پیش بینی فرسودگی شغلی معلمان بر اساس تحمل ابهام و خودشفقت ورزی

چکیده

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی فرسودگی شغلی معلمان بر اساس تحمل ابهام و خودشفقت ورزی است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، کمی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش معلمان مقطع متوسطه شهرستان شهرکرد، مشغول یه خدمت در سال تحصیلی 1399-1400 هستند که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی 100 نفر از آنها به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه فرسودگی شغلی مزلاچ (1981) و خودشفقت ورزی نف (2003) و تحمل ابهام مک لین (1993) استفاده شد. روایی محتوایی و صوری هر سه پرسشنامه توسط متخصصان در حوزه مربوطه مورد تأیید قرار گرفت. جهت بررسی خصیصه پایایی از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد و بر اساس آن پایایی پرسشنامه ها به ترتیب 70/0، 73/0 و 78/0 به دست آمد. نتایج بررسی فرضیه ها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که می توان با توجه به متغیرهای تحمل ابهام و خودشفقت ورزی، فرسودگی شغلی را پیش بینی کرد. نتایج، نشان دهنده این است که بین متغیر خودشفقت ورزی و تحمل ابهام با فرسودگی شغلی رابطه معنادار منفی وجود دارد (05/0>p)؛ بنابراین هرچه خودشفقت ورزی و تحمل ابهام بالاتر باشد میزان فرسودگی شغلی پایین تر است. از این رو، پیشنهاد می شود مدارس جهت کاهش فرسودگی شغلی به پرورش تحمل ابهام و شفقت به خود به عنوان ابزاری برای افزایش رضایت شغلی استفاده نمایند و مشاوران مدارس برنامه ای مبتنی بر تحمل ابهام و شفقت به خود جهت کاهش فرسودگی شغلی معلمان طراحی کنند.