سامانه های جامع آموزشی دانشگاهی، جایگاه مهم و کلیدی در نظام آموزش عالی کشور داشته و نقش مهمی در پاسخگویی به تقاضای فزاینده خدمات در مجموعه های آموزش عالی، افزایش رضایتمندی، بهبود بهره وری ارایه خدمات و توسعه دولت الکترونیک ایفا می کنند. این سامانه های اطلاعاتی، امروزه به یکی از اجزای جدایی ناپذیر صنعت آموزش تبدیل شدهاند و ارتقای مداوم آنها لازمه توسعه کمی و کیفی تحصیلات عالی در کشور به حساب می آید. بر این اساس، وجود مدلهایی که بتواند به صورت دوره ای، کیفیت این سامانه ها را ارزیابی نموده و شکافهای احتمالی را در جهت ارتقای این سامانه ها آشکار سازد، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. هدف این مقاله، ارایه یک مدل ارزیابی کیفیت سامانه های جامع آموزشی است که بر اساس آن امکان سنجش و ارتقای دائمی این سامانه ها فراهم آید. در این راستا، با مرور جامع ادبیات موضوع، معیارهای ارزیابی سامانههای جامع آموزشی شامل محتوا، انعطاف پذیری، سهولت کاربری، خدمات کاربری، ساختار تشکیلاتی و شکل ظاهری شناسایی و به همراه 42 شاخص زیرمجموعه با نظر خبرگان نهایی شد. با طراحی پرسشنامه نیمه ساختاریافته به صورت مطالعه موردی در دانشگاه جامع علمی کاربردی، اهمیت و ارتباط میان شاخص ها و عوامل بررسی و با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی، روایی سازه ها مورد آزمون قرار گرفت. سپس با استفاده از روش معادلات ساختاری ارتباط میان عوامل، مدل سازی شد. نتایج بررسی نشان می دهد که عوامل شکل ظاهری، سهولت و خدمات کاربری و انعطاف پذیری به صورت مستقیم و عوامل محتوا و ساختار تشکیلاتی به صورت غیرمستقیم بر کیفیت سامانه های جامع آموزشی، تاثیرگذار است.
