مطالعات طب ورزشی

هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تفاوت های موجود بین فعالیت الکترومایوگرافی عضلات زانو بین زنان و مردان فوتبالیست نخبه در حرکت فرود تک پا بود. نمونه های تحقیق، 38 فوتبالیست نخبه استان تهران (19 نفر زن و 19 نفر مرد) بودند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات چهارسرران و همسترینگ آزمودنی ها حین آزمون فرود تک پا، اندازه گیری شد. جهت مقایسه فعالیت عضلانی فعالیت عضلانی فیدبکی و فیدفورواردی عضلات چهارسرران و همسترینگ زنان و مردان از آزمون آماری تی مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد بین فعالیت فیدفورواردی عضلات راست رانی (001/0=P)، پهن داخلی (01/0=P)، پهن خارجی (03/0=P)، فعالیت فیدبکی عضلات نیم وتری (001/0=P) و دو سر رانی (02/0=P) در زنان و مردان فوتبالیست نخبه تفاوت معناداری داشت. فراخوانی عضلات نیم وتری زنان نسبت به مردان با تاخیر گزارش شد (006/0=p). همچنین فعال شدن زودهنگام عضلات پهن خارجی زنان، نسبت به مردان در هنگام حرکت فرود تک پا مشاهده شد (001/0=p). نتایج مطالعه حاضر نشان داد، فعالیت فیدفورواردی بیشتر عضلات چهارسر زنان، تاخیر در شروع فعالیت عضلات نیم وتری و فعال شدن زودهنگام عضلات پهن خارجی در زنان نسبت به مردان، در تکلیف فرود تک پا، زنان را مستعد آسیب بیشتر رباط متقاطع قدامی می-داند. بنابراین، می توان بیان کرد که یکی از دلایل آسیب رباط متقاطع قدامی در زنان، وجود نقص هایی در سیستم کنترل نروماسکولار آن ها می باشد. درنتیجه، تقویت و بهبود سیستم عصبی عضلانی عضلات همسترینگ، خصوصا در زنان به منظور پیشگیری از آسیب رباط متقاطع قدامی توصیه می گردد.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره آموزش الگوی صحیح فعالیتهای روزمره به آموزگاران و والدین برآگاهی آنها و وضعیت ستون فقرات دانش آموزان بود. نمونه آماری این تحقیق نیمه تجربی 100 نفر دانش آموز هشت تا ده سال، والدین و آموزگاران آنها بود که به سه گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آگاهی توسط پرسشنامه و راستای ستون فقرات در قبل، پس و پیگیری شش ماهه ارزیابی شد. برنامه سه ماهه شامل شش جلسه 45 دقیقه ای بود. در تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش بر آگاهی و وضعیت ستون فقرات بین گروهها تفاوت معنادار دارد. اما تفاتهای درون گروهی معنادار نبود. در متغیر آگاهی، تفاوت بین گروه کنترل با سه گروه دیگر معنادار بود (کنترل/ آموزگاران0.01 =P، کنترل/ والدین0.07 =Pکنترل/ والدین-آموزگاران0.00 =P) همچنین در سر به جلو و کایفوز گروه کنترل با گروه آموزگاران(p= 0.00 سر به جلو، کایفوز p= 0.00)، گروه والدین با گروه آموزگاران p= 0.00) سر به جلو، کایفوز p= 0.00)، و والدین- آموزگاران p= 0.02) سر به جلو، کایفوز p= 0.04)، و گروه آموزگاران با گروه والدین-آموزگاران ( p= 0.05 سر به جلو، کایفوز p= 0.00)، تفاوت معنادار بود. در بررسی لوردوز آزمون تعقیبی نشان داد گروه کنترل علاوه برگروه آموزگاران(p=0.00) با گروه والدین (p=0.02) نیز تفاوت معنادار دارد. برنامه آموزشی بر سلامت ستون فقرات و آگاهی افراد اثر معنادار مثبت داشت که نشان از تاثیر آموزش بر پیشگیری میباشد. بنابراین جهت پیشگیری از ناراستایی های قامتی استفاده از برنامه آموزشی ممکن است موثر باشد.

ترس از افتادن در سالمندان یکی از نگرانی های اصلی در این قشر است. ترس از افتادن می تواند پیامدهای منفی، ازجمله کاهش انجام کارهای زندگی روزمره و فعالیتهای فیزیکی و کاهش کیفیت زندگی را به همراه داشته باشد. دستکاری قیود تکلیف یکی از روش هایی است که به نظر میرسد می تواند بر بهبود شاخص های تعادلی و ترس از افتادن در سالمندان موثر باشد. از این رو تحقیق حاضر در نظر دارد به بررسی تاثیر دستکاری قیود تکلیف بر میزان ترس از افتادن و شاخص های تعادل سالمندان سالم بپردازد. به همین منظور 30 سالمند سالم به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم بندی شدند. گروه مداخله اقدام به انجام تمرینات دستکاری قیود تکلیف به مدت 8 هفته و به صورت 3 بار در هفته پرداختند. گروه کنترل نیز، طی مدت اجرای تحقیق به فعالیت عادی خود ادامه دادند. ترس از افتادن به وسیله پرسشنامه کارآمدی افتادن و شاخص های تعادلی با استفاده از آزمون برخاستن و راه رفتن بررسی شدند. نتایج تحقیق نشان داد اعمال پروتکل تمرینات دستکاری قیود تکلیف باعث کاهش ترس از افتادن و بهبود شاخص های تعادلی در گروه مداخله گردید. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس با حذف اثر پیش آزمون نشان داد، هر دو متغیر در گروه مداخله بهبود معناداری را نسبت به گروه کنترل داشتند. نتایج این پژوهش نشان دهنده تأثیر تمرینات ب بر کاهش ترس از افتادن و بهبود تعادل سالمندان است.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرینات تعلیقی با TRX بر روی تعادل ایستا و پویا و مکانیک فرود در ورزشکاران جوان ببود. تعداد 30 ورزشکار زن جوان با دامنه سنی 15 تا 18 سال از رشته های، هندبال، فوتسال، بسکتبال و والیبال از مدارس 4 ناحیه شهر تهران به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی 13 تمرین تعلیقی با TRX را در سه ست و با تکرار 10 تایی به مدت 6 هفته و هفته ای 3 جلسه انجام دادند. به منظور اندازه گیری تعادل ایستا از آزمون لک لک و برای تعادل پویا از دستگاه تعادل Y استفاده شد. همچنین از سیستم امتیازدهی خطای فرود (LESS) برای بررسی مکانیک فرود استفاده شد. نتایج نشان داد تعادل ایستا، تعادل پویا و مکانیک فرود گروه تمرینات TRX در پس آزمون بهتر از پیش آزمون بود (05/0P<)، اما تعادل ایستا، تعادل پویا و مکانیک فرود گروه کنترل در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنی داری نداشت (05/0P>). همچنین نتایج آزمون آنالیز کوواریانس نشان داد که در تمامی متغیرها بین دو گروه در پس آزمون اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0P<). به طوری که تعادل ایستا، پویا و کاهش نمره خطای فرود گروه تمرینات TRX بهتر از گروه کنترل بود. به نظر می رسد 6 هفته تمرینات تعلیقی با TRX می تواند باعث بهبود تعادل ایستا، پویا و کاهش خطای فرود ورزشکاران جوان شود.

با توجه به رابطه مستقیم ورزش فوتبال با دویدن و راه رفتن در سرعت های مختلف، یافتن الگوهای مختلف دویدن می تواند در کمک به تجویز تمرینات بهتر و ارتقای عملکرد بازیکنان در سنین مختلف نقش مهمی را ایفا کند. هدف پژوهش حاضر ثبت ویژگی های مرحله استانس در بین فوتبالیست های رده های سنی مختلف و یافتن تفاوت های احتمالی بود. تعداد 58 نفر از فوتبالیست های آماتور پسر از رده های سنی مختلف در 3 رده سنی زیر 13 سال، زیر 15 سال و زیر 17 سال در این مطالعه شرکت کردند. بازیکنان در 4 تکلیف راه رفتن، جاگینگ، دویدن با سرعت انتخابی و دویدن با حداکثر سرعت در مسیری مستقیم که دستگاه فوت اسکن در وسط آن قرار داشت بصورت پابرهنه دویدند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که به طور کلی زاویه پیشروی با افزایش سن کاهش پیدا کرده و با افزایش سرعت حرکت زاویه پیشروی افزایش پیدا می کند. در ارتباط با زمانبندی زیرمرحله ها نتایج نشان داد که بین گروه های مختلف با رده های سنی تفاوت وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که زمانبندی زیرمرحله ها در سرعت های محتلف متفاوت است. به طور کلی، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ویژگی های فرایند مرحله استانس گیت بین گروه های مختلف با رده های سنی مختلف، متفاوت است. این یافته ها برای مربیان رده های سنی فوتبالیست ها در اتخاد الگوهای مناسب دویدن می تواند مفید واقع شود.

سالمندی امری طبیعی و اجتناب ناپذیر است که بر تمامی جنبه های زیستی و روانی انسان تأثیر می گذارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر برنامه تمرینی اوتاگو و فال پروف بر تعادل، حس عمقی مچ پا و ترس از سقوط در سالمندان مرد با سابقه افتادن بود. 36 مرد سالمند با سابقه افتادن به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در یک گروه کنترل و دو گروه تمرینی قرار گرفتند. تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون های شارپند رومبرگ و برخاستن و رفتن، حس عمقی مچ پا با استفاده از گونیامتر و ترس از سقوط با کمک پرسشنامه کارآمدی افتادن بین المللی ارزیابی شدند. تمرینات اوتاگو و فال پروف به مدت هشت هفته به وسیله گروه تمرینی انجام شد. پس از پایان تمرینات، پس آزمون به عمل آمد. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که هشت هفته تمرینات اوتاگو و فال پروف تاثیر معناداری بر بهبود تعادل ایستا و پویا، حس عمقی مچ پا و ترس از سقوط دارد. در مقایسه بین تمرینات، تمرینات اوتاگو تاثیر بیشتری بر مولفه ها داشتند. با توجه به نتایج تحقیق استفاده از تمرینات اوتاگو با توجه به اثرگذاری بیشتر نسبت به تمرینات فال پروف به درمانگران و کاردرمان ها برای بهبود تعادل و عملکرد افراد سالمند پیشنهاد می شود.