هدف تحقیق حاضر بررسی کارآیی هیأت های ورزشی استان قم و ارتباط آن با منابع ورودی و خروجی این هیأت ها بود. روش تحقیق از نوع همبستگی و گذشته نگر بود. جامعه آماری تحقیق شامل 41 هیأت ورزشی استان قم بود که به علت کم بودن تعداد جامعه از نمونه گیری کل شمار استفاده گردید. در ضمن داده های مربوط به سال 1392 هیأت ها جمع آوری گردید. به منظور ارزیابی عملکرد هیأت ها از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA) استفاده شد. جهت تعیین مناسب-ترین شاخص های ورودی و خروجی از فرم ارزیابی عملکرد هیأت های ورزشی و نظرات 10 تن از متخصصان مدیریت ورزشی استفاده شد. ورزشکاران، بودجه، مربیان و داوران به عنوان شاخص های ورودی و ورزش همگانی، ورزش قهرمانی، رویدادهای ورزشی و فعالیت های آموزشی به عنوان شاخص های خروجی معرفی شدند. به منظور بررسی کارآیی هیأت ها از دو روش CCR و BCC خروجی محور، آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون ویلکاکسون و آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد. همچنین از نرم افزارDEA Solver و SPSS.20 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد، بین ورودی های هیأت های ورزشی با کارآیی CCR ارتباط منفی و معناداری وجود دارد و بین خروجی های هیأت ها با کارآیی CCR ارتباط معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان داد، بین خروجی ورزش همگانی با کارآیی BCC ارتباط مثبت و معناداری مشاهده شد.