرسشنامه نوردیک و مقیاس رتبه بندی عددی (NRS) اندازه گیری شد. همچنین وضعیت بدنی دانشجویان هنگام استفاده از گوشی تلفن همراه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ارتباط معنی داری بین مدت زمان استفاده از تلفن همراه و درد اسکلتی عضلانی در تمامی نواحی مورد بررسی در هفته گذشته و 12 ماه گذشته وجود دارد. نتایج در رابطه با درد اسکلتی عضلانی اندام فوقانی و تنه و وضعیت های اتخاذی دانشجویان نشان داد تنها در ناحیه فوقانی پشت ، گردن و کمر و فوقانی پشت در 12 ماه گذشته و همچنین گردن و فوقانی پشت در 12 ماه گذشته که مانع از کار روزمره شده و همچنین مشکل گردن ، مچ دست و کمر در هفته گذشته با وضعیت اتخاذی بدن رابطه معنی داری وجود دارد. با توجه به ارتباط بین درد اسکلتی عضلانی دانشجویان با مدت زمان و وضعیت بدنی ایشان در استفاده از تلفن همراه هوشمند ضرورت دارد ضمن ارایه اطلاعات لازم به دانشجویان در خصوص زمینه سازهای دردهای اسکلتی عضلانی مانند مدت استفاده از تلفن همراه و وضعیت بدنی مناسب هنگام استفاده نیز آموزش داده شود.

مقدمه: تغییر کینماتیک طبیعی کتف و ریتم اسکپولا-همورال منجر به ایجاد دیسکنزی کتف می گردد. دیسکنزی کتف، بعنوان وضعیت و حرکت غیرطبیعی کتف تعریف می شود. شیوع بالای دیسکنزی کتف در بین والیبالیست ها و همچنین نقص عملکرد عضلانی ناشی از آن در این ورزشکاران باعث شده است که تحقیق حاضر در پی بررسی قدرت ایزوکنتیک چرخاننده-های داخلی و خارجی شانه برتر والیبالیست های با و بدون دیسکنزی باشد. روش کار: 30 والیبالیست 18 تا 25 ساله با تجربه بازی در یکی از سه لیگ برتر کشور (لیگ برتر، لیگ دسته یک، لیگ امید)، به صورت غیر تصادفی و هدف مند انتخاب و به دو گروه 15 نفری با و بدون دیسکنزی کتف تقسیم شدند. از دستگاه ایزوکنتیک دینامومتری برای اندازه گیری حداکثر گشتاور کانسنتریک عضلات چرخاننده داخلی و اسنتریک عضلات چرخاننده خارجی شانه در وضعیت 90 درجه آبداکشن بازو با سرعت های 60 و 120 درجه بر ثانیه استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) در سطح معناداری 05/0 α ≤ تحلیل شدند.یافته ها: حداکثر گشتاور اسنتریک چرخاننده های خارجی و قدرت عملکردی شانه برتر گروه والیبالیست های با دیسکنزی کتف به طور معناداری کمتر بود. این در حالی بود که گروه ها از لحاظ حداکثر گشتاور کانسنتریک چرخاننده های داخلی تفاوت معناداری باهم نداشتند.بحث: والیبالیست های با دیسکنزی کتف دچار نقص بیشتری در تعادل عضلانی بین چرخاننده های داخلی و خارجی شانه خود هستند. به گونه ای که این افراد احتمالاً در قدرت اسنتریک عضلات چرخاننده خارجی شانه خود دارای نقص بوده و این نقص منجر به کاهش قدرت عملکردی شانه آن ها می شود.