زمینه و هدف: ویژگی پویا و متغیر بودن تهدید نرم و نفوذ نامحسوس آن بر افکار، موجب می شود چنین پدیده هایی با تاخیر، دریافت و باور شوند و اگر نوعی غفلت یا اراده ای برای استفاده های ابزاری از کنش گران و ابزار آن برای نیل به اهداف جناحی و سیاسی هم در داخل وجود داشته باشد، این پیچیدگی را مضاعف و شناخت برای مقابله با آن را مشکل تر می سازد. پلیس با شناخت دقیق مولفه های فرهنگی تهدید نرم می تواند از ابزارها و شیوه های مناسب تری برای پیشگیری یا مقابله با آن و در نتیجه کاهش اثر تهدید نرم بهره گیری کند. روش: این پژوهش، دارای دو مرحله است، مرحله اول به روش کیفی و از نوع تحلیل گفتمان است. به منظور مطالعه فضای گفتمانی موجود درباره مولفه های فرهنگی تهدید نرم با رویکرد انتظامی از روش اسنادی استفاده شد. بنابراین هرگونه نوشته درباره موضوع پژوهش، مانند مصاحبه های منتشره درباره تهدید نرم در خبرگزاری های داخلی، مقاله های علمی و خبری انتشاریافته در فضای مجازی و نشریه های رسمی کشور به عنوان منبع داده جمع آوری شد. در مرحله دوم برای تعیین اولویت مولفه ها و شاخص های تهدید نرم با رویکرد انتظامی، از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. جامعه آماری این بخش شامل معاونان، مدیران کل و کارشناسان معاونت عملیات، پلیس اطلاعات و امنیت عمومی و معاونت اجتماعی نیروی انتظامی بودند و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعیین شد. روایی پرسشنامه توسط آلفای کرونباخ 831/0 به دست آمد. یافته ها: از جمله یافته های پژوهش، شناسایی و اولو یت بندی مؤلفه های فرهنگی تهدید نرم با دیدگاه انتظامی شامل مشروعیت، مشارکت ملی، هویت سازی، ارزش های اساسی، هنجارهای عمومی، الگوهای مرجع، عدالت اجتماعی، الگوهای تقاضا، تولید اطلاعات و... است. نتایج: کاهش حضور مردم در حوزه های تصمیم گیری، کاهش اعتماد عمومی، بروز بحران سیاسی، شکاف و بروز اختلال در عوامل یکپارچه ساز اجتماعی و روابط برخاسته از آن، هنجارشکنی و بی توجهی به هنجارهای عمومی از جمله مهم ترین تهدیدهای نرم بعد فرهنگی هستند که از دیدگاه انتظامی، گسترش آنها موجب کاهش نظم و امنیت خواهد شد.