پژوهش های ادبی و بلاغی

انسان شناسی و مفهوم انسان در کنار مفهوم خدا و جهان، یکی از مفاهیم بنیادی اندیشه ی بشری است. خدا، انسان، جهان، سه محور اساسی اندیشه بشری است که در طول تاریخ و در همه جوامع، پرسش های مهم درباره آنها مطرح شده و تمام تلاش فکری بشر، متوجه این سه کانون و یافتن پاسخ های مناسب برای پرسش های مربوط به آن است. مساله ارتباطات چهارگانه (رابطه انسان با خدا، خود، دیگری و طبیعت) در ادبیات داستانی به دلیل نوع، وضع و حال انسان معاصر به گونه ای بازتاب یافته که در ادبیات گذشته ما وجود نداشته و اگر هم بوده از جنس دیگری بوده است. در این پژوهش نویسنده ضمن اذعان به دامنه و گستردگی بحث حاضر در ادبیات داستانی معاصر، سعی کرده؛ این موضوع را در مجموع آثار یکی از نویسندگان پرمخاطب (مصطفی مستور) بررسی و تحلیل کند. او نویسنده ای است که در اغلب داستان هایش انسان هایی گرفتار در یک برزخ تمدنی را توصیف می کند و خدامحوری و تلاش برای کشف خویش، معنا و خداوند دغدغه ایی است که مبنای اصلی داستان های او را در بر می گیرد و کشف این رابطه است که مبنای زیستن و درک «معنای زندگی» در آثار او را جهت می دهد. در این پژوهش سعی شده مسائل چیستی انسان و روابطش با خدا، خود، دیگران و طبیعت، در مجموعه آثار مصطفی مستور بررسی و تحلیل شود.

امروزه کتاب های کودکان یکی از وسایل ارتباط جمعی برای آنان محسوب می شود که در انواع متعدد آموزشی، هنری، فرهنگی و غیره کودک با آن سروکار دارد. از طرف دیگر کودکان هنوز تسلط کامل بر ارزشیابی محتوای کتاب ها را ندارند، می توان گفت که تصاویر نقش پررنگ تری را در این دوره ایفا می کنند؛ چرا که تصاویر سازی کتاب کودک که با معنای مصورساختن متن از لحاظ مطلب و مفهوم با توجه به سن مخاطب است. بنابراین گیرایی یا عدم گیرایی تصاویر می تواند سبب گرایش یا عدم گرایش کودک به مطالعه شود، به همین دلیل ارزیابی و تحلیل آنها و تمیزدادن تصاویر مناسب از نامناسب نقش مهمی ایفا می کند. رنگ در تاثیر گذاری تصویر از جمله مهمترین عوامل می باشد. لذا در این تحقیق ضمن معرفی الگوی پینتر(2008)، 4 کتاب تالیف شده به فارسی و 4 کتاب ترجمه شده به فارسی مرتبط به گروه سنی الف و ب از این منظر بررسی می شوند. تلاش شد تا کتاب های مورد مقایسه از نظر موضوعی یکسان باشند، اولا بطور کلی کتاب های داستانی با موضوع آموزش های رفتاری کودک در نظر گرفته شد و دوما کتاب های تالیف و ترجمه از نظر موضوع نیز همگن انتخاب شدند ( لجبازی، بی ادبی، تغذیه ی نامناسب و جیغ کشیدن) تا تاثیر موضوع بر انتخاب رنگ خنثی گردد. تحلیل داده ها نشان داد که بطور کلی تفاوت بارز و معنی داری در انتخاب رنگ برای تصاویر کودک در داستان های تالیف و ترجمه مشاهده نشد.

ترجمه و تفسیر سورآبادی یکی از مهم ترین و قدیمی ترین تفسیرهای اهل س نّت ب ه زب ان فارسی است. سورآبادی در حدود سال 470 هجری این تفسیر را به رشته تحریر در آورده است. وی در ذیل هریک از آیات، پس از ترجمه به تفسیر آیات پرداخته است و تلاش نموده از نظر زبانی به ویژه از نظر رعایت نکات صرفی، بلاغی و نحوی، تعادل کافی برقرار نماید. در این مقاله تلاش شده است دیدگاه جرجانی در مورد نظم و در باب استفهام مورد بررسی قرار گیرد و پس از آن بر اساس نظریه نظم عبدالقاهر جرجانی و دیدگاه بلاغی وی در باب استفهام، ترجمه برخی از آیاتی که مربوط به استفهام است و جرجانی در کتاب دلائل الاعجاز خود به بررسی این آیات پرداخته است مورد بررسی قرار گیرد. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی به این نتیجه می رسد که سورآبادی در ترجمه تحت اللفظی خود از آیات شریفه مورد بحث ساختار زبان مبدا را بر هم نزده و بر اساس همین سبک به مقوله تقدیم و تاخیر توجه کرده است. از سویی دیگر وی در ترجمه خود به جایگاه معانی ثانویه استفهام توجه نموده است اما به صورت دقیق جایگاه بلاغی تقدیم و تاخیر را مد نظر قرار نداده است.

در قلمروی زبان شناسی و شعرشناسی شناختی بهره گیری از ابزار استعاره در کالبدی شدن تجارب بشری همواره مورد توجه بوده است. در این رابطه، اندامهای بدن همواره به عنوان یک حوزه ی مبدأ در امر ساختارپردازی استعاری مفاهیمی متنوع در اغلب زبانها لحاظ می شده اند و در این امر از الگوهای فرهنگی هر زبان بهره برده اند. از این رو، پژوهش حاضر به جهت مطالعه ی تعامل میان نظام استعاری زبان، بدن و فرهنگ در زبان فارسی به بررسی پاره ای از استعارات مبتنی بر واژگان اندام های بدنی دل، جگر و چشم پرداخته است. داده های تحقیق از بوستان سعدی که اثری معرف فرهنگ و مشحون از استعارات بدنی است استخراج شده، در چهارچوب نظریات زبانشناسی شناختی تحلیل گردیدند. تحلیل داده ها نشان می دهد که الگوهای فرهنگی برآمده از نظام های فکری مربوط به عرفان و تصوف، طب سنتی و عقاید فرهنگی در مفهوم پردازی استعاری این اندامها در زبان فارسی نقش شایان توجهی داشته اند.

بررسی صناعات بلاغی و چگونگی کاربرد آن از سوی شاعر برای فهم دقیق و اصولی شعر هر شاعر، لازم و ضروری است، زیرا صناعات شعری از جمله لوازم مهم سبک سازی هستند که بسامد و چگونگی نوع استفاده از این صناعات در شعر هر شاعر، سبک فردی و منحصر به او را می سازد. تشبیه یکی از مهم ترین و محوری ترین عناصر در حوزه ی علم بلاغت و نشان دهنده ی وسعت خیال و زاویه ی دید شاعر است. پروین اعتصامی از شاعرانی است که تشبیه در دیوان او جایگاه ویژه ای داشته و به دو دسته ی فشرده و گسترده تقسیم می گردد؛ مقاله حاضر نیز به بررسی جایگاه و انواع تشبیه از لحاظ ساختار و شکل و مضمون و محتوا در دیوان ایشان می پردازد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و داده ها با استفاده از شیوه تحلیل محتوا بررسی شده اند و در پایان به شکل نمودارهایی نشان داده شده اند. نتیجه پژوهش حاکی از آنست که تنوع در عین روانی و سادگی و بسامد بالای تشبیهات حسی به حسی و تشبیهات بلیغ موجب شده که اشعار پروین اعتصامی علاوه بر جذابیت و دلنشین شدن و به راحتی قابل درک و فهم شوند.

دیوان حافظ گنجینه ای ارزشمند از شعر ناب فارسی است. در شعر خواجه شیراز نه تنها موضوعات و مضامین، برای همیشه تازه وگسترده اند، بلکه از منظر بلاغت و عناصر زیبایی شناختی، بهره مندی از صُور خیال، به کارگیری زبان ممتاز، خلق انواع موسیقی، وزن های زیبا و مطبوع و مانند آن نیز کم نظیر است. بررسی و تحلیل عوامل مختلف زبانی  حافظ و استفاده از شیوه های گوناگون در آفرینش محتوای برجسته، امکان شناخت بهتر دریافت تصاویر و توصیفات او به مخاطب می دهد. یکی از شگردهای خاصّ او، نقد اجتماعی و طنز انتقادی است و در این زمینه از انواع طنز استفاده کرده است . تهکّم یا استعاره تهکّمیّه و یا کنایه طنز آمیز و راه های ساخت و پردازش این نوع طنز و هم چنین رابطه تهکّم با تحکّم مورد توجّه پژوهش حاضر قرار گرفته است.