عوامل فرهنگی و اجتماعی مؤثر بر گرایش به فرزندآوری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف پژوهش حاضر، مطالعه عوامل فرهنگی و اجتماعی مؤثر بر گرایش زوجین در سن باروری به فرزندآوری بود. این پژوهش از نوع توصیفی-کاربردی و به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری، کلیه زوجین در سن باروری بود که ساکن شهرستان بهبهان و روستاهای توابع بودند. داده ها ازطریق پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شد. برای اعتبار پرسشنامه از روایی محتوایی و صوری و برای پایایی از ضریب آلفای کرنباخ استفاده شد، مقادیر آن برای متغیرها بیش از 70/0 حاصل شد که قابل قبول بود. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون تفاوت میانگین ها، تحلیل واریانس یک طرفه و رگرسیون انجام گرفت. یافته ها نشان داد که متغیرهای جنسیت، وضع سکونت، قومیت، تحصیلات زوجین و میزان استفاده از وسایل پیشگیری بر گرایش بر فرزندآوری موثر بودند، اما بین سن ازدواج زوجین و اختلاف سنی آن ها با گرایش به فرزندآوری تفاوت معناداری دیده نشد. تأثیرپذیری از نظرات دیگران، رضایت از زندگی زناشویی، امید به آینده ایران و مذهبی بودن زوجین بر گرایش زوجین به فرزندآوری مؤثر بود اما اهمیت زنان به فرم بدن و میزان استفاده از وسایل ارتباط جمعی موثر نبودند.The Cultural and Social Factors Affecting the Tendency to Childbearing
The current research aims to study cultural and social factors affecting the tendency of couples at the reproductive age to childbearing. The research is of applied-descriptive type and it has been done in a survey method. The statistical population consisted of all women of reproductive age and their husbands who lived in Behbahan city and villages of the Khuzestan Province. The data was collected through the researcher-made questionnaire. For the validity confirmation, the formal and content validity were used and Cronbach's alpha coefficient was used for the reliability amounting to 0.70, which was acceptable. Data analysis was done using SPSS software and difference of avarages, one-way variance analysis, and regression. The findings showed that the variables of gender, residence status, ethnicity, couple's education, and the amount of use of contraceptives were effective on the tendency to childbearing, however there was no significant difference between the age of marriage of the couples and their age difference with the tendency to childbearing. Being influenced by the opinions of others, satisfaction with married life, hope for the future of Iran, and the religiousness of the couples were effective on the tendency of the couples to childbearing, but The importance of women to body shape and the amount of use of mass communication tools were not effective.
تبلیغات
