تأثیر دینداری بر اعتماد سیاسی در جمهوری اسلامی ایران

چکیده

اعتماد (Trust) یکی از جنبه های مهم روابط انسانی وزمینه ساز همکاری میان اعضای جامعه است .یکی از انواع اعتماد ، اعتمادسیاسی(Political trust) است که که به رابطه مردم و دولت می پردازد . مردم برای رفع نیازهای خود به خصوص برای تأمین امنیت و آسایش و مشارک در امور جامعه نیاز به ارتباط با حاکمیت دارند .این نیاز با پیشرفته ترشدن جوامع و افزایش تقسیم کار و گسترش نظام های انتزاعی روزبه روز بیشتر می شود به نحوی که امروزه جدایی کامل از نظام سیاسی غیرممکن می باشد . ازجمله عوامل مؤثر بر اعتمادسیاسی که در تئوریهای جامعه شناسان کلاسیک و معاصر و نظریه پردازان سرمایه اجتماعی بر آن تأکید شده است ، دین می باشد .این عامل در ایران که حکومت دینی برقراراست و دخالت دین در سیاست واضح وآشکار است بیشتر قابل بررسی می باشد . گیدنز تأثیر دین بر اعتماد سیاسی را از ویژگی های جوامع سنتی می داند و تعهدات دینی مسئولین در جوامع سنتی ، عملکرد نقاط تماس ، اعتماد بنیادی و تلاش دولت برای تأمین رفاه اجتماعی – اقتصادی مردم را از دیگر عوامل تأثیرگذار بر اعتماد سیاسی ذکر می کند .ماکس وبر نیز دین، ارزشها و جهان بینی افراد را الهام بخش رفتار آنان می داند . ازنظر وبر دین می تواند بر شبکه ی اعتماد در بین افراد اثر مثبت گذاشته که برای روابط و مبادله ی اقتصادی لازم و ضروری است .هدف این پژوهش بررسی تأثیر میزان دینداری بر اعتمادسیاسی در جمهوری اسلامی ایران می باشد که باروش تحلیل ثانویه به این نتیجه رسیده ایم که هرچه افراد سنتی تر و میزان دینداری آنها بیشتر باشد به همان نسبت میزان اعتماد سیاسی شان نیز افزایش می یابد .