هدف از این پژوهش ارائه راهکارهای عملی در قراردادهای سرمایهگذاری خطرپذیر با توجه به مرحله رشد شرکتهای نوآور است. در سرمایهگذاری خطرپذیر، چالشهای مختلفی به علت عدمتقارن اطلاعاتی و عدمهمسویی منافع میان سرمایهگذار و کارآفرینان رخ میدهد که در چارچوب نظریه کارگزاری بررسی میشود و ابزارهای گوناگون کنترلی و انگیزشی را پیشنهاد مینماید. اما عاملی که بر اتخاذ راهبردهای متناسب هر کسبوکار تاثیر میگذارد، میزان رشدیافتگی آن است، زیرا در هر یک از این مراحل، نیازها و ویژگیهای شرکت تغییر مییابد و در نتیجه چالشهای میان آنها نیز متفاوت خواهد بود. در این مطالعه، با استفاده از روش نظریه دادهبنیاد، راهکارهای مورد استفاده سرمایهگذاران از طریق مصاحبه نیمهساختاریافته و گردآوری اطلاعات واقعی مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیل دادهها از طریق کدگذاری و شناسایی ارتباط میان مقولات مختلف، نشان میدهد با تغییر در مولفههای توسعه کسبوکار، مهارتهای کارآفرین و نوع ریسک در مراحل مختلف رشد، رویکرد سرمایهگذاری نیز تغییر میکند. در عین حال، تاثیر عوامل محیطی بر فضای حاکم بر کسبوکار اعم از بازار تامین مالی و نقش مستقیم دولت در آن، ضعفهای قانونی و زیرساختهای فرهنگی نیز بر تنظیم رویکرد قرارداد تاثیر میگذارد.