سطح فعالیت

به منظور اطمینان بیمه گذاران از جبران خسارتشان توسط شرکت های بیمه، انجمن ملی بیمه گران آمریکا (NAIC) مدل سرمایة مبتنی بر ریسک را برای تعیین کفایت سرمایة قانونی شرکت های بیمه جهت جبران تعهدات، ارائه داد. سرمایة مبتنی بر ریسک بیانگر نسبتی است که سطح ریسک مرتبط با دارایی های شرکت بیمه را ارزیابی می کند. هدف از محاسبة آن، تعیین حداقل سرمایة مورد نیاز شرکت های بیمه باتوجه به میزان ریسک آنهاست. در این مقاله، در بخش اول انواع مختلف ریسک توضیح داده می شود. سپس، مدل سرمایة مبتنی بر ریسک NAIC در رشته های زندگی، غیرزندگی و درمان بیان می شود. نحوه محاسبة سرمایه مبتنی بر ریسک بیان شده و در پایان سطوح اقدامات مقام ناظر براساس سطح توانگری شرکت ها توضیح داده می شود.

در این تحقیق تلاش شد تا اثر شرکت در فعالیت های بدنی بر میزان شادکامی زنان و مردان سالمند شهر تهران ارزیابی شود. جامعه آماری تحقیق کلیه افراد سالمند مناطق 22گانه شهر تهران بود که از این میان 400 نفر به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای تعیین فعال و غیرفعال بودن افراد سالمند از پرسشنامه فعالیت بدنی شارکی و برای تعیین میزان شادکامی این افراد از پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHI) که روایی و پایایی آنها تأیید شد، استفاده شد. سن تمامی سالمندان شرکت کننده در این تحقیق بالای 60 سال بود و در عین حال هیچ یک از آنها دچار مشکلات روانی و جسمانی نبودند. پس از توزیع و سپس جمع آوری پرسشنامه و دسته بندی اطلاعات خام، به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 13 استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) در سطح معناداری0071/0P ≤ نشان داد افراد فعال در تمامی خرده مقیاس های شادکامی از جمله رضایت از زندگی، خوشی، عزت نفس، کنترل، کارامدی، آرامش و به طور کلی شادکامی از افراد غیرفعال به طور معناداری نمره های بالاتری را کسب کردند. در حالی که اثر جنسیت و تعامل سطح فعالیت و جنسیت اثر معناداری بر شادکامی سالمندان نداشت. بنابراین می توان گفت یکی از عوامل مؤثر بر شادکامی افراد در دوران سالمندی روی آوردن به فعالیت بدنی است.

هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر جنسیت و سطح فعالیت بدنی بر خودپنداره بدنی دانش آموزان بود. 408 دانش آموز دختر و پسر مقطع راهنمایی در دامنه سنی 11 تا 14سال (204 دانش آموز دختر سال و 204 دانش آموز پسر) به صورت خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه مشخصات فردی و پرسشنامه خود- توصیفی بدنی (مارش 1994) که شامل 11 خرده مقیاس بود را تکمیل کردند. پژوهش مربوطه از نوع علی مقایسه ای بود.در این تحقیق از آزمون تحلیل واریانس دو عاملی در قالب یک طرح (سطح فعالیت) 2 × (جنسیت) 2 به منظور تعیین اثر جنسیت و سطح فعالیت بر خودپنداره بدنی و خرده مقیاس های آن استفاده شد. یافته های تحلیل واریانس دوعاملی نشان داد که اثر اصلی جنسیت و تعامل جنسیت و سطح فعالیت (05/0<Р) معنی دار نبوده ولی اثر اصلی سطح فعالیت معنی دار بود. بدین ترتیب که دانش آموزان فعال از خودپنداره بدنی بیشتری در مقایسه با دانش آموزان غیرفعال برخوردار بودند دانش آموزان دختر در خرده مقیاس قیافه ظاهر و فعالیت از خودپنداره بدنی بهتری نسبت به دانش آموزان پسر برخوردار بودند (05/0≥P) در حالیکه اثر سطح فعالیت بر خرده مقیاس های هماهنگی، فعالیت، لیاقت ورزشی، قیافه ظاهری، قدرت، انعطاف و استقامت معنی دار بود. (1 0/0≥P) و دانش آموزان فعال در خرده مقیاس های مذکور خودپنداره بدنی بهتری نسبت به دانش آموزان غیر فعال داشته اند. نتایج نشان می دهد مشارکت دانش آموزان در فعالیت های ورزشی منجر به افزایش عوامل جسمانی، ظاهری و روان شناختی می شود، که افزایش خودپنداره بدنی دانش آموزان را بدنبال دارد. بدین ترتیب فراهم آوردن مشارکت همه جانبه دانش آموزان در فعالیت های ورزشی در سطح مدارس به منظور افزایش خودپنداره بدنی ضروری است.

یکی از مواردی که امروزه مورد توجه پژوهشگران علوم ورزشی قرار گرفته است، ادعاء تاثیر اختلاف عملکردی عضلات ناحیه ثبات مرکزی در نتایج حاصله از متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی در حین فعالیت های ورزشکاران و غیرورزشکاران است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تعامل بین عملکرد عضلات جانبی ناحیه ثبات مرکزی، نیروی عکس العمل و تغییرات مرکز جرم به فشار در راستای داخلی_خارجی حین راه رفتن با توجه به سطح فعالیت بدنی بود. 18 مرد جوان در دو گروه 9 نفره ورزشکار و غیرورزشکار به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات مورب خارجی و مورب داخلی، اطلاعات مربوط به نیروی عکس العمل زمین و تغییرات مرکز جرم به فشار حین راه رفتن ثبت شد. برای مقایسه متغیرها، از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 05/0p ≤ استفاده شد. مدت زمان فعالیت الکتریکی عضله مورب خارجی ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی داری را نشان داد (005/0)، در حالی که در تأخیر الکترومکانیکال عضلات تفاوت معنی دار مشاهده نشد. در تغییرات مرکز جرم به فشار راستای داخلی_خارجی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد (041/0). نتایج پژوهش موید اثر تعاملی عضلات جانبی ناحیه ثبات مرکزی و الگوی رفتاری تغییرات مرکز جرم به فشار و نیروی عکس العمل زمین در راستای داخلی_خارجی با توجه به سطح فعالیت بدنی حین راه رفتن بود.

اخیراً نوار کینزیوتیپ برای بهبود حس وضعیت مفصل، تعادل و راه رفتن مورد توجه قرار گرفته است، اما مطالعات موجود یافته های متناقضی دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر کنزیوتیپ بر فعالیت الکترومیوگرافی منتخبی از عضلات اندام تحتانی ورزشکاران با و بدون ناپایداری مزمن مچ پا در حین اجرای آزمون های تعادلی بود.. فعالیت عضلات تیبیالیس قدامی، نازک نی طویل، دوقلوی داخلی و خارجی، نعلی، پهن داخلی و خارجی و عضله دو سررانی 12 ورزشکار با ناپایداری مزمن مچ پا و 12ورزشکار سالم در حین انجام آزمون زمان ایستادن روی یک پا و آزمون تعادل ستاره ای ثبت شد. آزمون طرح تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری تکراری برای بررسی اثرات درون و بین گروهی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که کنزیوتیپ اثری روی سطح فعالیت عضلات و نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای آزمون زمان ایستادن روی یکپا ندارد همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه در سطح فعالیت عضلات و نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای زمان آزمون ایستادن روی یک پا وجود ندارد (05/ 0˃ p). در مقابل کنزیوتیپ تاثیر معنی داری بر نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای آزمون تعادلی ستاره ای دارد (05/ 0˃ p). اما نتایج بین دو گروه معنی دار نبود(14/0 P=، 27/2F=) . با توجه به تاثیر کنزیوتیپ بر نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای آزمون تعادل ستاره ای پیشنهاد می شود که از آن جهت بهبود تعادل پویا استفاده گردد

یکی از مواردی که امروزه مورد توجه پژوهشگران علوم ورزشی قرار گرفته است، ادعاء تاثیر اختلاف عملکردی عضلات ناحیه ثبات مرکزی در نتایج حاصله از متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی در حین فعالیت های ورزشکاران و غیرورزشکاران است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تعامل بین عملکرد عضلات جانبی ناحیه ثبات مرکزی، نیروی عکس العمل و تغییرات مرکز جرم به فشار در راستای داخلی_خارجی حین راه رفتن با توجه به سطح فعالیت بدنی بود. 18 مرد جوان در دو گروه 9 نفره ورزشکار و غیرورزشکار به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات مورب خارجی و مورب داخلی، اطلاعات مربوط به نیروی عکس العمل زمین و تغییرات مرکز جرم به فشار حین راه رفتن ثبت شد. برای مقایسه متغیرها، از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 05/0p ≤ استفاده شد. مدت زمان فعالیت الکتریکی عضله مورب خارجی ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی داری را نشان داد (005/0)، در حالی که در تأخیر الکترومکانیکال عضلات تفاوت معنی دار مشاهده نشد. در تغییرات مرکز جرم به فشار راستای داخلی_خارجی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد (041/0). نتایج پژوهش موید اثر تعاملی عضلات جانبی ناحیه ثبات مرکزی و الگوی رفتاری تغییرات مرکز جرم به فشار و نیروی عکس العمل زمین در راستای داخلی_خارجی با توجه به سطح فعالیت بدنی حین راه رفتن بود.