فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۲۱ تا ۴۰ مورد از کل ۲۷۴ مورد.
حوزه های تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه بروز الگوهای خطرزای آسیب رباط متقاطع قدامی در اندام تحتانی و تنه دختران و پسران نوجوان فوتبالیست حین تغییر مسیر سریع یا حرکت برش بود. بدین منظور، تعدادی از ورزشکاران باشگاهی لیگ برتر استانی در رده نوجوانان رشته فوتبال )شامل 20 دختر و 20 پسر( در پژوهش حاضر شرکت نمودند. حرکت برش با پای برتر با استفاده از سیستم تحلیل حرکت و دوربین های پرسرعت وایکان با فرکانس 240 هرتز ثبت شد و حرکات ثبت شده، به وسیله نرم افزار نکسوس آنالیز گشت. همچنین، زوایای مفصلی نمونه ها استخراج گردید و درنهایت، توسط نرم افزار اس. پی. ای. اس و آزمون آماری تی مستقل مقایسه شد. نتایج نشان می دهد که الگوهای خطرزای آسیب رباط متقاطع قدامی در حرکت برش با پای برتر، در دختران بیشتر از پسران بروز می کند و در نتیجه، اتخاذ تدابیر پیشگیری از آسیب برای اصلاح الگوی حرکت دختران ورزشکار ضرورت بیشتری دارد.
اثر تمرین شنا بر درد نوروپاتی القا شده به روش CCI در موش های صحرایی نر بالغ : مطالعه رفتاری(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
در پژوهش حاضر اثر تمرین شنا بر آسیب ناشی از فشردگی مزمن (CCI) عصب سیاتیک در موش های صحرایی نر بالغ مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار هشت هفته ای به پنج گروه تقسیم شدند که عبارت هستند از: گروه القای نوروپاتی با مدل CCI و تمرین شنا (CCIST)، گروه القای نوروپاتی با مدل CCI بدون تمرین شنا (CCI)، گروه سالم با تمرین شنا (ST)، گروه کنترل سالم بدون تمرین شنا و گروه شم جراحی CCI (Sham CCI). گروه های CCIST و CCI توسط زدن چهار گره شل بر روی عصب سیاتیک، با آسیب عصبی محیطی مواجه شدند. شایان ذکر است که پروتکل تمرینی شنا به مدت دو هفته (5 روز در هفته به مدت 30 تا60 دقیقه) به طول انجامید. علاوه براین، آزمون های رفتاری شامل: مطالعه هایپرآلجیزیا و آلودینیای مکانیکی و حرارتی بود که هر هفته انجام می شد . یافته های آماری نشان می دهد که هایپرآلجیزیای مکانیکی (به ترتیب P=0.023 و P=0.013) و هایپرآلجیزیای حرارتی (به ترتیب P=0.013 و P<0.001) در هفته های اول و دوم در گروه CCIST نسبت به گروه CCI اختلاف معناداری داشته اند، اما دو هفته تمرین، تأثیر معناداری بر آلودینیای مکانیکی و سرمایشی نداشته است. درمجموع، یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که انجام فعالیت ورزشی مناسب، به صورت مستقیم بر هایپرآلجیزیا اثر می گذارد و باید به عنوان یک درمان مهم توان بخشی مورد توجه قرار گیرد.
تأثیر هشت هفته تمرینات 11+ فیفا بر متغیر های نیروی عکس العمل زمین هنگام حرکت فرود تک پا در بازیکنان فوتبال مرد جوان(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات 11+ فیفا بر متغیر های نیروی عکس العمل زمین هنگام حرکت فرود تک پا در بازیکنان فوتبال مرد جوان بود. بدین منظور، 24 بازیکن فوتبال زیر 21 سال به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند و گروه تجربی به مدت دو ماه تحت تمرینات 11+ فیفا قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که حداکثر مقدار مؤلفه های عمودی، قدامی خلفی و داخلی خارجی نیروی عکس العمل زمین در پس آزمون گروه تجربی، به طور معناداری کاهش یافته است. در مقابل، زمان رسیدن به حداکثر مقدار مؤلفه های نیروی عکس العمل زمین افزایش پیدا کرده است. به طورکلی،می توان عنوان کرد که احتمالاٌ برنامه تمرینات 11+ فیفا می تواند تأثیر مثبتی بر تعدیل عوامل خطرساز آسیب زانو داشته باشد.
مقایسه زمان بندی عضلات مرکزی بدن در ورزشکاران با سابقه جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی با ورزشکاران سالم حین فرود آمدن(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
اختلال در مکانیسم پیش خوراند سیستم کنترل حرکتی یکی از دلایل اصلی ایجادکننده آسیب رباط صلیبی قدامی است. بررسی الگوی فعالیت عضلات ناحیه مرکزی در بیماران با جراحی لیگامنت صلیبی قدامی و افراد سالم حین فرود آمدن موضوع این تحقیق است.
شرکت کنندگان در این مطالعه غیرتجربی که به صورت مورد شاهدی صورت گرفت، 15 فرد سالم به عنوان گروه کنترل و 15 نفر با جراحی لیگامنت صلیبی قدامی بودند. الکترومیوگرافی از عضلات ارکتور اسپاین، مایل داخلی، و گلوتئوس مدیوس گرفته شده تا شاخص های زمان تأخیر شروع فعالیت عضلانی و زمان رسیدن به حداکثر فعالیت عضلانی در حین فرود آمدن بررسی شود. لحظه برخورد پا به زمین با استفاده از صفحه حساس به لمس تعیین شد.
زمان تأخیر شروع فعالیت در حین فرود از ارتفاع در گروه سالم به طور معنا داری کمتر از گروه بیمار بود (05/0P<)، به طوری که این عضلات در گروه بیماران با جراحی لیگامنت صلیبی قدامی با تأخیر وارد عمل شدند. زمان رسیدن به حداکثر فعالیت عضلانی در گروه سالم به طور معناداری کمتر از گروه بیماران بود (05/0P<).
زمان تأخیر شروع فعالیت و زمان رسیدن به حداکثر فعالیت عضلات مرکزی در افرادی که جراحی لیگامنت صلیبی قدامی انجام دادند، نسبت به افراد سالم تغییر یافت.
اثر برنامه گرم کردن فیفا 11+ بر پیشگیری از آسیب های بازیکنان فوتبال: مطالعه مروری سیستماتیک(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
خطر بروز آسیب در بازیکنان فوتبال بالاست، اما مطالعات اندکی در زمینه پیشگیری از این آسیب ها انجام گرفته است. برنامه گرم کردن فیفا 11+، یکی از برنامه های پیشگیرانه از آسیب است که اخیراً توسط فیفا گسترش یافته است. این برنامه شامل 10 تمرین آماده سازی مخصوص گرم کردن است. اخیراً مطالعات بسیاری در زمینه اثربخشی این برنامه در زمینه پیشگیری از آسیب انجام گرفته است. هدف از این مطالعه مروری سیستماتیک، ارزیابی تأثیر برنامه فیفا 11+ بر میزان بروز آسیب بازیکنان فوتبال و عملکرد آنهاست. پایگاه های علمی MEDLINE، EMBASE و Scopus و magiran با استفاده از کلیدواژه های ”FIFA 11+”,”football” “soccer”, “injury prevention” و “The 11” مورد جست وجو قرار گرفت. جست وجوی دستی نیز برای یافتن مقالات فارسی و همچنین مقالاتی که از طریق جست وجوی پایگاه های اطلاعاتی به دست نیامده بودند، انجام گرفت. نویسندگان عناوین و چکیده ها را بررسی کردند. در مجموع 951 تحقیق مرتبط شناسایی شد که از این میان 17 تحقیق معیارهای ورود به مطالعه را دارا داشتند. نتایج نشان داد بازیکنان تیم هایی که از برنامه فیفا 11+ استفاده کرده اند، 30 تا 70 درصد کمتر دچار آسیب شده اند. علاوه بر این بازیکنانی که تبعیت بالایی از برنامه فیفا 11+ داشته اند، توانسته اند تا 35 درصد کل آسیب های وارده را کاهش دهند و افرادی که حداقل 5/1 جلسه در هفته در برنامه گرم کردن 11+ شرکت کرده بودند، بهبود چشمگیری در فاکتورهای عصبی و عضلانی و عملکرد حرکتی خود شاهد بودند. با توجه به تعداد زیاد بازیکنان آماتور فوتبال و تأثیر زیان بار آسیب های ورزشی در سطح اقتصادی و اجتماعی، برنامه فیفا 11+ را می توان به عنوان ابزاری اساسی برای به حداقل رساندن خطرهای ناشی از شرکت در فوتبال در نظر گرفت.
تشخیص بروز شین اسپلینت در ناحیه قدامی ساق پای مردان، براساس بررسی فعالیت الکتریکی عضلات و با استفاده از روش تحلیل مؤلفه های اصلی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
شین اسپلینت دردی شایع در بین دوندگان است که در ناحیه قدامی ساق پا بروز می کند. این تحقیق بررسی فعالیت الکتریکی عضلات ساق پا در ورزشکاران سالم و مبتلا به شین اسپلینت است. از بین دانشجویان رشته تربیت بدنی، 15 نفر سالم (قد: 97/5 20/ 176 سانتی متر و وزن: 47/10 46/75 کیلوگرم) و 15 نفر مبتلا به شین اسپلینت (قد: 18/6 2/176سانتی متر و وزن: 187/9 66/67 کیلوگرم) با دامنه سنی 18تا 25 سال در این تحقیق مشارکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات ساق پا در هر دو گروه و از سه عضله درشت نی قدامی،دوقلو داخلی و دوقلو خارجی ثبت شد. 27 ویژگی (18 ویژگی در حوزه زمان و 9 ویژگی در حوزه فرکانس) برای هریک از سیگنال های الکترومایوگرام استخراج شد. در این مطالعه از روش تحلیل مؤلفه های اصلی موسوم به روش پی سی ای برای پیداکردن تفاوت در فعالیت الکتریکی سه عضله مورد نظر در بین ورزشکاران سالم و مبتلا به شین اسپلینت استفاده شد. نتایج نشان دادند که می توان با استفاده از سیگنال های الکترومایوگرام و روش پی سی ای، حد آستانه ای تعریف کرد و با استفاده از این مقدار افراد سالم و بیمار را از هم تفکیک کرد؛ زیرا مشاهده شد تفاوت معناداری بین عضله های افراد سالم و بیمار وجود دارد و استفاده از روش پی سی ای، برای شناسایی این تفاوت ها مؤثر و پذیرفتنی است
تأثیر هشت هفته تمرینات منتخب بر قدرت آبداکتورهای ران و تعادل زنان سالمند سالم(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
کاهش تعادل و کنترل پوسچرال در سالمندان سبب بروز عوارض ناگواری مانند زمین خوردن و شکستگی لگن می شود.
نظر به اهمیت تعادل و قدرت در سلامت سالمندان، هدف مطالعة حاضر"" بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات منتخب بر
قدرت آبداکتورهای ران و تعادل زنان سالمند سالم"" است. در تحقیق نیم هتجربی حاضر، 50 زن سالمند با میانگین سنی
152 سانتی متر، داوطلبانه شرکت کردند. تعادل ایستا و /45±2/ 60 کیلوگرم و قد 28 /93±6/ 59/04±2/1 سال، وزن 5
پویا و قدرت عضلات آبداکتور ران شرکت کنندگان پیش و پس از 8 هفته تمرینات منتخب، توسط آزمون های ایستادن
روی یک پا (تعادل ایستا)، زمان برخاستن و رفتن (تعادل پویا) و دستگاه دینامومتر دیجیتال (قدرت عضلات آبداکتور
ران)، اندازه گیری شد. از آمار توصیفی برای محاسبة میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف بین
P≤ 0/ مستقل و وابسته در سطح معن اداری 05 t نمره های پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از
استفاده شد. نتایج نشان داد که پس از هشت هفته تمرینات منتخب قدرت عضلات آبداکتور ران افزایش و همچنین
تعادل ایستا و پویای زنان سالمند بهبود یافت. نتایج مؤید نقش تمرینات درمانی منتخب در بهبود تعادل ایستا و پویای
افراد سالمند و همچنین وجود رابطه بین قدرت عضلات آبداکتور ران و تعادل ایستا و پویای زنان سالمند سالم است.
پیش بینی آسیب های مچ پا و زانو به وسیله آزمون تعادل ایستا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
با گسترش ورزش، آسیب های ورزشی نیز افرایش یافته است. مطالعات نشان داده اند که یکی از عوامل خطر زا در آسیب های اندام تحتانی، ضعف تعادل است؛ لذا، هدف از انجام پژوهش حاضر، پیش بینی آسیب های مچ پا و زانو به وسیله آزمون تعادل ایستا بود. جهت انجام پژوهش، 501 ورزشکار حرفه ای زن و مرد به صورت نمونه دردسترس مورد بررسی قرار گرفتند. پیش از شروع فصل ورزشی، آزمون تعادل تک پا از آزمودنی ها اخذ گردید و در انتهای فصل نیز گزارش آسیب های اندام تحتانی از پزشک تیم دریافت شد. براساس نتایج آزمون های تحلیلی خی دو و تحلیل تشخیص مشاهده می شود که بین تعادل ورزشکاران و آسیب های اندام تحتانی ارتباط معناداری وجود دارد. نتایج بیانگر این هستند که آزمون تعادل تک پا می تواند به عنوان یک آزمون پیش بینی کننده در آسیب های اندام تحتانی مورد استفاده قرار گیرد.
اثر مسابقه فوتسال بر برخی نشانگرهای بیوشیمیایی آسیب عضلانی (کراتینین و آسپارتات آمینوترانسفراز)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
فعالیت ورزشی شدید، با تأثیر بر فیزیولوژی و عملکرد عضله، باعث تحریک آسیب آن می شود. امروزه سطح سرمی کراتینین و آسپارتات آمینوترانسفراز به عنوان نشانگرهای بیوشیمیایی آسیب عضلانی به طور گسترده برای تعیین وضعیت عملکردی بافت عضلانی، در هر دو وضعیت پاتولوژیکی و فیزیولوژیکی استفاده می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر مسابقه فوتسال بر برخی نشانگرهای بیوشیمیایی آسیب عضلانی نظیر کراتینین (Cr) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) بود. بیست بازیکن زن حرفه ای فوتسال (میانگین± انحراف معیار: سن 02/2±9/20 سال، قد 05/0±63/1 متر و وزن 92/8±25/59 کیلوگرم) در این تحقیق بررسی شدند. بازیکنان به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. ده نفر از آنها در مسابقه شرکت کردند و ده نفر دیگر به عنوان گروه کنترل در مسابقه شرکت نکردند. ده سی سی خون از هر دو گروه پیش از آزمون، بلافاصله بعد از مسابقه (پس آزمون اول) و 24 ساعت بعد از مسابقه (پس آزمون دوم) برای اندازه گیری Cr و AST جمع آوری و به روش بیوشیمی آنالیز شد. از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی برای آنالیز داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که مقدار AST، بلافاصله پس از مسابقه در گروه تجربی افزایش معنی داری داشت (05/0P≤). بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. مقدار Cr بلافاصله پس از مسابقه افزایش و بین دو گروه تفاوت معنی داری نشان داد (05/0P≤)، به طوری که کراتینین در پس آزمون اول، در گروه تجربی در مقایسه باگروه کنترل 21درصد افزایش داشت. از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که مسابقه فوتسال می تواند غلظت سرمیCr و AST را افزایش دهد. این نتیجه، نشان دهنده احتمال ایجاد آسیب عضلانی در فوتسالیست های زن است.
مقایسه تأثیر دو روش تمرینی در محیط آب و خشکی بر بهبود درد، عملکرد، تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به اسپرین مزمن مچ پا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
یکی از آسیب های شایع مفصل مچ اسپرین مچ پاست. اسپرین مکرر و مزمن تعادل را دچار اختلال می کند. توانبخشی ناکافی زمینه بروز آسیب مجدد را فراهم می کند و بی ثباتی مزمن مچ پا را در پی خواهد داشت. در این مطالعه نیمه تجربی 30 زن دچار اسپرین مزمن مچ پا شرکت کردند و تصادفی به سه گروه تمرین درمانی در آب، خشکی و کنترل تقسیم شدند. درد، عملکرد حرکتی، تعادل ایستا و پویا پیش و پس از دوره تمرینی اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-21 انجام گرفت. سطح معناداری نیز 05/0 در نظر گرفته شد. هر دو گروه تمرینی در مقیاس های درد، عملکرد حرکتی، تعادل ایستا و پویا تفاوت معناداری را پس از هشت هفته تمرین درمانی نشان دادند (05/0P<). مقایسه داده های دو گروه در مقیاس عملکرد حرکتی، تعادل ایستا، پویا و درد تفاوت معناداری را پس از مطالعه نشان نداد (05/0<P). اگرچه نتایج آماری تفاوت معناداری را بین دو گروه تمرین در آب و خشکی نشان نداد، تفاوت در میانگین درصد تغییرات دو گروه می تواند حاکی از این باشد که اجرای تمرینات در آب تأثیر کلینیکی بیشتری نسبت به تمرین در خشکی دارد.
بررسی تغییرات توزیع نیرو و نوسانات مرکز فشار در زنان با و بدون سندروم درد پاتلوفمورال در وضعیت ایستا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
سندروم درد پاتلوفمورال یکی از متداول ترین آسیب های زانو در سنین جوانی است. با توجه به انتخاب راهبرد های مختلف توسط افراد هنگام بروز درد، هدف از این مطالعه دستیابی به پاسخ این پرسش است که وجود درد یکطرفه پاتلوفمورال توزیع نیروی بین دو پا و نوسانات مرکز فشار را چگونه تحت تأثیر قرار می دهد؟ برای این منظور دوازده زن مبتلا به درد یکطرفه پاتلوفمورال و دوازده زن بدون سابقه هیچ گونه درد در اندام تحتانی، همگن شده با گروه مبتلا در این تحقیق شرکت کردند. شاخص های انحراف استاندارد نوسانات قدامی خلفی (SDAP)، انحراف استاندارد نوسانات داخلی خارجی (SDML)، میانگین سرعت نوسانات، طول مسیر جابه جایی مرکز فشار، محدوده نوسانات، طول محور مینور، طول محور ماژور، نیرو و شاخص تقارن (SI) ارزیابی شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سندروم درد پاتلوفمورال بر توزیع متقارن نیرو بر روی دو پا در حالت ایستاده ساکن در افراد مبتلا تأثیر گذاشت و متعاقب آن بیشترین تأثیر در نوساناتِ پاسچرالِ این افراد در جهت داخلی - خارجی (64/21±12/19) دیده شد. از کلیه شاخص های مورد بررسی تنها طول مسیر جابه جایی مرکز فشار در دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد (4/0P=). افزایش نیروی متحمل شده بر روی پای سالم در افراد مبتلا به درد یکطرفه زانو در درازمدت می تواند صدمات جبران ناپذیری را به پای سالمِ این افراد وارد کند، بنابراین در برنامه های توانبخشی علاوه بر ارائه راهکارهای تقویتی سازوکار های درگیر در تعادل، باید به صورت ویژه پای سالم در افراد مبتلا به درد یکطرفه پاتلوفمورال را در نظر داشت.
تأثیر برنامه بازتوانی با شدت فزاینده بر پویایی رشد قدرت اندام تحتانی سالمندان مبتلا به آرتروز، پس از عمل تعویض زانو(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامه بازتوانی با شدت فزاینده بر پویایی رشد قدرت اندام تحتانی سالمندان مبتلا به آرتروز، پس از عمل تعویض زانو بود. بدین منظور، 30 سالمند که توسط پزشک معین با روشی مشابه تحت عمل آرتروپلاستی کامل زانو قرار گرفته بودند، در دو گروه تمرینی پانزده نفره قرار گرفتند. رژیم تمرینی یکی از گروه ها، اجرای تمرینات بدنی معمول برای بیماران بعد از عمل آرتروپلاستی بود. اما در پروتکل تمرینی گروه دیگر، شدت فشارها مرحله ای افزایش می یافت. نتایج آزمون تحلیل واریانس، بیانگر پیشرفت معنادار قدرت اندام تحتانی هر دو گروه بود. اما نتایج نهایی آزمون قدرت، بر برتری 25 درصدی گروه برخوردار از شدت فشار از گروه دیگر دلالت داشتند (016/0P=). این یافته ها بر احتمال ایجاد وقفه در پویایی رشد قدرت اندام تحتانی در صورت عدم رعایت اصل افزایش تدریجی شدت فشارهای تمرینی توسط سالمندان تحت عمل آرتروپلاستی زانو دلالت دارند.
ارزیابی وضعیت ایمنی و بهداشتی سالن های چندمنظوره ورزشی و رابطه آن با وقوع آسیب های ورزشی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف تحقیق حاضر ارزیابی وضعیت ایمنی و بهداشتی سالن های چندمنظوره ورزشی شهر اهواز و رابطه آن با وقوع آسیب های ورزشی بود. تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی بود که جامعه آماری آن کلیه سالن های چندمنظوره ورزشی(43N=) و همچنین استفاده کنندگان از آنها(4300N=) بود. به دلیل تعداد کم سالن ها ، از طریق روش سرشماری اندازه نمونه با اندازه جامعه برابر در نظر گرفته شد ولی اندازه نمونه استفاده کنندگان از طریق جدول مورگان354 نفر، به روش نمونه گیری تصادفی ساده برآورد شد. ابزار جمع آوری داده ها چک لیست و پرسشنامه محقق ساخته آسیب های ورزشی بود. روایی ابزار تحقیق توسط تعدادی از اساتید تربیت بدنی مورد تایید قرار گرفت. پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ برای چک لیست و پرسش نامه به ترتیب81/0 و 87/0برآورد گردید. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی(ضریب همبستگی اسپیرمن) استفاده گردید. نتایج نشان داد سالن های ورزشی چندمنظوره در مولفه مربوط به ایمنی سازه ها و تأسیسات ورزشی9/47 درصد ایمنی، در مولفه مربوط به ایمنی جایگاه تماشاچیان و سکوها و پوششها 4/47 درصد ایمنی و در مولفه مربوط به ایمنی تجهیزات و لوازم ورزشی 9/63 درصد ایمنی را دارا هستند. همچنین6/47 درصد از بعد بهداشتی از مطلوبیت برخوردارند. بین وقوع آسیب های ورزشی با ایمنی تأسیسات، ساخت و ساز اماکن ورزشی (002/0=p)، ایمنی جایگاه تماشاچیان، سکوها و پوشش ها(001/0=p)، ایمنی تجهیزات و لوازم ورزشی(001/0=p) و مولفه بهداشتی اماکن ورزشی(001/0=p) رابطه معنادار معکوس وجود دارد. با توجه به نتایج پیشنهاد می شود مسئولین با در نظر گرفتن تمهیداتی مانند استفاده از نظرات متخصصین تربیت بدنی در ساخت مجموعه های ورزشی و نظارت در تهیه تجهیزات ورزشی درصدد ارتقاء سطح ایمنی اماکن ورزشی باشند.
اثر ماساژ ورزشی نوازشی بر برخی شاخص های ایمنی بسکتبالیست های نخبه با ویلچر پس از یک جلسه تمرین شدید(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف این تحقیق، تعیین اثر ماساژ ورزشی نوازشی بر برخی شاخص های ایمنی بسکتبالیست های نخبه معلول با ویلچر پس از یک جلسه تمرین شدید ویژه بود. آزمودنی ها شانزده معلول جسمی بودند که براساس امتیاز معلولیت (IWBF)، همگن سازی شده، به دو گروه هشت نفره شامل گروه کنترل و گروه تجربی تقسیم شدند. آزمودنی ها یک جلسه تمرین شدید ویژه بسکتبال با ویلچر به مدت 40 دقیقه با شدت بیشینه (با کنترل ضربان قلب)، انجام دادند. پس از تمرین، گروه تجربی 20 دقیقه ماساژ دریافت کرد. گروه کنترل در این زمان استراحت کردند. نمونه های سرمی آزمودنی ها در چهار مرحله توسط کارشناس آزمایشگاه گرفته شد.
نتایج نشان داد بلافاصله پس از ماساژ و 24 ساعت بعد به ترتیب تفاوت معناداری در ایمونوگلوبولین A گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد (063/0< Pو057/0< (P. تعداد نوتروفیل ها در گروه تجربی بلافاصله(008/0>P) ، و 24 ساعت پس از ماساژ کاهش معناداری نشان داد (030/0>P).
به طور کلی، با توجه به کاهش نوترفیل ها به نظر می رسد که 20 دقیقه ماساژ ورزشی نوازشی می تواند تأثیر مفیدی بر سیستم ایمنی بسکتبالیست های با ویلچر داشته باشد. بنابراین، به مربیان و ورزشکاران توصیه می شود پس از اتمام تمرینات ورزشی شدید از ماساژ ورزشی نوازشی استفاده کنند.
تأثیر 8 هفته تمرین در آب بر درد افراد مبتلا به التهاب غلاف کف پایی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
التهاب غلاف کف پایی رایج ترین علت درد پاشنه می باشد که روشهای درمانی مختلفی برای آن ذکر شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر 8 هفته تمرین در آب بر بیماران مبتلا به التهاب غلاف کف پایی می باشد.
45 بیمار مبتلا به التهاب غلاف کف پایی بکار گرفته شدند. شرکت کنندگان در 2 گروه تمرین (30n=) و کنترل (15n=) قرار گرفتند. برنامه تمرینی 8 هفته تمرین پیشرونده در آب (هفته ای 3جلسه، میانگین 53 دقیقه) شامل کشش غلاف کف پایی و عضلات خلف ساق، و تقویت عضلات داخلی پا بود. متغیر مورد سنجش میزان درد صبحگاهی بود که در هر 2 گروه اندازه گیری شد. تحلیل آماری داده ها در پایان 8 هفته نشانگر تفاوت معنادار درد صبحگاهی در گروه تجربی و نیز در مقایسه با گروه کنترل بود. بنابراین 8 هفته تمرین در آب موجب کاهش درد صبحگاهی مبتلایان به التهاب غلاف کف پایی می شود.
آثار کوتاه و بلندمدت سه پروتکل تمرین درمانی با هدف گیری زانو، ران و ترکیبی در زنان مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر مقایسه آثار سه پروتکل تمرین درمانی بر درد، قدرت عضلات و عملکرد زنان مبتلابه درد کشککی-رانی بود. 41 زن مبتلا به صورت تصادفی در گروه های تمرین (گروه زانو، گروه ران و گروه ترکیبی) و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه های تمرین در هشت هفته پروتکل تمرینی شرکت کردند. درد، قدرت عضلاتبازکننده زانو، دورکننده و چرخاننده های خارجی ران و عملکرد قبل و بعد از مداخله ارزیابی شد. آنالیز واریانس اندازه های تکراری بهبود معناداری در درد، قدرت عضلات و عملکرد گروه های مداخله نشان داد. بهبود قدرت عضله چهارسر رانی و عملکرد در گروه ران معنادار نبود. آثار بهبود درد در هر سه گروه مداخله تا شش ماه باقی ماند. تمرین درمانی با تأکید بر عضلات زانو و برنامه ترکیبی (زانو-ران) در بهبود عملکرد و کاهش درد زنان مبتلابه درد کشککی-رانی مؤثر بود.
تأثیر نواربندی کشکک بر گشتاور سه بعدی مفاصل زانو و ران زنان مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی طی مرحله اتکای دویدن(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
مکانیسم کاهش درد بیماران مبتلا به درد کشککی-رانی طی نواربندی کشکک به طور کامل مشخص نیست. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر نواربندی کشکک بر گشتاور سه بعدی مفاصل ران و زانوی زنان مبتلا به درد کشککی-رانی طی مرحله اتکای دویدن بود. متغیرهای سینماتیکی و سینتیکی 14 زن دارای درد کشککی-رانی توسط پنج دوربین و یک صفحه نیروسنج ثبت شد. از معادلات دینامیک معکوس نیوتن-اولر جهت محاسبه گشتاور استفاده شد. آزمون تی زوجی برای مقایسه اوج گشتاور پیش و حین نواربندی کشکک استفاده شد. اوج گشتاور دورکننده زانو پس از نواربندی به طور معناداری کاهش یافت (بدون نواربندی: 44/0؛ نواربندی: 25/0 نیوتن متر بر کیلوگرم). مقادیر اوج گشتاور مفصل ران بین دو شرایط اختلاف معناداری نشان نداد. کاهش اوج گشتاور دورکننده زانو می تواند بیانگر مکانیسم کاهش درد حین نواربندی کشکک در افراد دارای درد کشککی-رانی باشد.
اثر خستگی عملکردی بر مکانیک فرود با استفاده از سیستم امتیازدهی خطای فرود (LESS)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
یکی از عواملی که الگوهای پرش-فرود را تحت تأثیر قرار میدهد خستگی است که از اجزای اجتنابناپذیر ورزش است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر خستگی
22 سال، وزن ± بود. 41 نفر از دانشجویان پسر )میانگین سنی 2 )LESS( عملکردی ناشی از فعالیت بر مکانیک فرود و ازطریق سیستم امتیازدهی خطای فرود
471 ( که 2 تا 1 جلسه در هفته ورزش میکردند، داوطلبانه در تحقیق حاضر مشارکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل ± 86/3±7/2 و قد 1
تقسیم شدند. اثر متغیر مستقل خستگی ناشی از فعالیت مشابه با وضعیت تمرین یا مسابقه )پروتکل خستگی عملکردی 8 ایستگاهی( بر متغیر وابسته مکانیک فرود
.)P<0/ مان ویتنی تجزیه و تحلیل شد ) 05 -U ازطریق پیشآزمون-پسآزمون بررسی شد. دادههای پژوهش با استفاده از از آزمون تی مستقل و آزمون غیرپارامتریک
و آسیب است. همچنین مشخص شد که اثر خستگی بر کاهش میزان فلکشن زانو )P=0/ نتایج مبین وجود ارتباط میان بروز خستگی و تضعیف مکانیک فرود ) 02
با توجه به یافتههای تحقیق حاضر، خستگی عملکردی ناشی از ورزش میتواند موجب .)P=0/ در لحظه اولین برخورد با زمین معنیدار بوده است ) 022
دگرگونساختن مکانیک فرود شود و احتمال وارد آمدن فشار به مفاصل اندام تحتانی، بهویژه زانو، و درنتیجه خطر وقوع آسیبدیدگی را در این مفاصل افزایش دهد
اثر شش هفته تمرینات پیلاتس بر میزان ناتوانی و قدرت عضلات شکم و پشت مبتلایان به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف این پژوهش، بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس بر میزان ناتوانی و قدرت عضلات ناحیه شکم و پشت در افراد مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک بود. 30 مرد و زن مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک به طور مساوی در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی مدت شش هفته تمرینات پیلاتس و گروه کنترل در مدت زمان مشابه تنها درمان های رایج را دریافت کردند. برای ارزیابی متغیرها از پرسش نامة ناتوانی اوسوستری، آزمون پایین آوردن مستقیم پاها برای قدرت عضلات شکم و دینامومتر برای قدرت عضلات پشت استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد شش هفته تمرینات پیلاتس باعث کاهش معنا دار میزان ناتوانی و افزایش معنادار قدرت عضلات شکم و پشت گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد. از اینرو، احتمالاً تجویز با احتیاط تمرینات پیلاتس در این افراد می تواند سودمند باشد.
برنامه گرم کردن 11+ فیفا بروز آسیب های بازیکنان جوان فوتبال ایران را کاهش می دهد(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف این مطالعه بررسی تأثیر برنامه جامع گرم کردن فیفا +11 بر پیشگیری از بروز آسیب بازیکنان فوتبال مرد جوان ایران بود.سی وپنج تیم رده سنی جوانان فوتبال ایران در این تحقیق شرکت کردند. این تیم ها به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. تیم هایی که در گروه مداخله قرار گرفتندبه مدت30هفته برنامه جامع گرم کردن فیفا +11 را انجام دادند.تعدادساعات فعالیت تیم های گروه کنترل و مداخله به همراه آسیب های بازیکنان در طول مدت مطالعه به صورت آینده نگر توسط مربیان و کادر پزشکی تیم ها ثبت گردید. در طول مطالعه 1220 آسیب رخ داد. نتایج آزمون پواسون نشان داد بازیکنان گروه مداخله به طور معنی داری کمتر از بازیکنان گروه کنترل آسیب دیده اند.از یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که برنامه تمرینی جامع گرم کردن +11 می تواند سبب کاهش آسیب های بازیکنان جوانان فوتبال شود. بنابراین پیشنهاد می گردد مربیان وبازیکنان فوتبال نوجوان از این برنامه تمرینی به جای برنامه گرم کردن عادی جهت کاهش آسیب ها استفاده نمایند.