درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر بازی های رایانه ای برانگیختگی نوجوانان پسر است. به این منظور 50 نوجوان پسر با میانگین سنی 48/17 در دو گروه 25 نفری قرار گرفتند. نخست قبل از بازی متغیرهای مربوط به انگیختگی شامل فشار خون، ضربان قلب، تعداد تنفس و درجه حرارت بدن اندازه گیری و سپس آزمودنی ها به مدت 30 دقیقه به بازی های مربوط به گروه خود (بازی کانتراسترایک برای گروه خشن و بازی فیفا 2005 برای گروه غیرخشن) پرداختند. متغیرهای مورد تحقیق در دقیقه 15 بازی و سپس بلافاصله پس از بازی نیز مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد بازی رایانه ای خشن موجب افزایش معنی داری در انگیختگی فیزیولوژیک شامل فشار خون سیستولیک و دیاستولیک ضربان قلب و تعداد تنفس می شود اما بر روی درجه حرارت بدن تأثیر معنی داری ندارد. در حالی که بازی رایانه ای غیرخشن بر روی هیچ کدام از متغیرهای انگیختگی تأثیر معنی داری نداشته و سبب افزایش انگیختگی فیزیولوژیک نمی شود.

هدف از انجام این پژوهش تحلیل عوامل موثر بر توسعه صنعت جهانگردی ورزشی ایران می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل 59 نفر از متخصصین و خبرگان فارغ التحصیل و یا دانشجویان مقطع دکتری رشته تربیت بدنی با گرایش مدیریت و برنامه ریزی می باشد. ابزار این پژوهش پرسشنامه ی محقق ساخته ای شامل 52 سئوال بود که پس از تایید روایی و پایایی (93/0=α) توزیع گردید. ابتدا به منظور شناسایی مجموعه عوامل موثر در حوزه جهانگردی ورزشی داخلی با استفاده از روش دلفی نسبت به تعیین عوامل حول 12 محور اصلی اقدام گردید. بر اساس یافته های حاصل از جامعه آماری میزان هر یک از عوامل تعیین و با استفاده از روش فریدمن نسبت به رتبه بندی آنها اقدام شد. سپس با بهره گیری از آزمون اسپیرمن نسبت به ارزیابی روابط همبستگی بین عوامل اقدام شد. یافته ها حاکی از آن است که محورهای تسهیلات و خدمات، امنیت و اسکان به ترتیب بیشترین درجه اهمیت را در توسعه جهانگردی داخلی ورزشی به خود اختصاص داد و محورهای آموزش، اقتصاد و جاذبه های توریستی بیشترین ارتباط را با سایرعوامل نشان دادند.توجه به تحلیل ماتریس همبستگی عوامل می تواند برای اقدامات توسعه ای موثر واقع شود.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامة حرکت ریتمیک بر توانایی های ادراکی – حرکتی و هوشبهر کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. نمونة 24 دختر عقب ماندة ذهنی آموزش پذیر، با میانگین (± انحراف معیار) سن 1 /43 ± 11 /98 سال و ضریب هوشی 9 /95 ± 70 /58 بودند. نمونه براساس ضریب هوشی و عملکردشان در توانایی های ادراکی – حرکتی همتراز و در گروه های مداخله و کنترل جایگزین شدند. گروه مداخله در برنامة حرکات ریتمیک هشت هفته ای، سه جلسة 45 – 40 دقیقه ای در هفته، شرکت کردند. جمع آوری اطلاعات برای کل آزمودنی ها به شکل پیش آزمون / پس آزمون، از توانایی های ادراکی حرکتی (مقیاس اوزرتسکی) و هوش (آزمون ریون)، انجام گرفت. براساس نتایج، توانایی های ادراکی _حرکتی گروه مداخله پس از برنامة حرکات ریتمیک نسبت به گروه کنترل بهبود یافت (5P>). نتیجه اینکه با طراحی برنامة حرکات ریتمیک مناسب می توان توانایی های ادراکی _ حرکتی کودکان کم توان ذهنی را بهبود بخشید

تحقیق حاضر با هدف مطالعه تطبیقی روش های ارائة انواع بیمه در ورزش ایران و کشورهای منتخب انجام شد. روش تحقیق به لحاظ هدف تحقیق از دسته تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش اجرا نیز در دسته تحقیقات کیفی بود. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق خلاصه، جمع بندی و تفسیر به شکل استنتاجی و از طریق تحلیل ساختاری و با استفاده از نرم افزار اطلس تی بود. نتایج تحقیق نشان داد که در ایران بیمه های اجتماعی برای ورزشکاران حرفه ای، قهرمانان ورزشی، مربیان و داوران ورزشی وجود نداشته و روال مشخصی برای ارائه آن وجود ندارد. همچنین نتایج مطالعة تطبیقی نشان داد که بلوغ کافی در شرکت های بیمه در ایران وجود دارد اما این شرکت ها در زمینه بیمه در ورزش ورود جدی نداشته اند. شرکت های بیمه و نهادهای مسئول بیمه در ورزش کشور ابزارهای کاملی را برای بازاریابی بیمه های رایج در ورزش دارا هستند، اما به دلیل عدم وجود رویه مشخص و عدم یکپارچگی قادر به صرف تمام توان خود نیستند. تنوع محصولات بیمه های بازرگانی در ورزش ایران نیز محدود به بیمه های بازرگانی غیرتخصصی در ورزش می شود. برای بهبود وضعیت ارائه بیمه در ورزش کشور باید شرکت های بیمه ای واحدهای تخصصی بیمه راه اندازی کنند و تمام امور بیمه های بازرگانی به آنها محول شود، کمیته خدمات درمانی فدراسیون پزشکی و ورزشی به بیمه تخصصی ورزش کشور تبدیل شود، وزارت ورزش با سازمان تأمین اجتماعی تفاهم نامه ای را در مورد ایجاد صندوق بیمه ورزش در کشور و نظام جامع بیمه های اجتماعی منعقد کنند.

چکیده هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی 8 هفته تمرینات بینایی و ورزشی بر مهارتهای بینایی منتخب، درایو فورهند تنیس روی میز و سه گام بسکتبال افراد مبتدی بود. روش: تعداد 60 دانشجوی پسر 19 تا 26 ساله شرکت کننده در تحقیق به صورت تصادفی به 6 گروه (1-انجام تمرینات بینایی و تمرینات سه گام بسکتبال. 2- تمرینات بینایی و تمرینات درایو فورهند تنیس روی میز. 3- تمرینات سه گام بسکتبال. 4- تمرینات درایو فورهند تنیس روی میز. 5- تمرینات بینایی و 6- کنترل) تقسیم شدند. گروه های 6 گانه تحقیق با توجه به نوع تمریناتشان، تمرینات بینایی ریون و گیبور (1991)، تمرینات محقق ساخته درایو فورهند تنیس روی میز و سه گام بسکتبال را به مدت 8 هفته انجام دادند. قبل و بعد از پروتکل تمرینی، آزمون های بینایی (حرکات ساکادی، حافظه بینایی، ورژنس، سهولت تطابقی، سرعت تشخیص و بینایی پیرامونی) و ورزشی (آزمون محقق ساخته درایو فورهند تنیس روی میز و سه گام بسکتبال) از آزمودنیها به عمل آمد. نتایج: نتایج آزمونهای t زوجی، ANOVA ترکیبی نشان داد که گروه های تجربی تحقیق در برخی از مهارتهای بینایی و ورزشی پیشرفت معنی داری داشته اند. همچنین بررسی تاثیر تعاملی زمان و نوع تمرینات نشان داد که گروه ترکیبی بینایی و فورهند تنیس روی میز نسبت به سایر گروه ها پیشرفت بیشتری داشته است. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق، اثر ترکیبی تمرینات بینایی و ورزشی را بیشتر از تمرینات جداگانه بینایی و ورزشی نشان می دهد. همچنین ماهیت مهارت ورزشی و نیازهای بینایی هر مهارت ورزشی نیز مورد بحث قرار گرفت.

هدف از این پژوهش، مقایسه عوامل روانی ورزشکاران آسیب دیده و غیر آسیب دیده و پیش بینی ورزشکارانی که در معرض خطر آسیب دیدگی قرار دارند، با توجه به عوامل روان شناختی است. از میان دانشجویان پسر ورزشکار در سال 1384، 169 دانشجوی شرکت کننده در مسابقات دو و میدانی با میانگین سنی 7/3 ± 7/22 سال، به صورت نمونه در دسترس انتخاب و بر اساس نتایج پرسشنامه آسیب، آزمودنی ها به دو گروه ورزشکاران آسیب دیده (75 نفر) و غیر آسیب دیده (94 نفر) تقسیم شدند. در این تحقیق از برگه مشخصات فردی، پرسشنامه اضطراب حالتی رقابتی -2 (CSAI-2) رینر و مارتنز، پرسشنامه 34 سؤالی آیزنک، مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته آسیب های ورزشی، قبل از انجام مسابقات دو و میدانی استفاده و در مورد گروه های نمونه اجرا شد. همچنین از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه برای بررسی تفاوت های بین دو گروه، و از روش تحلیل تمایزات برای پیش بینی احتمالی آسیب دیدگی ورزشکاران استفاده شد. به طور کلی نتایج این تحقیق بین ویژگی های روان شناختی دو گروه، تفاوت نشان می دهد (01/0P<). همچنین تحلیل تمایزات نشان داد ورزشکارانی که از پرسشنامه این تحقیق نمره 83 به بالا را کسب کنند، مستعد آسیب هستند و در آینده بیشتر احتمال دارد دچار آسیب دیدگی شوند. در نهایت محققان بر این باورند که با بررسی ویژگی های شخصیتی و عوامل روان شناختی می توان احتمالاً ورزشکارانی را که در معرض خطر آسیب دیدگی قرار دارند، شناسایی کرد و راهکارهای مناسب را به منظور پیشگیری از آسیب دیدگی به کار برد

هدف از این پژوهش، تهیه نیمرخ فیزیولوژیکی و روان شناختی بدمینون بازان نخبه ایران بود. به این منظور 18 بدمینتون باز برجسته کشور (8 زن با میانگین سن 09 /3± 12 /19 سال و 10 مرد با میانگین سن 93 /2 ±8 /19 سال) در این تحقیق شرکت کردند. ویژگیهای فیزیولوژیکی اندازه گیریشده عبارتند از: توان هوازی (گاز آنالایزر)، توان بیهوازی (وینگیت)، توان و استقامت عضلات پا (پرش عمودی سارجنت و پرش جفت دوطرفه)، استقامت عضلات شکم (دراز و نشست)، سرعت (دو 40 یارد)، چابکی (آزمون های 4 × 9 متر و ایلی نویز)، زمان واکنش (دیداری) و انعطاف پذیری (خمش تنه به جلو). این اندازه گیری-ها در مرکز سنجش کمیته ملی المپیک انجام گرفت. آمادگی روانی آزمودنیها نیز از طریق پرسشنامه آمادگی روانی (Psych SASI) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های ""t استودنت مستقل و تکگروهی"" استفاده شد. براساس یافته های پژوهش، زنان از نظر آمادگی جسمانی و آمادگی روانی، به طور معنیداری ضعیف تر از مردان بودند (05 /0>P) .

هدف از انجام تحقیق، تعیین اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر قدرت عضلانی، توده بدون چربی، میوستاتین، ASP-1 ، IGF-I و IGFBP-3 سرمی در مردان جوان غیرورزشکار بود. 16 مرد جوان (19 تا 26 سال) به دو گروه تمرین مقاومتی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 3 ست 8 تا 10 تکراری با 60 تا 70 درصد 1RM برای سه نوبت در هفته برای حرکات در برگیرنده کل بدن بود، در حالی که گروه کنترل، تمرین مقاومتی انجام نمی داد. نمونه گیری خون، آزمون قدرت عضلانی و سنجش ترکیب بدنی (DEXA) در هفته های صفر، چهارم و هشتم انجام شد. میوستاتین، GASP-1 و IGFBP-3 به روش آنزیم ایمنواسی، درحالی که IGF-I از طریق ایمنورادیومتریک اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تمرین مقاومتی باعث افزایش قدرت عضلانی [بین هفته صفر و چهارم (05/0P< ) و چهارم و هشتم (05/0P< )]، توده بدون چربی [بین هفته صفر و هشتم (05/0P< )] و GASP-1 [بین هفته صفر و هشتم (05/0P< )] می شود، در حالی که میوستاتین [بین هفته صفر و چهارم (05/0P< ) و چهارم و هشتم (05/0P< )] کاهش می یابد. تغییر معنی داری در سطوح سرمی IGF-I وIGFBP-3 مشاهده نشد. یافته های ما پیشنهاد می کند که 8 هفته تمرین مقاومتی سطوح سرمیIGF-I و IGFBP-3 را تغییر نمی دهد و کاهش تولید میوستاتین ومهار کارکرد آن توسط GASP-1 ممکن است نقش مهمی در افزایش قدرت و توده عضلانی ایجاد شده توسط تمرین مقاومتی ایفا نماید.

هدف این پژوهش مقایسه دو شوت روی پای زمینی و هوایی از منظر تأثیر پارامترهای بیومکانیکی مفصل زانو بر سرعت شوت است. شش ورزشکار ماهر با میانگین سن: 2/2 ± 16/25 سال، وزن: 6/6 ± 8/70 کیلوگرم و قد: 5/6 ± 173 سانتی متر، آزمودنی های این تحقیق را تشکیل دادند. به­منظور محاسبه پارامترهای سینماتیکی مفصل زانو و سرعت شوت، پنج نشانگر به نقاط آناتومیکی پای ضربه متصل و از حرکت شوت زمینی و هوایی ورزشکاران با دو دوربین کاسیو ( ZR200 ) با سرعت نمونه برداری 240 فریم بر ثانیه تصویر گرفته شد. به­علاوه، در حین اجرای مهارت با استفاده از الکترودهای سطحی و دستگاه ( ME60 0 0 ) متغیرهای الکترومایوگرافی عضلات چهارسر ران نیز اندازه گیری شد. نتایج نشان دهنده وجود اختلاف معنی­دار بین دو شوت زمینی و هوایی در سرعت توپ بود. همچنین، دو شوت در سرعت زاویه ای باز شدن مفصل زانو نیز با یکدیگر اختلاف داشتند، اما از نظر میزان فعالیت الکتریکی عضلات چهارسر هیچ گونه اختلاف معنی داری بین آن ها دیده نشد (11/0 P = ). عوامل متعددی از جمله توالی حرکتی اندام ها، فعالیت الکتریکی عضلات و دامنه حرکتی مفاصل بر سرعت توپ تأثیرگذارند که در این مقایسه، دو عامل توالی و دامنه حرکتی مفصل زانو مؤثرترین عوامل در بروز اختلاف بین دو شوت بودند.

هدف این تحقیق، توصیف نیاز های آموزشی برنامه درس تربیت بدنی و ورزش مدارس راهنمایی کشور از دیدگاه دانش آموزان، والدین، معلمان و متخصصان بود. نمونه های آماری تحقیق را 385 نفر متخصص تربیت بدنی، 2610 نفر معلم تربیت بدنی، 773 نفر از والدین و 1109 نفر دانش آموز پایه اول تا سوم راهنمایی (557 دختر و 552 پسر) از شهر های مرکزی 24 استان کشور تشکیل دادند. پرسشنامه محقق ساخته، 12 نیاز جسمانی- حرکتی، 13 نیاز مهارتی ورزشی، 15 نیاز شناختی و 15 نیاز عاطفی- اجتماعی را در بر میگرفت که پس از طی سه مرحله ساخت ابزار و مطالعه راهنما، با ثبات درونی 97/0 الی 71/0 در اختیار آزمودنی ها قرار داده شد، تا از بین این نیاز ها، فقط 5 نیاز را انتخاب و اولویت بندی کنند. ضمناً در مورد والدین و دانش آموزان از روش مصاحبه استفاده گردید. زمان تکمیل پرسشنامه برای آزمودنیهای مختلف بین 20-35 دقیقه متغیر بودو از آزمون غیر پارامتری کروسکال والیس و خی دو برای آزمون فرضیه های تحقیق در سطح (05/0 ≥ p) استفاده شد. مقایسه یافته های تحقیق از دیدگاه آزمودنی های نشان داد که بیشترین توافق نظر در مورد اولویت بیشتر نیازهای جسمانی و حرکتی بین آزمودنیها وجود دارد. به عبارت دیگر، فقط در مورد اولویت چند نیاز بین دیدگاه ها تفاوت معنیداری مشاهده شد (05/0 ≥p) و نیاز به حفظ وضعیت بدنی، حرکات و بازیهای ساده و آمادگی جسمانی در بالاترین اولویت قرار داشت. در بین نیاز های مهارتی- ورزشی نیز آموزش شنا، ژیمناستیک، دو و میدانی، والیبال، فوتسال و بسکتبال در اولویت بودند. در بین نیاز های شناختی یا علمی-ورزشی، اطلاعات مربوط به مبانی علوم زیستی (بهداشت، تندرستی و اصول تمرین) در اولویت بالایی قرار داشتند و در نیازهای عاطفی- اجتماعی نیز وضعیت ظاهری متناسب، تفریح و لذت از دیدگاه آزمودنیها در اولویت بالایی بود. اگر چه، در اولویت تعداد زیادی از نیازهای روانی –حرکتی درس تربیت بدنی، بین دیدگاه آزمودنی ها تفاوت معنیداری وجود داشت (05/0 ≥ p )، اما با استفاده ازاین دیدگاه ها میتوان برای تدوین الگوی برنامه ریزی درسی، به توافق نظر نسبی دست یافت.

خودگفتاری از مداخلات روان شناختی است که می تواند بر اجرای حرکتی فرد اثرگذار باشد. در تحقیق حاضر، راهبردهای مختلف خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر اجرای پاس و شوت بسکتبال بررسی شده است. از میان 187 دانشجویی که در نیم سال اول سال تحصیلی 88- 89 واحد تربیت بدنی عمومی 2 (بسکتبال) را اخذ کرده بودند، 72 دانشجوی کارشناسی (میانگین سنی12/1 ± 09/20) به صورت تصادفی به عنوان نمونة تحقیق انتخاب شدند. ابتدا، آزمون پاس سرعت و دقت و شوت دقت از آن ها گرفته شد. پس از بررسی طبیعی بودن توزیه داده ها، با استفاده از آزمون K-S شرکت کنندگان به طور انتخابی به دو گروه آزمایشی (خودگفتاری آموزشی، خودگفتاری انگیزشی) و کنترل تقسیم شدند و در دورة تمرینی 12هفته ای (هر هفته یک جلسة 20 دقیقه ای شرکت کردند. هر گروه از عبارت های متناسب با خودگفتاری آموزشی و انگیزشی استفاده کرد و بر گروه کنترل هیچ مداخله ای اعمال نشد. نتایج t همبسته به منظور مقایسة پیش آزمون و پس آزمون در هر گروه نشان داد زمان پاس سرعت در هر سه گروه کاهش معنی داری یافته است و امتیاز گروه خودگفتاری آموزشی در پس آزمون پاس دقت، در مقایسه با پیش آزمون آن افزایش معنی داری داشته است (05/0P<). به علاوه نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد گروه خودگفتاری آموزشی در مهارت های پاس دقت و شوت، در مقایسه با دو گروه دیگر به طور معنی داری اجرای بهتری داشت (05/0P<)، اما در مهارت پاس سرعت گروه خودگفتاری انگیزشی سرعتی بیشتر از گروه کنترل داشت (05/0P<). این نتایج از به کارگیری خودگفتاری انگیزشی به عنوان ابزاری مؤثر در کسب مهارت های سرعتی و خودگفتاری آموزشی به عنوان وسیله ای کارآمد در کسب مهارت های دقتی برای مبتدیان حمایت می کند.

به منظور دستیابی به اهداف تحقیق و با توجه به اهمیت مقوله بهره وری ، دو نوع پرسشنامه دست ساز برای جمع آوری اطلاعات اماکن ورزشی کشور و تعیین عوامل موثر بر بهره وری اماکن ورزشی تهیه شد. از طریق پرسشنامه مخصوص جمع آوری اطلاعات اماکن ورزشی ، کلیه اطلاعات مربوط به سالن های ورزشی ، زمین های روباز ورزشی و استخرهای شنا گردآوری شد. همچنین از طریق پرسشنامه مخصوص تعیین عوامل بر بهره وری اماکن ورزشی از دیدگاه خبرگان رشته تربیت بدنی ، 10 عامل موثر بر بهره وری این اماکن شناسایی شد و از این طریق مدل بهره وری اماکن ورزشی ارائه شد. در نمایش و تحلیل اطلاعات ، از آمار توصیفی نظیر فراوانی ، درصد ، میانگین و.. و روش های آماری استنباطی مانند آزمون تحلیل واریانس فریدمن ، آزمون مجذور کای ، آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و آزمون ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن استفاده شد. نتایج به دست آمده از این تحقیق با کلیه تحقیقاتی که در زمینه بهره وری انجام شد و نقش نیروی انسانی و مدیریت را در بهره وری حیاتی و مهم دانسته اند ، همخوانی و مطابقت دارد.

هدف ازاین تحقیق ارزیابی آمادگی عمومی وتدوین نورم های آمادگی جسمانی برای 226 نفر از دانش آموزان دختر سال اول نظام جدید به عنوان نمونه ی پژوهشی است که با استفاده از آزمون آمادگی جسمانی ایفرد،اندازه گیری صورت گرفت. پس از تدوین جلد اول نورم آمادگی جسمانی از لحاظ مقایسه ی آن با نورم های ملی واستانی ،مشاهده شد که دانش آموزان بیرجند درمقایسه بارکورد ملی واستانی در آزمون های درازونشست، دوسرعت 45 متر ،دو4?9 متر ،از رکوردهای بهتری برخوردارند،ولی در آزمون پرش جفت رکورد انان کمتر ازرکوردهای ملی واستانی است ودرآزمون کشش بارفیکس می توان گفت تقریباً رکوردهای هرسه گروه در یک سطح بوده که میانگین آن درهرسه گروه پایین می باشد.

تحقیق حاضر با هدف بررسی و مطالعه ساختار سازمانی سازمان تربیت بدنی کشور از دوالگوی ارگانیکی ومکانیکی انجام گرفت، دیدگاه 368 نفر از کل 1229 نفر کارکنان دارای مدرک فوق دیپلم به بالا، سازمان تربیت بدنی با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای جمع آوری شد. از روش آماری توصیفی و استنباطی همچون کلموگروف اسمرینف، ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی دو رشته ای، رگرسیون لجستیک، آزمونt و F و تعقیبی شفه استفاده شد. براساس یافته های تحقیق ساختار سازمانی، سازمان تربیت بدنی گرایش بیشتری به ساختار مکانیکی دارد. تنها بین سن، پٌست سازمانی و سابقه کار با ساختار ارگانیکی رابطه معنی دار وجود داشت و بین دیگر ویژگی های شخصی با ساختار سازمانی (ارگانیکی و مکانیکی) رابطه معنی داری یافت نشد. از طرفی سن و پٌست سازمانی بهترین پیش بینی کننده های ساختارسازمانی می باشند. همچنین جنسیت، رشته تحصیلی، سن و پٌست سازمانی موجب تفاوت معنی دار، در ساختار سازمانی شده اند.

هدف از این پژوهش عبارت است از بررسی رابطه میان ماکزیمم میزان فعالیت الکترومیوگرافی (شاخصی از قدرت) و خستگی (شاخصی از استقامت) عضلات ارکتور اسپاین با میزان انحناهای سینه ای و کمری در افراد غیرورزشکار. در تحقیق حاضر 22 مرد غیرورزشکار با میانگین قد 09/4±78/175سانتی متر، میانگین وزن 6/4±04/72 کیلوگرم، و میانگین سن 7/3±4/25 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابتدا میزان انحنای سینه ای و کمری این افراد با استفاده از دستگاه اسپاینال ماوس اندازه گیری شد. سپس، حداکثر میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات ارکتور اسپاین با دستگاه الکترومیوگرافی سطحی در حین انجام آزمون انقباض حداکثری اکستانسورهای تنه سنجیده شد. در نهایت، آزمون نگه داشتن افقی تنه انجام شد و شاخص خستگی عضلات ارکتور اسپاین با محاسبه شیب فرکانس میانه از روی سیگنال های خام الکترومیوگرافی به دست آمد. نتایج نشان دادند بین ماکزیمم میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات ارکتور اسپاین (قدرت) با میزان انحنای سینه ای رابطه معناداری وجود ندارد، اما بین شاخص خستگی این عضلات با میزان انحنای سینه ای رابطه معنادار مثبتی مشاهده شد (022/0P=، 535/0r=). علاوه بر این، مشخص شد که رابطه معنادار و مثبتی میان ماکزیمم میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات ارکتور اسپاین (قدرت) با میزان انحنای کمری وجود دارد (043/0=P، 527/0=r)، ولی میان شاخص خستگی این عضلات با میزان انحنای کمری رابطه معناداری مشاهده نشد. با توجه به این نتایج پیشنهاد می شود هنگام مواجهه با ناهنجاری کایفوز به استقامت عضلات اکستانسور پشت و در هنگام تجویز تمرینات درمانی برای اصلاح قوس کمری به قدرت و ضعف عضلات اکستانسور پشت توجه بیشتری شود.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از تعیین اثر تداخل زمینه ای در شرایط یادگیری پنهان و آشکار در مهارت ردیابی. آزمودنی های این تحقیق 36 دانشجوی پسر غیرتربیت بدنی (دامنه سنی 18-26 سال) راست دست بودند که به صورت تصادفی به چهار گروه آزمایشی تقسیم شدند. آزمودنی ها پس از آشنایی با تکلیف پیگردی چرخان، 15 کوشش را در مرحله پیش آزمون اجرا و در مرحله اکتساب به مدت 4 روز و هر روز 4 بلوک 9 کوششی به صورت مسدود و تصادفی تمرین کردند. دو گروه یادگیری آشکار فقط تکلیف پیگردی و گروه های یادگیری پنهان هم زمان با تکلیف پیگردی یک تکلیف ثانویه حروف حافظه را نیز در مرحله اکتساب انجام دادند. در آزمون یادداری فوری که 10 دقیقه پس از مرحله اکتساب انجام شد افراد 15 کوشش را اجرا کردند. داده ها با تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و تحلیل واریانس مختلط در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند و نتایج اثربخشی یادگیری پنهان را به همان اندازه روش یادگیری آشکار تایید کرد. نتایج یادداری همچنین نشان داد که تمرین تصادفی برتر از تمرین مسدود است. به طور کلی، با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت با وجود اینکه در مرحله اکتساب گروه تمرین مسدود در مقایسه با گروه تصادفی برتری نداشت، اما گروه تمرین تصادفی در مرحله یادداری به مراتب بهتر از گروه مسدود عمل کرد.

خودپنداره بدنی تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند وضعیت اجتماعی-اقتصادی، شاخص توده بدنی و فعالیت بدنی قرار میگیرد. هدف این تحقیق؛ آزمودن یک مدل از ارتباطات بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی، شاخص توده بدنی، فعالیت بدنی و خودپنداره بدنی دختران نوجوان بود. از میان دانش آموزان دختر 8-18ساله منطقه 11شهرتهران (میانگین=89/12سال و انحراف استاندارد=64/2) 652 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند و پرسش نامه های خودتوصیفی بدنی و بین المللی فعالیت بدنی را تکمیل کردند. روش تحقیق از نوع همبستگی است. مدل با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر و مدلیابی معادلات ساختاری با نرم افزار ایموس بررسی شد. نتایج تحلیل مسیر و مدلیابی معادلات ساختاری حاکی از برازش خوب مدل بود و نشان داد که وضعیت اجتماعی-اقتصادی اثر مستقیم بر خودپنداره بدنی مرتبط با توانایی بدنی دارد و همچنین اثر غیرمستقیم با میانجیگری فعالیت بدنی بر خودپنداره بدنی مرتبط با توانایی بدنی و هم خودپنداره بدنی مرتبط با ظاهر بدنی دارد. همچنین، شاخص توده بدنی بر خودپنداره بدنی مرتبط با توانایی بدنی و خودپنداره بدنی مرتبط با ظاهر بدنی اثر مستقیم دارد. در مجموع نتایج نشان میدهد که خودپنداره بدنی تحت تأثیر متغیرهای وضعیت اجتماعی-اقتصادی، فعالیت بدنی و شاخص توده بدنی است. بنابراین، دانش آموزان برای ارتقاء سطح خودپنداره بدنی باید به عوامل وضعیت اجتماعی-اقتصادی، شاخص توده بدنی و فعالیت بدنی توجه کند.