درخت حوزه‌های تخصصی

براهویی، زبانی غیر ایرانی و از شاخه شمالی خانواده زبان های دراویدی است که محل اصلی رواج آن، کشور پاکستان است اما در ایران نیز گویشورانی دارد. امروزه اغلب گویشوران براهویی در ایران در منطقه سیستان و بلوچستان زندگی می کنند اما گروهی اقلیت با جمعیت کمتر از هزار نفر در جنوب کرمان زندگی می کنند. بخشی از این گروه اقلیت، در روستای تُم مِیری شهرستان رودبار جنوب ساکن اند و علاوه بر براهویی، به زبان فارسی و نیز گویش رودباری که گویش مسلط منطقه است، سخن می گویند. دو قرن مجاورت و هم زیستی با بومیان اصلی منطقه و استفاده از گویش رودباری برای تعامل با آن ها، سبب به وجود آمدن گونه ای جدید از زبان براهویی شده است که می توان آن را گونه براهویی رودبار جنوب نامید. منطقه مورد پژوهش، روستای تم میریِ شهرستان رودبار جنوب است. تمام داده های این پژوهش، به شیوه میدانی و به وسیله مصاحبه با گویشوران مرد و زن (30 نفر)، از سطح های مختلف سنی (از 9 تا 100 سال) و تحصیلی (از بی سواد تا تحصیل کرده) گردآوری شده است. هدف پژوهش حاضر، توصیف و بررسی ساختمان فعل در این گونه زبانی است. فعل در این گونه به دو شکل ساخته می شود؛ در برخی افعال، فعل بر پایه یک ماده ساخته می شود. به بیان دیگر، ماده فقط بر عمل دلالت می کند. در برخی دیگر، فعل بر پایه دو ماده ماضی و مضارع ساخته می شود. وجه های این گونه زبانی، اخباری، التزامی و امر هستند. و زمان های براهویی، مضارع اخباری، مضارع التزامی، مضارع مستمر، آینده، امر، ماضی ساده، ماضی استمراری، ماضی مستمر، ماضی نقلی و ماضی بعید هستند.

This paper reports an attempt to see if podcasting can be a valuable tool to improve English vocabulary learning and retention of Persian university students compared with traditional method of vocabulary teaching. Students have been randomly divided into two groups namely experimental and control group. In the experimental group, students are asked to produce podcasts collaboratively and students in the control group are asked to spend the same amount of time in a traditional class practicing vocabulary items. The analysis of covariance shows students in the experimental group significantly outperform students in control group in terms of both learning and retention of vocabulary items.

گرچه پژوهشگران به عوامل عدم انگیزش زبان آموزان پرداخته اند، تا کنون تحقیقات اندکی در مورد راهبردهایی زبان آموزان برای کاهش عدم انگیزش انجام شده است. بدین منظور، پژوهش حاضر برای بررسی عوامل مرتبط با عدم انگیزش و راهبردهای زبان آموزان برای مقابله با آن انجام شد. شرکت کنندگان در این مطالعه 30 زبان آموز ایرانی در سطوح مختلف بسندگی زبانی بودند که بر اساس روش نمونه گیری قابل دسترس از بین زبان آموزان آموزشگاه های مختلف زبان انتخاب شدند. این پژوهش از طریق روش تحقیق کیفی با استفاده از مصاحبه استفاده شد. داده ها با مصاحبه نیمه ساختاریافته درمورد نگرش زبان آموزان به عوامل موثر بر کاهش انگیزش و راهبردهای مورد استفاده برای مقابله با آن جمع آوری شد. نتایج تحلیل محتوایی حاکی از آن است که زبان آموزان از پنج عامل کاهش انگیزش از جمله روش آموزش، شخصیت معلم، خصوصیات همکلاسی ها، اضطراب، و شرایط فیزیکی کلاس نام بردند. زبان آموزان همچنین درس خواندن در زمان خاص از روز، مطالعه با همکلاسی هایی که دانش انگلیسی بهتری دارند، معلم مهربان، شوخی و طنز به زبان انگلیسی توسط معلم و انجام فعالیت های جالب و بازی در کلاس را به عنوان راهبردهای مقابله با عوامل موثر بر کاهش انگیزش نام بردند. بر اساس یافته ها، پیشنهاد می شود که معلمان برای کمک به زبان آموزان از راهبرد های مقابله با عوامل موثر بر کاهش انگیزش استفاده کنند.

در سال های اخیر، با پیشرفت و گسترش استفاده از روش های متنوع برای آموزش زبان انگلیسی، ارزیابی کتب آموزشی به طورقابل ملاحظه ای مورد توجه قرارگرفته است. بااین حال، تعداد بسیار کمی از مطالعات در کشور با تمرکز بر ارزیابی کتب آموزش زبان انگلیسی در مقطع متوسطه اول در ایران(Prospect) صورت گرفته است. پژوهش حاضر باهدف ارزیابی کتاب های آموزش زبان انگلیسی در مقطع متوسطه اول از دیدگاه دانش آموزان و دبیران انجام شده است. به منظور تحقق این هدف، 8 نفر از معلمان دوره متوسطه اول با میانگین سابقه 7 سال تدریس در این مقطع و همچنین 261 نفر از دانش آموزان در پایه های هفتم، هشتم و نهم به عنوان گروه شرکت کنندگان در این مطالعه همکاری کردند. کتاب های درسی براساس پرسشنامه ای که در سال 1979 طراحی و اعتبار سنجی شده و شامل 25 سؤال در شش زمینه مشتمل بر:مناسب بودن موضوعات، بررسی واژگان و ساختارها، مناسب بودن تمرین ها، مناسب بودن تصاویر، و آرایش فیزیکی کتاباست، مورد تحلیل قرار گرفت. با مطرح کردن سوالاتی با محتوای مشابه در مرحله مصاحبه با دبیران و دانش آموزان نتایج به دست آمده با نتایج پرسشنامه ها مقایسه شدند. درنهایت نتایج این مطالعه نشان داد که از منظر دانش آموزان و دبیران مجموعه کتاب هایProspect در بسیاری از زمینه ها نیازهای دانش آموزان را برآورده نمی کند و کارایی لازم را ندارد. نتایج به دست آمده در این پژوهش می تواندتوسط معلمان، مسئولان برنامه ریزی آموزشی، تألیف کنندگان و نویسندگان کتب درسی مورداستفاده قرار گیرد.

آیا عاملی مانند واژگان در متن، سبب برانگیختن واکنش های احساسی می شود؟ هنگامی که متنی را مطالعه می کنیم، از شناخت خود برای درک واژگان آن بهره می بریم. به علاوه، ممکن است با خواندن واژگان آن متن، احساساتی برانگیخته شوند که عمداً در طول آزمون بررسی نمی شوند. پژوهش حاضر به منظور بررسی این مسئله است که آیا واژگان متون تافل سبب برانگیختن احساسات می شوند یا خیر؟ و در صورت وجود، احتمال دارد این پدیده یکی از عوامل بی ربط به سازه باشد که بر دقت و مشروعیت آزمون تأثیر می گذارد. فرضیه ما این است که میزان احساسات برانگیخته شده در متون تافل نسبت به یکدیگر، متفاوت بوده است و عوامل دیگری در این مقوله مداخله دارند. در این پژوهش، تعداد شرکت کنندگان 393 نفر بودند که از آن ها خواسته شد سه متن استاندارد تافل را که به طور تصادفی انتخاب شده بود بخوانند. سپس با الگو گرفتن از روش تولید واژه نامه احساسات، میزان برانگیخته شدن احساسات شرکت کنندگان نسبت به واژگان و عبارات آن سه متن سنجیده شد. به منظور ارزیابی متغیر کنترلی از آن ها درخواست شد به پرسش نامه هوش هیجانی نیز پاسخ دهند. یافته ها، درستی فرضیه ها و تحقق اهداف تحقیق را نشان داد. همچنین، نتایج تحقیق، پرسش هایی در زمینه دریافت احساسات و تأثیر آن ها بر آزمون تافل را مطرح کرده است. واژه های کلیدی: احساسات، بازنگری عادلانه ، عامل بی ربط به سازه ، هوش هیجانی، خواندن

نظریه ساختار بلاغی رویکردی علمی است که در حوزه مطالعات زبان شناسی رایانشی مطرح شده است و ابزاری کارآمد برای توصیف متن در اختیار پژوهشگران قرار می دهد. در این ساختار هر بخش از متن نسبت به دیگر بخش های متن نقشی بر عهده دارد. متداول-ترین رابطه متنی، رابطه هسته-وابسته است. در این رابطه بخشی از متن برای بخش دیگر نقش مکمل ایفا می کند. نظام روابط این بخش ها با خواندن متن و ترسیم نمودارهای درختی به تصویر کشیده می شود. در تحقیق حاضر نتایجِ به دست آمده حاکی از آن است که روابط پرکاربرد در ساختار متنِ پیام های بازرگانی مورد بررسی، رابطه هایی چون «بسطی»، «انگیزشی»، «ربطی»، «پس زمینه-ای»، «ممکن سازی»، «مشکل-راه حلی» و «شواهدی» است. طی بررسیِ به عمل آمده درصد فراوانی روابط «بسطی» و «انگیزشی» بیشترین نمود را در میان دیگر روابط دارا است و روابط بعدی، بسته به موضوع آگهی، متغیر بوده است. با شناخت روابط فوق در متن آگهی، می توان به کارکرد زبان بر مبنای نقش ترغیبی آن دست یافت؛ چراکه تمرکز پیام به سمت مخاطب است و به کارگیری چنین روابطی مخاطب را به خرید کالا و استفاده از خدمات ترغیب می کند. آمار و اطلاعات مورد نیاز در این پژوهش به صورت داده های مقطعی و به وسیله تکمیل پرسش نامه و مصاحبه با تعداد 100 نفر دانشجو به شکل تصادفی به دست آمده و با در اختیار قراردادن تعدادی از 268 نمونه متن پیام های بازرگانی جمع آوری گردیده است؛ سپس 7 رابطه بلاغیِ مورد اشاره به روش OLS (حداقل مربعات معمولی) که روشی متداول برای برآوردهای خطی است، به منظور تخمین میزان تأثیرگذاری بر مخاطبان با به کارگیری نرم افزار SPSS مورد پردازش قرار گرفته است. نتایج حاصل از تخمین روابط مذکور بر میزان تأثیرگذاری بر مخاطبان نشان می دهند روابط «بسطی» و «ممکن سازی» اثری منفی بر مخاطبان داشته و موجب کاهش تأثیرگذاری بر ایشان شده است. از طرفی در دیگر روابط، تأثیرات مثبتی در جذب مخاطبان مشاهده شده است.

ادداشت خودکشی عبارت از هر نوع متنی است که فرد قبل از خودکشی یا قبل از اقدام به خودکشی از خود به جای می گذارد. این متون از سوی زبانشناسان، روانشناسان، حقوقدانان و ... از وجوه مختلف مورد تحلیل قرار می گیرند تا به درک بهتری از پدیده خودکشی کمک کنند. بخش اول این مقاله به مرور شیوه های مختلف تحلیل این یادداشتها و راههای متمایز کردن متون واقعی از جعلی می پردازد. در ادامه براساس شیوه تحلیل پراکفیوا ( 2013 ) چند نمونه یادداشت کوتاه فارسی به صورت کیفی تحلیل می شود. پراکفیوا بیان می دارد در یادداشت های خودکشی واقعی به طورمستقیم یا غیر مستقیم علت خودکشی ذکر شده است. در واقع هر یادداشت پاسخی به این سوال است که چرا خودکشی اتفاق افتاده است. بعلاوه واپسین احساسات قبل از خودکشی نیز در یادداشتها بیان شده است. از سوی دیگر در یادداشت های خودکشی ساختار روشن و مشخصی که شامل اجزاء زیر است، دیده می شود: الف- صورت خطابی (بیشتر اوقات وجود مخاطب خاص) ب- مقدمه ( بیان دلیل خودکشی) ج- اوج/ بدنه (اشاره به عمل خودکشی و درخواست اقدامات بعدی) د- نتیجه یا پایان (خداحافظی یا سخنان واپسین). تحلیل نمونه یادداشتهای کوتاه فارسی نشان می دهد هرچند یادداشتها خیلی کوتاهند و بین 5 تا 18 واژه طول دارند، بازهم با صراحت علت خودکشی و اخرین احساسات نویسنده را بیان کرده اند از نظر وجود اجزاء چهارگانه تنها بخشی که در یادداشت اول دیده می شود بخش مقدمه یا بیان دلیل خودکشی است . در یادداشتهای دوم تا چهارم سه جزء از چهار جزء دیده می شوند. مولفه ای که در هر چهار یادداشت حاضر است ذکر دلیل خودکشی است. در پایان، بر ضرورت ایجاد پیکره ای از یادداشتهای خودکشی در ایران برای هر نوع مطالعه ای در این زمینه تاکید می شود.

This study explored the effect of cognitive styles of field dependence (FD) and field-independence (FI) on Iranian EFL learners’ performance in the speech act of apology. Additionally, the investigation also focused on the effect of these cognitive styles on individual differences (IDs) like proficiency, age, and gender of the participants. To this end, 80 EFL learners, studying at two English language institutes in Maybod, were selected through convenient sampling. This study was conducted in three phases by using a variety of instruments, like Oxford Quick Placement Test (OPT), Group Embedded Figures Test (GEFT), and Multiple Choice Discourse Completion Tasks (MCDCTs). With respect to the GEFT, students were divided into two groups, FD/FI. The MCDCTs were administered to measure students’ pragmatic comprehension and restructuring ability of the apology situations. The obtained data were analyzed using SPSS 21 statistical software. The results revealed that FI participants outperformed the FD ones in apology contexts. Individual differences like gender and age had a significant effect on the performance of the participants in both cognitive groups. Although the proficiency level demonstrated some variations, but it did not have any statistically significant impact on the performance of the participants in these two groups. The major pedagogical implication of the present study is that when assessing the interlanguage pragmatics (ILP) of EFL learners, teachers and other teaching administrations should take not only cognitive styles but also individual differences into consideration so that they could adopt and apply teaching methods in line with the learners’ various cognitive styles.

گزاره های فراگفتمانی از عناصر مهم فراگفتمانی اند که برای برقراری ارتباط میان بخش های مختلف گفتمان و همچنین کمک به مخاطبان (خواننده و شنونده) در درک روابط کاربردشناختی به کار می روند. پژوهش حاضر با هدف بررسی این عناصر فراگفتمانی و ارائه پژوهشی پیکره محور و مقایسه ای بر روی برخی از مهم ترین گزاره های فراگفتمانی موجود در زبان انگلیسی و فارسی انجام شد. بدین منظور، تعداد ده سخنرانی تد با محوریت ژانر سیاسی به زبان انگلیسی به صورت تصادفی انتخاب و به همراه ترجمه فارسی آن در نرم افزار پیکره ساز اسکچ انجین بارگذاری شد. برای بررسی و دسته بندی گزاره های فراگفتمانی، چهارچوب هایلند (2005) انتخاب شد. در این چهارچوب عناصر فراگفتمانی به دو دسته اصلی تبادل و تعامل، تقسیم می شوند که گزاره ها در دسته نخست قرار می گیرند. از بررسی های مقابله ای میان این عناصر و ترجمه فارسی آن ها، این موضوع دریافت شد که به طور کلی فرایند ترجمه این عناصر را می توان در قالب دو راهبرد کلی (ترجمه تحت اللفظی و کم تخصیصی) توصیف نمود که فرایند کم تخصیصی خود متشکل از سه نوع دیگر (حذف، توسیع و تحدید) است. از دیگر یافته های این پژوهش می توان به درک وجود رابطه ای معنادار میان نوع گزاره ها و نوع خاص راهبرد به کاررفته اشاره کرد. با استفاده از عملیات آماری و کمی حاصل از بررسی داده های موجود مشخص شد گزاره های قوی غالباً به صورت تحت اللفظی ترجمه می گردند، در حالی که گزاره های ضعیف نظیر and گاهی اوقات به صورت تحت اللفظی و گاهی تحت عنوان فرایندهای کم تخصیصی ترجمه می شوند. یافته های این تحقیق می تواند در پژوهش های آتی در زمینه مطالعات ترجمه پیکره محور و زبان شناسی مقابله ای استفاده شود.

کتاب نظری، جملات بی متن، در حوزه زبان شناسی متن، برای اولین بار در سال 2012 در انتشارات ارمان کولَن (Armand Colin)، در شهر پاریس به زیر چاپ رفت. در این کتاب، دومینیک منگنو بر موضوعیت جملات کوتاه بی صدا و بی متن – مثل جملات قصار و پندآموز، شعارهای سیاسی، ضرب المثل ها، حقیقت های کلی، عناوین مطبوعاتی و غیره - جدا شده از ساختار اصلی اولیه و حاضر در کلام شفاهی یا کتبی گویش وران در یک جامعه زبانی مشخص، در این خصوص زبان فرانسه، تمرکز و بدین امر مهم تاکید می کند که معنا – تفسیر یک جمله کوتاه ماخوذ و مجزا از ساخت دستوری-کلامی اصلی اولیه با معنای همان جمله که در بافت و ساخت ثانویه (énonciation aphorisante) در جایی (بافت کلامی) دیگر توسط کاربری دیگر به کار برده می شود یکسان نخواهد بود. به نظر منگنو، فهم همچون گزاره ایی به شرایط خاص شکل گیری گفتار بستگی مستقیم داشته و در نهایت منجر به غیریت (altérité) در سخن گوینده (فعلی) می شود.

زبان در حین فرایند بازجویی و گفتمان موجود در آن مشخصه های خاصی دارد که می تواند محمل بسیاری از پژوهش ها و مطالعات زبانی باشد. از مهم ترین مسائلی که در فرایند مذکور می توان به آن اشاره کرد، چگونگی پیش برد ارتباط کلامی از سوی بازجو به منظور دست یابی به حقیقت از گفته های بازجوشونده است. در این راستا، فرد بازجو از راهبردهایی برای پیش برد گفتمان به شیوه موردنظر خود استفاده می کند. در پژوهش حاضر، شرکت کنندگان در تعامل بازجویی به دو دسته افراد متخصص و غیر متخصص تقسیم شدند و مراد از دسته نخست افرادی هستند که آشنایی کامل با قانون و زبان قانونی دارند و شامل پلیس، قاضی، وکیل و غیره می شوند و در مقابل، دسته دوم افرادی که با قانون آشنایی ندارند (یا دست کم آشنایی کمی دارند) و شامل متهم، شاکی، شاهد می شوند. در جستار حاضر، بر مبنای پیکره ای متشکل از ده پرونده قضائی و تحلیل تعامل گفتاری بین فرد متخصص (قاضی) و فرد غیر متخصص (متهم، شاکی) تلاش شد انواع راهبردهای مورد استفاده بازجو استخراج شود. راهبردهای مذکور شامل صورت بندی پرسش، استفاده از پرسش مکرر، بندهای نقل قول، تقابل، استفاده از عبارت «خب» به منزله نشانگر گفتمان ساز و قطع کلام هستند.

در دهه های اخیر، استفاده از رویکردهای مبتنی بر پیکره در آموزش/یادگیری زبان انگلیسی توجه زبانشناسان را به خود معطوف کرده است. مطالعه ی حاضر تاثیر کانکوردنس ها را بر توسعه دانش ادراک و تولید واژگان همنشین گونه فعل-قید بررسی می کند. بعلاوه، این مطالعه به بررسی تطبیقی تاثیرات دو رویکرد شناختی قیاسی و استقرایی بر فراگیری دانش همنشینی واژگان در بستر آموزش از طریق کانکوردنس می پردازد. طی طرحی شبه آزمایشی، شرکت کنندگان که شامل 82 نفر بودند به گروه های قیاسی، استقرایی، و کنترل تقسیم شدند. طی دو جلسه ی فشرده ی 90 دقیقه ای، به گروه های مورد مطالعه چند فعالیت ادراکی و تولیدی ارایه شد تا این فعالیت ها را با استفاده از کانکوردنس به عنوان ابزار مرجع انجام دهند. الگوی قرارگیری واژگان به صراحت برای گروه قیاسی تشریح شد در حالی که گروه استقرایی می بایست الگوهای موجود را از پیکره های آنلاین استنتاج می کردند. تحلیل نمرات پیش آزمون و پس آزمون ادراک و تولید واژگان همنشین تاثیر چشمگیر کانکوردنس ها بر فراگیری دانش همنشینی واژگان را آشکار کرد. در حالی که هر دو گروه قیاسی و استقرایی پیشرفت مشابهی در دانش ادراک واژگان همنشین نشان دادند، رویکرد استقرایی تاثیر بیشتری بر بهبود دانش تولید واژگان همنشین داشت. رویهمرفته دانشجویان نگرش مثبتی نسبت به آموزش از طرریق کانکوردنس ها نشان دادند.