مشارکت مردمی و ناجا؛ ضرورت ها، زمینه ها، اهداف و راهبردها
آرشیو
چکیده
تنوع ماموریت ها و پیچیدگی شرایط و محیط عملیاتی برای بسیاری از سازمان ها و حتی دولت ها، وضعیتی را پدید آورده که به رغم امکانات بسیار، با اتکای صرف به توانمندی های درون سازمانی دیگر نمی توان به نحو مطلوب به اهداف و آرمان ها و ماموریت ها دست یافت. لذا بهره گیری از ظرفیت های غیر سازمانی در جهت بهینه سازی ظرفیت های سازمانی پلیس امروز یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. ظرفیت های موجود در حوزه اجتماعی و سرمایه های موجود در این حوزه که خود از حوزه های اصلی ماموریت نیروی انتظامی است و عمده ذی نفعان خدمات نیروی انتظامی را آحاد آن تشکیل می دهند، فرصت ها و امکانات جدیدی را برای این برنامه ریزان، سیاستگذاران، مجریان امور و وظایف این نیرو ایجاد می کند. از سوی دیگر منزلت و جایگاه نهادی و سازمانی نیروی انتظامی در قیاس با دیگر سازمان ها در حوزه نهادی دولتی و در افکار عمومی جامعه نیز حائز اهمیت است. مشارکت مردمی به مثابه راهبردی کلان در راستای تحقق این اهداف می تواند مورد توجه ویژه قرار گیرد. بهره گیری از ظرفیت ها و سرمایه های مختلف اجتماعی و از جمله تمایل و گرایش جامعه به مشارکت و همکاری با پلیس در حوزه هایی از ماموریت های این نیرو و مشارکت دادن نهادمند و سازمان یافته یا غیر سازمان یافته، آحاد جامعه و ذی نفعان در امور و خدمات نیروی انتظامی، موضوعی است که می تواند در کاهش هزینه های این نیرو در انجام ماموریت ها موثر واقع شده و نوعی پایداری در وضعیت ها از جمله نظم، ثبات و امنیت اجتماعی ایجاد کند. هدف اصلی این پژوهش تبیین این دیدگاه و مبانی نظری و کاربردی آن در مقوله مشارکت اجتماعی به صورت کلی آن به منظور ترسیم خطوط راهنما و نقشه راه برنامه ریزی در اقدام سازمان یافته و غیر سازمان یافته مشارکت اجتماعی در حوزه ماموریت های نیروی انتظامی است. روش تحقیق بهره گیری از روش خبرگی و تحلیل داده های موجود در حوزه مشارکت اجتماعی می باشد.Social participation and NAJA; Necessities, contexts, goals and strategies
The diversity of missions and the complexity of operating conditions and environment for many organizations and even governments, has created a situation that despite the many possibilities, relying solely on other capabilities within the organization can not achieve the desired goals, ideals and missions. Therefore, the use of non-organizational capacities to optimize the organizational capacities of the police is an inevitable necessity today. The existing capacities in the social field and the existing capitals in this field, which is one of the main areas of the police force's mission and constitutes the main stakeholders of the police force, create new opportunities for these planners, policymakers, executives and tasks of this force. It does. On the other hand, the institutional and organizational status of the police force in comparison with other organizations in the field of government institution and in public opinion is also important. Social participation as a macro strategy in order to achieve these goals can be given special attention. Utilizing various social capacities and capitals, including the desire and tendency of the society to participate and cooperate with the police in areas of the force's missions and giving institutionalized, organized or unorganized participation, members of the society and stakeholders in the affairs and services of the police force, is an issue. It can be effective in reducing the costs of this force in carrying out missions and create a kind of stability in situations such as stability and social security. The main purpose of this study is to explain this view and its theoretical and practical foundations in the category of social participation in general in order to draw guidelines and roadmap for planning in organized and unorganized action of social participation in the field of law enforcement missions. The research method is to use the expertise method and analyze the existing data in the field of social participation.