سبکهای شوخ طبعی و تعارض زناشویی در دانشجویان متأهل (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی رابطه سبک های شوخ طبعی و تعارض های زناشویی در دانشجویان متأهل انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان متأهل دانشگاه پیام نور ساری می باشند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970) 314 دانشجوی متأهل (183 زن و 131 مرد) دانشگاه پیام نور ساری به روش تصادفی طبقه ایی انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های سبکهای شوخ طبعی (مارتین، پالیک - دوریس، لارسن، گری و ویر ، 2003) و تعارض زناشویی (ثنایی، 1379) پاسخ دادند. یافته ها: یافته ها وجود همبستگی معنادار و منفی بین سبک شوخ طبعی سازش یافته (شوخ طبعی پیوندجویانه 214 /.- = r و شوخ طبعی خود ارزنده سازانه 116/.- = r) با تعارض زناشویی را نشان داد، و نیز نشان داد بین سبک شوخ طبعی سازش نایافته (شوخ طبعی پرخاشگرانه 052/. = r و شوخ طبعی خود تحقیرانه 088/. = r ) رابطه معنی داری با تعارض زنا شویی وجود ندارد. سطح معناداری 05/0P < و 01/0 P <می باشد. همچنین آزمون T تفاوت بین دو جنس از نظر سبکهای شوخ طبعی سازش نایافته (پرخاشگرایانه و خود تحقیرگرایانه) معنادار نشان داد (000/0 < P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان دادند که سبکهای شوخ طبعی سازش یافته با تعارض زناشویی و بعضی از مؤلفه های آن، همبستگی منفی دارند و بین سبکهای شوخ طبعی سازش نایافته و تعارض زناشویی و مؤلفه های آن، همبستگی معناداری وجود ندارد؛ افزون بر این، بین دانشجویان مرد و زن از نظر به کارگیری سبکهای شوخ طبعی تفاوت معناداری به دست آمد.