تلاش برای رسیدن به زبان مشترک ازطریق ورزش: رویکردی پدیدارشناسانه به تجربه زیسته دانشجویان بین المللی ورزشکار (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در سال های اخیر برگزاری رویدادهای فرهنگی و ورزشی به عنوان ابزاری برای جامعه پذیری دانشجویان به ویژه دانشجویان بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از تحقیق حاضر تحلیل تجربه زیسته دانشجویان بین المللی ورزشکار از حضور در اولین المپیاد فرهنگی-ورزشی دانشجویان بین الملل است که با روش کیفی و رویکرد پدیدارشناختی انجام شد. ازطریق روش نمونه گیری هدفمند با رویکرد حداکثر تغییرات بیشینه مشارکت کنندگان در این تحقیق انتخاب شدند (16=n). ازطریق مصاحبه های عمیق و گفتگوهای تأملی داده ها جمع آوری شد. با استفاده از رویکرد هفت مرحله ای دیکلمن (1989) داده ها تجزیه وتحلیل شدند. براین اساس ده دسته معانی فرعی شکل گیری تصویر متفاوت از ایران، آشنایی با فرهنگ کشور میزبان، برجسته شدن چالش های میان فرهنگی و تلاش برای رفع آن ها، تجربه کردن دانسته ها از ایران، شبکه سازی و تقویت روابط اجتماعی ازطریق ورزش، تقویت حس انسان دوستی، کم رنگ شدن ملی گرایی و تقویت هم گرایی انسانی، از بین رفتن مرزها و موانع ارتباط گیری مؤثر، لزوم رعایت هنجارها و ارزش های جمعی، شناخت ارزش های محوری جامعه میزبان رویداد به دست آمد. به صورت کلی می توان بیان داشت که ورزش به عنوان بستر و ابزاری برای تسهیل جامعه پذیری و رسیدن به زبان مشترک عمل کرده است و درصورتی که برنامه ریزان و سیاست گذاران از این ابزار به خوبی استفاده کنند، می توان شاهد بهره گیری مطلوب از ورزش برای تأثیرگذاری ها و تأثیرپذیری های مطلوب بین المللی بود.Attempting to reach a common language through sport: A phenomenological approach to the lived experience of the international student
Today, the sport events are used as a tool for socializing students. The aim of this research is to analyze the lived experience of the international student athletes from participating in the first international students cultural-sports Olympiad, that was done with a qualitative method and a phenomenological approach. The participants were selected through the purposeful sampling method (n=16). Data was collected through in-depth interviews and reflective conversations and also analyzed by the seven step Diekelmann, Allen & Tanner approach (1989). Attempting to reach a common language through sport, it was the main theme. Also, the ten categories of sub-themes were obtained, which include the forming a different image of Iran, getting to know the host country's culture, highlighting of intercultural challenges and efforts to solve them, experiencing the knowledge of Iran, networking and strengthening social relations through the sport, strengthening the sense of humanitarianism, diminishing nationalism and strengthening human solidarity, the disappearance of boundaries and barriers to effective communication, need to comply with the norms and collective values and knowing the core values of the event hosting community. Hence it can be noted that sport has acted as a tool to facilitate socialization as well as to reach a common language; therefore, contemporary society achieves altruism from sport, as long as policy makers use such sport events.