مطالعات طب ورزشی

 پژوهش حاضر با هدف بررسی همهگیرشناسی آسیبهای ورزشی دانشآموزان ایران انجام شده است. در این پژوهش 6300 دانشآموز دختر وپسر 12-16 سال درحالتحصیل در مقطع راهنمایی، از شهرهای تهران، کرج، یزد، خرمآباد، ساری، شهرکرد، بندرعباس، مشهد و تبریز شرکت کردند. آنها بهمدت یک سال تحصیلی بررسی شدند و آسیبهایشان با استفاده از فرم جمعآوری اطالعات و به شیوه آیندهنگر ثبت شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آمار توصیفی و از جدول متقاطع برای مقایسه متغیر ها با توجه به جنسیت استفاده شد. بیشتر آسیب دانشآموزان پسر در 14 سالگی )3/56 درصد( و دختران در 13 سالگی )4/32 درصد( بود. یافتهها نشان داد که 457 نفر از دانشآموزان )42/10 درصد( دچار آسیب شدند که از این میان بیشترین میزان آسیب در دانشآموزان دختر )4/62 درصد( در خارج از زنگ ورزش )4/35 درصد( و درزمان حضورنداشتنمعلم ورزش )67 درصد(روی دادهبود، اما در دانشآموزان پسر، 4/45 درصد از آسیبها در زنگ ورزش و در حضور معلم ورزش )6/61 درصد( اتفاق اتفاده بود. دختران در کالسهای با جمعیت باالتر در خطر آسیبدیدگی بیشتر بودند )49 درصد(؛ حالآنکه پسران در کالسهای با جمعیت کمتر آسیب بیشتر داشتند )6/39 درصد(. از میان رشتههای گوناگون ورزشی، بیشترین میزان آسیب در پسران در رشتههای فوتبال )69 درصد( وفوتسال )6/11 درصد( و در دختران در رشتههای والیبال )2/17 درصد( و هندبال )7/4 درصد( بود. بیشتر آسیبها در کالسهایی با جمعیت زیاد روی داده بود. دانشآموزان آسیبدیده هیچگونه سابقه فعالیت ورزشی نداشتند و با سابقه کمتر آسیبهای بیشتری داشتند. بیشتر آسیبهای پسران در زنگ ورزش و در دختران در هنگام فعالیتی غیر از ورزشکردن روی داده بود. بهنظر میرسد با تمرکز بر حضور معلمان ورزش در ساعات ورزش و رشتههای ورزشی موردعالقه آنان و افزایش زمان فعالیت به شکل برنامههای مناسب پیشگیری، در زمان فعالیت و غیرورزش بههمراه کنترل جمیت کالسها بتوان از آسیب دانشآموزان پیشگیری کرد. اجرای راهبردی جامع و مناسب شامل بهکارگیری فعالیتهای ورزشی مناسب برای هر گروه سنی، تعیین و کنترل خطرهای احتمالی فعالیتهای ورزشی برای پیشگیری از آسیب بسیار مهم است.

انجام برخی از فعالیت های ورزشی همچون اسکی باعث می شود تا ورزشکاران همواره در معرض ارتعاشات ناشی از ناهمواری زمین قرار گیرند، که در تکرارهای زیاد باعث ایجاد خستگی عضلانی و آسیب در فرد می شود. لذا هدف از این تحقیق بررسی اثرات خستگی بر ضریب انتقال ارتعاشات و فعالیت عضلانی در عضلات افراد در معرض ارتعاشات می باشد. بدین منظور 12 نفر مرد جوان در معرض ارتعاشات کف در حالت اسکات در فرکانس 12 هرتز و با شدت 9/0 متر بر مجذور ثانیه تا رسیدن به خستگی کامل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می-دهد که وجود خستگی در سیستم اسکلتی عضلانی بدن موجب افزایش مقدار هر دو متغیر تحقیق به صورت همزمان می شود. به عبارت دیگر تنها افزایش فعالیت عضلانی در عضله نشان دهنده وقوع خستگی در افراد نمی باشد. زیرا بر اساس نتایج تحقیق، افزایش میزان فعالیت عضلانی بدون وقوع خستگی در عضله باعث کاهش ضریب انتقال ارتعاشات می گردد.

کاهش قدرت عضلانی و حس عمقی از پیامدهای پارگی لیگامنت متقاطع قدامی است که بعد از عمل بازسازی همراه فرد باقی می ماند. این پژوهش با هدف مقایسه حس وضعیت مفصل و قدرت عضلانی مفصل زانو بین افراد آسیب دیده که دوره توان بخشی ورزشی را گذرانده اند و به فعالیت بازگشته اند، با افراد سالم انجام شد. 25 نفر از بازیکنان مرد بسکتبال (11 نفر با عمل بازسازی اتوگرفت و 14 نفر سالم) در این مطالعه شرکت کردند. حداکثر گشتاور فلکسوری و اکستنسوری زانو در سرعت های زاویه ای 60 و 180 درجه بر ثانیه و حس عمقی در زاویه 45 درجه در پای برتر و غیربرتر توسط دستگاه دینامومتر ایزوکنتیک اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون F و آزمون تی مستقل تحلیل شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین گروه آسیب دیده و سالم در حداکثر گشتاور فلکسوری و اکستنسوری در سرعت زاویه ای 60 درجه در ثانیه (483/0 p =) گشتاور فلکسوری در زاویه 180 درجه پای برتر و غیربرتر (371/0p = ، 890/0 p =) و حس وضعیت مفصل پای برتر و غیربرتر (896/0 p =) تفاوت معنادار وجود نداشت، اما گشتاور اکستنسوری در زاویه 180 درجه هر دو پای برتر (034/0p = ) و غیربرتر (043/0 p =) در گروه آسیب دیده کمتر از گروه سالم بود. از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که بعد از انجام دادن کامل تمرین های بازتوانی، عواقب ناشی از عمل جراحی بهبود می یابد و احتمال آسیب مجدد در ورزشکاران کاهش می یابد. 

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر شش هفته تمرین با زمان بندی حسی بیرونی بر میانگین سرعت و دامنه مرکز فشار تعادل ایستا و پویای سالمندان انجام شد.در این مطالعه 36 مرد سالمند به طور تصادفی به سه گروه کنترل، راه رفتن ساده و گروه تمرین با زمان بندی حسی بیرونی تقسیم شدند. تمرین ها به مدت شش هفته سه جلسه ای انجام شد. آزمودنی ها قبل و بعد از تمرین ها در آزمون های تعادلی ایستا و پویا شرکت کردند. نتایج تفاوت معنا داری را بین گروه ها در پیش آزمون و پس آزمون متغیرهای سطح و مسافت مرکز فشار نشان نداد؛ بااین حال، تمرین با زمان بندی حسی بیرونی موجب افزایش معنا دار دامنه مرکز فشار در مسیر قدامی-خلفی و داخلی-خارجی در گروه تجربی شد. نتایج نشان داد استفاده از این تمرین ها می تواند موجب بهبود معنا دار تعادل پویای سالمندان شود؛ بنابراین، می توان این روش تمرینی را به عنوان روشی کم هزینه، نوین و ساده در برنامه های تمرینی مربوط به بهبود تعادل پویای سالمندان جای داد.

پژوهش حاضر با هدف تحلیل متغیرهای منتخب کینتیکی-زمانی اندام تحتانی والیبالیست های نخبه جوان در حین اجرای دفاع روی تور انجام شد. 30 والیبالیست جوان نخبه مرد تیم ملی به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت داشتند.  با قرارگرفتن روی صفحه نیروی انجام تکنیک دفاع روی تور، متغیرهای نیروهای عمودی و زمان های این نیروها، زمان بین دو نیروی اوج، کل زمان فرود، نسبت بین نیروهای اوج و زمان های بین دو نیروی اوج محاسبه شدند. از آمار توصیفی، آزمون کلموگروف- اسمیرنوف و آزمون همبستگی پیرسون برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. ارتباط معنادار مثبتی بین زمان های اوج، زمان بین نیروهای اوج و نیروهای اوج مشاهده شد، اما ارتباط معنادار منفی بین سایر متغیرها وجود داشت؛ بنابراین، والیبالیست ها باید در هنگام فرود تأکید بیشتری بر اندام تحتانی در لحظه فرود داشته باشند؛ زیرا، افزایش زمان اوج ثانویه نیروی تماسی  را کاهش خواهد داد.

ارتزهای پا با درجات مختلف سختی به صورت گسترده ای جهت درمان ناهنجاری ها و آسیب های اندام تحتانی مورد استفاده قرار می گیرند؛ اما اثر آن ها بر هماهنگی و تغییرپذیری مفاصل هنوز به طور واضح بیان نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر درجات متفاوت سختی کفی بر الگوی هماهنگی و تغییرپذیری بین مفصلی ناحیه پا طی فاز اتکای دویدن بود. 15 نفر مرد ورزشکار سالم برای شرکت در پژوهش داوطلب شدند. هماهنگی و تغییرپذیری با استفاده از روش فاز نسبی پیوسته طی دویدن با درجات متفاوت کفی (سخت، نیمه سخت و نرم) از داده های سینماتیک تعیین شد. نتایج نشان داد کفی سخت، نرم و نیمه سخت در فاز 25 درصد اول مرحله اتکا فاز به ترتیب باعث افزایش 95، 179 و 220 درصدی در فاز نسبی پیوسته بین مفصلی اینورژن: اورژن مچ پا و تارسومتاتارسال نسبت به شرایط دویدن بدون کفی شدند (001/0≥p ). نتایج به طور کلی نشان داد درجات متفاوت سختی کفی می تواند از طریق تغییر در الگوی هماهنگی و تغییرپذیری بین مفاصل پا، مکانیک اندام تحتانی را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین توجه به درجه سختی کفی هنگام استفاده از وسایل ارتوتیکی اهمیت ویژه دارد.

این پژوهش با هدف بررسیهمه گیرشناسی آسیب های ورزشی در مسابقات لیگ برتر کبدی زنان انجام شد .در این مطالعه، 132 بازیکن از 11 تیم شرکت کردند. اطلاعات مربوط به آسیب با استفاده از فرم گزارش آسیب و با کمک پزشک مسابقات جمع آوری شد. از آزمون خی دو برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. از مجموع 30 مسابقه،  42 آسیب ثبت شد که نرخ بروز آسیب به ازای 1000 ساعت مسابقه 200 آسیب بود. اندام فوقانی (5/40 درصد) و سر و گردن (6/28 درصد) شایع ترین مناطق آسیب دیده در بدن زنان بودند. پرآسیب ترین نواحی آناتومیک آسیب دیده، سر و صورت (6/28 درصد) و انگشتان دست (7/16 درصد) بودند. شایع ترین نوع آسیب در زنان، کبودی/کوفتگی/خونمردگی (1/57 درصد) بود. برخورد با حریف مهم ترین مکانیسم آسیب بود (7/85 درصد). میزان آسیب در بازیکنان دفاع 4/52 درصد بود و 3/64 درصد از آسیب ها در نیمه دوم روی دادند. کبدی ورزشی پیچیده است که انجام دادن آن به مهارت های گوناگون نیاز دارد و خطر بروز آسیب در طول بازی ها زیاد است؛ بنابراین، توصیه می شود کادر پزشکی و مربیان تیم ها برای پیشگیری از بروز آسیب به نتایج این پژوهش توجه کنند.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر هشت هفته تیپینگ و تمرینات منتخب درمانی بر دامنه حرکتی، حس عمقی و درد ژیمناستیک کاران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه بود.روش پژوهش: 15 بیمار به صورت تصادفی در گروه تیپینگ، 15 بیمار در گروه تمرینات منتخب درمانی و 15 بیمار در گروه کنترل قرار گرفتند. بیماران در گروه تمرینات منتخب درمانی به مدت هشت هفته تمرینات را دریافت کردند. دامنه حرکتی، حس عمقی و درد به ترتیب با استفاده از الکتروگونیامومتر، دینامومتر ایزوکینتیک بایودکس و مقیاس دیداری درد ارزیابی شدند.یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت معناداری در تمام متغیرهای اندازه گیری شده بین دو گروه تجربی نسبت گروه کنترل بعد از مداخله وجود داشت. همچنین گروه تمرینات منتخب درمانی بهبود بیشتری در دامنه حرکتی نسبت به گروه تیپینگ داشت.بحث: براساس یافته های پژوهش حاضر، تمرینات منتخب درمانی می تواند مزیت بیشتری نسبت به تیپینگ در ژیمناستیک کاران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه داشته باشند.

مطالعة حاضر با هدف مقایسة نیمرخ عملکرد ایزوکینتیکی عضلات مفصل زانو و مچ پا در اسکیت‌بازان مرد سرعتی حرفه‌ای و مبتدی انجام شد. 16 اسکیت‌باز سرعتی در گروه‌ مبتدی و گروه حرفه‌ای در این مطالعه شرکت کردند. اندازه­گیری پارامترهای ایزوکینتیکی مفاصل مچ پا و زانو با استفاده از داینامومتر ایزوکینتیک بایودکس انجام شد. از آزمون‌های آماری شاپیرو-ویلک و تی مستقل برای تجزیه‌وتحلیل آماری در سطح معناداری 05/0 a ≤ استفاده شد. نتایج آزمون تی مستقل تفاوت معناداری را در پارامترهای ایزوکینتیکی توان عضلات بازکننده‌های زانو(036/0=P)و توان (001/0=P) و زمانکاهش شتاب (000/0=P)در حرکت اینورژن و اورژنمچ پا بین افراد مبتدی و حرفه‌ای نشان داد. به‌نظر می‌رسد تفاوت آشکار بین اسکیت‌بازان سرعت حرفه‌ای و مبتدی در پارامترهای ایزوکینتیکی مرتبط با قابلیت عصبی-عضلانی مفصل مچ پا (توان و زمان کاهش عضلات اینورتور و اورتور) وجود داشته باشد. پیشنهاد می‌شود در تمرین‌های این گروه از ورزشکاران به این پارامترها توجه شود.

این پژوهش با هدف مقایسه شیوع نقص تنه در میان ورزشکاران سه رشته ورزشی متفاوت انجام شد. بدین منظور، 30 ورزشکار به روش هدفمند دردسترس، از هر رشته ورزشی با آزمون پرش تاک ارزیابی شدند و افراد مبتلا به نقص تنه با یکدیگر مقایسه شدند. از آزمون های تحلیل واریانس آنوا و خی دو برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نتایج پژوهش، تفاوت معناداری را بین نمرات آزمون پرش تاک و شیوع نقص تنه در سه رشته ورزشی متفاوت نشان نداد، ولی اطلاعات ارزشمندی نظیر درصد و تعداد افراد مبتلا به نقص تنه در سه رشته ورزشی تنیس روی میز، دوچرخه سواری و شنا (شناگران قورباغه و پروانه) که ماهیت و الگو های حرکتی متفاوتی از هم دارند، به دست آمد. با غربالگری، ارزیابی و شناسایی دقیق نقص تنه می توان احتمال بروز عوامل خطرزای آسیب، به خصوص آسیب رباط متقاطع قدامی زانو که ارتباط مستقیمی با نقص تنه دارد را در ورزشکاران به حداقل رساند.

شیوع جهانی بیماری کروناویروس 2019 زندگی روزمره را متأثر کرده است. پژوهش حاضر با هدف نگاهی به پیشینه مطالعات انجام شده در زمینه علائم بالینی و پیامدهای عفونت کوید-19 در زنان باردار و فرزندانشان و همچنین نقش فعالیت بدنی بر سلامت مادران انجام شد.  در این پژوهش همه مقالات منتشرشده در پایگاه داده های مختلف با استفاده از کلمات کلیدی جست وجو و بررسی شد. شایع ترین عوارض مادر و نوزاد شامل دیسترس جنینی و تنفسی، زایمان زودرس و عفونت خفیف در نوزادان بود. در دستورالعمل ها فعالیت بدنی به منظور بهبود شرایط جسمانی و روانی توصیه شده است. پژوهش ها نشان داده اند که فعالیت های بدنی منظم و با شدت متوسط می تواند پاسخ های ایمنی قوی را در زنان باردار به همراه داشته باشند. به دلیل کمبود اطلاعات، لازم است زنان باردار و نوزادانشان به مدت طولانی کنترل شوند و نقش فعالیت بدنی در ارتقای وضعیت بدنی و روانی بررسی شود.

آزمون عملکرد حرکتی (FMS) و تعادل Y،  ابزارهای ارزیابی عملکردی در موقعیت های گوناگون هستند،   اما در حال حاضر اطلاعات محدودی درباره تفاوت نمرات آزمون های FMS، تعادل Y و آزمون هاپ و دیویس بین گروه های با خطر زیاد و کم  آسیب های ورزشی وجود دارد؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه نمرات آزمون تعادل Y و هاپینگ در بازیکنان والیبال با خطر زیاد و کم  بروز آسیب انجام شده است. در این مطالعه مقطعی، 131 والیبالیست دختر و پسر نوجوان لیگ برتر استان زنجان با میانگین سنی 83/1 ± 78/15، قد 07/7 ± 30/176، وزن 18/6 ± 56/67 و شاخص توده بدنی 63/1 ± 74/21 شرکت کردند. قبل از شروع فصل، ورزشکاران با چهار آزمون عملکردی تعادل Y، FMS، دیویس و هاپینگ ارزیابی شدند و نمرات آنها ثبت شد. بازیکنان براساس نتایج آزمون FMS به دو گروه با خطر کم  (کسب امتیاز بیشتر از 14) و خطر زیاد  (کسب امتیاز 14 و کمتر) تقسیم شدند. امتیازات بازیکنان با خطرزیاد و با خطر کم  مقایسه شد. همچنین ضریب همبستگی بین آزمون ها بررسی شد. نتایج نشان داد میانگین نمرات آزمون های عملکردی تعادلY  ، دیویس و هاپینگ در بازیکنانی که در آزمون FMS امتیاز بیشتر از 14 را کسب کرده بودند، به طور معناداری بیشتر از همتایانی بود که امتیاز 14 و کمتر را کسب کرده بودند. همچنین بین نمرات آزمون های منتخب همبستگی معنادار مشاهده شد (29/0 < r < 94/0). بازیکنان والیبال که نمره کمتر یا مساوی 14 در آزمون FMS کسب می کنند (دارای خطر آسیب دیدگی زیاد )، نتایج ضعیف تری را در آزمون های عملکردی در مقایسه با بازیکنانی به دست می آورند که نمره آن ها در آزمون FMS بیشتر از 14 (دارای خطر کم  آسیب دیدگی) است؛ بنابراین، پیشنهاد می شود از نتایج آزمون های این مطالعه در شناسایی ورزشکاران درمعرض خطر بروز آسیب استفاده شود.