پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مهارت حل مسئله اجتماعی بر عملکرد تحصیلی و مشکلات عاطفی رفتاری دانش آموزان ابتدایی انجام شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تعداد600 نفر دانش آموز پسر پایه پنجم ابتدایی بودند که در سال تحصیلی 97-96 در شهرستان پیشوا (استان تهران) مشغول به تحصیل بودند و از طریق آزمون مشکلات عاطفی رفتاری آخنباخ غربال شده و به شکل تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 50 دقیقه ای تحت مداخلات آموزشی مهارت حل مسئله اجتماعی قرار گرفت. پس از 3 ماه نیز، آزمون پیگیری به عمل آمد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مشکلات عاطفی رفتاری آخنباخ وآزمون عملکرد تحصیلی استفاده شد. معنی داری تفاوت گروه ها به وسیله آزمون تحلیل واریانس آمیخته همراه با اندازه گیری مکرر در سطح معناداری 05/0 مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه تحلیل داده ها نشان داد تفاوت معناداری بین گروه آزمایشی و گواه در میانگین مشکلات عاطفی رفتاری و عملکرد تحصیلی وجود دارد. همچنین اثر زمان نیز معنادار بود و مقایسه زوجی نشان داد تفاوت معناداری بین نمرات افراد در سه متغیر مشکلات درونی و برونی سازی شده و عملکرد تحصیلی در مراحل پیش آزمون با پس آزمون وجود دارد اما تفاوت نمرات در مراحل پس آزمون با مرحله پیگیری معنادار نبود. بنابراین آموزش مهارت حل مسئله اجتماعی باعث بهبود عملکرد تحصیلی و کاهش مشکلات عاطفی رفتاری شد.
