درخت حوزه‌های تخصصی

پژوهش حاضر به بررسی چگونگی شکل گیری جمله های مجهول در زبان فارسی، بر پایه نظریه پادتقارن پویا (Moro, 2000) و با روش کیفی می پردازد تا عامل به وجود آمدن این جمله ها را از دیدگاهی متفاوت مورد بررسی قرار داده و تبیین نماید. در این مقاله نشان داده می شود آن چه به ساخت مجهول معروف است، فرآورده جانبیِ گرهی نقشی، با عنوان گره جهت با مشخصه [مجهول] است. گره جهت، یک گروه کُنادی را به عنوان متمم خود انتخاب کرده و مشخصه [ف. تصریفِ] گروهِ فعلی سبک را به صورت مجهول، ارزش دار می کند. در صورتی که این گره، با یکی از فعل های شدن، گشتن، آمدن و رفتن، پُر شده باشد؛ فعل به صورت اسم مفعول بازنمود می یابد. بر این مبنا، فعل «شدن» نمی تواند عامل مؤثری در شکل گیری یا عدمِ شکل گیری جمله های مجهول به شمار آید، بلکه این فعل، صرفاً یک نمود آوایی است برای گرهی نقشی با مشخصه [مجهول].  همچنین با توسل به فرضیه یوتا، نشان می دهیم که حضور کنش گر در جمله های مجهول از آن جا ناشی می شود که یگ گروه حرفِ تعریف در جایگاه مشخص گر گروه فعلیِ سبک و پیش از ادغام آن گروه فعلی با گروه کُنادی، ادغام شده است.

زبان شناسان بر آن اند تا برای بسیاری از پژوهش های ذوقی، معیاری علمی و عینی به دست دهند. یکی از نظریه هایی که در پژوهش های ادبی نمود یافته، نظریه استعاره های مفهومی جورج لیکاف و مارک جانسون (Lakoff & Johnson, 2018) است. هدف این پژوهش بررسی تطبیقی مفهوم انتزاعیِ زمان، در سه جلد نخست رمان کلیدرِ محمود دولت آبادی (Dolatabadi, 1995) و چهار رمان (البیضاء، العسکری الأسود، الحرام و العیب) یوسف ادریس (Idris, 1987; Idris, 1987; Idris, 2000; Idris, 2004) است تا از این رهگذر به این پرسش پاسخ دهد که انواع نگاشت ها برای استعاره مفهومیِ زمان، با توجه به تفاوت های فرهنگی و فکری در آثار محمود دولت آبادی و یوسف ادریس کدام است و دربردارنده چه پیامی هستند. روش پژوهش، به صورت تطبیقی و گردآوری داده ها است که در تطبیق و تحلیل داده ها بر مبنای مکتب آمریکایی پیش رفته است. مفهوم انتزاعی زمان در آثار دو ادیب، در پنج حوزه مبدأ شیء، مکان، ظرف، انسان و غذا تصویرسازی شده است و حوزه های شیء و مکان بیشترین فراوانی را نسبت به دیگر حوزه ها دارند که بیانگر تمایل به بصری سازی مفهوم انتزاعیِ زمان در قالب شیء و مکان در آثار دو ادیب است. در حوزه مبدأ شیء، مفهوم زمان در نمونه های فارسی نسبت به عربی، در قالب های متنوع تری صورت گرفته که بر تنوع تصویرگرایی و انعطاف بیشتر ذهن فارسی زبانان اشاره دارد. با توجه به مدل حرکتی رَی (Ray, 1991) برای زمان (خطی، دایره ای، مارپیچی) در نمونه های فارسی شاهد حرکت خطی و در نمونه های عربی شاهد حرکت مدوّر برای زمان هستیم که نوع حرکت ها کاملا برگرفته از بافت اجتماعی و شرایط زندگی نویسنده یا شخصیت های داستان است. با توجه به دیدگاه لیکاف و جانسون (Lakoff & Johnson, 2018) پیرامون دو مبنای تجربه محیطی و تجربه بدنی از مبانی تشکیل دهنده استعاره های مفهومی، فراوانی ها و جامعه آماری به دست آمده، گویای این است که در آثار دو ادیب مفهوم سازیِ صورت گرفته برای مفهوم انتزاعیِ زمان، بیشتر بر اساس مبنای تجربیِ متأثر از محیط پیرامون است.

افزایش تبادلات اقتصادی، فرهنگی و سیاسی بین کشورهای مختلف سبب پیدایش زمینه های جدیدی در حرفه ترجمه شده است. در این میان اهمّیت حقوقی و سیاسی عناوین سازمانی و نشان های تجاری سبب شده است که ترجمه این عناصر مستلزم دقّت بیش از پیش و تابع ملاحظات زبان شناختی، فرهنگی و فنّی خاص شود. پژوهش حاضر یک بررسی میدانی با رویکرد زبان شناختی از ترجمه عنوان های سازمانی و تجاری فارسی به زبان انگلیسی است. در این راستا، ضمن بررسی ساختار این عناوین از دیدگاه نحوی و واژگانی و بررسی انواع روش های ترجمه بر اساس مدل نیومارک (1981)، دسته بندی جدیدی از خطاهای مترجمان در برگردان عناوین از فارسی به انگلیسی ارائه می شود. بررسی داده ها نشان می دهد که چهار نوع خطا در ترجمه این عناوین بیش از بقیه دیده می شود که به ترتیب فراوانی عبارت اند از: 1- تبدیل اسم خاص به عام و بالعکس؛ 2- خطاهای دستوری؛ 3- خطاهای ترکیبی (دستور، واژگان و...) و 4- خطاهای واژگانی. نتایج پژوهش حاوی این نکته است که شناخت عناصر زبان شناختی تشکیل دهنده عناوین سازمانی و تجاری به ویژه ترکیب اسم عام و اسم خاص، شناخت شیوه های مرسوم ترجمه این عناصر در سطح بین المللی و نیز توجّه به ملاحظات فرهنگی، پیش شرط ترجمه مناسب این عنوان ها است و مترجمان و دانشجویان ترجمه باید آموزش های ویژه ای در این زمینه دریافت کنند.

هدف از انجام این مطالعه بررسی رابطه بین کمال گرایی، اضطراب نگارش و عملکرد نهایی نگارش در زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی بود. داده ها در مرحله اول با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که از بین سه بعد کمال گرایی تنها کمال گرایی جامعه مدار است که می تواند پیش بینی کننده خوبی برای اضطراب نگارش باشد. اضطراب نگارش، کمال گرایی خود مدار و کمال گرایی جامعه مدار نیز به ترتیب پیش بینی کننده های معناداری برای عملکرد نگارش بودند. در مرحله دوم از تحلیل داده ها، ما بر اساس یافته های بخش اول مدلی فرضی از ارتباط بین متغیر ها ارائه دادیم.نتایج تحلیل مسیر نشان داد که علیرغم وجود روابط معنادار بین هر جفت از متغیرها، مدل ارائه شده ما بصورت یکجا از برازش قابل قبولی برخوردار نیست. * * * * * * * *

پیوند بندهای هم پایه در زبان های دنیا از رهگذر سازوکارهای مختلفی تحقق می یابد. به رغم آنکه بندهای مذکور گاهی فقط به لحاظ معنا و کاربردشناسی به یکدیگر ارتباط می یابد، اما در غالب موارد، این کلمات ربط میان بندی هستند که ارتباط میان بندها را برقرار می کنند. به لحاظ رده شناسی و در میان زبان های دنیا، کلمات ربط، انواع مختلفی دارند که براساس رابطه معنایی میان دو بند ازسوی زبانوران به خدمت گرفته می شوند. از آن جمله می توان به کلمات ربط اتصالی، انفصالی، علّی، شرطی و تقابلی اشاره کرد. مجموعه این انواع در زبان های دنیا، نظام حروف ربط را تشکیل می دهند. در این مختصر برآنیم تا نظام حروف ربط را در متن «تاریخ بلعمی» معرفی کنیم و تفاوت های صوری و نقشی این ساخت های زبانی را در مقایسه با فارسی نو امروز نشان دهیم. «تاریخ بلعمی» از آثار فاخر ادب فارسی در قرن چهارم هجری و درواقع، ترجمه فارسی کتاب «تاریخ طبری» است. مطالعه نظام حروف ربط در «تاریخ بلعمی» نشان می دهد نظام حروف ربط در تاریخ بلعمی به لحاظ عملکرد و ساخت هایی که مفاهیم ارتباطی میان بندها را رمزگذاری می کنند تاحدودی مشابه فارسی نو امروز است، به بیانِ دیگر، همان مفاهیم ارتباطی که امروزه ازسوی حروف ربط رمزگذاری می شوند، در قرن چهارم و در تاریخ بلعمی نیز وجود داشته و کمابیش ازسوی ساخت های دستوریِ مشابهی نیز بیان می شده اند. با این حال، تفاوت هایی مهم ازجمله تفاوت در به کارگیریِ دو حرف ربط علّی «ایرا» و «به سوی آنکه» و دو حرف ربط تقابلی «پس» و «و» در کنار تفاوت های جزئی تر دیگر مستند شد. داده های مطالعه پیش رو همچنین نشان دادند که تنوع واژگانیِ حروف ربط در فارسی نو امروز خصوصاً در حوزه حروف ربط مرکب، بیشتر از تنوع واژگانی حروف ربط در تاریخ بلعمی است. در این مطالعه، بالاترین تنوع واژگانی در حروف ربط علّی مستند شد. همچنین نشان داده شد که حروف ربط «و»، «تا»، «که»، «پس»، «چندانکه» و «چنانکه» مصداق های چندمعنایی هستند. مطالعه درخصوص علل این چندمعنایی می تواند موضوع پژوهش دیگری در این زمینه باشد.

نگارنده مقاله پیش رو رهیافت «چرخش فرهنگی» را در مطالعات ترجمه به کار می بندد تا دریابد چرا قوم الدین بُنداری، در سده هفتم هجری، هنگام برگردان مصراع «یکی مهربان بودم اندر سرای» برابرنهادِ واژه «مهربان» را «الغلام» برمی گزیند. از آنجا که متن شاهنامه عاری از نشانه ای است که جنسیت «مهربان» را روشن سازد پس مذکر پنداشتنِ «مهربان» دلیلی فرامتنی دارد. واکاوی الگوی میل و کردوکار جنسی در عصر مترجم، و نیز پیش و پس از آن، نشان می دهد که کنش مند/سوژه مذکر در کردار جنسیِ خود، همزمان به دو کنش پذیر/ابژه نظر داشته است: کنش پذیر (نا)مذکر و کنش پذیر مؤنث. به دیگر بیان برخلاف الگوی میل جنسی معاصر که بر دگرجنس خواهی و دوگانه مذکر مؤنث استوار است در آن دوره، افزون بر دوگانه یادشده، حضور دوگانه مذکر (نا)مذکر نیز در کردار جنسی هویداست. کاوش در منابع نوشتاری و نانوشتاری، همچون نگاره های برجامانده از پیشینیان، آشکار می سازد که ابژه (نا)مذکر امرد، مخنث، مأبون و خصی/ خواجه را دربر می گیرد که از این میان بنداری به سبب کنش هایی که در متن شاهنامه به «مهربان» نسبت داده شده، الغلام/امرد را همچون معادلی برای «مهربان» برمی گزیند. بدین ترتیب این گزینش نه در هم ارزی دو واژه در زبان های مبدأ و مقصد که در الگوی میل جنسیِ جامعه مقصد ریشه دارد.

هدف از مطالعه حاضر، طراحی و روایی سنجی پرسشنامه راهبردهای خودنظم بخشی در مهارت شنیداری زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجه است. نخست، 94 گویه بر پایه مدل خود نظم بخشی پینتریچ (2004) طراحی شد. سپس، این پرسشنامه به صورت آزمایشی بین 30 نفر از زبان آموزان زبان انگلیسی، به عنوان زبان خارجه ایران، توزیع شد. نتایج حاکی از انسجام درونی قابل قبول پرسشنامه بود. در مرحله بعد، پرسشنامه محقق ساخته بین 200 نفر از زبان آموزان زبان انگلیسی، به عنوان زبان خارجه ایران، توزیع شد. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی، مشخص شد که این پرسشنامه از یک عامل اصلی و چهار زیرعامل تشکیل شده است. همچنین، نتایج تحلیل عاملی تأییدی، حاکی از آن بود که داده گردآوری شده برازش قابل قبولی با مدل فرضی این پرسشنامه را دارا است. در پایان، مصادیق کاربردی نتایج این تحقیق در مطالعه و آموزش مهارت شنیداری زبان آموزان زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجه بحث خواهد شد.

آیا عاملی مانند واژگان در متن، سبب برانگیختن واکنش های احساسی می شود؟ هنگامی که متنی را مطالعه می کنیم، از شناخت خود برای درک واژگان آن بهره می بریم. به علاوه، ممکن است با خواندن واژگان آن متن، احساساتی برانگیخته شوند که عمداً در طول آزمون بررسی نمی شوند. پژوهش حاضر به منظور بررسی این مسئله است که آیا واژگان متون تافل سبب برانگیختن احساسات می شوند یا خیر؟ و در صورت وجود، احتمال دارد این پدیده یکی از عوامل بی ربط به سازه باشد که بر دقت و مشروعیت آزمون تأثیر می گذارد. فرضیه ما این است که میزان احساسات برانگیخته شده در متون تافل نسبت به یکدیگر، متفاوت بوده است و عوامل دیگری در این مقوله مداخله دارند. در این پژوهش، تعداد شرکت کنندگان 393 نفر بودند که از آن ها خواسته شد سه متن استاندارد تافل را که به طور تصادفی انتخاب شده بود بخوانند. سپس با الگو گرفتن از روش تولید واژه نامه احساسات، میزان برانگیخته شدن احساسات شرکت کنندگان نسبت به واژگان و عبارات آن سه متن سنجیده شد. به منظور ارزیابی متغیر کنترلی از آن ها درخواست شد به پرسش نامه هوش هیجانی نیز پاسخ دهند. یافته ها، درستی فرضیه ها و تحقق اهداف تحقیق را نشان داد. همچنین، نتایج تحقیق، پرسش هایی در زمینه دریافت احساسات و تأثیر آن ها بر آزمون تافل را مطرح کرده است. واژه های کلیدی: احساسات، بازنگری عادلانه ، عامل بی ربط به سازه ، هوش هیجانی، خواندن

افادات نوشته دکتر تحسین فراقی، استاد و رییس سایق گروه زبان و ادبیات اردو در دانشکده خاورشناسی دانشگاه پنجاب پاکستان که شامل 13 مقاله با موضوعات ادبیات اردو می باشد. این کتاب در285 صفحه از انتشارات سنگ میل پبلی کیشنز لاهور در سال 2004 میلادی به چاپ رسیده است. نویسنده از ابعاد مختلف به آثار ادبی شاعران و نویسندگان قدیم و بیشتر معاصر اردو پرداخته است. در مورد جایگاه نوع ادبی مرثیه در زبان اردو تا ظهور میرانیس در قرن نوزدهم میلادی و سپس در مقالات بعدی به جنبه هایی از شعر شاعران مشهور و اثرگذار قرن بیستم زبان اردو مانند اکبر اله آبادی، حفیظ هوشیارپوری، ماهرالقادری، شهزاد احمد، عبدالعزیز خالد و غیره پرداخته شده است.