کوروش قهرمان تبریزی

هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل مؤثر در بروز پرخاشگری بین بازیکنان لیگ برتر فوتبال بانوان ایران بود. برای شناسایی عوامل مؤثر در بروز پرخاشگری، از ابزار پژوهشگرساخته استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که هفت عامل جو حاکم بر بازی، عوامل روانی و انگیزه های درونی، نتیجه گرایی، امکانات و شرایط استادیوم، گروه گرایی و الگوپذیری گروهی، تماشاگران و داوری، بر بروز پرخاشگری در بانوان فوتبالیست تأثیر دارند. همچنین نتایج نشان دهنده برازش مناسب و قابل قبول مدل پژوهش در این جامعه پژوهش است. در سایه یافته های این پژوهش، پژوهش های آتی می توانند قوت، شدت و ضعف این عوامل را در سطوح مختلف رقابت های بانوان مشخص کنند و در برنامه ریزی برای رفع، کنترل و مدیریت آن ها و نیز کاهش پرخاشگری مؤثر باشند و سطح عملکرد فردی و تیمی بازیکنان را بهبود بخشند.

این پژوهش با هدف ارائه مدل چابکی سازمانی برمبنای فناوری اطلاعات از دیدگاه خبرگان ورزشی انجام شد. پژوهش حاضر، به لحاظ روش کیفی و ازحیث جمع آوری اطلاعات، با راهبرد پدیدارشناسی و شیوه مصاحبه عمیق انجام شد. گروه آشنا با موضوع شامل خبرگان ورزشی (فعالان حوزه فناوری و مدیریت دانش، اساتید دانشگاه، نقش آفرینان فناوری و زیرساخت سازمان های ورزشی) جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. به لحاظ شیوه جمع آوری اطلاعات با روش گلوله برفی، شناسایی مؤلفه های مؤثر در مدل با دیدگاه 15 خبره به اشباع نظری رسید. یافته های حاصل از مصاحبه عمیق، با کدگذاری باز، محوری و انتخابی عوامل مدل درختی، تأثیر زیرساخت فناوری در سازمان های ورزشی بر چابکی سازمانی را مشخص نمودند که دانش فناوری، ارتباطات شبکه ای، معماری و خدمات داده، مدیریت فناوری، بنیادهای فناوری، سازگاری و سرعت فناوری جزو محورهای اصلی این زیرساخت قلمداد شدند و پیش فرض ارتباط چابکی سازمانی نیز قوت گرفت. برای تجزیه و تحلیل تکمیلی یافته های تحقیق، کدگذاری ها با نرم افزار مکس.کیو.دی.ای. نسخه 12 انجام شدند و ضریب توافق 81 درصد حاصل شد، امید است مدل نهایی این تحقیق به استفاده بیشتر از فناوری در راستای تأثیرگذاری بر چابکی سازمانی در سازمان های ورزشی کمک نماید.

هدف این پژوهش شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر توسعة ورزش همگانی در خوابگاه های دانشجویی بود. روش پژوهش پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی بود. جامعة آماری شامل دانشجویان ساکن خوابگاه، در هشت دانشگاه دولتی جنوب شرق کشور بود (16227= N ) که از این تعداد 368 نفر پسر و 375 نفر دختر، نمونة پژوهش را تشکیل دادند. نمونه گیری به صورت طبقه ای در دسترس انجام شد. ابزار پژوهش، پرسش نامة محقق ساخته ای بود که روایی آن با تحلیل عاملی، و پایایی آن با آلفای کرونباخ ( α =0/89) محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تی تک نمونه و روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که همة عوامل تأثیر معناداری بر توسعة ورزش همگانی در خوابگاه های دانشجویان داشتند. اولویت بندی عوامل به روش تحلیل سلسله مراتبی برای پسران به ترتیب عبارت بودند از: عامل ساختاری، زمان، عوامل مدیریتی، فردی و فرهنگی و برای دختران عبارت بودند از: عامل ساختاری، مدیریتی، زمان، عوامل فرهنگی و فردی. با توجه به یافته های پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که با برنامه ریزی و تمرکز روی عوامل تأثیرگذار بر توسعة ورزش همگانی در خوابگاه های دانشجویان می توان شرایطی ایجاد کرد تا دانشجویان با رغبت بیشتری به ورزش همگانی روی آورند.

هدف از پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی موانع توسعه و پیشرفت ورزش شنا در استان کرمان براساس فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) است. روش پژوهش کاربردی است و به لحاظ گردآوری اطلاعات پژوهشی میدانی به شمار می رود. جامعه آماری پژوهش 101 نفر از مدیران، مربیان و ورزشکاران باسابقه ورزش شنای استان کرمان بودند (101n=). ابزار پژوهش پرسشنامه بود. پس از مصاحبه با کارشناسان و مدیران ورزشی، موانع توسعه شنا در کرمان تهیه شد. نتایج نشان داد عواملی همچون اهمیت ندادن به ورزش شنا در مدارس، نبود برنامه ریزان کارامد و برنامه ریزی مناسب در سطح کلان هیأت شنا، عدم جذب پشتیبان برای حمایت مالی در رشته ورزشی شنا، عدم حمایت رسانه ها در پیشبرد ورزش شنا و نبود استخرهای استاندارد تمرین و مسابقه، از موانع درونی مهم توسعه و پیشرفت شنا در استان کرمان هستند. همچنین در میان عوامل شش گانه، موانع مدیریت و برنامه ریزی به عنوان اصلی ترین مانع توسعه و پیشرفت شنا مدنظر قرار گرفته اند. به نظر می رسد با برنامه ریزی صحیح، استفاده از افراد مجرب برای استعدادیابی کودکان دبستانی، ایجاد ارتباط با ارگان های خصوصی و دولتی به منظور حمایت مالی، برگزاری مسابقات و دعوت از رسانه ها برای تشویق مردم به مشارکت در ورزش شنا و تشکیل جلسات با مسئولان سازمان ورزش و جوانان و متعاقب آن وزارت ورزش و جوانان به منظور احداث اماکن آبی استاندارد می توان در جهت پیشرفت و توسعه شنا در استان کرمان گام برداشت.

هدف از پژوهش حاضر شناسایی و مقایسه عوامل موثر بر استقرار مدیریت دانش در معاونت تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش استان های کشور از دیدگاه مدیران و کارشناسان بود. روش تحقیق از نوع پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی بود. جامعه آماری این پژوهش معاونان، روسا و کارشناسان معاونت تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش (288N=) بود. نمونه آماری بصورت تمام شمار و برابر با جامعه آماری بود. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شدند. روایی صوری پرسشنامه با استفاده از نظر 10 نفر از استادان مدیریت ورزشی تأیید گردید و روایی محتوایی (89/0= CVI) محاسبه گردید. به منظور شناسایی عوامل و بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. پایایی درونی کلی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ (85/0=α) بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون پارامتریک تی تک نمونه ای و تی مستقل در سطح معناداری 05/0>P استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد، 02/48 از کل واریانس ها مربوط به هفت عامل بود. نتایج آزمون تی تک نمونه ای نشان داد همه عوامل (فرهنگ سازمانی، تعهد مدیران ارشد، مشارکت کارکنان، آموزش کارکنان، کار تیمی، ساختار دانشی و زیرساخت های سیستم های اطلاعاتی) تأثیر معناداری بر استقرار مدیریت دانش داشتند. مقایسه عوامل موثر بر استقرار مدیریت دانش از دیدگاه مدیران و کارشناسان نشان داد تنها بین عامل فرهنگ تفاوت معنی داری وجود داشت.

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر استقرار مدیریت دانش در معاونت تربیت دنی و سلامت آموزش و پرورش کشور می باشد. روش این پژوهش از نوع پیمایشی بوده و به لحاظ هدف، کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را معاونان، رئیسان و کارشناسان معاونت تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش به تعداد 288 نفر تشکیل دادند. نمونه آماری نیز به صورت تمام شمار و برابر با جامعه آماری بود. نتایج نشان می دهد که 02/48 درصد از کل واریانس ها مربوط به هفت عامل می باشد. نتایج بیانگر این است که تمامی عوامل، تأثیر معناداری بر استقرار مدیریت دانش دارند. همچنین، اولویت بندی عوامل به روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی به ترتیب عبارت است از: فرهنگ سازمانی، تعهد مدیران ارشد، مشارکت کارکنان، آموزش کارکنان، کار تیمی، ساختار دانشی و زیرساخت های سیستم های اطلاعاتی. با توجه به یافته های پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که با برنامه ریزی و تمرکز بر عوامل مؤثر بر استقرار مدیریت دانش می توان دانش جدیدی را ایجاد کرد و آن را در سراسر سازمان منتشر نمود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی موانع درون بخشی رقابت پذیری کالاهای داخلی در مقایسه با نمونه های خارجی در بخش تولیدی صنعت ورزش ایران در سال 1391 اجرا گردید. روش اجرای این تحقیق پیمایشی بوده و ابزار گردآوری اطلاعات،پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی صوری و محتوایی آن با نظر 15 نفر از خبرگان مدیریت ورزشی و مدیریت صنعتی بررسی و پایایی درونی آن با اجرای مطالعه راهنما برروی30 نفر و با استفاده از آلفای کرونباخ 84/0 مورد تایید قرار گرفت.جامعه آماری این تحقیق کلیه مدیران واحدهای تولیدی ورزشی بودند که با روش نمونه گیری تمام شمار مورد ارزیابی قرار گرفتند تعداد 220 پرسشنامه بر اساس توزیع جغرافیایی واحدهای تولیدی توزیع گردید که در نهایت تعداد پرسشنامه های برگشت داده شده غیر مخدوش 160عدد بود.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیزواریانس مکرر و از نرم افزار آماریSPSS20 در سطح معنی داری 05/0> P استفاده شد.یافته های تحقیق نشان داد که بین موانع درون بخشی رقابت پذیری با کالاهای خارجی در بخش تولیدی صنعت ورزش ایران اختلاف معناداری وجود دارد. به گونه ای که عامل سرمایه(78/3=x ̅) بیشترین مانع قلمداد و عامل کیفیت(44/3=x ̅) کمترین میانگین را به خود اختصاص داد. مقایسه زوجی متغیرها نیز تایید کننده این تفاوت ها بود. با توجه به موانع موجود بر سر راه تولید لازم است که سیاست گذاران و تصمیم گیرندگان کلان کشور با همراهی بخش خصوصی بسترهای لازم در جهت بهبود فرایند تولید و سرمایه گذاری را فراهم نموده و با رفع مشکلات و موانع تولید راه را برای یک اقتصاد پویا هموار نمایند.

هدف از پژوهش حاضر، شناخت و اولویت بندی موانع توسعه و پیشرفت ورزش فوتبال استان یزد می باشد. روش این پژوهش، کاربردی بوده و به شیوه پیمایشی اجرا گردیده است. جامعه آماری پژوهش را 68 نفر از مدیران، مربیان و ورزشکاران با سابقه ورزش فوتبال استان یزد تشکیل دادند. این پژوهش از نوع کاربردی و به شیوه پیمایشی اجرا گردید. ابزار اندازه گیری آزمودنی ها پرسش نامه محقق ساخته موانع توسعه و پیشرفت فوتبال استان یزد بود. پس از تایید روایی محتوایی توسط 10 نفر از اساتید مدیریت ورزشی پایایی پرسشنامه پژوهش با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (82/0=α) بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. در این مطالعه، در وهله ی اول موانع توسعه و پیشرفت فوتبال استان یزد شناسایی؛ و سپس با استفاده از مدل های مختلف تصمیم گیری چند شاخصه رتبه بندی شدند. نتایج رتبه بندی حاصل از تکنیک کپ لند نشان داد که سه مانع اصلی موانع توسعه و پیشرفت فوتبال استان یزد به ترتیب عدم وجود برنامه ریزی استراتژیک و عملیاتی مناسب، عدم وجود افراد متخصص در پست های مدیریتی فوتبال استان یزد و عدم توجه به استعداد یابی و تیم های پایه می باشد. به نظر می رسد می توان با برنامه ریزی صحیح، استفاده از افراد مجرب برای استعداد یابی و حمایت سازمان های دولتی از حامیان مالی، در جهت توسعه فوتبال در استان یزد گام برداشت.

هدف از این مطالعه شناخت و در نهایت اولویت بندی موانع مشارکت کارکنان ادارات دولتی استان کرمان در فعالیت های ورزشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان ادارات دولتی استان کرمان بود، که با استناد به سالنامه آماری کارکنان دستگاه های اجرایی استان کرمان در سال 1391، تعداد آنها 23360 نفر بود، که با توجه به جدول کرجسی و مورگان (1970) حجم نمونه برابر 378 نفر برآورد شد. این پژوهش از نوع کاربردی است و به شیوه پیمایشی اجرا شد. ابزار اندازه گیری آزمودنی ها پرسشنامه محقق ساخته تعیین موانع مشارکت ورزشی کارکنان بود که پایایی آن توسط محقق 91/0 برآورد شد. در این مطالعه، در وهله اول موانع مشارکت ورزشی کارکنان شناسایی، سپس با استفاده از مدل های مختلف روش های تصمیم گیری چندشاخصه رتبه بندی شدند. با توجه به اینکه نتایج حاصل از اجرای مدل های مذکور در مواردی با هم همخوانی نداشت، برای رسیدن به اجماع، از شیوه ادغامی کپ لند، استفاده شد. نتایج نشان داد، که سه علت اصلی عدم مشارکت کارکنان در فعالیت های ورزشی به ترتیب موانع، نبود ورزش های مختلف مورد علاقه در سطح سازمان، نبود امکانات و تسهیلات ورزشی در سطح ادارات دولتی استان کرمان و فقدان برنامه ریزی مناسب برای فعالیت های ورزشی کارکنان بود.

تقویت، توسعة علمی و عملی آمادگی جسمانی نیروهای مسلح که رابطة مستقیم با توان رزمی این نیروها دارد، از ضرورت های تربیت بدنی نیروی های مسلح به شمار می آید. پژوهش حاضر با هدف توصیف وضعیت نگرش و نیازهای ورزشی در مراکز آموزش نظامی نزاجا از دیدگاه سربازان انجام گرفت. روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی و به لحاظ هدف، کاربردی بوده که به صورت میدانی اجرا گردید. جامعة آماری این پژوهش را کلیة سربازان آموزشی مراکز آموزش هفت گانه رزم مقدماتی وظیفه نزاجا تشکیل دادند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، تعداد 510 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته ای مشتمل بر دو عامل «نگرش نسبت به فعالیت ورزشی و نیازسنجی فعالیت های ورزشی» بوده که بر اساس طیف پنج ارزشی لیکرت تنظیم گردید. روایی محتوایی پرسشنامه از طریق مراجعه به نظر نخبگان دانشگاهی و مدیران ورزشی مراکز آموزش نظامی مورد بررسی و پایایی آن از طریق محاسبة آلفای کرونباخ (92/0= ) بدست آمد. همچنین برای بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، نگرش سربازان آموزشی نسبت به فعالیت های ورزشی(60/0± 32/4) مطلوب و به ترتیب ورزش های اختیاری(تخصصی)، همگانی(تفریحی)، توپی، نظامی، اجباری و رزمی را به عنوان ورزش های مناسب و ضروری این دوران انتخاب نمودند؛ بنابراین ارزیابی کلی نشان می دهد، نگرش سربازان به فعالیت های ورزشی در این دوران مطلوب و علایق و نیازهای آنان به سمت ورزش های نشاط آور و پرهیجان و به دور از سختگیری های خاص محیط نظامی است.

این پژوهش با هدف مقایسه دیدگاه کارشناسان تعاون و صاحب نظران مدیریت ورزشی در خصوص توسعه بنگاه های کوچک و متوسط ورزشی در قالب تعاونی، به منظور دستیابی به اهداف اقتصادی و اجتماعی در جامعه به اجرا درآمد. روش این پژوهش توصیفی-پیمایشی است. کارشناسان ادارات کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی و استادان مدیریت ورزشی جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند، نمونه آماری به صورت تمام شمار از این جامعه در نظر گرفته شد. پرسشنامه محقق ساخته ای مشتمل بر 33 گویه به عنوان ابزار تحقیق تنظیم شد. روایی محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر صاحب نظران تأیید و پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از آلفای کرونباخ، در نمونه کارشناسان 91/0 و صاحب نظران دانشگاهی 94/0 به دست آمد. از آزمون های آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر، آزمون مقایسه ای بونفرونی و آزمون t مستقل در سطح معناداری 05/0 ≥α با نرم افزار آماری 18SPSS برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته های تحقیق، توافق در دیدگاه های هر دو گروه کارشناسان و صاحب نظران دانشگاهی را در خصوص اهمیت عوامل حمایتی-تشویقی، قانونی-ساختاری، آموزشی، فناوری اطلاعات و ارتباطات و عامل اطلاع رسانی-فرهنگی به عنوان مهم ترین عوامل تأثیرگذار در توسعه و تشکیل بنگاه های کوچک و متوسط ورزشی در قالب تعاونی، نشان داد.

هدف از این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی موانع خصوصی سازی امکانات ورزشی دانشگاه های دولتی ایران بود که با استفاده از روش پیمایشی به انجام رسید. نمونه ی آماری این پژوهش شامل اعضای کمیسیون اقتصادی و کمیسیون اصل 44 مجلس، کارشناسان سازمان خصوصی سازی، اعضای هیئت علمی رشته های اقتصاد و تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور، اعضای شرکت شهرک های صنعتی، اعضای اتاق بازرگانی استان ها و سرمایه گذاران شهرک های صنعتی بودند که به صورت هدفمند از اضلاع مثلث خصوصی سازی انتخاب شدند. روش های کیفی و کمی شامل مطالعه ادبیات پژوهش، مصاحبه ی عمیق، کدگذاری سیستماتیک، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل سلسله مراتبی که به صورت مناسبی با یکدیگر ترکیب شده بودند، فرآیند این پژوهش را تشکیل می دادند. یافته های پژوهش نشان داد که در ضلع نهادهای سیاست گذار و مجری موانع خصوصی سازی امکانات ورزش دانشگاه ها به ترتیب اولویت عبارتند از موانع سیاسی (361/0)، برنامه ریزی راهبردی (226/0)، مدیریتی اجرایی (158/0)، فرهنگی اجتماعی (133/0)، قانونی (090/0)، کلان سرمایه گذاری (055/0)، اقتصادی (052/0) و بازاریابی (025/0). همچنین در ضلع دستگاه واگذارنده موانع شناسایی شده به ترتیب اولویت عبارت از موانع برنامه ریزی راهبردی (316/0)، مدیریتی اجرایی (239/0)، سیاسی (197/0)، نوسازی سازمانی (117/0)، فرهنگی اجتماعی (101/0) و فردی (030/0) بودند. در ضلع بخش خصوصی نیز موانع شناسایی شده به ترتیب اولویت عبارت از موانع اقتصادی (482/0)، خرد سرمایه گذاری (295/0)، فرهنگی اجتماعی (170/0) و حرفه ای تخصصی (053/0) بودند. بنابراین اجرای سیاست خصوصی سازی نیازمند تعیین چشم اندازها و ایجاد برنامه های بلندمدت و کوتاه مدت برای دستیابی به آنهاست. تنها در چنین شرایطی است که خصوصی سازی به عنوان راهکاری اثربخش برای انجام اصلاحات و افزایش بهره وری امکانات ورزشی دانشگاه ها مطرح خواهد بود.

هدف پژوهش حاضر، تحلیل محتوای روزنامه های سراسری پرشمارگان و پرمخاطب برخط کشور با تأکید بر پوشش مؤلفه های سند طرح توسعه ورزش کشور بود. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که به صورت تحلیل محتوا انجام شد. جامعه آماری پژوهش، آرشیو 10 روزنامه سراسری پرشمارگان و پرمخاطب برخط کشور در سال 1391بود که برای نمونه گیری از روش تصادفی منظم استفاده شد. برای جمع آوری اطلاعات از برگة کدگذاری محقق ساخته که ضریب پایایی آن از آزمون اسکات برای مقوله مؤلفه های ورزش 89% و جنسیت 91% به دست آمد استفاده گردید. روایی صوری، برگة کدگذاری نیز توسط تعدادی از خبرگان تأیید شد. داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون غیرپارامتریک کای اسکوئر در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها نشان داد، از 720روزنامه مورد تحلیل، 7/82% دارای یک صفحه و کمتر از یک صفحه و 3/17% بیشتر از یک صفحه مطالب ورزشی به چاپ رسانده اند. بیشترین مطالب نیز به ترتیب مربوط به مؤلفه حرفه ای 48%، قهرمانی 40%، معلولان4%، بانوان3%، تربیتی و همگانی هر کدام 1% به دست آمد. همچنین نتایج آزمون خی دو برای هر دو مقوله، مؤلفه ها و جنسیت مطرح با سطح معنی داری (001/0≥P)، معنی دار به دست آمد. بدین معنی که بین مؤلفه های سند طرح ورزش کشور و جنسیت مطرح اختلاف معنی داری وجود دارد. بنابراین مطبوعات سراسری و پر شمارگان شایسته است به نقش مهم ورزش در جامعه آگاهی داشته و از جایگاه ویژه خود به دلیل پرشمارگان و پرمخاطب بودن استفاده کرده و در جامعه، فرهنگ سازی نموده و از این طریق به اعتلای ورزش کشور کمک نمایند.

موسیقی قادر است حرکت بدن طی اجرای فعالیت های بدنی تکرارشونده (مانند دویدن، راه رفتن و تایپ کردن) را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر میزان و همچنین سرعت موسیقی بر سرعت رکاب زدن است. بدین منظور 17 دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی با میانگین سن 22/1±33/22 سال، وزن 30/10±23/57 کیلو گرم، شاخص توده بدن 51/3±09/22 کیلوگرم بر متر مربع و قد 63/4±55/160 سانتی متر انتخاب و طی چهار جلسه ارزیابی شدند (هر جلسه شامل دو وهله مشابه و مجزا بود). در جلسه اول آزمودنی ها بدون شنیدن موسیقی روی دوچرخه رکاب زدند. در جلسات دوم، سوم و چهارم آزمون دهنده ها طی رکاب زدن به قطعات موسیقی با میزان های 4/3، 8/6 و 8/7 گوش می دادند. از هر قطعه دو سرعت متفاوت (60 و 100 bpm) ساخته و برای آزمودنی ها پخش شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون ANOVA با اندازه گیری مکرر (در سطح معناداری 01/0) تجزیه و تحلیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد میزان موسیقی بر سرعت رکاب زدن تأثیر معناداری ندارد (00/1=P). نتایج نشان داد که بین شرایط بدون موسیقی و میزان های با سرعت 60 bpm تفاوت معناداری وجود ندارد (517/0=P)، اما بین شرایط بدون موسیقی و میزان های با سرعت 100bpm این تفاوت معنادار است (001/0=P). از این رو به نظر می رسد قطعات موسیقی با میزان های مختلف (با زیرایی و همزمانی مشابه) تأثیر مشابهی بر سرعت رکاب زدن دارند و موسیقی قادر است سرعت رکاب زدن را هماهنگ و کنترل کند.

هدف اصلی این تحقیق، تعیین شدت فعالیت عضلات کمری- لگنی مؤثر در پایداری ناحیه مرکزی با تغییر مرکز ثقل در پل زدن بر روی سطوح پایدار و ناپایدار بود. آزمودنیهای این تحقیق16زن غیرورزشکار (با میانگین سن2±75/21 سال، میانگین قد38/5±5/161 سانتی متر، میانگین وزن43/5±54/57 کیلوگرم و میانگین شاخص توده بدنی78/1±81/21) بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. فعالیت الکترومایوگرافی سطحی (SEMG) عضلات راست شکمی (RA)، مایل خارج شکمی (EO)، مایل داخل شکمی/عرضی شکمی (IO/TA)و راست کننده مهره های کمری (ES)در طرف راست تنه ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر درSPSS 17 انجام گرفت. فعالیت عضلات راست شکمی، مایل خارجی و مایل داخلی/عرضی شکمی هنگام پل زدن روی توپ تمرینی در دو سطح ناپایدار در مقایسه با سطح پایدار افزایش معنی داری نشان داد. فعالیت عضله راست کننده ستون مهره های کمری تنها در سطح ناپایدار دو نسبت به سطح پایدار افزایش معنیداری پیدا کرد. تغییر اثر نیروی جاذبه بر روی مرکز ثقل عامل مؤثری در افزایش فعالیت عضلانی نیست و ناپایداری سطح نسبت به تغییر مرکز ثقل عامل مؤثرتری است. همچنین پل زدن به شکم روی توپ تمرینی در یک برنامه پیش رونده که هدف افزایش تدریجی فشار تمرینی است، برای تقویت فعالیت انقباضی عضلات شکمی سطحی و عمقی ناحیه مرکزی مناسب است.

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر سرعت موسیقی بر ضربان قلب و سطح درک فشار دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی است. به این منظور 45 دانشجوی مرد رشته تربیت بدنی با میانگین سنی 81/1±93/21 سال، وزن 73/11±05/68 کیلوگرم، شاخص توده بدن (BMI)08/3±27/22 و قد 22/16±27/172 سانتی متر انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه کنترل تجربی با سرعت زیاد (140bpm =) و تجربی با سرعت کم (100bpm=) تقسیم شده و طی 2 مرحله و به صورت پیش و پس آزمون، ارزیابی شدند. قبل از آزمون از آزمودنی ها خواسته شد که از بین قطعات موسیقی موجود، یکی را انتخاب کنند (برای گروه های تجربی قطعات متفاوتی ارائه شد). آزمودنی ها پس از 10 دقیقه گرم کردن (با و بدون موسیقی) به اجرای آزمون وینگیت پرداختند. طی گرم کردن و اجرای آزمون وینگیت، شاخص های ضربان قلب و سطح درک فشار اندازه گیری شد. داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS (آزمون ANOVA یکطرفه) و سطح معناداری 05/0 P<تجزیه و تحلیل شد. تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده نشان داد که طی گرم کردن، در مورد ضربان قلب )00/24F = ،001/0P = ( و سطح درک فشار ) 16/10F = ،001/0P = ( بین گروه موسیقی با سرعت کم و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود ندارد، اما در گروه موسیقی با سرعت زیاد در مقایسه با گروه کنترل و گروه موسیقی با سرعت پایین ، سطح این دو شاخص به طور معناداری افزایش یافت. در مورد تغییرات مشاهده شده در شاخص های ضربان قلب) 25/12F = ،001/0P = ( و سطح درک فشار) 58/7F = ،02/0P = ( طی اجرای آزمون وینگیت نیز نتایج مشابهی به دست آمد. ازاین رو بر اساس یافته های یاد شده به نظر می رسد سرعت موسیقی بر ایجاد تغییر در ضربان قلب و سطح درک فشار طی گرم کردن و اجرای آزمون وینگیت تاثیرگذار است.

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر روش های مختلف تمرین بر یادگیری و انتقال برنامة حرکتی تعمیم یافته و پارامتر زمان در یک تکلیف زنجیره ای انجام گرفت. به منظور اجرای این طرح، 80 آزمودنی داوطلب مرد (با دامنة سنی 23-19 سال) به طور تصادفی در چهار گروه تمرینی قالبی، تصادفی و ترکیبی (قالبی – تصادفی و تصادفی – قالبی) قرار گرفتند. آزمایش شامل اجرای تکالیف زنجیره ای با برنامة حرکتی تعمیم یافتة متفاوت (تغییر ابعاد فضایی) و پارامتر زمان متغیر بود. آزمودنی ها پس از آشنایی با آزمون و انجام 108 کوشش، براساس گروه تمرینی، در آزمون های یادداری و انتقال شرکت کردند. پس از مراحل مختلف آزمایش، مقدار خطای زمان بندی نسبی (شاخص کارایی برنامة حرکتی تعمیم یافته) و خطای زمان بندی مطلق (شاخص دقت و کارایی پارامتر) محاسبه شد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام گرفت. نتایج اختلاف معنی داری (05/0 ? P). را بین روش های مختلف تمرین در مرحلة اکتساب نشان داد، ولی در مراحل یادداری و انتقال، با وجود برتری نسبی طرح های تمرینی ترکیبی بر مقدار خطاهای زمان بندی نسبی و مطلق، تفاوت بین گروه های تمرینی معنی دار نبود. بنابراین نتایج تحقیق با اثر تداخل زمینه ای و نظریة شی و کهل و ایندرمیل (1990)، لندین و هبرت (1997) و لی و سیمون (2004) مبنی بر سودمندی طرح تمرین ترکیبی بر یادگیری مغایر است.

در تحقیقات مختلف، میزان آسیب¬¬های ورزشی از 5/0 تا 35 آسیب در هر هزار ساعت بازی گزارش شده است، در حالی که گرم کردن و سرد کردن صحیح، استفاده از تجهیزات مناسب و شرکت در برنامه های بدن سازی می تواند تا حد زیادی مانع از بروز آسیب شود. هدف از انجام این تحقیق، بررسی ارتباط میزان شیوع آسیب و عملکرد بانوان لیگ برتر فوتبال با راه کارهای پیش¬گیری از آسیب است. از میان بازیکنان لیگ برتر فوتبال بانوان کشور 120 نفر (میانگین سنی 15/3±4/21) به¬صورت تصادفی انتخاب شدند و رابطه میزان شیوع آسیب با عملکرد بازیکنان نسبت به گرم کردن، سرد کردن، استفاده از ساق¬بند و شرکت در تمرینات انعطافی و قدرتی، همچنین مکانیسم و محل آسیب بررسی شد. برای جمع آوری اطلاعات از برگ ثبت اطلاعات آسیب و پرسشنامة هاوکینز و فولر (1998) با ضریب پایایی 79/0 استفاده شد. نتایج نشان می¬دهد در میان راه کارهای پیش گیری از آسیب، بالاترین میزان عملکرد بازیکنان در اثر گرم کردن قبل از تمرین (7±8/98) به دست آمد و کمترین میزان عملکرد آنها مربوط به اجرای تمرینات انعطاف پذیری (28±68/26) به صورت انفرادی بود. همچنین بین میزان سرد کردن با شیوع آسیب رابطة معنی داری وجود دارد، ولی بین سایر متغیرها ارتباط معنی داری به دست نیامد (p≤0.05). از طرفی، بیشترین فراوانی آسیب در مچ پا و زانو بود در حالی که بیشترین میزان آسیب، طی مکانیسم برخورد با یکدیگر مشاهده شد. با توجه به یافته های تحقیق، عملکرد بازیکنان در خصوص گرم کردن و سرد کردن در حد مطلوبی است، اما در مورد شرکت در تمرینات انعطاف پذیری و قدرتی در سطح پایینی قرار دارد که احتمالاً برگزاری کارگاه های آموزشی و جلسات تمرینی انسجام یافته می تواند باعث ارتقای سطح عملکرد بازیکنان شود. همچنین می توان گفت که اجرای راه کارهای پیش گیرانه، میزان شیوع آسیب را کاهش می دهد، اما میزان اثرگذاری آن به نوع و ساختار برنامه بستگی دارد.

هدف از این پژوهش، بررسی میزان شیوع و علل آسیب های ورزشی دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاه شهید باهنر کرمان بود. جامعه آماری شامل دانشجویان ورودی سال های 83 و 84 رشته تربیت بدنی دانشگاه شهید باهنر کرمان (138 نفر) بود که حداقل دو سوم دروس عملی را گذرانده بودند. به دلیل محدود بودن افراد در دسترس، تمام افراد جامعه وارد مطالعه شدند و میانگین سن، وزن و قد نمونه ها به ترتیب 2/1 + 4/23 سال، 7/12 +6/63 کیلوگرم و 9/7 + 169 سانتی متر بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساز بود که روایی محتوای آن با استفاده از نظر پنج نفر از استادان تایید و پایایی درونی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ بررسی شد و 9/0 به دست آمد. نتایج به دست آمده نشان داد که آسیب های عضلانی – تاندونی، بیشترین فراوانی را داشتند و در این میان کشیدگی و کوفتگی عضلانی شایع ترین آسیب ها بودند. هندبال پرآسیب ترین رشته ورزشی و آسیب شایع آن کوفتگی عضلانی بود. بین فراوانی آسیب در نیمسال تحصیلی بهاره و پاییزه و همچنین بین دانشجویان دختر و پسر اختلاف معنی داری وجود نداشت، ولی بین فراوانی آسیب در طول ترم، در ساعات مختلف آموزشی و در بخش های مختلف یک جلسه تمرین، اختلاف معنی داری مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که بین سن و توده شاخص توده بدنی با انواع آسیب ارتباط معنی داری وجود ندارد. با توجه به یافته های ذکر شده و مخاطرات احتمالی آسیب های ورزشی برای دانشجویان رشته تربیت بدنی، توجه بیشتر در امر برنامه ریزی دروس عملی دانشجویان بر اساس محدود کردن عوامل خطرزا ضروری به نظر می رسد.