درخت حوزه‌های تخصصی

فلج مغزی اصطلاحی است که به طور رایج در خصوص شرایط دارای ویژگی اختلال حرکتی استفاده می شود و با آسیب مغزی غیر تدریجی در اوایل زندگی مرتبط است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر تواتر بازخورد خودکنترلی و آزمونگرکنترلی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت پرتابی در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک بود. از بین 1750 دانش آموز مبتلا به فلج مغزی در مدارس استثنایی شهر تهران، تعداد 30 نفر از کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک همی پلاژیک با دامنه سنی7-12 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور همگن کردن آنها یک مرحله پیش آزمون 10 کوششی به عمل آمد. به منظور بررسی شرکت کنندگان در مراحل اکتساب ، یادداری و انتقال به طور تصادفی به 6 گروه 5 نفری شامل سه گروه بازخورد خودکنترلی(با تواترهای 25%، 50% و 75%) و سه گروه بازخورد آزمونگرکنترلی(با تواترهای 25%، 50% و 75%) تقسیم شدند. در مرحله اکتساب، آزمودنی ها در 10 بلوک 8 کوششی(مجموعاً 80 کوشش) به تکلیف پرتابی پرداختند. مرحله یادداری و انتقال با فاصله 24 ساعت از آزمون اکتساب و به میزان 10 کوشش بدون بازخورد اجرا گردید، با این تفاوت که آزمودنی ها مرحله انتقال را از فاصله 4 متری اجرا کردند(در مقابل فاصله 3 متری در مراحل اکتساب و یادداری). بر اساس نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، بین گروه های دریافت کننده تواتر یکسان(گروه های خودکنترلی و آزمونگرکنترلی) در مرحله اکتساب تفاوت معنی داری مشاهده نشد، گروه خودکنترلی عملکرد بهتری در مراحل یادداری و انتقال نشان دادند. علاوه بر این، گروه هایی که فراوانی بازخوردی بالاتری دریافت می کردند(گروه خودکنترلی یا آزمونگرکنترلی) عملکرد بهتری را نسبت به شرکت کنندگان در گروه های دریافت کننده بازخورد با فراوانی پایین تر در تمامی مراحل اکتساب، یادداری و انتقال نشان دادند. بنابراین، در حالیکه مزیت های بازخورد خودکنترلی در مقابل بازخورد آزمونگرکنترلی به هنگام دریافت تواتر بازخوردی یکسان مشاهده شد، به نظر می رسد که کودکان در طول فرایند یادگیری از بازخورد به شیوه ی متفاوتی نسبت به افراد بزرگسال استفاده می کنند و ممکن است کودکان به منظور بهینه سازی یادگیری حرکتی نیازمند فراوانی های بازخوردی بالاتری نسبت به افراد بزرگسال باشند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر دستورالعمل های کانون توجه بیرونی و درونی در افراد با سبک های شناختی مستقل از زمینه و وابسته به زمینه بر عملکرد و یادگیری مهارت حرکتی پرتاب دارت می باشد. در این راستا، آزمون گروهی تصاویر پنهان شده در بین 112 دانشجوی دختر سالم راست دست دانشگاه ارومیه در دامنه سنی 26 24 سال که تجربه ای در مهارت پرتاب دارت نداشتند توزیع شد. براساس نمرات به دست آمده از آزمون، 48 نفر به صورت تصادفی در چهار گروه 12 نفری مستقل از زمینه با دستورالعمل کانون توجه درونی، وابسته به زمینه با دستورالعمل کانون توجه درونی، مستقل از زمینه با دستورالعمل کانون توجه بیرونی و وابسته به زمینه با دستورالعمل کانون توجه بیرونی قرار گرفتند. شرکت کنندگان تکلیف پرتاب دارت را به مدت سه جلسه و هر جلسه، پنج دسته کوشش شش تایی را با دستورالعمل کانون توجهی مربوط به گروه خود تمرین کردند. بلافاصله پس از مرحله اکتساب (همانند پیش آزمون (یک دسته کوشش 10 تایی)) پس آزمون اجرا گردید و سپس، با فاصله 48 ساعت بی تمرینی و بدون ارائه هرگونه دستورالعمل، آزمون یادداری (یک دسته کوشش 10 تایی) انجام شد. تحلیل یافته ها با استفاده از آنووای دوطرفه نشان می دهد که اثرهای اصلی و نیز اثر متقابل در پس آزمون معنادار نمی باشد (P>0.05)؛ اما مقایسه میانگین آزمون یادداری گروه ها با استفاده از آنووای دوطرفه، تفاوتی معنادار را نشان می دهد (P<0.05). علاوه براین، به منظور بررسی اثر متقابل از آزمون تی مستقل با تصحیح بونفرونی استفاده گردید. یافته ها اختلاف معنا داری را بین دو گروه مستقل/ وابسته به زمینه با دستورالعمل های کانون توجه درونی و نیز بین دو گروه وابسته به زمینه که با دستورالعمل های متفاوت کانون توجه درونی و بیرونی آموزش دیده بودند نشان می دهد (P<0.012). به طورکلی، این پژوهش نشان می دهد که کانون توجه بیرونی، مزیتی برای یادگیرندگان وابسته به زمینه می باشد و کانون توجه درونی نیز ویژگی برجسته ای برای یادگیرندگان مستقل از زمینه محسوب می شود.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین نمره های آزمون برگ با قدرت آبداکتورهای ران و پلانتار فلکسور مچ در زنان سالمند است. 32 زن سالمند (میانگین سن 98/5±20/66 سال، وزن 78/5±60/62 کیلوگرم و قد 8/7± 94/159 سانتی متر) داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. اجزای آزمون برگ به چهار دسته تقسیم شد: 1. حفظ وضعیت، 2. حرکت درون تکیه گاه، 3. حرکت خارج تکیه گاه و 4. حرکت درون و خارج تکیه گاه. حداکثر انقباض ارادی (MVC) عضلات آبداکتور ران و پلانتار فلکسور مچ پا به وسیله دستگاه دیناموتر دستی (MMT) اندازه گیری شد. ارتباط بین اجزای آزمون برگ و قدرت عضلات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0 بررسی شد. نتایج نشان داد که بین قدرت آبداکتورهای ران و پلانتارفلکسورهای مچ پا و نمره های آزمون برگ در زنان سالمند ارتباط معناداری وجود دارد (05/0≥ᴩ). همچنین نتایج نشان داد که میزان همبستگی قدرت آبداکتورهای ران با بخش های آزمون برگ (62/0-54/0r = ) بیشتر از قدرت پلانتارفلکسورهای مچ با بخش های آزمون برگ بود (53/0-35/0r = ). بنابراین با توجه به نتایج تحقیق حاضر، می توان نتیجه گرفت که قدرت آبداکتورهای ران و پلانتارفلکسورهای مچ پا با اجرای آزمون برگ ارتباط دارد و کاهش قدرت عضلات مذکور، کاهش اجرای آزمون برگ را به همراه دارد.

به منظور ارائه الگوی اضطراب رایانه در سازمان های ورزشی ایران، تحقیقی از نوع همبستگی اجرا و تعداد 574 نفر از مدیران و کارشناسان، با استفاده از نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های استاندارد اضطراب رایانه هاینس و همکاران (1987)، خودکارآمدی رایانه مورفی و همکاران(1989)، انگیزش پیشرفت هرمانس (1970)، اضطراب خصیصه ای اسپیلبرگر و همکاران (1983) و محقق-ساخته تجربه با رایانه بود که روایی محتوایی آن را گروهی از متخصصین صاحب نظر دانشگاهی مورد تأیید قرار دادند. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان می دهند خودکارآمدی رایانه (39/0-) و بعد از آن تجربه کار با رایانه (19/0-) بیشترین اثر معکوس را بر پدید آمدن اضطراب رایانه می گذارد. با توجه به ضریب کلی تعیین (85/0R2=)، معادله ساختاری کاهش یافته (74/0R2=) و تبیین حدود 85% تغییرات اضطراب رایانه، می توان گفت مدل حاضر مدلی نسبتاً خوب و برازنده است که می توان به آن اتکا کرد.

هدف پژوهش، بررسی رابطه بین مهارت های گوش دادن با ویژگی های شخصیتی برنامه سازان و مجریان ورزشی سازمان صدا و سیما بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و از نظر هدف کاربردی بود. جامعه آماری کلیه برنامه سازان و مجریان ورزشی صدا و سیما به تعداد 100 نفر به روش کل شمار مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، دو پرسشنامه معتبر بود که روایی صوری آنها به طور مجدد توسط جمعی از خبرگان و پایایی آنها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب در پرسشنامه های مهارت های گوش دادن(80/0)، و ویژگی شخصیتی(80/0) تایید شدند. نتایج نشان داد که بین تیپ های شخصیتی و مهارت گوش دادن افراد سازمان ورزِشی رابطه معنی داری وجود دارد. در مجموع بین مهارت گوش دادن و ویژگی های شخصیتی در برنامه سازان و مجریان ورزشی سازمان تفاوت معنی داری وجود نداشت.

توجه رسانه ها به ورزش، زیبایی، مد و نمایش رسانه ای جنبه های فرهنگی بدن و زیبایی باعث گرایش به زیبایی بدنی شده است. پس، هدف تحقیق حاضر بررسی نقش مد در گرایش دختران به تناسب اندام و ورزش بود. روش تحقیق توصیفی –پیمایشی بود. جامعه آماری، دختران دانشجوی ساکن خوابگاه های دانشگاه علامه طباطبایی ( 1430=N ( بودند و حجم نمونه طبق جدول مورگان 320 نفر تعیین شد. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی آن توسط 15 نفر از متخصصین مدیریت ورزشی و جامعه شناس تأیید گردید. پایایی پرسشنامه نیز با محاسبه آلفای کرونباخ 88/0 به دست آمد. گرایش به مد توانایی پیش بینی اهمیت به تناسب اندام و ورزش را در بین دختران دانشجو دارد و نمایش تلویزیونی مدل ها توانایی پیش بینی گرایش به مد و تناسب اندام را در دختران دارد. نمایش تلویریونی مد می تواند باعث گرایش دختران به شرکت در ورزش شود. اما نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین دانشجویان دختر با میزان فعالیت های ورزشی مختلف و شاخص های توده بدنی مختلف وجود ندارد. مد می تواند عامل مهمی در گرایش به ورزش و تناسب اندام در بین دختران باشد و به عنوان عاملی مثبت مورد استفاده مسئولین ورزش کشور قرار گیرد تا برای جذب جامعه به ورزش و تناسب اندام بهره برداری گردد. پس طراحان لباس و رسانه های جمعی می توانند به اشاعه مدلهایی در جامعه بپردازند که جنبه های جذب جامعه به سلامت و تندرستی در آن مورد توجه قرار گیرد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر افزایش فاصله توجه بیرونی بر فعالیت الکتریکی عضلات در پرتاب دارت بود. آزمودنی ها شامل 20 نفر پسر دانشجوی تربیت بدنی با دامنه سنی 24-19 سال دانشگاه خوارزمی بودند. در این پژوهش از تکلیف پرتاب دارت استفاده شد و دستورالعمل های مربوط به توجه شامل توجه بیرونی نزدیک (پرواز دارت) و توجه بیرونی دور (نقطه مرکز دارت) به شرکت کنندگان آموزش داده شد. آزمودنی ها در هر شرایط توجه، 24 کوشش را کامل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی هم بسته انجام گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد افزایش فاصله توجه بیرونی بر دقت اجرا تأثیر مثبت دارد خطای شعاعی P=0.003))، خطای متغیر دو بعدی (P=0.01)؛ اما در میزان فعالیت الکتریکی عضلات در دستورالعمل های مختلف توجه بیرونی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05.0< P). نتایج نشان داد دستورالعمل هایکانونتوجهبیرونی دور نسبت به توجه بیرونی نزدیکمنجر به دقتبیشترمی گردد ودر نتیجه، موجب عملکرد بهتریدرمهارتپرتاب دارت می شود. همچنین در شرایط مختلف توجه بیرونی، سطح بالاتری از نوفه (فعالیت عضلات) سیستم حرکتی در حین اجرا به وجود نمی آید که بتواند عملکرد فرد را تحت تأثیر قرار دهد؛ بنابراین، دستورالعمل های توجه بیرونی مربوط به اثر حرکت هستند و تفاوتی در فعالیت عضلات ایجاد نمی کنند. با توجه به نتایج این پژوهش مربیان می توانند شاگردان خود را برای اجرای دقیق تر به سمت دستورالعمل توجه بیرونی دور سوق دهند.

هدف ازاینپژوهش مقایسه اثر هشت هفته تمرینات مقاومتی با ترکیبی (مقاومتی-ماساژ) بر لپتین سرم، نیمرخ لیپیدی و ترکیب بدنی مردان جوان دارای اضافه وزن بود.در این پژوهش 20 نفر مرد جوان دارای اضافه وزن (با دامنه سنی 6/1±1/22 سال و 2/1±3/28 BMI=) به صورتداوطلبشرکتکردند و به شکلتصادفیبه دو گروهتمرینات مقاومتی (10 نفر) و گروهتمرینات مقاومتی همراه با ماساژ (10 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینات مقاومتی شامل اجرای هشت هفته حرکات جلو ران، پشت ران، نشر از جانب، پرس سینه، زیر بغل سیم کش از پشت و پشت بازو ایستاده با ماشین با شدت80% از یک تکرار بیشینه و سه جلسه در هفته بود. جلسات تمرینات ماساژ نیز در روزهای قبل از جلسات تمرین مقاومتی اجرا می شد. نمونه های خونی و ترکیب بدن آزمودنی ها قبل از شروع پروتکل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی اندازه گیری شد. برای تعیینتفاوتقبلوبعدازتمرین از آزمون t همبسته وازآزمون t مستقلبرای تعیینتفاوتبیندوگروه استفاده شد.هر دو گروه تمرینی بهبودهایی را در سرم لپتین، نیمرخ لیپیدی و ترکیب بدنی داشتند که گروه تمرین مقاومتی همراه با ماساژ به طور معناداری (P<0.05) اثرات بهتری را فقط در تری گلیسرید (TG) و توده چربی بدن در مقایسه با گروه مقاومتی داشت که به نظر می رسد اجرای هشت هفته تمرینات مقاومتی همراه با ماساژ با هدف کاهش تری گلیسرید و توده چربی بدن می تواند یک راهکار مناسب باشد.

هدف از این پژوهش بررسی اثر ۸ هفته تمرین هوازی بر شاخص های سردرد میگرنی و سطوح نیتریک اکساید خون در زنان مبتلا به میگرن بوده است. در این پژوهش تعداد۲۹ زن مبتلا به میگرن شایع (بدون اورا) با دامنه سنی 25 تا 50 سال به طور تصادفی در دو گروه گواه(۱۴ نفر) و آزمایش(۱۵ نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. گروه آزمایش علاوه بر درمان های دارویی مشابه با گروه گواه، به مدت ۸ هفته و هر هفته 3 جلسه با مدت و شدت مشخص (شدت بر اساس مقیاس درک فشار بورگ 6-20) به تمرین هوازی پرداختند. وضعیت میگرن، از جمله شاخص های سردرد میگرنی (تناوب، شدت و مدت سردرد) با استفاده از دفترچه ثبت یادداشت های روزانه (با مقیاس آنالوگ بصری(VAS)) مربوط به میگرن مورد ارزیابی قرار گرفت. نمونه خونی در حالت ناشتا برای تعیین سطوح نیتریک اکساید خون آزمودنی ها، قبل و بعد از مداخله گرفته شد. داده ها با آزمون کولموگروف اسمیرنوف، t مستقل و همبسته در سطح معنی داری ۰5/۰ تحلیل شد. 8هفته تمرین ورزشی هوازی باعث افزایش معنادار در سطوح نیتریک اکساید خون(P<0.001) و کاهش معنادار(P<0.001) در شاخص های سردرد میگرنی (تناوب، شدت و مدت سردرد)، در گروه آزمایش شد. این فاکتورها در گروه گواه هیچ گونه تغییر معناداری نداشتند. به نظر می رسد با توجه به یافته های پژوهش حاضر بتوان از تمرین هوازی به عنوان یک روش درمانی مکمل در کنار سایر درمان های دیگر در بیماران مبتلا به میگرن به منظور بهبود سردرد و کاهش علائم آن استفاده کرد.

هدف تحقیق حاضر، تعیین وضعیت رفتار شهروندی سازمانی (OCB) در سازمان ورزش شهرداری تهران بود. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است که به شکل میدانی انجام گرفت. جامعه تحقیق شامل کارشناسان ورزشی این سازمان بودند (90n=). نمونه گیری، به روش کل شمار انجام گرفت. ابزار تحقیق، پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی نت مایر و همکاران (1997) بود (75/0=α). برای تحلیل دادها از آزمون K-S، تی یک نمونه ای، تی مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه در سطح 05/0=α استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد مقدار ""OCB"" در بین کارشناسان در حد تقریباً خوبی قرار داشت (42/0 ± 6/3) و تنها بعد جوانمردی وضعیت مطلوبی نداشت. همچنین، بین میانگین OCB در سوابق شغلی، جنسیت و سنین مختلف کارشناسان تفاوت معناداری به دست نیامد (05/0 < P)؛ بنابراین، می توان نتیجه گرفت که مسئولان امر، می توانند بدون در نظر گرفتن ملاحظات متغیرهای اخیر، برنامه های خود را در خصوص پیشبرد رفتارهای شهروندی سازمانی، تدوین کنند و به اجرا بگذارند. همچنین با توجه به وضعیت نامطلوب بعد جوانمردی در بین ابعاد OCB، توجه بیشتر مسئولان به شاخص های این بعد لازم می نماید؛ در انتها و براساس یافته ها، پیشنهادهایی برای مسئولان امر ارائه شده است.

پژوهش حاضربا هدف بررسی ارتباط ابهام نقش و میزان پرخاشگری در بازیکنان فوتبال لیگ برتر ایران انجام شد. با استفاده از تحقیق توصیفی-همبستگی سه تیم شامل 72 بازیکن با میانگین 4.07 ± 26.07 سال، از تیم های حاضر در لیگ برتر فوتبال، فصل 92-93 به صورت در دسترس، که حاضر به همکاری با محقق بودند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ها نشان دادند بین ابهام نقش هجومی و میزان پرخاشگری بازیکنان فوتبال ارتباط معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که ابعاد ابهام نقش هجومی دارای توان پیش بین معناداری برای پرخاشگری بازیکنان فوتبال است. بنابراین، می توان نتیجه گرفت هر چه بازیکنان ادراک نقششان بیشتر باشد و از مسئولیت ها، جایگاه و نقش خود در تیم به خوبی آگاه باشند، میزان رفتارهای پرخاشگرانه ی آنها به همان نسبت کاهش خواهد یافت.

هدف از پژوهش حاضر، تحلیل عوامل مؤثر بر کارایی مربیان و بازیکنان در رده های پایه فوتبال ایران می باشد. روش این پژوهش، پیمایشی بوده و از نوع مطالعات کاربردی می باشد که به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری آن را تمامی بازیکنان رده سنی جوانان و امید (زیر 23 سال) فوتبال ایران تشکیل دادند که متأسفانه اطلاعاتی در مورد تعداد آنان موجود نمی باشد. با این توجه به استفاده از فرمول تعیین حجم کوکران در شرایط نامشخص بودن جامعه، 2000 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردیدند. پرسشنامه پژوهش حاضر پرسشنامه استاندارد کارایی مربیان بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاضر از روش های آماری تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل مسیر به وسیله نرم افزارهای اس پی اس اس و اموس استفاده گردید. نتایج تحلیل عاملی نتایج نشان می دهد که در مجموع، چهار عامل حدود 89 درصد از واریانس ها را شامل می شوند و عوامل انگیزشی با تأثیر 503/0 ، بیشترین تأثیر را بر روی افزایش عملکرد بازیکنان دار د. همچنین، یافته ها حاکی از این هستند که عوامل انگیزشی با تأثیر 489/0 ، دارای بیشترین تأثیر بر روی کارایی مربیان فوتبال رده های پایه کشور می باشد؛ بنابراین، توصیه می شود مربیان رده های پایه فوتبال کشور به اهمیت عوامل انگیزشی بر روی کارایی خود و بازیکنان توجه کنند.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر برنامه حرکتی پیشرونده بر بهبود مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش مطالعه حاضر تجربی و از نوع پیش آزمون، آزمون میانی، پس آزمون و آزمون یادداری است. از بین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شهرهای سمنان و یزد، 16 نفر به صورت نمونه های در دسترس انتخاب و براساس سن (1/3 ± 26/8 سال)، جنس، شدت و درجه اوتیسم و نیز پایه تحصیلی به طور نسبی همتاسازی شدند و در گروه های تجربی (8) و کنترل (8) قرار گرفتند. ابتدا پیش آزمون با استفاده از آزمون اولریخ 2000 از آزمودنی ها به عمل آمد. برنامه حرکتی پیشرونده به مدت 30 جلسه اجرا شد. پس از 15 جلسه آزمون میانی و 30 جلسه آزمون پایانی از کودکان به عمل آمد و نیز پس از 30 روز از پایان تحقیق آزمون یادداری انجام گرفت. از آزمون KS به منظور تعیین نرمال بودن داده ها و از آزمون تحلیل واریانس عاملی با طرح تکرار اندازه گیری و نیز آزمون تعقیبیLSD به منظور تعیین کمترین تفاوت معنا داری استفاده شد. یافته ها نشان داد که برنامه حرکتی پیشرونده نسبت به گروه کنترل در سطح معناداری 05/0 P< تأثیر بیشتری بر رشد مهارت های دستکاری، جابه جایی و مهارت درشت داشته است.

هدف از این مطالعه شناخت و در نهایت اولویت بندی موانع مشارکت کارکنان ادارات دولتی استان کرمان در فعالیت های ورزشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان ادارات دولتی استان کرمان بود، که با استناد به سالنامه آماری کارکنان دستگاه های اجرایی استان کرمان در سال 1391، تعداد آنها 23360 نفر بود، که با توجه به جدول کرجسی و مورگان (1970) حجم نمونه برابر 378 نفر برآورد شد. این پژوهش از نوع کاربردی است و به شیوه پیمایشی اجرا شد. ابزار اندازه گیری آزمودنی ها پرسشنامه محقق ساخته تعیین موانع مشارکت ورزشی کارکنان بود که پایایی آن توسط محقق 91/0 برآورد شد. در این مطالعه، در وهله اول موانع مشارکت ورزشی کارکنان شناسایی، سپس با استفاده از مدل های مختلف روش های تصمیم گیری چندشاخصه رتبه بندی شدند. با توجه به اینکه نتایج حاصل از اجرای مدل های مذکور در مواردی با هم همخوانی نداشت، برای رسیدن به اجماع، از شیوه ادغامی کپ لند، استفاده شد. نتایج نشان داد، که سه علت اصلی عدم مشارکت کارکنان در فعالیت های ورزشی به ترتیب موانع، نبود ورزش های مختلف مورد علاقه در سطح سازمان، نبود امکانات و تسهیلات ورزشی در سطح ادارات دولتی استان کرمان و فقدان برنامه ریزی مناسب برای فعالیت های ورزشی کارکنان بود.