تبیین تأثیر سرمایه اجتماعی، سرمایه روان شناختی، جو سازمانی و سابقه شغلی بر فرسودگی شغلی مورد مطالعه: اعضای هیئت علمی دانشگاه تبریز (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

سازمان بخش عمده ای از زندگی افراد شاغل را تشکیل می دهد. زمانی که محل کار پرتنش باشد، سلامت روانی و اجتماعی فرد تهدید می شود و ممکن است او را دچار فرسودگی شغلی کند. بر همین اساس در پژوهش حاضر کوشش می شود میزان فرسودگی شغلی میان اعضای هیئت علمی دانشگاه تبریز و تأثیر سرمایه اجتماعی، سرمایه روان شناختی، جو سازمانی و سابقه شغلی بر فرسودگی شغلی مطالعه شود. پژوهش به صورت کمی و با فن پیمایشی در سال 1396 انجام شده است. تعداد جامعه آماری 800 نفر بود که از این تعداد 121 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات بیشتر پرسش نامه های استاندارد موجود بوده است. نتایج تحلیل توصیفی نشان دادند میانگین میزان فرسودگی شغلی بین اعضای هیئت علمی 14/21% بوده است. نتایج به دست آمده از الگوی ساختاری فرسودگی شغلی نیز بیان کننده آن است که سرمایه اجتماعی، سرمایه روان شناختی و جو سازمانی از عوامل تأثیرگذار بر فرسودگی شغلی اند؛ به عبارت دیگر، اگر سرمایه اجتماعی و سرمایه روان شناختی اعضای هیئت علمی در سطح مناسب و جو سازمانی برای فعالیت مطلوب باشد، میزان فرسودگی شغلی به طور معنی داری کاهش می یابد. بین متغیرهای پژوهش، سابقه شغلی در میزان فرسودگی شغلی تأثیر معنی داری نداشته است.