تحلیل ساختاری ارتباط اخلاق حرفه ای و خودکارامدی شغلی با رضایت شغلی با نقش واسطه ای توسعه حرفه ای اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف نقش واسطه ای توسعه حرفه ای در رابطه اخلاق حرفه ای و خودکارامدی شغلی بر رضایت شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران انجام شد. روش: روش پژوهش، توصیفی- همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران بودند که با استفاده از نمونه گیری طبقه ای با اختصاص متناسب، 245 نفر به صورت تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه توسعه حرفه ای پورکریمی(1389)؛ اخلاق حرفه ای اعضای هیئت علمی پورکریمی و همکاران(1398)؛ رضایت شغلی قموشی و پورکریمی(1401) و خودکارامدی شغلی بندورا(1977) استفاده شد. پایایی ابزار با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برای پرسشنامه توسعه حرفه ای 94/0=α؛ اخلاق حرفه ای 95/0=α؛ رضایت شغلی 80/0=α و خودکارامدی شغلی 86/0=α به دست آمد. روایی ابزار با استفاده از روایی سازه(تحلیل عاملی تأییدی) تأیید شد. یافته ها: نتایج مدل یابی معادلات ساختاری پژوهش نشان داد که مدل پژوهش از برازش مناسب برخوردار است. نتیجه گیری: مدل یابی معادلات ساختاری حاکی از عدم معناداری تأثیر اخلاق حرفه ای بر رضایت شغلی(0.19=γ)، است. اخلاق حرفه ای بر توسعه حرفه ای (0.24=γ)؛ خودکارامدی شغلی بر رضایت شغلی(0.57=γ) و خودکارامدی شغلی بر توسعه حرفه ای(0.65=γ)، تأثیر مثبت و معناداری داشته است و توسعه حرفه ای بر رضایت شغلی(0.34- =β) تأثیر منفی داشته است. تأثیر غیر مستقیم و منفی اخلاق حرفه ای بر رضایت شغلی با میانجی گری توسعه حرفه ای(0.08-) معنادار نبوده؛ همچنین تأثیر غیر مستقیم و منفی خودکارامدی شغلی بر رضایت شغلی با میانجی گری توسعه حرفه ای(0.22-) معنادار بوده است.Relationship between professional ethics and job self-efficacy with job satisfaction with the mediating role of professional development of Tehran University faculty members
Aim: The present study is conducted with the aim of mediating the role of professional development in the relationship between professional ethics and job self-efficacy on the job satisfaction of faculty members of Tehran University. Method: The research method is descriptive-correlation type of structural equation modeling. The research community included all faculty members of Tehran University, and 245 people were randomly studied using stratified sampling with proportional allocation. To collect data from Porkarimi's professional development questionnaire (2018); Professional ethics of faculty members, Pourkarimi et al. (2018); Qomoshi and Pourkrimi's job satisfaction (2022) and Bandura's job self-efficacy (1977) were used. The reliability of the tool using Cronbach's alpha coefficient, respectively, for the professional development questionnaire, α = 0.94; professional ethics α=0.95; Job satisfaction α=0.80 and job self-efficacy α=0.86 were obtained. The validity of the instrument was confirmed using construct validity (confirmatory factor analysis). Results: The results of modeling the structural equations of the research showed that the research model has a suitable fit. Conclusion: Structural equation modeling shows that the effect of professional ethics on job satisfaction (γ=0.19) is not significant. Professional ethics on professional development (γ=0.24); Job self-efficacy had a positive and significant effect on job satisfaction (γ=0.57) and job self-efficacy had a positive and significant effect on professional development (γ=0.65), and professional development had a negative effect on job satisfaction (β=0.34). The indirect and negative effect of professional ethics on job satisfaction with the mediation of professional development (-0.08) was not significant; Also, the indirect and negative effect of job self-efficacy on job satisfaction with the mediation of professional development (-0.22) was significant.
تبلیغات
