سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و هنجارسازی بین المللی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
جمهوری اسلامی ایران، به مثابه بازیگری هنجاری، در نظام بین الملل دارای نقش هنجارساز است. این نقش، مرهون ویژگی هایی است که رهآورد انقلاب اسلامی بوده و بنیان شکل گیری نظام سیاسی جدیدی با ماهیت انقلابی و اسلامی را فراهم ساخته است. آن نظام سیاسی که تعابیر جدیدی بر قامت سیاست داخلی و خارجی پوشانده و به تدریج به انتظارات رفتاری خاصی در نظام بین الملل انجامیده است. بر این اساس، پرسش اصلی، آن است که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران چه تأثیری بر روند هنجارسازی های بین المللی داشته است؟ پاسخ موقت به این پرسش، به عنوان فرضیه، آن است که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر محور انگاره های اسلام گرایانه موجب ایجاد هنجارهایی در حوزه های صلح سازی و امنیت سازی، هویت خواهی و مقاومت گرایی، استقلال خواهی و عدم تعهدگرایی، و حقوق بشرگرایی و حقوق بشردوستانه گرایی در سطح بین المللی شده است. روش مورد استفاده با اتکاء به رهیافت سازه انگارانه از نوع توصیفی - تحلیلی است که از سازه های انگاره ای به عنوان چارچوب تحلیل تحولات هنجاری در نظام بین الملل بهره می گیرد تا از این طریق نقش هنجارسازانه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را مورد مطالعه و استنتاج قرار دهد.The Impacts of the Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran on the International Norms
The Islamic Republic of Iran as normative player has a norm-building in the international system. This role is owed to the features of the Islamic Revolution and has provided the bases of the formation of a new, revolutionary, and Islamic political system, the political system that has interpreted the domestic and foreign policy newly and has gradually led to certain behavioral expectations in the international system. Accordingly, the main question in this regard is how has the foreign policy of the Islamic Republic of Iran influenced the process of international norm-building? The hypothesis to be investigated is that the foreign policy of the Islamic Republic of Iran on the basis of Islamist ideology has created norms about peace and security, identity and resistance, independence and non-alignment, and human rights and humanitarian law at the international level. The method used on the constructivist approach is a descriptive-analytic one that uses ideal constructs as a framework for the analysis of normative changes in the international system in order to study and deducting the norm-building role of foreign policy of the Islamic Republic of Iran.