وابستگی به تمرین فرایندی است که معمولأ بین ورزشکاران پرورش اندام بعد از رهاکردن تمرین، شخص را به تحمل علائم جسمانی و روانی وادار می کند.هدف پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس وابستگی به پرورش اندام بود. بدین منظور، 196 ورزشکار پرورش اندام زن و مرد به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و نسخه فارسی مقیاس وابستگی به پرورش انداماسمیت و هال (2004) را تکمیل کردند. با استفاده از روش ترجمه- بازترجمه، درستی ترجمه نسخه فارسی مقیاس تأیید شد. سپس، برای تعیین روایی سازه پرسش نامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری و برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج تحلیل عامل تأییدی نشان داد که مدل اول (نُه سؤالی) برازش مطلوبی ندارد؛ اما بعد از حذف یک سؤال، مدل دوم با هشت سؤال از شاخص های برازندگی (06/0 = شاخص ریشه میانگین مجذور برآورد تقریب، 91/0= شاخص برازش مقایسه ای بنتلر؛ 86/0=شاخص برازش تاکر- لویس) و همسانی درونی قابل قبولی (همسانی درونی برای کل مقیاس 74/0 و برای خرده مقیاس های وابستگی خبرگی، وابستگی تمرینی و وابستگی اجتماعیبه ترتیب 80/0، 70/0 و 73/0) برخوردار است؛ بنابراین، می توان از نسخه فارسی تعدیل یافته مقیاس وابستگی به پرورش اندام به عنوان ابزاری روا و پایا برای ارزیابی و مطالعه وابستگی به پرورش اندام در ورزشکاران ایرانی بهره گرفت.