مذاکرات گلخانه ای ایران - آمریکا: پل ساختن به جای خانه بنا کردن (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ایران و آمریکا برای دهه های متمادی است که در مسیری سنگلاخ و پر پیچ و خم طی طریق می نمایند و روابطی را به صحنه آورده اند که جوهره آن را باید دشمنی در وسیع ترین ابعاد ترسیم ساخت. کیفیت تعاملات به ضرورت ماهیت، دو کشور را در گردآب بحران دامنه دار و عمیقی گرفتار نموده است. دو سوی معادله دشمنی به جهت دغدغه های موردی و خاص و فارغ از توجه به هسته اصلی بحران زا، برهان قرار گرفتن در پشت میزمذاکرات را پذیرا شدند. مذاکراتی که به ضرورت عدم غوطه وری در فرایند های اجتماعی و بی بهره گی از وجاهت برساختگی، قواره ای گلخانه ای را برجسته ساخته است که چیزی فراتر از غلتیدن از این پهلو به آن پهلو به منظور خرید وقت و امید به حدوث اتفاقات مطلوب نمی باشد. اینکه چرا مذاکرات گلخانه ای بحران روابط دو کشور در بطن تداوم الگو ی دشمنی را قادر به دگرگونی نبوده سوالی می باشد که محققا فراوان به ذهن خطور می کند. ناتوانی طرفین دو سوی طیف بحران در اینکه تفاوت های هویتی، ایدئولوژیک و استنتاجی را در ذیل محوریت تفاوت منفعتی معطوف به بازی با حاصل جمع جبری مضاعف ویا مختلط به گفتگو و بحث بگیرند و از سویی دیگر کسری ادراکی آنان در رابطه با مثلث شناخت یعنی شناخت سه محیط داخلی خود، محیط داخلی طرف مقابل و محیط بین المللی را محققا باید اعتبار وسیع در رسیدن به پاسخ به ذهن آمده قایل شد.Iran-US Greenhouse Negotiations: Building a bridge instead of building a house
Iran and America have walked in rugged and tortuous terrain for decades and accordingly have shaped relations that we have to draw enmity as its essence in the broadest sense. The quality of interactions has drawn the two countries into a deep whirlpool. Players of the two sides of enmity because of specific concerns without any regard to the central reason of the crisis entertained sitting to negotiate. The negotiations have demonstrated the greenhouse configuration for the apparent reason of their lack of constitutive nature and absence of immersion into social processes which show the whole case is nothing more than rolling from one side to the other side in order to buy time and hoping for the occurrence of desired events. This question comes to mind very often why greenhouse negotiations in the context of continuity of pattern of enmity have not transformed the crises regarding the two countries' relations?. The failure of the players in the two end of the crises spectrum to discuss identity, ideology, and understanding differences underneath of the conflict of interest aimed at the positive-sum game or mixed-motives game and on the other hand comprehensive deficit in respect to cognitive triangle meaning knowing own domestic environment, the other side internal environment, and international system environment has to be viewed the most plausible answer.
تبلیغات
