ناصر بای

هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر استفاده از شبکه های اجتماعی بر تسهیم دانش و یادگیری کارکنان ادارات ورزش وجوانان استان گلستان بود. پژوهش حاضر، توصیفی – پیمایشی است که به صورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری همه کارکنان ادارات ورزش وجوانان استان گلستان به تعداد 220 نفر بودند که براساس فرمول کوکران، 141 نفر به شیوه تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش، از پرسش نامه های استفاده از شبکه های اجتماعی در محیط کار بارکر و همکاران (2013)، تسهیم دانش رحمان و حسین (2014) و یادگیری کارکنان بارکر و همکاران (2013) استفاده شد. روایی پرسش نامه های به تأیید پنج نفر از اساتید مدیریت ورزشی رسید و ضریب پایایی پرسش نامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ، به ترتیب برابر با 85/0، 78/0 و 79/0 محاسبه شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها و شناسایی اثرهای متغیرهای پژوهش، از مدل یابی معادلات ساختاری ازطریق نرم افزار پی. ال. اس. استفاده شد. نتایج نشان داد که استفاده از شبکه های اجتماعی در محیط کار بر تسهیم دانش کارکنان ادارات ورزش وجوانان استان گلستان اثرگذار بود. همچنین، اثر استفاده از شبکه های اجتماعی در محیط کار بر یادگیری کارکنان مثبت و معنادار بود. با توجه به نتایج می توان چنین نتیجه گیری کرد که استفاده از شبکه های اجتماعی در محیط کار می تواند موجب تسهیم دانش و یادگیری کارکنان شود. همچنین، مدیریت استفاده از شبکه های اجتماعی در ادارات ورزش وجوانان، درراستای دستیابی به اهداف سازمانی پیشنهاد می شود.

هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر رضایت شغلی و حمایت سازمانی درک شده بر کیفیت خدمات ارائه شده توسط کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان گلستان بود. جامعه آماری مورد نظر تحقیق، شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان گلستان بود (220 نفر) که 141 نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسش نامه های رضایت شغلی بابین و بالس (2004)، حمایت سازمانی درک شده یاواس و باباکوس (2009) و کیفیت خدمات ارائه شده لیسر و همکاران (2002) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و شناسایی اثرات متغیرهای تحقیق از مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارSmart PLS استفاده شد. نتایج نشان داد که رضایت شغلی بر کیفیت خدمات ارائه شده توسط کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان گلستان اثرگذار نمی باشد، اما اثر حمایت سازمانی درک شده بر کیفیت خدمات ارائه شده توسط کارکنان معنی دار بود. پیشنهاد می شود مدیران ادارات ورزش و جوانان استان گلستان با بهبود رضایت شغلی کارکنان و حمایت سازمانی مناسب از آنان زمینه ارتقاء کیفیت خدمات ارائه شده توسط کارکنان را فراهم سازند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر مدیریت روابط با مشتری بر پیامدهای رفتاری مشتریان در ادارات ورزش و جوانان استان گلستان بود. جامعه آماری مورد نظر تحقیق شامل کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان گلستان بود که 132 نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسش نامه های مدیریت ارتباط با مشتری هانگ کیت و همکاران (2005)، رضایت مشتریان استرینگ فلو و همکاران (2004) و پرسش نامه تمایل به بازگشت مشتریان هانگ کیت و همکاران (2004) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و شناسایی اثرات متغیرهای تحقیق از مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Smart PLS استفاده شد. نتایج نشان داد که سازماندهی مدیریت ارتباط با مشتری، مدیریت دانش و مدیریت ارتباط با مشتری مبتنی بر فناوری بر رضایت مشتریان اثر گذار می باشند اما اثر تمرکز بر مشتریان کلیدی بر رضایت مشتریان ادارات ورزش و جوانان معنی دار نبود. همچنین دیگر نتایج تحقیق نشان داد که تمرکز بر مشتریان کلیدی، سازماندهی مدیریت ارتباط با مشتری و مدیریت ارتباط با مشتری مبتنی بر فناوری بر تمایل به بازگشت مشتریان ادارات ورزش و جوانان استان گلستان اثر گذار می باشند اما اثر مدیریت دانش بر تمایل به بازگشت مشتریان ادارات ورزش و جوانان معنی دار نبود.

هدف این تحقیق، بررسیرابطه بین بازارگرایی و کیفیت خدمات ارائه شده در سالن های بدنسازی شهر کرمانشاه بود. جامعه آماری تحقیق کلیه مدیران سالن های بدنسازی شهر کرمانشاه به تعداد 153 نفر بود که برحسب جدول کوکران، 113 نفر به شیوه انتخاب تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و در نهایت 103 پرسشنامه عودت داده شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های بازارگرایی رامایاه و همکاران (2011) و کیفیت خدمات ارائه شده لیسر و همکاران (2002) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مشتری گرایی و کیفیت خدمات ارائه شده ارتباط معنا داری وجود ندارد. بین رقیب گرایی و کیفیت خدمات ارائه شده ارتباط مثبت و معنا داری مشاهده شد. همچنین بین هماهنگی وظایف و کیفیت خدمات ارائه شده ارتباط مثبت و معنا داری مشاهده شد. از بین ابعاد بازارگرایی، رقیب گرایی و هماهنگی بین وظایف، توانایی پیش بینی کیفیت خدمات ارائه شده را دارند.

هدف این تحقیق، بررسی رابطه بین حمایت سازمانی و مشتری مداری کارکنان در ادارات ورزش و جوانان استان گلستان بود. جامعه آماری تحقیق 203 نفر از کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان گلستان در سال 1393 بود که بر حسب جدول کوکران، 132 نفر به شیوه انتخاب تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و در نهایت 125 پرسشنامه عودت داده شد. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسش نامه های حمایت سازمانی یاواس و باباکوس (2009) و مشتری مداری داناوان و همکاران (2004) استفاده شد. ثبات درونی پرسشنامه ها توسط آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 84/0 و 87/0 به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین حمایت مدیریت و مشتری مداری کارکنان ارتباط مثبت و معنا داری وجود دارد. بین آموزش و مشتری مداری کارکنان نیز ارتباط مثبت و معنا داری مشاهده شد. بین ارائه پاداش و مشتری مداری کارکنان ارتباط مثبت و معنا داری وجود دارد. توانمندسازی کارکنان نیز ارتباط مثبت و معنا داری با مشتری مداری کارکنان داشت. از بین ابعاد حمایت سازمانی، توانمندسازی کارکنان و ارائه پاداش توانایی پیش بینی مشتری مداری کارکنان را دارند. پیشنهاد می شود مدیران ادارات ورزش و جوانان استان گلستان با ایجاد جو حمایتی از کارکنان خود، زمینه مشتری مداری آنان را فراهم سازند.

مقدمه: تصادفات جاده ای یکی از عوامل مهم وقوع مرگ و میر در ایران است که وضعیت اجتماعی و اقتصادی مردم را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد. استان گلستان به دلیل شرایط خاص طبیعی و انسان ساخت مانند عبور جاده بین المللی تهران- مشهد و داشتن آثار تاریخی و مناطق توریستی پذیرای مسافران زیادی از سراسر کشور و به تبع آن حوادث جاده ای زیادی است. روش: این پژوهش از نظر نحوه گردآوری داده ها کتابخانه ای و از لحاظ هدف و ماهیت کاربردی محسوب می شود. روش های آماری به کار رفته در این پژوهش شامل بررسی های آماری توصیفی و استنباطی است و داده ها، تصادفات منجر به فوت ثبت شده در پلیس راه استان گلستان طی دوره زمانی 1389 تا 1393می باشد. یافته ها: در این پژوهش در زمان دوره مورد مطالعه، 1351 تصادف در جاده های استان رخ داد که باعث کشته شدن 1553 نفر شد. از این تعداد،793 نفر سرصحنه و 760 نفردر بیمارستان فوت کردند. سال 1389، با 221 مورد کمترین و سال 1391 با مورد 330 مورد بیشترین تعداد تصادف را دارد. روند تعداد تصادفات تا سال 1391 سیر صعودی و پس از آن سیر نزولی داشته است. ماه های مرداد، شهریور و مهر به ترتیب160، 156و 156 با مورد تصادف پرخطرترین ماه ها و بهمن، اسفند و آذر به ترتیب با 63، 73 و 74 مورد امن ترین ماه ها از لحاظ وقوع تصادف می باشد که دلایل آن ازدیاد مسافرت به شمال کشور، عبور جاده بین المللی تهران- مشهد از استان گلستان و تردد زیاد ادوات کشاورزی و موتورسیکلت در جاده های مواصلاتی به دلیل نوع معیشت غالب استان (کشاورزی و دامداری) می باشد. بر این اساس ماه مهر با ضریب تعیین 86/0 بیشترین و اسفند با ضریب تعیین 065/0 کمترین مقدار همبستگی را با تصادفات جاده ای استان دارد. بررسی تعداد تصادفات روزهای هفته نشان داد بیشترین تعداد در روزهای انتهایی هفته می باشد. همچنین به لحاظ جنسیت، 80 درصد متوفیان مرد، 19 درصد زن و 1 درصد نامعلوم می باشد. براساس نتایج عدم توجه کافی به جلو حین رانندگی، تخطی از سرعت مطمئنه و تجاوز به چپ از مهم ترین علل وقوع تصادفات می باشد. بیشترین تعداد تصادف استان در محور مینودشت- گالیکش-جنگل گلستان رخداده است که دلیل آن تعدد وسایل نقلیه عبوری، نبود راه های فرعی بین روستایی می باشد. در نهایت بررسی نوع وسیله درگیر در تصادفات نشان داد که موتور سیکلت، پراید، وانت و عابر پیاده بیشترین سهم را به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری: برای کاهش تعداد تصادفات در مسیرهای برون شهری لازم است که مسئولان ذی ربط دسترسی به تمام اطلاعات واقعی از علل تاثیرگذار بر وقوع تصادف داشته باشند. با توجه به این موضوع به نظر می رسد در استان گلستان بی توجهی به مقررات راهنمایی و رانندگی از مهم ترین آنهاست که ناشی از نبود فرهنگ سازی، عدم آموزش پذیری و نهادینه نشدن رفتار صحیح رانندگی می باشد که اصلاح آن مستلزم تدوین برنامه ای دراز مدت و نیازمند همکاری و هماهنگی همه دستگاه های متولی این بخش می باشد.

Introduction: The high number of road accidents and fatalities make it necessary to select and develop relief and rescue road bases more than ever. Several factors are involved in the selection of relief and rescue bases which is not possible to analysis all aspects with traditional methods. Golestan province is located in the northern transit route and welcomes millions of travelers every year due to natural conditions and the characteristics of tourism-pilgrim. Consequently there are many road accidents which serious attention it requires in order to better serve the needs of the injured in hazardous places. Method: In this study, method of hierarchical is used. Firstly, the factors in road traffic accidents are identified; in the following the weight of each factor is determined based on paired comparison method and experts opinions. Finally, data were combined in a GIS and priority plan of available rescue and relief centers. Then site selection of suggested centers of rescue and relief bases was provided. Findings: In proximity of cities and villages, the mix of the purpose and use of international road by residents and drivers has been the main cause of accidents. The focus of rescue and relief bases in these areas has not reduced the number of accidents and only accelerates the relief. The main places to establish relief and rescue bases in Tehran-Mashhad international road are between the cities of Minoodasht, Azadshahr, Ramian, Aliabad, Gorgan, Kordkuy and Bandar Gaz. In the meantime, Gorgan-Ali Abad and Gorgan-Kordkuy roads are more dangerous. Conclusion: According to the results, the density of accident-prone areas is between two road rescue and relief bases. It seems that some factors are involved such as population, culture, climate and culture of indigenous people. Therefore, it is recommended that policies should be reviewed in order to reduce road accidents in these areas.

مقدمه: زمین لغزش یکی از خطرات طبیعی است که همه ساله خسارت جانی و مالی فراوانی در کشور به همراه دارد و باعث تخریب جاده های ارتباطی، مراتع، مناطق کوهستانی، ایجاد فرسایش و رسوب در حوضه های آبخیز می شود. روش ها: در این پژوهش، خطر زمین لغزش واقع در استان گلستان با مدل آماری دو متغیره تراکم سطحی، وزن دهی شده با روش AHP ارزیابی شد. ابتدا با بازدید میدانی و استفاده از اطلاعات محلی از زمین لغزش های موجود (تعداد و مساحت) فهرست برداری شد و نقشه پراکنش زمین لغزش به تفکیک شهرستان تهیه گردید. یافته ها: بر اساس نتایج، نقشه خطر نسبی با 6 کلاس تهیه گردید که بیشترین و کمترین تعداد زمین لغزش ها به ترتیب در شهرستان مراوه تپه و آق قلا رخ داده است و بیشترین مساحت لغزش در شهرستان علی آباد می باشد. همچنین شهرستان های کلاله کردکوی و علی آباد بیشترین درصد از طبقه خطر بسیار زیاد و شهرستان های گنبد، رامیان، ترکمن و گمیشان کمترین درصد از طبقه خطر بسیار زیاد را به خود اختصاص دادند. نتیجه گیری: تجزیه و تحلیل عوامل وقوع زمین لغزش در هریک از شهرستان های استان گلستان، نشان می دهد که عوامل مؤثر در زمین لغزش از اهمیت متفاوتی برخوردارند.

مقدمه: بلایای طبیعی از جمله مشکلاتی است که بشر علیرغم پیشرفت های روزافزون خود نتوانسته مانع رخ داد آنها گردد. ایران با دارا بودن 31 مورد از 40 نوع بلای طبیعی ثبت شده یکی از آسیب پذیرترین کشور های جهان است. با عنایت به این موضوع پژوهش درصدد پهنه بندی خطر وقوع سیل در استان گلستان و تعیین تعداد افراد ساکن در هر یک از نواحی خطر اعم از جمعیت شهری و روستایی می باشد. روش ها: در مطالعه حاضر با استفاده از داده های دبی، حداکثر لحظه ای سالانه، داده های ماهانه و سالانه ایستگاه های باران سنجی و آب سنجی وزارت نیرو طی دوره آمار 1388-1365 ضریب سیل خیزی و شرایط اقلیمی استان گلستان بررسی شد. ضریب سیل خیزی با دوره برگشت 25 ساله دبی حداکثر لحظه ای سالانه برای هر ایستگاه با استفاده از رابطه هاگر تعیین گردید. در ادامه با استفاده از روش کریجینگ نقشه پهنه بندی خطر سیلاب ترسیم گردید. یافته ها: نتایج نشان داد حداکثر ضریب سیل خیزی به میزان 6/3 مربوط به ایستگاه پس پشته در شهرستان مینودشت و کمترین آن به میزان 36/0 مربوط به ایستگاه بندر ترکمن می باشد. بر اساس یافته ها 5/20درصد سطح استان در پهنه با خطر خیلی زیاد وقوع سیل، 7/20 درصد در پهنه خطرزیاد، 6/39 درصد در پهنه با خطر متوسط و 2/19 درصد در محدوده خطر کم وقوع سیل واقع شده است. همچنین 6/18درصد جمعیت روستایی استان گلستان در محدوده با خطر خیلی زیاد وقوع سیل 5/14 درصد در محدوده با خطرزیاد، 9/11درصد در محدوده با خطر متوسط و 6/6درصد در محدوده با کم وقوع سیل زندگی می کنند. از طرفی 9/9 درصد جمعیت شهری در محدوده با خطر خیلی زیاد وقوع سیل، 2/10 درصد در محدوده با خطرزیاد، 9/18 درصد در محدوده با خطر متوسط، همچنین 1/9 درصد در محدوده با کم وقوع سیل ساکن هستند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که استان گلستان دارای خطر وقوع سیل بالایی می باشد به طوریکه 1/31 درصد از جمعیت روستایی با ساکن بودن در محدوده وقوع سیل خیلی زیاد و زیاد در معرض خطرات وقوع سیل از نظر جانی و مادی قرار دارند با توجه به پهنه بندی خطر می توان مناطق با خطر بالا را شناسایی و اجرای برنامه های مدیریتی را الویت بندی نمود.

ضعف روش های سنتی طبقه بندی اقلیمی در نمایش واقعیت های اقلیمی ناحیه خزری و نشان دادن برتری روشهای نوین مبتنی بر سازو کارهای آماری چند متغیره و سامانه اطلاعات جغرافیایی در ارائه پهنه های اقلیمی ناحیه خزری، مهمترین ایده انجام این پژوهش است. برای دستیابی به این هدف، داده های نوزده عنصر اقلیمی ایستگاه های همدید منتخب شمال و شمال شرق کشور با دوره آماری20 ساله از پایگاه داده های سازمان هواشناسی کشور استخراج گردید و پس از اطمینان از استقلال و همگنی داده ها به کمک قابلیت های زمین آماری نرم افزار سرفر، ابتدا داده های هر کدام از عناصر اقلیمی منطقه مورد مطالعه بر اساس یاخته هایی با ابعاد 15× 15کیلومتر با استفاده از روش حداقل انحنا، میانیابی یابی گردید. سپس اطلاعات نقشه های رقومی بصورت آرایه ای به حالت R با ابعاد 19×266 آرایش داده شد و پس از هنجارسازی، یک تحلیل عاملی با چرخش مهپراش بر روی آرایه بهنجار شده، اعمال گردید و مشخص شد در مجموع 98 درصد مقادیر پراش داده ها توسط دو عامل بارشی- دمایی و رطوبتی- دمایی توجیه می شود. که عامل اول50 درصد و عامل دوم 48 درصد مقادیر پراش داده ها را بیان می کند. نمرات عاملی به وسیله تحلیل خوشه ای پایگانی و روش ادغام ""وارد"" مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که نتیجه آن تقسیم ناحیه خزری به چهار خرده ناحیه اقلیمی معتدل مرطوب، معتدل نیمه مرطوب، سرد کم بارش و نیمه سرد کم بارش است. این خرده نواحی بشدت متأثر از عوامل اقلیمی چون دوری و فاصله گرفتن از دریا و افزایش ارتفاع است. تنوع اقلیمی در بخش های شرقی بویژه در محدوده استان گلستان، آشکارتر است. واژه های کلیدی:

تحولات سیاسی و اجتماعی طی سالیان اخیر سبب تغییرات سریع زندگی شهری و روستایی شده است که این امر باعث بوجود آمدن نابرابری در توزیع امکانات و عدم توسعه یافتگی هماهنگ بین شهرها و مهاجرت روستاییان در کشورهای جهان سوم شده است. این مسأله لزوم استفاده از علم برنامه ریزی ناحیه ای را در کاهش این نابرابری نشان می دهد، در این رابطه تکنیک های گوناگونی برای سنجش میزان توسعه یافتگی نواحی مختلف وجود دارد که از آن جمله می توان به روش سلسله مراتبی یا AHP اشاره کرد. در این پژوهش معیارهای کشاورزی و دامپروری، حمل ونقل، خدمات، صنعت ومعدن، ساختمانی و عمرانی و جمعیت جهت سنجش میزان بهره مندی شهرستان های استان گلستان، انتخاب شدند که بر اساس نتایج بدست آمده شهرستان گرگان با ضریب بهره مندی 89/10 رتبه اول و شهرستان بندرگز با ضریب بهره مندی 28/2 رتبه یازدهم را بدست آورد. با درجه بندی این ضرایب، پنج منطقه با بهره مندی بسیار زیاد، بهره مندی زیاد، بهره مندی متوسط، بهره مندی کم و بهره مندی بسیار کم مشخص گردید. در انتها با تعمیم این ضرایب به نقشه شهرستان های متناظر نقشه میزان بهره مندی شهرستان ها و مناطق استان گلستان حاصل شد و با توجه به پتانسیل ها و نقاط ضعف هر کدام از این مناطق اهدافی در چهار سطح برای بهره مندی بیشتر شهرستان های استان گلستان تعیین گردید.

افزایش روزافزون جمعیت و نیاز به تامین مواد غذایی مورد نیاز آن ها از دغدغه های اصلی دولت ها می باشد. شناسایی مکان های مناسب برای کشت نیز از الزامات این امر است. استان گلستان به واسطه برخورداری از شرایط مناسب جغرافیایی از جمله استان های برتر کشت گندم در ایران می باشد. این پژوهش با استفاده از داده های عناصر بارش، دما، ویژگی های خاک، توپوگرافی، شیب و داده های عملکرد گندم دیم استان گلستان به واکاوی مناطق مناسب کشت گندم پرداخته است. در واکاوی داده های عملکرد گندم دیم به دلیل نقص آماری موجود از روش همبستگی من- کندال و رگرسیون تک متغیره بهره برده شده و برای بازسازی عناصر اقلیمی نیز از روش های میان یابی و روش حداقل متوسط خطاها و نیز برای انجام واکاوی دمایی از روش درجه روز رشد استفاده گردید. براساس نتایج، روش میان یابی کریجینگ بهترین روش در ترسیم نقشه های هم ارزش و در مورد عامل بافت خاک روش فاصله وزنی معکوس بهترین روش می باشد. برای شناسایی استعداد اراضی گندم دیم استان گلستان با استفاده از روش همگرایی متقاطع، نقشه عوامل مورد مطالعه به صورت دو به دو با یکدیگر ترکیب شده و در نهایت نقشه استعداد اراضی در چهار طبقه حاصل شد. بدین صورت که طبقه با استعداد اراضی خیلی مناسب 4/4 درصد، طبقه با استعداد اراضی مناسب با 2/58 درصد، طبقه با استعداد اراضی حدوداً مناسب 17 درصد و طبقه با استعداد اراضی نامناسب 4/20 درصد مساحت استان را تشکیل می دهند. در نهایت مساحت و درصد مساحت کشت فعلی گندم در هر طبقه از استعداد اراضی استان گلستان تعیین شد. بر این اساس 4/4 درصد مساحت کشت فعلی گندم در اراضی با استعداد خیلی مناسب، 3/58 درصد در اراضی با استعداد مناسب، درصد 9/16 در اراضی با استعداد حدوداً مناسب و 4/20 درصد در اراضی با استعداد نامناسب قرار دارد.